ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΤΑ ''ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ'' ΣΤΙΣ ''ΩΔΕΣ'' ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ
POLYTROPON
Τον Ιούλιο του 2013 δόθηκαν δύο συναυλίες του συνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου στο Μικρό Θέατρο της αρχαίας Επιδαύρου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι ηχογραφήσεις από αυτές τις δύο βραδιές κυκλοφορούν τώρα σε διπλό cd, η παραγωγή του οποίου ολοκληρώθηκε με τη χορηγία της ATTICA BANK. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ιωάννη Γαμβρίλη, Πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ATTICA BANK, στο ένθετο της έκδοσης, ενισχύσαμε τη συγκεκριμένη μουσική παραγωγή, γιατί πιστεύω πως η οικονομική - τραπεζική δραστηριότητα για να είναι ολοκληρωμένη πρέπει να έχει κοινωνική και πολιτιστική διάσταση. Στο δια ταύτα, έχουμε στην ουσία μια συλλογή τραγουδιών του Ανδριόπουλου από όλα τα μεγάλα έργα του (Ωδές του Κάλβου, Γράμματα στο Μακρυγιάννη και Λαϊκά Προάστια των Μ. Ελευθερίου, Μ. Μπουρμπούλη, Αργοναύτες των Γ. Σεφέρη, Ν. Γκάτσου, Μ. Ελευθερίου και Προσανατολισμοί του Ο. Ελύτη) ερμηνευμένα όμως από τις λυρικές φωνές του Τάσση Χριστογιαννόπουλου και της Θεοδώρας Μπάκα. Εκεί ακριβώς έγκειται και η πρωτοτυπία του εγχειρήματος - συνθήκη, βέβαια, που δεν είναι καινούργια για τον Ανδριόπουλο: Η θέληση του για εκ νέου ανάγνωση του υλικού του έξω από κάθε λαϊκή επιδοκιμασία λόγω των προηγούμενων δημοφιλών ερμηνειών της Μπέλλου, της Πρωτοψάλτη, του Καλογιάννη, του Μητσιά κ.α. Κάτι παρεμφερές δηλαδή είχε επιχειρήσει με καλλιτεχνική επιτυχία και στο κοντινό παρελθόν, όταν η Νένα Βενετσάνου με τη συμβολή του κορυφαίου πιανίστα Αντώνη Ανισέγκου ηχογράφησε τους Προσανατολισμούς του σε ποίηση Ελύτη. Για να σπάσει μάλιστα στην τωρινή έκδοση το λόγιο κλίμα των ηχογραφήσεων, ο Ανδριόπουλος έδωσε μερικά τραγούδια και στις αδερφές Έλενα και Σουζάνα Βουγιουκλή, οι οποίες έδωσαν μια όμορφη - ας την πω έθνικ, για να μην την πω φολκλόρ - διάσταση (στο Πουλιά στα χίλια χρώματα, λόγου χάριν, ακούγονται σα να τραγουδούν ζακυνθινή μαντολινάτα). Υπάρχει ωστόσο και το μπουζούκι του Ηρακλή Ζάκκα να συνοδεύει τους ερμηνευτές στα αμιγώς λαϊκότροπα τραγούδια του Ανδριόπουλου όπως αυτά στο δεύτερο cd κυρίως από τα Λαϊκά Προάστια:Μην κλαις, Πλατεία Βάθης, Ο αγέρας στους δρόμους. Κατά μία έννοια, τόσο οι συναυλίες του Ηλία Ανδριόπουλου στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, όσο και η καταγραφή τους για τη δισκογραφία, θυμίζουν τις εργασίες του Μάνου Χατζιδάκι που θέλησε να επανεξετάσει στη δεκαετία του 1980 τα πιο δημοφική τραγούδια του από το ΄60. Θεμιτό, αν σκεφτεί κανείς πόσο τα επίσης αξιόλογα τραγούδια του Ανδριόπουλου κάηκαν υπό το βάρος μιας συγκεκριμένης εποχής. Εν κατακλείδι, όποιος θέλει να γνωρίσει έναν άλλο λυρικό Ανδριόπουλο ας προμηθευτεί την έκδοση.
FENIA PAPADODIMA
PHOTINI' S DELOS
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η περίπτωση της Φωτεινής Παπαδόδημα είναι μοναδική μέσα στη σύγχρονη ελληνική τέχνη: Την πρωτογνώρισα ως σκηνοθέτιδα μιας εξαιρετικής σουρεαλιστικής μικρού μήκους ταινίας στο Φεστιβάλ Δράμας προ 20ετίας. Εν συνεχεία την ανακάλυψα ως θεατράνθρωπο, ηθοποιό, performer, τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια. Αυτό που εκτιμώ πολύ στην Παπαδόδημα είναι το γεγονός πώς ενώ έχει συνεργαστεί με την αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών ακόμη κι από το πεδίο του λεγόμενου έντεχνου (πρόσφατη η σύμπραξη της επί σκηνής με τη Μαρία Φαραντούρη), μαζί με τον σύντροφο της, τον κιθαρίστα και μπασίστα Γιώργο Παλαμιώτη, φαίνεται να τραβάνε ένα δικό τους μοναχικό δρόμο, απολαμβάνοντας πρωτίστως οι ίδιοι τη σύνθεση μουσικής και τη ζωντανή απόδοση της. Αυτό είναι και το κυρίαρχο στοιχείο που εισπράττει ο θεατής από το cd Photini's Delos, στο οποίο περιέχονται ακούσματα από την Ινδία και την καθ'υμάς Ανατολή με την Παπαδόδημα να ερμηνεύει σε διάφορες γλώσσες και τους μουσικούς να τη συνοδεύουν με κλασικά ηλεκτρικά και πιο ανορθόδοξα ακουστικά όργανα. Δρόμοι του rock, της jazz και του blues, μα πάνω απ' όλα ελευθερία! Η ελευθερία είναι αυτή ακριβώς που κατά τη γνώμη μου διαφοροποιεί το project από παρεμφερείς εργασίες, όπως, π.χ., της Σαβίνας Γιαννάτου με τους Primavera en Salonico για την ECM. Διότι δεν υπάρχει καμία τάση ακαδημαϊσμού, αντιθέτως, όσο ρέουν τα tracks ο ακροατής έχει την αίσθηση ενός live που διαδραματίζεται μεσ' στον ίδιο τον χώρο του! Ιδιαίτερα υψηλό και το επίπεδο των στίχων, όσοι είναι σε αγγλικά και ελληνικά τουλάχιστον, γιατί ακούμε και τέσσερις αρχαίους ινδικούς ύμνους διασκευασμένους από τον Παλαμιώτη. Προσωπικά, τέτοιοι δίσκοι μου αρέσουν, έτοιμοι να ξανοιχτούν εκτός συνόρων και να συναντήσουν μετά βεβαιότητος την αποδοχή που εδώ ενδεχομένως ποτέ δε θα αποκτήσουν. Και γι' αυτό, αν και είναι πολύ νωρίς, χαρακτηρίζω το Photini's Delos σαν έναν από τους σημαντικότερους ελληνικούς δίσκους του 2014.
ΜΑΡΙΑ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗ
ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ Ν' ΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΕ
PROTASIS
Η Μαρία Μαθιουδάκη είναι ένα νέο κορίτσι που φτιάχνει και ερμηνεύει τραγούδια αντικατοπτρίζοντας την ηλικία της: κιθαριστικές παρεΐστικες μπαλάντες που απ' τη μια αναφέρονται στον Ντι Κάπριο και στον Κλούνεϊ κι απ' την άλλη εντυπωσιάζουν με τη στιχουργική δεινότητα της ως πρωτοεμφανιζόμενη τραγουδοποιός. Για του λόγου το αληθές, ορίστε μερικοί στίχοι από το τραγούδι της με τίτλο Θά'ταν ωραία: Θά'ταν ωραία οι δικαστές ν' ακούγανε τους ποιητές και το φονιά τον Γιάννη/ τι είχε αλήθεια να τους πει κι αν τ' όνειρο του είχε χαθεί/ όταν μιλάς για μοναξιά δε φτάνει το μελάνι...Ακόμη κι ο Μάρκος Βαμβακάρης ενυπάρχει σε τραγούδια της σαν το Σ' άλλη εποχή, που είναι εμπνευσμένη μείξη χασάπικου και ρυθμικής μπαλάντας. Η Μαθιουδάκη είναι προικισμένη, εφόσον δεν στερείται καθόλου ταλέντου, ενώ ευτύχησε στην παρθενική της δισκογραφική εξόρμηση να τη συντροφεύσουν οι έμπειροι Απόστολος Καλτσάς και Κώστας Παρίσης στις ενορχηστρώσεις και στα περισσότερα μουσικά όργανα. Όσο για τη διασκευή της στην Κουτσή κιθάρα του Μάνου Λοΐζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, με το μπάσο του Καλτσά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, φανερώνει την άποψη της και όχι απλά την επιθυμία μιας νέας τραγουδοποιού να ξαναπεί ένα smash hit του 1980. Δύσκολη εποχή έλαχε στη Μαρία Μαθιουδάκη για να κάνει το ντεμπούτο της, της εύχομαι όμως καλή συνέχεια και κάθε επιτυχία! Το αξίζει!
SILENT MOVE
IN SEVEN PARTS
TRIPLE BATH
Η σύνθεση μουσικής για ταινίες του βωβού κινηματογράφου και η ζωντανή ερμηνεία της από ορχήστρα την ώρα της προβολής τους έχει τις ρίζες της στις αρχές του 20ου αι., τότε που η 7η Τέχνη άρχισε να γίνεται, εκτός από Τέχνη, και βιομηχανία. Ποιος ξέρει πόσα αριστουργήματα δε θα χάνονταν μέσα στα χρόνια αν κάποιοι προνοούσαν να τα ηχογραφήσουν ή να αφήσουν παρτιτούρες. Θα μου πεις, όμως, εδώ έχουν χαθεί τα αρνητικά και οι κόπιες τόσων και τόσων ταινιών, η μουσική τους θα σωζόταν; Το cd...μαμούθ του Γιάννη Παξεβάνη και του Βασίλη Τζαβάρα, του ντουέτου δηλαδή των Silent Move, διαρκεί 81 ολόκληρα λεπτά, εξ ου και ο χαρακτηρισμός. 81 λεπτά διαρκούσε και η αποκατεστημένη κόπια του θρυλικού Πάθους της Ζαν Ντ' Αρκ που γύρισε το 1927 ο μεγάλος Καρλ Ντράγιερ και που προβλήθηκε τον Σεπτέμβρη του 2012 στο κινηματοθέατρο Τριανόν. Εκεί κλήθηκαν οι δύο δημιουργοί να αυτοσχεδιάσουν πάνω στη δραματουργική ροή της ταινίας, καταθέτοντας στους κόλπους της ανεξάρτητης δισκογραφίας ένα concept χωρισμένο σε εφτά μέρη, τα οποία εξυπηρετούσαν (προφανώς) τις αντίστοιχες εφτά μεγάλες sequences του φιλμ - είχα δει το Πάθος της Ζαν Ντ' Αρκ φοιτητής κι ακόμη θυμάμαι τα συγκλονιστικά gros plans του Ντράγιερ! Πιάνο, κιθάρες, λούπες, τετρακάναλο κασετόφωνο, μαγνητοταινίες, iphone και προηχογραφημένα κομμάτια που συντελούν στη δημιουργία ενός ελκυστικά σκοτεινού τοπίου, ταυτισμένο 100% με την τραγικότητα της ιστορίας του έργου. Αυτό για όποιον έχει δει το έργο. Για τους άλλους, τους αγνούς ακροατές του cd, γίνεται αντιληπτό πως συναντάνε ένα ιδιοσυγκρασιακό soundtrack, ένα στοιχειωμένο ηλεκτροακουστικό concept, που ξεκινάει μετέωρο, εξελίσσεται άλλοτε δομημένα και άλλοτε πιο free form για να καταλήξει σε μία ύστατη ηχητική αποδόμηση! Εξαιρετική δουλειά! Κρίμα να μην έχω την ταινία του Ντράγιερ σε dvd να δοκιμάσω τις αισθήσεις της προβολής της και της ταυτόχρονης ακρόασης του In Seven Parts των Silent Move!
σχόλια