Λάζαρος Σαμαράς & Σοφία Μ. Καραχάλιου - Το Βαλς του Απρίλη (Ανεξάρτητη παραγωγή)
Ένα χρόνο μετά το cd-single Σταγόνες, ο συνθέτης και ακορντεονίστας Λάζαρος Σαμαράς επανέρχεται με ακόμη ένα μίνι άλμπουμ: Ένα οργανικό θέμα και τέσσερα τραγούδια σε μουσική δική του και στίχους Σοφίας Μ. Καραχάλιου, όμορφα ενορχηστρωμένα και ερμηνευμένα από τέσσερις αντίστοιχες καλές φωνές: Της Ελένης Δήμου, της Φωτεινής Βελεσιώτου, του Κώστα Μάντζιου και της Ειρήνης Χαρίδου. Τα τραγούδια από στιχουργικής άποψης κινούνται σε υψηλό επίπεδο με το θέμα του ερωτικού ανικανοποίητου σε πρώτο πλάνο, δοσμένο όμως έξυπνα –θα έλεγα– και με ωραίες εικόνες: Άλλοι μέσα στον Δεκέμβρη/ μού ζητούσανε να γιάνω/ τις ψυχές τις παγωμένες/ κι έτσι μόνιμα να χάνω (Το βαλς του Απρίλη), Μες στα φώτα όταν βγαίνεις/ τραγουδάκι λαϊκό/ γίνεται η αγκαλιά σου/ ένα σύντομο μετρό (Σύντομο μετρό) κ.λπ. Παρ' όλο που αναγνωρίζω την απλοϊκότητα στη φόρμα τους, μια αδυναμία την έχω στα βαλς, γι' αυτό και περισσότερο μου άρεσε το ομότιτλο τραγούδι με τη Βελεσιώτου, ένα άκρως ραδιοφωνικό κομμάτι, το πλέον κατάλληλο για κατά μόνας χειμερινές ακροάσεις! Συμπαθέστατη και η ρυθμική μπαλάντα Δεν ξεχνώ με τη Δήμου, εκεί που τα άλλα δυο τραγούδια είναι αμιγώς λαϊκότροπα. Έχω να παρατηρήσω, τέλος, πως ορθώς ο Σαμαράς έβγαλε ένα cd-single και όχι ολόκληρο άλμπουμ – οι μελωδίες του είναι δυνατές και σου «μένουν», ενώ τα πράγματα δεν θα ήταν ίδια σαφώς αν είχαμε δώδεκα και όχι τέσσερα τραγούδια!
Playground Theory - Speaking of Secrets (Puzzlemusik)
Εκπρόσωποι μιας υπέροχης αγγλόφωνης dreamy pop, οι Playground Theory κυκλοφορούν τα έντεκα κομμάτια τους που σε κερδίζουν με τον αρμονικό πλούτο τους, τα ενορχηστρωτικά τους ευρήματα που ενώνουν τα α λα Kraftwerk synths με το τσέλο μέσα στο ηλεκτρικό τους περίβλημα και τη φωνή της Marcia Israilides. Αγαπημένα ήδη κομμάτια το Sunshineμε τα φιλτραρισμένα φωνητικά και το ονειρικό εναρκτήριο Illusion. Οι Playground Theory ήρθαν για να ανανεώσουν το ενδιαφέρον μας για την εγχώρια indie σκηνή. Αξίζουν!
Αποστόλης Αρμάγος & Ξένια Ροδοθεάτου - Το Η του Ήλιου (Μελωδικό Καράβι)
Κατ' αρχάς μου άρεσε ο ολίγον μυστικιστικός τίτλος και το εξίσου μυστικιστικό εξώφυλλο αυτού του cd-single με το προϊστορικό ηλιακό ρολόι. Με άλλα λόγια, εκτιμώ το ότι δύο νέα παιδιά δε βγάζουν τις φάτσες τους, αλλά προτιμούν μία σύνδεση με την καλλιτεχνική τους πρόταση. Στο δια ταύτα τώρα, έχουμε ένα οργανικό θέμα και τέσσερα τραγούδια σε μουσική του Απόστολου Αρμάγου και σε στίχους δικούς του και της Ξένιας Ροδοθεάτου, που ερμηνεύει όλο το υλικό. Το οποίο υλικό, ενώ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έντεχνο, χωρίς αυτό να αποτελεί μομφή σε καμία περίπτωση, διαθέτει rock στοιχεία με τον ήχο του βιολιού, του πιάνου και της κιθάρας σε πρώτο πλάνο. Σε δύο κομμάτια, στο Ακόμα μια φορά και στο Εσύ, ακούμε λύρα και μπουζούκι επίσης, ενώ στα Λόγια κιθάρες παίζει ο τραγουδοποιός Δημήτρης Αρναούτης. Δεν είναι εύκολες οι συνθέσεις του Αρμάγου με την έννοια του απλοϊκού. Φαίνεται να έχουν κλασικές βάσεις όσο κι αν κατάγονται από το πιο δημοτικοφανές ύφος ενός Θανάση Παπακωνσταντίνου ή και ενός Σωκράτη Μάλαμα. Με το κομμάτι Ακόμα μια φορά δίνεται η ευκαιρία στη Ροδοθεάτου να φανερώσει το ερμηνευτικό της ταλέντο, ενώ στο συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα καθοριστική είναι η συμβολή του Νίκου Ξύδη και του Studio Paraga.
σχόλια