Vassili(ko)s Tsitsanis

Vassili(ko)s Tsitsanis Facebook Twitter
0

Σε ένα beach bar στο Καβούρι επικρατεί η συνηθισμένη καλοκαιρινή κατάσταση: το πήγαινε - έλα σωμάτων με μαγιό, με ρακέτες, με καφέδες και με ποτά στα χέρια. Η μουσική από τα ηχεία μου αποσπά την προσοχή. Περίεργο, συνήθως ότι ακούγεται από τα beach bars δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία. Μέσα από μπλιμπλίκια και λοιπά electronics, ξεπροβάλλει μια γνώριμη αγαπημένη μελωδία. Είναι το ''Αργοσβήνεις μόνη'' ή ''Στης ζωής τη στράτα'', όπως το ξέρει πολύς κόσμος, όχι όμως με τη φωνή της Ιωάννας Γεωργακοπούλου, αλλά μ' αυτήν του Βασιλικού ή του Vassilikos, μια και ο δημοφιλής ερμηνευτής και τραγουδοποιός ξεκίνησε από την αγγλόφωνη indie σκηνή. Ακούμε ραδιόφωνο, κάτι λέει ο παραγωγός προφανώς άσχετο με το τραγούδι κι ακολουθεί ένα κομμάτι στα ιταλικά με τον Χρήστο Δάντη! Δεν περνάει ένα τέταρτο και νάσου πάλι ο Vassilikos με τη ''Σεράχ'', του Τσιτσάνη πάντα. Ε, αυτό πια είναι το greek summer hit του 2013: Νεολαίοι τραγουδούν ''Και αρπάζει τη Σεράχ/ κι όλες λεν Αλλάχ Αλλάχ'' κι εγώ έχω μείνει μαλάκας! Σκαλώνω άγρια! Η φωνή του Vassilikos ακούγεται ρομποτική, ''φιλτραρισμένη'', ενώ η διασκευή του σχεδόν βέβηλη πρωτίστως απέναντι σ' αυτόν τον Αλλάχ Αλλάχ, τον Ανατολίτη Θεό.

Η σκέψη με γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, τότε που πρωτοέπεσε στα χέρια μου το άλμπουμ ''Στο βάθος κήπος'' της Μαρίζας Κωχ, του 1983 νομίζω. Εκεί μέσα η Κωχ, που είχε μοιραστεί τη σκηνή κάποτε με τον Τσιτσάνη, είχε τολμήσει να ερμηνεύσει τραγούδια της Μαρίκας Νίνου χωρίς μπουζούκια και ορχήστρα, αλλά παιγμένα μόνο μ' ένα συνθεσάιζερ. Ανατρεπτική πράξη, θα έλεγε κανείς, όλο νόημα, εφόσον η Κωχ με την ίδια λογική που ''πείραξε'' το δημοτικό τραγούδι στα 70s (για να το ''ξεπλύνει'' από τα χουντικά διαγγέλματα), ''πείραξε'' και τότε το ρεμπέτικο (αυτό, για να το ''ξεπλύνει'' από τη συνταύτιση του με το αντάρτικο στις μπουάτ της Πλάκας της Μεταπολίτευσης). 

Ακόμη έχω την εντύπωση πως αυτό το εγχείρημα της Κωχ στέφθηκε από απόλυτη καλλιτεχνική επιτυχία. Λειτούργησαν η εποχή η ίδια και οι προθέσεις της δημιουργού.

Έπειτα θυμήθηκα το ''- Μετά'', τη δισκογραφική συνεύρεση της Δήμητρας Γαλάνη με τον Κ. Βήτα. Ενώ όλα τα τραγούδια, αμιγώς ηλεκτρονικά και μπαλάντες, τα μοιράζονταν οι δυο τους, υπήρχε κι ένα σμυρναίικο με τη συμμετοχή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Πολύ με είχε ξενίσει η επιλογή αυτή του συνθέτη - και της Γαλάνη προφανώς - να πάρει ένα παραδοσιακό τραγούδι, όχι ιδιαίτερα γνωστό μάλιστα, και να το διασκευάσει. Ωστόσο, από σεβασμό, από αμηχανία ή κι εγώ δεν ξέρω από τι άλλο, ο Κ. Βήτα δεν το ''πείραξε'' και πολύ το κομμάτι.

Εξαιρουμένου δηλαδή του intro με τη φωνή της Γαλάνη, στο ρεφραίν με τη φωνή της Αρβανιτάκη διατηρήθηκαν τα ορίτζιναλ λαϊκά όργανα εν μέσω του ηλεκτρονικού beat. Κατά τη γνώμη μου εκεί έγκειται και η επιτυχία του εν λόγω εγχειρήματος, στο ότι ο Κ. Βήτα δεν του ''άλλαξε τα φώτα'' του τραγουδιού και κατάφερε να το ενσωματώσει στο όλο concept, το οποίο περιείχε επίσης δικές του συνθέσεις και διασκευές σε Μάνο Λοΐζο και Παύλο Σιδηρόπουλο.

Και φτάνουμε στο 2013 με τον Βασίλη Τσιτσάνη να παίζεται στα beach bars, μέσω του Vassilikos. Αυτό αν είναι καλό ή κακό, ειλικρινά ακόμη δεν είμαι σε θέση να κρίνω, έχω ακούσει μόνο σκόρπια κομμάτια στο youtube και ολόκληρο το άλμπουμ ''Sunday cloudy Sunday'' δεν έχει φτάσει ακόμη στα χέρια μου. Γιατί, όμως, ''Sunday cloudy Sunday'' και όχι ''Συννεφιασμένη Κυριακή'', αφού ο Vassilikos τραγουδάει στη μητρική του γλώσσα; Μήπως ακούγεται έτσι πιο... trendy ο Τσιτσάνης αγγλιστί; Δεν θα τό'λεγα σε καμία περίπτωση. Γιατί ο Τσιτσάνης μπορεί να μην είναι Μάρκος, ο γεννήτορας, αλλά ολόκληρο το λαϊκό - έντεχνο τραγούδι του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι και των άλλων συνθετών, στις δικές του συνθέσεις βασίστηκε. Ο Τσιτσάνης από τη μία είναι εθνικό κεφάλαιο κι από την άλλη η πιο οικεία ''παρουσία'' σε κάτι κυριακάτικα οικογενειακά απογεύματα στην Ελευσίνα και στο Κερατσίνι, όπου όλο και από κάποιο κασετόφωνο θα ακούγονταν η ''Αχάριστη'' και ο ''Ζητιάνος της αγάπης''. Από φωνές τραχιές, ακαλλιέργητες, ''βυζαντινά μαχαίρια'' που θά'λεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις! Από ερμηνευτές που στο λαρύγγι τους πέρασε η σκληρή ζωή του πρόσφυγα, του χασικλή και του φυλακισμένου. Και σίγουρα όχι από φωνές γλυκόλαλες, ασκημένες, δυτικότροπες ή έστω pop, μια και μιλάμε για τον σπουδαιότερο - κατά τη γνώμη μου - Έλληνα pop ερμηνευτή.

Vassili(ko)s Tsitsanis Facebook Twitter

Θεωρώ πως αν ο Vassilikos άρπαζε μια ευκαιρία για διεθνή καριέρα, που θα του παρουσιαζόταν, θα άφηνε κατά πολύ πίσω του κι αυτή του Demis Roussos στα 70s. Εδώ όμως δεν τραγουδάει στα αγγλικά Neil Sedaka, ούτε Leonard Cohen. Είχε την τόλμη, ενδεχομένως και το θράσος να αναμετρηθεί με τα πιο κοσμαγάπητα ελληνικά τραγούδια. Βαριά λέξη το ''θράσος'', μα είναι η πρώτη που μού'ρχεται σαν σκέφτομαι πως έγινε μια απόπειρα ''αναγέννησης'' του Τσιτσάνη. Ας πει όμως κάποιος σ' αυτούς που του έβαλαν την ιδέα των διασκευών πως ''εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε - γέλασε'' και πως ο Τσιτσάνης ισοδυναμεί με δέντρο ελιάς επιβλητικό, αγέρωχο και κυρίως βαθιά ριζωμένο στον τόπο του. Δεν απευθύνομαι τυχαία ''σ' αυτούς που του έβαλαν την ιδέα'' - ο Vassilikos άλλα μου είχε δηλώσει στις 14 Ιανουαρίου του 2010 σε συνέντευξη του για το περιοδικό ''Δίφωνο'' (παραθέτω αυτούσια την απάντηση του μαζί με το ερώτημα μου):

Θα ήταν τελείως κουφό να πάρετε αυτή τη στιγμή ένα παλιό ρεμπέτικο και να το φτιάξετε με το δικό σας τρόπο;

Σ' αυτή τη φάση θα ήταν θεόκουφο. Δε θα μου πέρναγε ποτέ απ' το μυαλό. Εγώ, ξέρετε, είμαι και λίγο συντηρητικός, δηλαδή όταν ακούω παλιές ηχογραφήσεις με samples, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν είμαι πάντοτε θετικός...

Επαναλαμβάνω, δεν έχω ακούσει το ''Sunday cloudy Sunday'' απ' το πρώτο ως το τελευταίο track, σκόρπιες σκέψεις και συνειρμούς κατέθεσα για κάποια ''πειραγμένα'' ρεμπέτικα μαζί με μια πρώτη εκτίμηση για το δίσκο του Vassilikos. Ο τελικός κριτής είναι πάντα ο χρόνος, άλλωστε.   

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ