Λένε πως το Φεστιβάλ μεταμορφώνει την πόλη. Την κάνει πολύχρωμη. Από τις Αποθήκες του Λιμανιού ως την καρδιά του «Ολύμπιον» οι άνθρωποι κρατούν εισιτήρια, προγράμματα και χέρια συντρόφων. Τους μεταμορφώνει αυτό το δεκαήμερο. Κάπου ανάμεσα τους θα δεις και τα «παιδιά με τα κίτρινα». Τους εθελοντές με τα κίτρινα μπλουζάκια και το χαμόγελο στα πρόσωπα. Μόνο χαμόγελο. Αν ένωνες όλα αυτά τα χαμόγελα θα φώτιζε η πόλη για ολόκληρο τον χρόνο. Σαν ένας τεράστιος προβολέας.
Χρήστος Πατσάκας (Screenings): "Δεν νοείται Νοέμβρης χωρίς Φεστιβάλ. Είναι ένα δεκαήμερο που βοηθάει τους ανθρώπους να δουν με άλλο μάτι καταστάσεις που είναι πολύ μακρινές από τους ίδιους. Και από άποψη κοινωνικοποίησης και επιμόρφωσης αλλά και από άποψη ευχαρίστησης είναι μία εμπειρία που αξίζει να βιώσεις".
Άρια Μεσοροπιάν (Δημόσιες Σχέσεις): "Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το να βλέπεις να συζητούν για ταινία ο πρωτοετής φοιτητής που γνωρίζει φέτος για πρώτη φορά τη διοργάνωση με τον 50χρονο κύριο που έρχεται τα τελευταία 25 χρόνια. Και οι δύο ντυμένοι, μάλιστα, με φεστιβαλική διάθεση!"
Βασίλης Χατζηκωνσταντίνου (Social Media): "Μέρα με τη μέρα ο κόσμος επισκεπτόταν όλο και περισσότερο την επίσημη σελίδα της διοργάνωσης, αυξάνοντας τόσο τις κοινοποιήσεις όσο και τα Likes. Αλλά ο θεατής δεν έμενε εκεί. Μας γέμισε με εξαιρετικές φωτογραφίες από ό,τι κράτησε από το δεκαήμερο. Από όλες τις εικόνες που λάτρεψε στο Φεστιβάλ, μεταφέροντας τη διάδραση και σε ψηφιακά μονοπάτια".
Βάλια Στουγιαντζίκη (Βραβεία Κοινού): "Μία κυρία λίγο μετά το τέλος της ταινίας που παρακολούθησε μας πλησίασε ανεμίζοντας το καρτελάκι της βαθμολογίας και φώναζε «αριστούργημα, αριστούργημα». Ήταν μάλιστα από τις πρώτες προβολές που ήμουν στο πόστο μου και ήταν κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα. Σε άλλες προβολές πάλι έβλεπες παιδιά στην ηλικία σου να δίνουν μάχη για μία θέση στις Sold Out παραστάσεις. Το φετινό Φεστιβάλ κερδίζει δικαιωματικά τα 5 αστεράκια!"
Θοδωρής Γαλλιάκης (Γραφείο Κίνησης): "Στο Φεστιβάλ είναι σαν να βάζεις έναν προβολέα μπροστά από την πόλη και αναδεικνύεις το αληθινό της πρόσωπο. Είναι που είναι όμορφη η Θεσσαλονίκη στο δεκαήμερο κάνει ακόμα ένα βήμα μπροστά, υποδεχόμενη ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς. Σε αυτή τη συνάντηση λοιπόν, εσύ είσαι παρών και γεύεσαι κάθε στιγμή".
Αγγελική Μαυρομάτη (Αγορά): "Δεν θα ξεχάσω τον Τζιμ Τζάρμους που πέρασε από το πόστο μου και σχολίαζε με ξένους παραγωγούς και εθελοντές ότι το φετινό Φεστιβάλ είναι μία από τις πιο όμορφες διοργανώσεις που επισκέφτηκε τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο από θέμα ταινιών αλλά κι από την προσέλευση νέων ανθρώπων στις αίθουσες".
Παναγιώτης Γαργαβάνης (Αποθήκη Υλικού): "Το φεστιβάλ είναι μία μοναδική ευκαιρία για τον καθένα μας να ψαχτεί και να δει πράγματα. Να γίνει κομμάτι επιτέλους σε όλο αυτό που μνημονευόταν τα προηγούμενα χρόνια. Πέρα από τις νέες γνωριμίες και τις παρέες που δημιουργούνται στα τμήματα, ερχόμαστε σε επικοινωνία και με την εμπειρία του εθελοντισμού, ένα απίστευτο συναίσθημα μέσα σε μία πόλη που γιορτάζει".
Κατερίνα Βουγιούκα (Νεανική Οθόνη): "Φέτος είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε παιδιά από πέμπτη δημοτικού μέχρι τρίτη Λυκείου. Παιδιά που δάκρυσαν στην προβολή της ταινίας «Regret», που πραγματεύεται το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού. Αυτή είναι η δύναμη του Φεστιβάλ!"
Αλέξανδρος Μωυσιάδης (Δημόσιες Σχέσεις): "Κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ μπαίνεις σε έναν θάλαμο αποσυμπίεσης. Έναν θάλαμο που περιλαμβάνει μόνο τη διαδρομή Λιμάνι - σπίτι και αφήνει απ' έξω όλα τα υπόλοιπα. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε διακοπές. Κάνεις ενδιαφέρουσες γνωριμίες, συναντάς ανθρώπους που ούτε είχες φανταστεί και μοιράζεστε το ίδιο πάθος".
Άννα Χατζηπαντελή (Screenings): "Εμπειρία, φίλοι και εικόνες. Αυτό είναι το Φεστιβάλ. Η πόλη φοράει τα καλά της και εσύ καλείσαι να συμμετέχεις σε ένα 10ημερο πάρτι. Έρχεσαι από νωρίς στις αποθήκες, πίνεις τον καφέ σου, ενημερώνεσαι για τις ταινίες που θέλεις να δεις το απόγευμα και το τέλος της ημέρας σε βρίσκει στη βάρδια να καληνυχτίζεις τον κόσμο που γέμισε τις αίθουσες και έχει ανάγκη να συζητήσει όλα όσα είδε. Μεγάλη ικανοποίηση".
Μάνος Μαστοράκης (Βραβεία Κοινού): Σαν θεατής ερχόμουν χρόνια στο Φεστιβάλ και φέτος, που μάλλον είναι η τελευταία μου χρονιά στην πόλη, αποφάσισα να ανταποδώσω όσα μου πρόσφερε με το να γίνω εθελοντής και να προσφέρω κι εγώ κάτι σ' αυτόν τον θεσμό. Θα είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που θα μνημονεύω από τη φοιτητική μου ζωή. Ένα πολύχρωμο μωσαϊκό προσωπικοτήτων που αξίζει να γνωρίσεις κι από κοντά.
Μάρθα Οστιούνη (Unified Customer Care Points): "Το ευχάριστο είναι ότι δεν υπάρχει κίνηση μόνο από μία ομάδα ανθρώπων, βλέπουμε όλη την πόλη εδώ να ζητάει πληροφορίες. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ κάνουν μήνες αποχή από τις υπόλοιπες αίθουσες των κινηματογράφων, στο Φεστιβάλ γίνονται οι πιο τακτικοί θαμώνες!"
Θαμώνας στους διαδρόμους του Φεστιβάλ έχει γίνει τα τελευταία τρία χρόνια και η Ρήνα Μηλώση, το μεγαλύτερο ηλικιακά μέλος της τεράστιας ομάδας που έχει δημιουργήσει η Υπεύθυνη του τμήματος Εθελοντισμού, Μπέττυ Σεμακούλα.
Το ραντεβού μας μαζί της έχει οριστεί για τις 21:00. Η ίδια φτάνει με την κίτρινη μπλούζα των εθελοντών. Τη χαιρετούν όλοι, ενώ δε χάνει την ευκαιρία να ενημερωθεί για τις βραδινές προβολές. Η σημερινή βάρδιά της έχει τελειώσει. Τι κι αν έχει κλείσει αισίως τα 70 της χρόνια, η κυρία Ρήνα κοσμεί με την παρουσία της τα τελευταία τρία χρόνια τις αίθουσες του Φεστιβάλ, με το άσβεστο πάθος ζωγραφισμένο στα μάτια της. Και από τέτοια μάτια μόνο όμορφα πράγματα θα ακούσεις.
Ρήνα Μηλώση (Οργάνωση Εκδηλώσεων): "Ασχολούμαι με τον εθελοντισμό τα τελευταία 20 χρόνια, προσφέροντας τις υπηρεσίες μου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην πόλη μου, τη Φλώρινα. Η καλή εικόνα των εθελοντών και η σωστή εξυπηρέτηση είναι το Α και το Ω για τα Φεστιβάλ. Η Θεσσαλονίκη αλλάζει πάρα πολύ το δεκαήμερο. Είναι η πόλη που αγαπώ, σπούδασα εδώ και να που τώρα επιστρέφω για να τη δω με άλλο μάτι. Η προσωπική μου αδυναμία στο Φεστιβάλ είναι οι εκδόσεις, ενώ με χαροποιούν ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι με τις ανησυχίες και τις ερωτήσεις τους. Τα χρόνια του '70 η διοργάνωση ήταν κάτι απρόσιτο για τους νέους. Τώρα την έχουν αγκαλιάσει. Αυτό είναι το σημαντικό".
Ο εθελοντισμός, άλλωστε, δε γνωρίζει από ηλικιακούς περιορισμούς. Μόνο από πρόσωπα διψασμένα να προσφέρουν.
Φωτογραφίες: Γιώργος Πλανάκης
σχόλια