ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είναι αλκοολικός και δεν ξέρω τι σκατά να κάνω.ο τότε ήρωας μου, ο πρίγκιπας μου να μην έχει πλέον δύναμη να σηκωθεί από το κρεβάτι...να μην χαμογελάει...να πονάει.ΆΛΛΟς στο σώμα του.Μα πότε όλα αυτά αναρωτιέμαι..πριν λίγο καιρό ήταν ζωντανός κεφάτος, ήταν ο μπαμπάς μου.Πήγαμε σε γιατρό, σε νοσοκομεία,κλείσαμε ραντεβού σε ομάδες..όλα στραβά, του μίλησα, του είπα δε θα τον αφήσω να φύγει,δεν μίλησε..Σταμάτησε για λίγο τον εγιάλτη, ζωντάνεψε, ένιωσα ότι είμαστε πάλι οικογένεια, ότι ενωμένοι όλα τα μπορούμε.Σήμερα πάλι τα ίδια...με πονάει, κλαίω κρυφά τα βράδια και θέλω να ουρλιάξω από τον πόνο, μα σωπαίνω...πρέπει να μην λυγίσω.Όχι για τον κόσμο, δε με νοιάζει ο κόσμος,τι να κάνω ένα κόσμο χωρίς τον πρίγκιπα μου, δεν ουρλιάζω απο φόβο μη με δει και κάνει καμιά τρελα...θέλω να κλέισω τα μάτια και όταν τα ανοίξω να τον δω να σκαλίζει τον κήπο του, ανάμεσα στις ντοματιές του να μου χαμογελάσει και να με φωνάξει ζούζι του...πόσο καιρό εχει να με φωνάξει...δεν μπορώ πλέον ούτε να γράψω καληνύχτα.