Όταν το είναι και το θέλω παλεύουν μέσα σου. Ποια όμως έχει το πραγματικό προβάδισμα; Η επιθυμία ή η πραγματικότητα; Μπορείς άραγε να αντιμάχεσαι στην ίδια σου τη φύση; Κι αν μπορείς, πόσες μάχες θα κερδίσεις και πόσους πραγματικούς πολέμους;
Όλοι έχουμε βρεθεί μπροστά σε σταυροδρόμια, σε διλλήματα, σε αποφάσεις (που πρέπει να ληφθούν άμεσα). Από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα ζητήματα. Από αποφάσεις καθημερινότητας μέχρι αποφάσεις ζωής. Και αν τυχαίνει να είσαι αναποφάσιστος και μετέωρος ανάμεσα σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετους δρόμους, όπως εγώ, με καταλαβαίνεις. Θα χεις ακούσει και συ τις δυο φωνές που στέκονται αριστερά και δεξιά σου (τις οποίες συχνά έχει προσωποποιήσει η 7η τέχνη με την αντίστοιχη επιτυχία) να ξεκινούν περιχαρείς τις αναλύσεις. Διψάς για επανάσταση, μα η βόλεψή σου κλείνει παιχνιδιάρικα το μάτι. Διψάς για την αλλαγή και την ανανέωση, μα η παράδοση και η σταθερότητα σε κρατάνε πίσω.
Μπροστά σου δυο δρόμοι. Ο ένας σου ταιριάζει καλύτερα. Ο άλλος σε ελκύει περισσότερο. Ναι, αλλά μέχρι πότε; Φύσει ευμετάβλητος χαρακτήρας, ο δεύτερος δρόμος με τρομάζει πιο πολύ. Κι αν το μετανιώσω; Υπάρχει έξοδος κινδύνου ή θα πρέπει να τον ακολουθήσω για χρόνια αναστενάζοντας και βαρυγκωμώντας γιατί απλώς άλλαξαν τα γούστα μου;
Επιθυμία ή πραγματικότητα; Αυτό που είσαι ή αυτό που θα ήθελες να γίνεις;
Θέλω να πω, πολλοί θα ήθελα να είναι ο Σούπερμαν, μα ελάχιστοι πραγματικά μπορούν. Άλλοι δεν είναι γεννημένοι ήρωες, τους ταιριάζει καλύτερα ο ρόλος του φιλήσυχου δημοσιογράφου Κλάρκ Κέντ. Και επειδή κανείς δεν κρύβει κάτω από το κουστούμι του μια κυανέρυθρη στολή (θέλω να πιστεύω) ,ο ρόλος του ήρωα και του αντι-ήρωα είναι αντιδιαμετρικοί. Και εσύ καλείσαι να διαλέξεις στρατόπεδο και χαρακτήρα. Δεν είναι ντροπή να θαυμάζεις ένα «ήρωα» μα να μην μπορείς να γίνεις εσύ και να το παραδέχεσαι. Αντιθέτως, πιο έντιμο μου ακούγεται από το να παριστάνεις το λύκο αν τυχαίνει να είσαι αρνάκι.
Τελικά το πιο ουσιαστικό, πριν βάλεις τον εαυτό σου σε ένα ρόλο, είναι να τον γνωρίσεις πρώτα .Με τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του. Μόνο έτσι θα οδηγηθείς στην αυτοπραγμάτωση και εν τέλει στην επιτυχία. Και διαλέγοντας ένα δρόμο επίτρεψέ μου να υποθέσω πως πιο σημαντικό είναι να τον βαδίσεις ανέμελος και χαλαρός, παρά ανασφαλής να κοιτάς συνεχώς τις πινακίδες αν προχωράς σωστά. Γνώμη προσωπική και μόνο.
Συμπέρασμα δε βγαίνει, ούτε θα βγει ποτέ. Όσο υπάρχουν επιλογές θα υπάρχουν ανοιχτοί δρόμοι και προκλητικά σταυροδρόμια. Και ο καθένας θα τραβάει το δρόμο του, όπως μπορεί και θέλει.(Ακόμα και αν αυτά τα δυο αντικρούονται κάποιες φορές)
