Πάντα είναι στη φάση ότι μόλις έφυγαν από κάπου και πάνε κάπου αλλού. Και τώρα, θέλουν να πάνε απ' την Αθήνα στο Άμστερνταμ με τα ποδήλατά τους.
Τους έψαξα και τους ζήτησα να μου πουν την ιστορία τους.
Να τη λοιπόν:
Είμαστε οι Μόλις Φύγαμε, γιατί μόλις φύγαμε εκείνη τη Δευτέρα 6 Μαΐου από τη γωνία Αναπαύσεως και Πεντέλης στα Βριλήσσια και βρεθήκαμε μετά από 7 μέρες στην Θεσσαλονίκη πάνω στα ποδήλατά μας.
Μια παρέα 7 + 1 ατόμων, όπως γράψαμε και στο μπλόγκ μας, που τόλμησε να φλερτάρει με τις φοβίες της, και με αφορμή μια ηλίθια και παράτολμη ιδέα at the time, που λένε για οι φίλοι μας οι Άγγλοι, απλά ξεκινήσαμε. Ο καθένας μας ζορίστηκε και ο καθένας μας είχε τους προσωπικούς του δράκους να αναμετρηθεί.
Αντιαθλητικοί οι περισσότεροι, με τις μπυροκοιλιές μας για παρέα, δημόσιοι υπάλληλοι, μαγαζάτορες, φαρμακοποιοί, ιδιωτικοί υπάλληλοι, ακαδημαϊκοί, άνεργοι και συνταξιούχοι, βρεθήκαμε μαζί για μία εβδομάδα και ταξιδέψαμε σαν τις κάμπιες, ο ένας πίσω από τον άλλο. Ξεκινήσαμε λοιπόν και θέλαμε όπως πρωτογράψαμε στο μπλογκ μας, να ποδηλατήσουμε από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη για μια μπυρίτσα (ή δέκα) και τσίπουρα σε κάθε ενδιάμεση στάση. Ταξιδέψαμε σε όλη τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδας, από τα χωράφια της (βιομηχανικής κατά τα άλλα) Βοιωτίας, στην πανέμορφη Παρνασσίδα, από τον επαναστατικό Γοργοπόταμο και τον απρόσμενα όμορφο κάμπο της Λαμίας, στις ανηφόρες του Δομοκού και στον Θεσσαλικό κάμπο, γύρω γύρω από το πανέμορφο Κίσσαβο και βούρ εως τον Λευκό Πύργο.
Και μετά... αλλάξαμε..
Και άλλαξε και ο τρόπος που βλέπουμε το χάρτη. Μεταμορφώθηκε σε κάτι πιο φιλικό, πιο οικείο.
Δεν είχε περάσει 1 μήνας από τότε που γυρίσαμε στην πραγματικότητα της Αθήνας. Άλλη μια ηλίθια ιδέα. Άλλη μια πανέμορφη αφορμή. Αθήνα - Άμστερνταμ με τα ποδήλατα!
Αθήνα – Πάτρα - Ανκόνα - Ρίμινι – Μπολόνια – Πάρμα – Μπρέσια - λίμνη Κόμο - Ανάβαση Άλπεων - Ερόλο – Πέρασμα St Gotthard - Μπρούνεν – κατάβαση Άλπεων - Ζυρίχη - Μέλανας Δρυμός - κοιλάδα του Ρήνου και διασχίζουμε την καρδιά της Γηραιάς μας Ηπείρου - στο τέλος κόβουμε λίγο αριστερά και καταλήγουμε στην πόλη των ποδηλάτων, το Άμστερνταμ!
Τρεις μήνες πριν θα μας κορόιδευαν ακόμα και οι ίδιοι μας οι εαυτοί. Και τώρα, λίγες μέρες πριν, ετοιμαζόμαστε ξανά.. Και θέλει δουλειά πολλή.
Στο πρώτο μας ταξίδι, εκμεταλλευτήκαμε τις πασχαλιάτικες αργίες, βάλαμε και λίγα λεφτά και βρήκαμε την χρυσή εβδομάδα.
Το καινούργιο μας ταξίδι απαιτούσε πιο πολλά και κυρίως πιο πολύ χρόνο και χρήμα.
Οι τέσσερις πιο «χομπίστες» από τη παρέα θα ξεκινήσουμε από την Αθήνα, ενώ με τους υπόλοιπους τέσσερις θα συναντηθούμε στη κυριλάτη λίμνη Κόμο, στους πρόποδες των Άλπεων, λίγο πριν αρχίσει η Ανηφόρα. Θα δώσουμε όμως και άλλα ραντεβού στα πιο Βόρεια, καθότι η παρέα μεγαλώνει...
Αν και γλιτώνουμε τη βενζίνη και την διαμονή (θα κουβαλάμε μαζί μας τις σκηνές μας) ένα τέτοιο ταξίδι σίγουρα δεν είναι τζάμπα. Θα χρειαστούμε πολλά και διάφορα, σε χρήμα, αλλά και υλικοτεχνικό εξοπλισμό: εισιτήρια πλοίων, αεροπλάνων (για την επιστροφή), διαμονές στα διάφορα camping, ποδηλατικό ρουχισμό, αδιάβροχα, ηλεκτρολύτες, μπάρες ενέργειας, σαμπρέλες, αδιάβροχες ποδηλατοτσάντες, μονάδες data roaming, τάμπλετ, αξιοπρεπές smartphone, άπειρα νερά χωρίς bubbles, νόστιμους υδατάνθρακες σε μορφή αραμπιάτας και χρυσαφένιες μοναστηριακές μπύρες- στα κλεφτά - για να αναπληρώνουμε τις χαμένες θερμίδες, λίγα χοντρουλά wurst για τα στομάχια μας και πολλά πολλά άλλα..
Πέστε με μας γραφικούς, αλλά αν έπρεπε να συμφωνήσουμε για κάτι σε αυτές τις δύσκολες εποχές που όλοι βιώνουμε, είναι στο ότι τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε σαν μονάδες.
Έτσι λοιπόν καταλήξαμε ότι για να μπορέσουμε να καταφέρουμε αυτό μας το ταξίδι θα έπρεπε να ανοιχτούμε. Να ανοιχτούμε πρώτα απ’ όλα στους φίλους μας, στις οικογένειές μας, στους ιντερνετικούς μας φίλους αλλά και στους καινούργιους φίλους μας που ενδεχομένως θα κάνουμε κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας. Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν το ιντερνέτι και στη προσπάθειά μας να φέρουμε όλους τους παραπάνω κοντά σε μια κοινή πλατφόρμα, καταλήξαμε στο crowdfunding, ή στην “χρηματοδότηση από το πλήθος” σε μια ελεύθερη μετάφραση.
Παράλληλα προσεγγίσαμε και προσεγγίζουμε εταιρίες που ενδεχομένως θα ενδιαφερόντουσαν να μας σπονσοράρουν (όπως η περίπτωση της CoCo-Mat, που έγινε ο πρώτος, χαρούμενος υποστηρικτής μας).
Αυτοί είμαστε λοιπόν. Και αυτό που ουσιαστικά θέλουμε να μεταδώσουμε, είναι η Χαρά! Ναι, όσο και αν ακούγεται κάπως τετριμμένο και γενικόλογο, αν όχι και ολίγον χίπικο. Την χαρά που έρχεται με τον πιο απλό τρόπο. Με μια βόλτα με ένα ποδήλατο. Με την ευτυχία και την πληρότητα που μπορεί να σου προσφέρει η αίσθηση του ποδηλάτου. Την ευτυχία του να ταξιδεύεις και να ζεις απόλυτα στο Παρόν. Τη χαρά που δεν μπορείς να σταματήσεις από το να εμφανίζεται με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο σου και που αντανακλά στα πρόσωπα των συνταξιδιωτών σου αλλά και σε αυτά των ανθρώπων που συναντάς στο διάβα σου και σου κορνάρουν μέσα από τα αυτοκίνητά τους, ή σου προσφέρουν εγκάρδια νερό και φρούτα στα μαγαζιά και στα χωράφια τους.
Μόλις Φύγαμε | We just left :-)
σχόλια