οι περισσότεροι είναι έτσι δυστυχώς... έχουν ανάγκη να ξεφορτώσουν, να πουν, να αναλύσουν τα δικά τους αλλά δεν έχουν ανοιχτά αυτιά δεν έχουν διάθεση να ακούσουν όχι απλά τα δικά σου προβλήματα και σκέψεις αλλά ούτε και τη συμβουλή σου για ότι τους απασχολεί... απλώς να τα πουν θέλουν, έχουν ανάγκη κάποιον ακροατή τίποτα άλλο...
12.8.2013 | 11:56
Πώς να λες το πρόβλημά σου…
Ο καθένας θέλει να λέει το πρόβλημά του, να τον ακούσεις συγκαταβατικά, να τον συμβουλέψεις, να τον ξαλαφρώσεις λίγο. Κι εσύ πάντα τον/την ακούς με συγκατάβαση, προσπαθείς να του πεις δυο λογικές κουβέντες (αποφεύγοντας πάντα τις άθλιες κοινοτοπίες) και παίζεις τον ρόλου που σου έχει αυτός/αυτή αναθέσει…Όταν, όμως, πας να πεις εσύ το πρόβλημά σου, τότε αντιμετπίζεις από απαξία έως και επίθεση. Τότε, ξαφνικά, τα δικά σου προβλήματα είναι ασήμαντα και “υπάρχουν παιδάκια που πεινάνε” ή “τι να πει ο τάδε που έχει αυτό και εκείνο κτλ” ή “τι μαλακίες είναι αυτές που λες, είσαι μια χαρά” και άλλες παρόμοιες παπαρολογίες… Τι κι αν ο άλλος είναι 1000 φορές σε καλύτερη μοίρα από σένα (και το ξέρει και το ξέρεις), τι κι αν το χειρότερο πρόβλημά του φαντάζει μια ονειρική οπτασία σε σύγκριση με τη δική σου κατάσταση, όχι, αυτός/αυτή έχει πρόβλημα κι εσύ λες μαλακίες που πρέπει να ξεπετάξει με δυο κοινοτοπίες και ενίοτε αρχίζει και επίθεση γιατί έχει βαρεθεί να τις ακούει συνέχεια.
1
