Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι αν σου λείπει η μανούλα;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι αν σου λείπει η μανούλα; Facebook Twitter
22

________________
1.


Αγαπητή μου Α, μπα. ήθελα να σε ρωτήσω. Έχεις πολύ μεγάλο backlog σε ερωτήσεις που θέλεις να απαντήσεις; Αν ξαφνικά δε λάμβανες άλλες ερωτήσεις, για πόσες μέρες ακόμη θα είχες υλικό; Φαντάζομαι βέβαια ότι επιλέγεις τις ερωτήσεις που απαντάς.- Aπορών

Ελπίζω να μην σταματήσω να λαμβάνω ερωτήσεις, αλλά για δύο μήνες είμαστε καλυμμένοι. Όχι, δεν τις επιλέγω, απαντάω σε όλες με τη σειρά.


________________
2.


Λος Άντζελες ή Σαν Ντιέγκο; Grgnt


Εξαρτάται από το λόγο που σου δίνει το περιθώριο να διαλέξεις.

 

________________
3.


Αγαπητη Α,μπιτα σε διαβαζω φανατικα εδω και μηνες και παντα εψαχνα ερωτηση να σου κανω, και να που τα εφερε ετσι ωστε να χρειαζομαι μια εντελως αντικειμενικη γνωμη... Εχω διπλα μου καποιον που πιστευω οτι ειναι ο ανθρωπος μου. Εχουμε υπαρξει και φιλοι, αλλα απο την ωρα που γιναμε ζευγαρι αισθανομαστε οτι βρηκαμε ο ενας το αλλο μισο του αλλου (αν υπαρχει) και οχι μονο με τη χαζορομαντικη εννοια, αλληλοσυμπληρωνομαστε στα παντα, απο το πως ζουμε στο σπιτι μας μεχρι το τι τρωμε και τι μουσικη ακουμε (συγκεκριμενα ΔΕΝ μας αρεσουν τα ιδια πραγματα....) Εχοντας υπαρξει στο παρελθον σε σοβαρες σχεσεις και οι δυο, θεωρουμε οτι ειμαστε ικανοι να κρινουμε το αληθινο αυτων, και οτι δε μας τυφλωνει ο ερωτας. Θελουμε λοιπον να κανουμε ενα παιδακι. Ο γαμος προαιρετικος. Πιστευουμε οτι ειμαστε (οσο μπορουμε δηλαδη) ετοιμοι, οικονομικα και συναισθηματικα και οτι εχουμε να του προσφερουμε απειρη αγαπη, οση εχουμε ο ενας για τον αλλο. Για εμας δεν υπαρχει κανενα διλημμα, και οποτε ερθει θα ειναι ευπροσδεκτο, ομως ξερουμε οτι η οικογενεια μου θα λυσσαξει, καθως εχω μεγαλωσει στην (μονη, φανταζομαι) ελληνικη οικογενεια που δε θελει να παντρευτω ποτε, να μη δεσμευτω με κανεναν αντρα και κυριως οτι στα 25 που ειμαι τωρα ειμαι μικρη. Εγω, εχοντας την απεριοριστη στηριξη και του συντροφου μου, δεν τους δινω καμια σημασια και εαν δω οτι οι αντιδρασεις τους ειναι ασχημες σε δυσβασταχτο σημειο δεν εχω κανενα προβλημα να παρω το παιδι και τον αντρα μου και να παμε να ζησουμε και να ευτυχησουμε οσο πιο μακρια γινεται... Εσενα ως μεγαλυτερη, ποια ειναι η γνωμη σου για ολο αυτο?

Υ.Γ : Λενα ζουμε για να σε ακουμε!!!!!!!!!!! :Ρ

Υ.Γ. 2 : Μη σε μπερδεψει το ψευδωνυμο, γυναικα ειμαι... (η αχρηστη υποσημειωση της ημερας)- Batman

Η γνώμη μου είναι ότι δε χρειάζεσαι τη γνώμη μου, όπως βλέπω, ξέρεις τι θέλεις και πώς να το αποκτήσεις.

________________
4.

Πολυαγαπημένη Α μπα, τι κάνεις όταν είσαι στην καρέκλα του κομμωτηρίου και σε πιάνει νευρικό γέλιο όταν η κομμώτρια αερίζεται (πέραν της μυρωδιάς υπήρχε και χαρακτηριστικός ήχος); Πως αποφέυγεις τό ψαλίδι που απέχει λίγα εκατοστά από το αυτί σου;- Σώας τα ώτας


Λίγη συμπόνια στον συνάνθρωπο, λίγη συμπόνια.

 

________________
5.


A, μπα γεια σου!
Θα ήθελα να σε ρωτήσω τη γνώμη σου για τις αποκαλύψεις του Εd Snowden και τον αντίκτυπο που είχαν αυτές στις Η.Π.Α. Επίσης, πώς κρίνεις τη στάση του Ομπάμα;


Δεν πιστεύω ότι πρόκειται περί ήρωα. Δεν πιστεύω ότι η σημασία της αποκάλυψης τον ανυψώνει αυτομάτως.
Πιστεύω ότι η έκπληξη που ακολούθησε είναι δυσανάλογη σε σχέση με αυτά που ήδη ξέρουμε για το πώς λειτουργεί ο κόσμος, αλλά ότι μερικές φορές χρειάζεται αφορμή για να συζητηθούν τα αυτονόητα ή ακόμη και για να ενημερωθούν όσοι ζουν κάτω από πέτρες μέσα σε σπηλιές.

Η συζήτηση περί προσωπικών δεδομένων είναι τεράστια και αναπροσαρμόζεται πολύ γρήγορα, επειδή αλλάζει και η τεχνολογία γρήγορα, και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί ενημερωμένοι και σοβαροί που έχουν αντιρρήσεις και προτάσεις. Όμως υπάρχει και το τεράστιο ρεύμα αυτών που ενώ εξακολουθούν να είναι πελάτες του Facebook, διαμαρτύρονται για τα προσωπικά τους στοιχεία. Και ακόμα πιο αστείο – πιστεύουν ότι αν κάνουν copy paste μια ηλίθια δήλωση (σε ποιον; Στον Zuckerberg;) στο status τους, θα έχουν δικαιώματα. Και μετά, ποστάρουν και μια φωτογραφία του παιδιού τους στην παραλία.


Η στάση του Ομπάμα είναι κάπως σαν «ώχου, άντε να το μαζέψουμε τώρα κι αυτό».


________________
6.


37 ετών πλέον και παντρεμένη με αγαπητό συγγενή μου. Πρίν 3 χρόνια μου είπε πως κερατώνει τον άντρα της με κοινό τους οικογενειακό φίλο. Δεν την κατέκρινα απλά της είπα πως δεν θα την καρφώσω, δεν θα της κάνω βέβαια πλάτες, απλά το μόνο που ζητούσα ήταν να μη μου μιλάει για αυτό το θέμα. Επειδή όμως συνέχιζε να μου μιλάει επ' αυτού και να με ρωτάει τι να κάνει, σαν δεκαπεντάχρονη έφηβη, άρχισα σιγά σιγά ν' αραιώνω από το ζευγάρι με την δικαιολογία πως πλέον δεν έχω πολύ χρόνο αφού η νέα μου δουλειά ήταν πολύ απαιτητική. Έχω κόψει πολύ τις επαφές μας και τις έχω κρατήσει σε επίπεδο τηλεφωνημάτων σε γιορτές και γενέθλια. Μαθαίνω βέβαια από έγκυρες πηγές πως με θάβει, πράγμα αναμενόμενο για μένα αφού είναι η τακτική της σε όσους ανθρώπους δεν της κάνουν τα χατίρια ή απλά διαφωνούν μαζί της.
Λίγες μέρες πριν, συναντήθηκα με τον άντρα της σε κάποια οικογενειακή συνάντηση στην οποία αυτή δεν παρευρέθη. Μέσα στα πολλά μου είπε πως έχει μαλώσει με κάποιους γειτόνους γιατί του είπαν πως η γυναίκα του έχει γκόμενο. Μετά ξεκίνησε μια ολόκληρη κουβέντα για το πόσο την αγαπάει και πόσο καλή είναι και πόσο μα πόσο θα του στοιχίσει αν μάθει κάποια στιγμή πως του χει κάνει λαδιά.
Καθ' όλη τη διάρκεια της συζήτησης προσπαθούσα να καταλάβω αν ήξερε πως ξέρω και απλά περίμενε να το παραδεχτώ. Έχω στεναχωρηθεί πολύ με όλα αυτά τα γεγονότα και ξαναμπαίνω σε σκέψεις αν θα πρέπει να του πώ τα όσο γνωρίζω. Εύλογα θα με ρωτήσεις γιατί τώρα και όχι τότε. Το μυαλό μου πάει σε πολλά σενάρια. 1) το ξέρει και δεν τον νοιάζει; 2) το ξέρει και ντρέπεται και δεν λέει τίποτα; 3) πραγματικά δεν ξέρει τίποτα; Και αν του το πω τι θα γίνει; 1) το ξέρει και θα μου πεί «κοίτα τη δουλειά σου» και θα μαλώσουμε; 2) το ξέρει και μετά θα του χουν πέσει τα μούτρα επειδή το γνωρίζω και εγώ; 3) δεν το ξέρει και α) πλακώνονται επειδή του το σιγούρεψα β) μαλώνουμε γιατί δεν του το πα από την αρχή; Δεν λέω πάλι τίποτα με την πιθανότητα να μη μαθευτεί ποτέ αλλά και με την πιθανότητα να μαθευτεί και να μαθευτεί πως το γνωρίζω και εγώ;- Πραγματικά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.


Πώς να το πω, έχεις μπλέξει πολύ άσχημα. Έτσι φτάνει ο άνθρωπος στο σημείο να στέλνει ανώνυμα γράμματα κομμένα από εφημερίδες.


Δεν πρόκειται να σου πω τι να κάνεις. Δεν πιστεύω ότι ο συγγενής σου ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει, αλλά ότι έχει βάσιμες υποψίες αλλά αποφεύγει να το εξετάσει. Θες δε θες, αυτή σε ανάγκασε να πάρεις θέση, και για να αποφύγεις την αποκάλυψη, πήρες το μέρος της. Σκέψου: αν χωρίσουν, με ποιον θέλεις να τα έχεις καλά; γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα, δε νομίζω να χωρίσουν με φιλικούς όρους.


Ταυτόχρονα να έχεις υπόψη σου ότι αν πεις αυτά που ξέρεις, ο συγγενής σου θα τα βάλει αρχικά μαζί σου, και όχι μαζί της, όπως έκανε και με τους γείτονες.

________________
7.

Γεια σου αγαπητή Α Μπα...
Πιστεύεις οτι ο έρωτας είναι μία ορμονική διαδικασία που ολοκληρώνεται περίπου στα 2 χρόνια;- Nik


Ορμονική διαδικασία;


Το ότι αγοράζεις με θυσίες ένα ακριβό πουκάμισο που τελικά, μετά από καιρό, το βαριέσαι, θα το περιέγραφες ως ορμονική διαδικασία;


Το φούσκωμα-ξεφούσκωμα δεν είναι ορμονική διαδικασία, αλλά ανθρώπινη αδυναμία. Υπάρχει επειδή μέσω αυτής οι χαρισματικοί άνθρωποι παρασύρουν την υπόλοιπη ανθρωπότητα προς τα μπροστά.

 

________________
8.


Μιας και βρίσκομαι σε μια φάση αδράνειας εδώ και πολύ καιρό, λέω να στραφώ και σε σένα. Γιατί η ψυχανάλυση και η ενδοσκόπηση δεν αρκούν για να με κάνουν να ενεργοποιηθώ απο το τέλμα της τεμπελιάς.
Δεν κάνω τίποτε το παραγωγικό τελευταία. Και είμαι άνθρωπος με ταλέντα και ενδιαφέροντα. Αλλά με έχει πνίξει η ματαιότητα και η βαρεμάρα, πράγμα που με κάνει να νιώθω ΚΑΙ ενοχές, που πάω στράφι.
Το κορυφαίο όμως είναι οτι έχω 2 σχέσεις παράλληλα. Ναι, η 1η έγινε απερίσκεπτα και ίσως να μην τον θέλω και τόσο, και η 2η είναι με ένα υπέροχο άτομο, που όμως δεν είναι σε φάση να με στηρίξει και να μου δοθεί ολόψυχα, καθώς είναι πρωτίστως δοσμένο στην καριέρα του.
Για κάποιο λόγο όμως δεν λέω να ξεκολλήσω απο την 1η, γιατί είναι τόσο διατεθειμένος να μου δοθεί, όσο δεν είναι ο 2ος. Και προς ντροπή μου, το δέχομαι. Ξέρω οτι είναι κατ'ανάγκη μάλλον, που δεν μπορώ να τον χωρίσω, αλλά δε πάω να μείνω μόνη μου η ρουφιάνα!
Είμαι τόσο τέρας εγωισμού; Οι περισσότεροι που τους ανοίγομαι έτσι με αντιμετωπίζουν; Και ίσως το νίωθω κι εγώ λίγο.
Αλλά ξέρεις ε! Μέχρι να το κάνεις, είναι απαράδεκτο, άπαξ και το κάνεις, είναι ανθρώπινο.- Ρωμιός Αγάπησε Ρωμιά

Ε, όχι και τέλμα τεμπελιάς! Το να έχεις παράλληλες σχέσεις είναι κανονικό οχτάωρο – το λιγότερο- και τα σαββατοκύριακα έχεις διπλή βάρδια.


Τρελαίνομαι με αυτούς που δηλώνουν τόσο ανέμελα «έχω ταλέντα και ενδιαφέροντα». Για ανάλυσε το λίγο.

 

________________
9.


Tα Μαγνητικα Ατομα υφιστανται η ειναι εφευρεση των ψαρωμενων αυτουποβιβασμενων που νιωθουν Ζασταβα και μολις τους προσπερασε μια Πορσε;- niaou


Αν μιλάς για γοητεία – φυσικά υπάρχει, δεν είναι εφεύρεση. Πρόκειται για χάρισμα πολύτιμο και όσο πιο πολλούς τέτοιους συναντήσεις στο δρόμο σου, τόσο πιο τυχερός είσαι. Οι γοητευτικοί και οι ετοιμόλογοι είναι τα διαμάντια στο περιδέραιο της ζωής. Αυτοί που είναι και τα δύο ταυτόχρονα, είναι μυθικά πλάσματα.


________________

10.


A, μπα έχω την εντύπωση ότι εδώ και αρκετό καιρό σου στέλνουν ερωτήσεις ως επί το πλείστον κοπέλες. Ισχύει κάτι τέτοιο ή είναι ιδέα μου; Και αν ναι, που νομίζεις ότι οφείλεται αυτό; Δεν ανησυχείς μήπως η στήλη σου καταλήξει να δίνει συμβουλές για τα αισθηματικά της μιας και της άλλης, τύπου γνωστό εφηβικό περιοδικό;- Τένια Μακρή

Ναι, οι ερωτήσεις έρχονται με μεγαλύτερη συχνότητα από γυναίκες. Αυτό οφείλεται στο ότι οι γυναίκες είναι πιο συμφιλιωμένες με το να ζητάνε βοήθεια από τους άντρες. Οι άντρες, επίσης θύματα της πατριαρχίας, συνδυάζουν την αναζήτηση βοήθειας με ομολογία αδυναμίας, και αφού πιστεύουν ότι πρέπει να σκοτώσουν γορίλες και να φέρουν ελάφια στο σπίτι γιατί νομίζουν όλοι κρέμονται από πάνω τους, το κάνουν με μεγάλη δυσκολία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα – ποιος σταματάει περαστικούς για οδηγίες όταν οδηγάει;

Όμως η στήλη δεν έχει δικιά της ζωή για να καταλήξει όπου της αρέσει, όσο τη διαχειρίζομαι εγώ, θα έχει τη μορφή που της δίνω. Η πορεία της δεν εξαρτάται από τις ερωτήσεις.

________________
11.


Γεια σου α,μπα. Από χτες, μετά από μια συζήτηση με ένα παιδί που γνώρισα πρόσφατα, με προβληματίζει κάτι, το οποίο θα μοιραστώ μαζί σου. Αντιλαμβάνομαι ότι η θρησκεία (οποιαδήποτε) υπάρχει για να καλύψει την ανάγκη κάποιων ανθρώπων που δεν μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα τους ή απάντηση στα ερωτήματά τους με άλλο τρόπο και έτσι καταφεύγουν σε αυτή και το σέβομαι, παρόλο που εγώ προσωπικά δεν έχω νιώσει την ανάγκη να στραφώ σε κάποια θρησκεία. Όπως όμως εγώ σέβομαι τον οποιοδήποτε, ο οποίος για δικούς του λόγους, συνειδητά ή ασυνείδητα ακολουθεί μια θρησκεία, γιατί να μην σέβονται και αυτοί οι άνθρωποι τη δική μου κατάσταση; Είμαι 25 και νιώθω την ανάγκη να διαβάσω, να αποκτήσω γνώσεις, να ταξιδέψω, να συζητήσω με ανθρώπους, να κάνω την αυτοκριτική μου, προκειμένου να οδηγηθώ στις απαντήσεις και όχι να φοβάμαι και να τρέμω έναν θεό που δεν με εκφράζει και να αυτομαστιγώνομαι για ό,τι κάνω. Πώς γίνεται να υπάρχουν άτομα της ηλικίας (και όχι μόνο) που κατά τα άλλα φαίνονται τελείως φυσιολογικά, αλλά όταν έρχεται η επίμαχη συζήτηση περί θρησκείας να βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό και να σου συμπεριφέρονται λες και είσαι σκουπίδι;- προβληματισμένη

Μάλλον δεν θα κερδίσω πόντους δημοτικότητας με αυτό που θα σου πω, αλλά δεν είσαι υποχρεωμένη να σέβεσαι την πίστη κανενός.


Δεν πρόκειται να σεβαστώ τον οποιονδήποτε πιστεύει σε οτιδήποτε, δεν ξέρω γιατί έχει γίνει αυτονόητο το ότι η πίστη πρέπει να είναι αντικείμενο σεβασμού. Τον σεβασμό δεν μπορείς να τον απαιτήσεις. Ίσα ίσα, απαιτώντας τον χάνεις και τις πιθανότητες να τον κερδίσεις. Όποιος έχει ιερά και όσια το κάνει για τον εαυτό του, δε μπορεί να απαιτήσει να νιώσουμε σεβασμό και όλοι οι υπόλοιποι. Δε μας βγαίνει ρε παιδί μου, αν μας έβγαινε, θα ήμασταν πιστοί. Επίσης, οι οπαδοί της τάδε θρησκείας, πόσο σέβονται τους οπαδούς της δείνα θρησκείας; Ούτε αυτοί τα καταφέρνουν πολύ καλά με το σεβασμό.


Αυτό που μπορώ να κάνω, και θεωρώ αυτονόητο, είναι να δέχομαι, και όχι να σέβομαι. Μπορώ να δεχτώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι διαφορετικοί από μένα, αλλά τον σεβασμό μου τον κρατάω για εκείνους που προσπαθούν να τον κερδίσουν με τη στάση τους στη ζωή, κι όχι επειδή είναι οπαδοί μιας ομάδας, όχι επειδή αναφέρουν μαγικές λέξεις, όχι επειδή είναι μέλη μιας οργάνωσης από τη γέννηση τους.


Συνέχισε να ψάχνεις, και θα βρεις ανθρώπους που σκέφτονται όπως εσύ. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τη γνώμη κανενός. Όσοι διαφωνούμε μπορούμε να συνυπάρξουμε, αρκεί να μη μιλάμε και πολύ μεταξύ μας.

________________
12.

Α-μπιουλανς, σου λείπει η μαμά σου; Αν ναι, πώς το αντιμετωπίζεις;- μελλοντική ξενιτεμένη


Ναι. Το αντιμετωπίζω φροντίζοντας να είμαι καλά, ώστε να είναι ήσυχη και σίγουρη ότι είμαι εντάξει. Οι μανούλες θέλουν να μας βλέπουν, όπως το θέλουμε κι εμείς, αλλά αυτό που θέλουν πάνω από όλα, είναι να ξέρουν ότι είμαστε καλά και τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.


22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
#8 Λένα, εσύ κοροϊδεύεις, αλλά έστω κι αυτό, βοηθάει. Λυπάμαι μόνο που έγινα ένα απο αυτά τα άτομα που σε "τρελαίνουν".Προς ικανοποίηση του κοινού, τα καταχωρημένα ταλέντα μου προς το παρόν είναι: δεξιοτεχνία στο τσέλο, κινέζικη καλλιγραφία, ποντιακοί χοροι, αντρικοί και γυναικείοι και να δέχομαι με στωικότητα το κράξιμό σας. Ξέρω, ξέρω, να με χαίρονται οι γκόμενοί μου.Όμως, "you had never multiple parthners in your life" και τα λοιπά? Έλα ρε Λένα, σε έχω διαβάσει πάρα πολύ για να πειστώ οτι είσαι τόσο επικριτική. Μου έδωσες μια γέυση καθωσπρεπισμού και υποτιθέμενης υπεράνω ηθικής. Δεν νομίζω οτι είσαι έτσι όμως. Τι έγινε τώρα;το νο8
"...η 1η έγινε απερίσκεπτα και ίσως να μην τον θέλω και τόσο, και η 2η είναι με ένα υπέροχο άτομο, που όμως δεν είναι σε φάση να με στηρίξει και να μου δοθεί ολόψυχα, καθώς είναι πρωτίστως δοσμένο στην καριέρα του. Για κάποιο λόγο όμως δεν λέω να ξεκολλήσω απο την 1η, γιατί είναι τόσο διατεθειμένος να μου δοθεί, όσο δεν είναι ο 2ος."Μετάφραση: Είμαι υπέροχη και πολυτάλαντη και θέλω ο κόσμος να γυρίζει γύρω μου. Με τα εξαιρετικά και εντελώς κουφά ταλέντα μου είναι τιμή για τους άντρες να μου δίνονται ολόψυχα και να παρατάνε τα πάντα. Αν δεν το κάνουν τους τιμωρώ κερατώνοντάς τους με όποιον πρόθυμο βρω μπροστά μου. Μην στενοχωριέσαι που η Α,μπα δεν σε καταλαβαίνει, εκτός από συντηρητικούρα είναι και χρυσή μετριότης, πού να εκτιμήσει το ταλέντο σου στην κινέζικη καλλιγραφία.
@6: δεν ξέρω πόσο θα σε βοηθήσει αλλά από την προσωπική μου εμπειρία, σίγουρα κάποιος στο τέλος θα πληγωθεί. Η δική μου ιστορία έχει να κάνει με την τότε καλύτερη φίλη μου που γνωριζόμασταν 10 χρόνια, ο φίλος της οποίας μου την έπεσε και τον ήξερε δύο μήνες ως σχέση. Ήμουν σε τεράστιο δίλημμα αν πρέπει ή όχι να της το πω, τελικά αποφάσισα να της το πω, γιατί αν ήμουν στη θέση της αυτό θα ήθελα από μια πολύ καλή μου φίλη. το αποτέλεσμα? δεν με αμφισβήτησε (αν και με έβαλε σε μια πολύ εξευτελιστική διαδικασία να βάλω ό,τι φορούσα εκείνη τη μέρα για να δει αν πήγαινα γυρεύοντας και ο τωρινός μου εαυτός θυμωνει που αποδέχτηκα αυτό το παράλογο) όμως μετά από λίγο καιρό ξέκοψε μαζί μου και αυτόν τον παντρεύτηκε. σημειώνω ότι ήξερε τα δείγματα γραφής του γιατί η ίδια μας τον είχε παρουσιάσει ως πολύ πέφτουλα (και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης) και αυτό επίσης ήταν πολύ σημαντικό στο να της το πω, εννοώντας ότι ούτε τον ήξερε πολλά χρόνια, ούτε παντρεμένοι ήταν και γενικά δεν ήταν το "καλό παιδί" που ίσως λες μήπως κάνω και τα στραβά τα μάτια. όπως κατάλαβες, αυτός που πληγώθηκε ήμουν εγώ, εννοώντας ότι πας για καλό και βγαίνεις και μα&$%κας στο τέλος. τότε είχα σχεδόν πάθει κατάθλιψη από όλο αυτό και "ξεκλείδωσα" όταν φίλη μου ψυχίατρος μου είπε "μα φυσικά και θα γυρνούσε σε αυτόν..είναι ερωτευμένη σε γνώση των ελαττωμάτων του, άρα δεν της ανοίγεις τα μάτια αλλά της καταρρέεις το δικό της μικρόκοσμο".. Έχουν περάσει 6 χρόνια από την ιστορία αυτή και ακόμα πού και πού το σκέφτομαι, αν έπρεπε να κινηθώ διαφορετικά. και πάλι όμως καταλήγω ότι το ίδιο θα έκανα,κρίνοντας με το δικο μου σύστημα αξιών. και όσο περνούν τα χρόνια, μου μένει περισσότερο η πικρία και πληγωμένος εγωισμός που τελικά μία στιγμή δεν επιβεβαίωσε τα 10 χρόνια φιλίας άρα, δεν ήταν και τόσο άξια λόγου τελικά.δεν θα σου πω τι να κάνεις, άλλα αν εσύ ήσουν ο σύζυγος θα ήθελες ή όχι να σου το πούνε? αυτή η ερώτηση είναι για σένα, όχι για κείνον. μετά σκέψου ως υπόβαθρο ότι ήδη του το έχουν πει και ο μικρόκοσμός του δεν είναι έτοιμος να το αποδεχθεί. αν λοιπόν η λύτρωσή σου έρθει φανερώνοντάς το,ετοιμάσου ότι μπορεί να μην είναι όλα ρόδινα.
Ο Daniel Dennett αναρωτιέται απο που κέρδισε αυτό το στάτους η πίστη, o Σαμ Χάρις πάρα πολυ σωστά παρατηρεί ότι η θρησκευτική πίστη είναι ο μοναδικός (και τελευταίος ακόμα) τομέας στη ζωή όπου η έλειψη τεκμηρίων θεωρείται προτέρημα.Όλα μάλλον αρχίζουν απο την παιδική μας ηλικία όπου μαζι με όλα τα σωστά που μας έλεγαν και μας μάθαιναν οι γονείς μας συμπεριέλαμβαναν και τη θρησκεία σαν προτέρημα.Πάντως σήμερα υπάρχουν κοινωνίες όπως οι Σκανδιναβικές ή Ιαπωνική που μεγαλώνουν την δεύτερη ή την τρίτη γενιά τους χωρίς αυτού του τύπου την κατήχηση.Τα απότελεσματα εκεί όσον αφορά τους δείκτες ευζωίας και ευτυχίας είναι τα υψηλότερα, όπως είναι φυσικό.Αν θέλετε πάντως ένα και μοναδικό δείκτη που όπου τον βλέπετε να γνωρίζετε στα σίγουρα ότι υποχρεωτικά και οι υπόλοιποι κοινωνικοί δείκτες είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτόν, αυτος είναι το gender equality.Ακόμα και σε μία κοινωνία πλήρους ισότητας πάντως υποπτεύομαι οι γυναίκες θα έκαναν best seller το fifty shades of grey και οι άνδρες το penthouse, τα playboy (δηλαδή τα ανδρικά fsog).
"Η θρησκευτική πίστη είναι ο μοναδικός (και τελευταίος ακόμα) τομέας στη ζωή όπου η έλλειψη τεκμηρίων θεωρείται προτέρημα". Αυτή είναι μια πραγματικότητα που έχει λογική, κατά την άποψή μου, και είναι η εξής: Το να πιστεύεις σε κάτι, προϋποθέτει την έλλειψη επαρκών στοιχείων που να πιστοποιούν την ύπαρξή του (αυτού του "κάτι" - ο,τιδήποτε). Εάν υπήρχαν τεκμηριωμένες αποδείξεις για ένα θέμα, δε θα χρειαζόταν να "πιστέψεις" σε αυτό, διότι θα ήταν από μόνο του αυταπόδεικτο. Όπως είναι η επιστήμη. Δε χρειάζεται να πιστέψεις ότι ο εγκέφαλος κινεί τις λειτουργίες του σώματός σου, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το μάθεις και να πας παρακάτω. Η όλη έννοια της πίστης λοιπόν, έχει να κάνει περισσότερο με τη φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία ζεις την ζωή σου. Άλλος διαλέγει να πιστεύει σε έναν Θεό, άλλος στον Θεό, άλλος στην κοπέλα του, άλλος στον εαυτό του και κανέναν άλλο κλπ. Όλα αυτά, χωρίς να έχουμε επαρκείς αποδείξεις ότι αυτό στο οποίο πιστεύουμε μας κάνει καλό, μας κάνει γενικότερα κλπ. Ας μην δαιμονοποιούμε την κινητήριο δύναμη του καθενός. Και τέλος πάντων κ οι πιστοί, ας προσπαθήσουν να τοποθετήσουν στην σωστή κλίμακα την πίστη τους για να τελειώνουμε και να μην πρήζουν και ούμπαλα.
"Το να πιστεύεις σε κάτι, προϋποθέτει την έλλειψη επαρκών στοιχείων που να πιστοποιούν την ύπαρξή του (αυτού του "κάτι" - ο,τιδήποτε)" Λοιπόν, μέχρι που μπορείς να αφήσεις την όποια πίστη να χρησιμοποιείται ως πηγή γνώσης; Για να χρησιμοποιήσω έαν παράδειγμα πάλι απο τον Σαμ Χάρις. Τι θα σκεφτόσουν για κάποιον ο οποίος πιστεύει ότι στον κήπο του είναι θαμμένο ένα διαμάντι στο μέγεθος ενός ψυγείου; Η αναλογία αυτή θεωρώ οτι είναι ακριβής συγκριτικά με την κάθε επίσημη θρησκεία. Εκείνο που κάνει τα πράγματα διαφορετικά είναι η κοινωνική νόρμα. Μία ομάδα προοδευτικών ψυχολόγων είχε προτείνει στον Ρίτσαρντ Ντώκινς να χρησιμοποιήσει σκέτο τον νεολογισμό Relusion (religion + delusion) αντι για το delusion (στο βιβλίο του the god delusion) επειδή ακριβώς ήθελαν να τονίσουν το γεγονός ότι κάτι εξωφρενικό θεωρείται νορμάλ αν το πιστεύουν πολλοί.Εάν ίσχυε αυτό που τόσο ωραία έθεσε ο Χίτσενς ως "That which can be asserted without evidence, can be dismissed without evidence" θα παίρναμε μια πολύ ταχύτερη κατεύθυνση προς την πρόοδο. Δυστυχώς εγώ δεν βλέπω οτι η θρησκευτική πίστη είναι συνολικά κάτι καλοήθες και ευεργετικό αν και σε πολλές περιπτώσεις βέβαια ανακουφίζεται ανθρώπινος πόνος στο όνομα της.Αν κάποιος για παράδειγμα έχει χάσει το παιδί του και πιστεύει οτι τώρα βρίσκεται στον παράδεισο, η θρησκεία είναι το μοναδικό πράγμα που μπορεί να κρατήσει τον πόνο του σε υποφερτα επίπεδα και όποιος πάει να του πει κάτι αντίθετο πρέπει να είναι πολύ μαλάκας.Απο την άλλη γίνονται ακόμα φρικτά πράγματα εναντίων αθώων υπο την επιρροή της θρησκείας και εγώ αυτά σκέφτομαι.Θέλεις να κρίνουμε κατα περίπτωση; Οποιοδήποτε παράδειγμα επιρροής της θρησκείας μπορεί να κριθεί στην βάση της ηθικής είτε θετικά είτε αρνητικά επειδή ξέρουμε πολλά τώρα.Το πρόβλημα πάντως είναι ότι δεν ακούμε καλά νέα..ps για τις τεκμηριωμένες αποδείξεις υπάρχουν όσο αφόρα το it isn't so σε αυτα που περιγράφονται απο τα θρησκευτικά βιβλία.Σε άλλα δεν υπάρχουν αποδείξεις προεξαχόντος του μυστηρίου του θανάτου.
#11. Μπα, Πολλούς πόντους κέρδισες. :)Σχεδόν όλοι μπερδεύουν το σεβασμό στο δικαίωμα να πιστεύεις κάτι με τον σεβασμό σε αυτό που πιστεύεις.Το δικαίωμα να πιστεύεις το οτιδήποτε είναι 100% σεβαστό, και ταυτόχρονα αυτό το οποίο πιστεύεις μπορεί να είναι μόνο για γέλια/σάτιρα. Και αν δεν δέχεσαι το δεύτερο, guess what, είναι ακριβώς το ίδιο δικαίωμα.
Ταλέντο:- Εντοπισμού αδυναμιών- Κάλυψης όσο το δυνατό περισσότερων αναγκών- Διαχείρισης χρόνου/αναμνήσεων/ανθρώπων(Εγώ πάντως θυμάμαι κάποτε είχα κάνει σχέση αμέσως μετά από σχέση που είχε τελειώσει, και είχα χάσει την μπάλα. Δε θυμόμουν αν είχα συζητήσει διάφορα θέματα με τον έναν ή τον άλλον. Δε θυμόμουν ποιος μου είχε δώσει τι. Μπέρδευα τα ονόματα. ΑΞΙΑ!)
#9 Φυσικά, αλλά οι περισσότεροι απ' αυτούς θα έπρεπε να έχουν και μια ειδοποίηση κάπου πάνω τους: μην έρχεστε σε πολύ στενή επαφή. Για κάποιο λόγο φαίνεται πως η υπερ-αναπτυξη αυτών των χαρακτηριστικών αναπληρώνει ελλείψεις σε άλλους τομείς, που μπορεί να αποβούν καταστροφικές αν πλησιάσεις πάρα πολύ. Απολαύστε υπεύθυνα.