Οι επαρχιακοί δρόμοι της Ελλάδας 
έχουν τη δική τους γοητεία 
τη δική τους μοναξιά 
και τη δική τους μελαγχολία. 
Μία ασυνήθιστη μελαγχολία 
με συνηθισμένες, σχεδόν οικείες, εικόνες της ελληνικής υπαίθρου. 
Τα εικονοστάσια. 
Περιφρονημένοι μικροί ναοί 
με ένα εικόνισμα, λίγο λάδι, ένα φιτίλι και υγρά σπίρτα 
στην μνήμη κάποιου που σκοτώθηκε, κάπου εκεί κοντά, σε τροχαίο. 
Απόλυτα εναρμονισμένα με το ελληνικό τοπίο 
ανατρέπουν το «κιτς» 
αφού κανείς δεν τα κοιτάει με τα μάτια του 
αλλά με την ψυχή του. 
Οι φωτογραφίες έγιναν με πλαστική φωτογραφική μηχανή (HOLGA) και Α/Μ φιλμ.
σχόλια