ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις

H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις Facebook Twitter
45
H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις Facebook Twitter

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί ενήλικες που (σαν εμένα) να διάβαζαν ακόμη Μίκυ Μάους -και Ντόναλντ, και Κόμιξ και Κλασικά- όμως οι πολλοί ως παιδιά περάσαμε ολόκληρα καλοκαίρια διαβάζοντας τις περιπέτειες του Σκρουτζ Μακ Ντακ και των ανηψιών του. 

Τέλος εποχής για τον Μίκυ Μάους στην Ελλάδα

 

H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις Facebook Twitter

 

Πριν λίγες ώρες, ο εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος έγραψε στο Facebook του. 

 

 

Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.

Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.

Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.

Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Χρήστος Τερζόπουλος

 

 

======

 

H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις Facebook Twitter
Το πρώτο τεύχος του Μίκυ Μάους - 1966.

 

 

Κάτω από την ανάρτηση του κυρίου Τερζόπουλου, μεταξύ των άλλων στεναχωρημένων αναγνωστών έγραψε κάποιος:

"Η λύπη μου είναι απεριόριστη γιατί δεν κλείνει ένα περιοδικό αλλά όλα μου τα παιδικά χρόνια..."

H οικονομική κρίση μόλις έπληξε και τις παιδικές μας αναμνήσεις Facebook Twitter
45

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
Απορίες: Τα παλιά τεύχη θα επανεκδίδονται τουλάχιστον; Η εταιρεία σταματάει την έκδοση οριστικά και αμετάκλητα ή πρόκειται για αναστολή; Ο εγκέφαλός μου αρνείται να καταγράψει την πληροφορία...
Φανατικός αναγνώστης κι εγώ των Μίκυ Μάους. Ακόμη τα διαβάζω.Τι θυμήθηκα τώρα. Τα τεύχη που η αρχική ιστορία είχε συνέχεια στο επόμενο τεύχος και ήταν τρομερά σπαστικό όταν διάβαζες το πρώτο μέρος και δεν αγόραζες το τεύχος με την συνέχεια και το τέλος της. Ακόμη πιο εκνευριστικό όταν αγόραζες το τεύχος με το δεύτερο μέρος της πρώτης ιστορίας και δεν είχες διαβάσει το πρώτο. Μετά από κάποιο σημείο όταν πήγαινα να αγοράσω ένα τεύχος άνοιγα να δω αν είναι αυτοτελής η πρώτη ιστορία ή όχι. Αν ήταν σε συνέχειες συνήθως δεν το αγόραζα. Ο περιπτεράς της γειρονιάς μου το είχε καταλάβει και μου κρατούσε καβάτζα όλες τις συνέχειες. Ήμουν καλός πελάτης. Θυμάμαι μία ιστορία που μου είχε σπάσει τα νεύρα. Ήταν σε πολλές συνέχειες. "Ο Δόγης της Βενετίας" με τον Σκρουτζ. Επίσης εντελώς χαζές ιστορίες θεωρούσα αυτές με τον Κακό Λύκο και τον Σούπερ Γκούφυ. Αγαπημένες ήταν εκείνες με τον Μίκυ και τον Φάντομ Ντάκ. Μίκυ Μάους ξε-Μίκυ Μάους τα περισσότερα τεύχη είχαν περιπέτειες του σογιού του Ντόναλντ.
Δε νομιζω οτι υπαρχει εστω και ενας που να μην εχει κρατησει στα χερια του και ξεφυλλισει ενα τευχος Μικυ Μαους (σε οποιαδηποτε ηλικια)...Δυστυχως, μιας και ολα πανε απο το κακο στο χειροτερο, θα αποχαιρετουμε ολοενα και περισσοτερα πραγματα που τα εχουμε ως "σταθερες αξιες"...Ειτε αυτα που αφορουν τη ζωη μας αμεσα, ειτε και αυτα τα "μικρα" που ισως μας χαριζαν λιγο απο το χαμογελο που εχει κοπει απο τα χειλη μας εδω και αρκετο καιρο...
Η αλήθεια είναι οτι η ποιοτητα ειχε πεσει παρα πολυ τα τελευταια χρονια.Το ΚΟΜΙΞ επρεπε να ειχε κλεισει χρονια τωρα αφου ειχε εξαντλησει τους κλασικους σχεδιαστες, Καρλ Μπαρκς, Φλόιντ Γκόντφρεντσον, Ρομανο Σκάρπα και τον κορυφαίο Ντον Ρόσα.Το Μίκυ Μάους δεν διαβαζοταν ουτε αυτο και τα Κλασικά μονο κλασικα δεν ήταν...Κριμα παντως, μιλαμε για περιοδικο με τεραστιο κοινο και συναισθηματικη φορτιση, αλλα και απιστευτο νταβατζιλικι απο την Ντισνεϊ προς τους δημιουργους και τους εκδότες που εκανε τον κορυφαιο για μενα σχεδιαστη Ντον Ροσα να ορκιστει να μην ξανασχεδιασει τιποτα....
Δεν νομίζω ότι είχαν εξαντλήσει Μπαρκς και Σκάρπα. Τον Μπαρκς άρχισαν να τον δημοσιεύουν σε στυλ "Άπαντα". Από Σκάρπα δημοσίευσαν μόνο τις παλιότερες ιστορίες και μετά σταμάτησαν.Η εντύπωση που έχω εγώ από τα τεύχη των τελευταίων χρόνων είναι ότι επέλεγαν πολύ πρόσφατες ιστορίες κακής ποιότητας (και ως προς το σχέδιο και ως προς το σενάριο) από άσχετους σχεδιαστές. Ίσως επειδή ήταν πιο φτηνές; Πιθανόν.
Ένας ακόμα που μεγάλωσα με αυτά.Καλοκαίρια 8-12 χρονών, κάθε δεύτερη μέρα έπαιρνα ένα περιοδικό τέτοιο, τότε δεν είχαμε ούτε κινητά, ούτε PC, ούτε φυσικά ίντερνετ. Ήμουν πολύ μικρός για κανονικό βιβλίο. Το περιοδικό ήταν η "ταινία μας". Κάποτε είχα μαζέψει ατέλειωτες σακούλες με πολλά τεύχη. Ποπάυ, Τιραμόλα, αλλά ο Μικυ ήταν 2 κλάσεις πάνω. Ευχαριστούμε για τις ωραίες αναμνήσεις.
Το σημείωμα του τελευταίου Κόμιξ έφερε τον τίτλο "επίλογος". Αν έλεγε λεπτομέρειες, εξηγήσεις και ξεκατινιάσματα, δεν θα ήταν Κόμιξ ούτε Επίλογος. Θα ήταν Χριστίνα Λαμπίρη, Εσπρέσο και ο γνωστός Βόθρος του Ελέους. Δεν διαβάζουμε Κόμιξ, όπως βλέπουμε Λαμπίρα και Στεφανίδα, Κύριε Αναγνώστη. Έλεος πια με τις βοθράτζικες αναγνωστικές πρακτικές.
Εμένα μ' ενόχλησε η απουσία οποιασδήποτε εξήγησης στο τελευταίο (και κυριολεκτικά) τεύχος του ΚΟΜΙΞ. Όταν έχεις έναν τίτλο που από την αρχή της κυκλοφορίας του τονίζεις το συλλεκτικό του χαρακτήρα οφείλεις, νομίζω, να πεις δυο κουβέντες στους αναγνώστες. Κοιτούσα το κενό στα προσεχώς και τις δύο επιστολές-επίλογο των διευθυντών και δεν μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει. Έψαξα όλο το τεύχος ξανά και ξανά για μια εξήγηση αλλά τίποτα. Και μάλιστα αναρωτήθηκα, καλά εμείς δεν το ξέραμε ότι θα κλείσει. Οι εργαζόμενοι άραγε το ήξεραν; Διαβάζω εδώ για διαπραγματεύσεις. Άραγε θα πουλήσουν τους τίτλους της Ντίσνεϋ;
Είμαι 17 ετών και από το 2000 είμαι συλλεκτικης όλων των περιοδικών Μικυ Μαους κλπ. Στεναχωρηθηκα παρα πολύ με το γεγονός γιατί περαν του ότι συνέχιζα ακόμα να τα συλλέγω μανιωδώς είναι σαν να κλείνει μια πτυχή της παιδικής μου ηλικίας. Πολύ κρίμα.... :( :(
Κάθε Τρίτη περίμενα με αγωνία να μου φέρει η μαμά μου επιστρέφοντας από τη δουλειά το Σπάιντερμαν και με μεγαλύτερη ακόμα λαχτάρα περίμενα την Παρασκευή επειδή ερχόταν ΣΚ αλλά και επειδή έβγαινε το καινούριο "Μίκυ Μάου" (όπως το ζητούσε η μαμά μου στον περιπτερά...
θυμάμαι τον αδερφό μου να αγοράζει τα κόμιξ και τα υπόλοιπα κάθε μήνα για πολλά χρόνια και να τα διαβάζω και εγώ τα καλοκαίρια που είχα χρόνο .πραγματικά κρίμα ελπίζω να βρεθεί κάποιο σχήμα για να συνεχίσει την έκδοση τουλάχιστων των κόμιξ που είναι το καλύτερο κατά τη γνώμη μου.
πραγματικα με στενοχωρισε παρα πολυ!!! διαβαζα κομιξ σαν τρελος, οπως και αλλους τιτλους, και ελεγα να το σταματησω λογο του οτι ειχε πεσει πολυ το επιπεδο, παρολαυτα ποτε δεν το εκανα, γιατι ειναι μια συνηθεια που σε κανει να νοιωθεις πολυ αθωα ομορφα και να γεμιζει η καρδια σου με συναισθηματα!! πραγματικα η ποιοτητα χανεται και στο περιπτερο βλεπεις μονο τους χειροτερους τιτλους με ολη την βρομιά του star system (μην χεσω)