Ένας ενδιαφέρων 'πόλεμος' έχει ξεσπάσει στη Σ.Ε.Μ.Φ.Ε.
Αντιγράφω απ' το Ελευθεριακό Σχήμα, ώστε όσοι πιστοί να προσέλθουν.
[Update: Μόλις είδα ότι η δράση ήταν για την προηγούμενη Τρίτη κι όχι για αύριο. Αν κάποιος ξέρει ας μας πει πώς πήγε.]
Να λερώσουμε τους τοίχους της ΣΕΜΦΕ!!
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ Σ.Ε.Μ.Φ.Ε
Όσοι βρεθήκαμε στη σχολή τις τελευταίες μέρες είδαμε τους τοίχους της σχολής μας κενούς! Όλες οι αφίσες ξυλώθηκαν και οι τοίχοι βάφτηκαν λευκοί λες και είμαστε σε ψυχιατρείο.
Η αλήθεια είναι ότι το περιμέναμε από μέρα σε μέρα μιάς και η έκφραση "καθαρό" πολυτεχνείο έχει αρχίσει να γίνεται καραμέλα σε προέδρους, πρυτάνεις μανατζεραίους του ΕΜΠ. Επίσης είναι αλήθεια ότι γνωρίζουμε ποιό είναι αυτό. Είναι το Πολυτεχνείο με τοίχους νοσοκομείου, απαλλαγμένο από κάθε έννοια πολιτικής δραστηρότητας εντός αυτού. Είναι το Πολυτεχνείο που θα υπάρχει σνα χώρος μόνο για παρακολούθηση, διάβασμα, εξετάσεις και ερευνητικά προγράμματα για εταιρείες ή τον στρατό. Είναι το Πολυτεχνείο για φοιτητές-ρομπότ που προετοιμάζονται να γίνουν όσο πιο παραγωγικοί γίνεται για τους αυριανούς εργοδότες.
Οι σχολές, όμως είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ στους οποίους δεν θέλουμε μόνο να παρακολουθούμε, να διαβάζουμε και να δίνουμε μαθήματα. Είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ και μπορούμε να τους χρησιμοποιούμε όπως θέλουμε: να συζητάμε, να δρούμε πολιτικά και πολιτιστικά, να αθλούμαστε, να βολτάρουμε ακόμα και να αράζουμε μέχρι το βράδυ. Αυτοί οι χώροι ανήκουν σε εμάς.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗΣ
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ, ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ
ΝΑ "ΛΕΡΩΣΟΥΜΕ" ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΜΦΕ
ΤΡΙΤΗ, 19:00, Γενικές Έδρες(Κτ. ΣΕΜΦΕ)
Σαν πρώτη απάντηση στην καταστολή που επιβάλλουν στην πολιτική έκφραση και δημιουργία στους τοίχους της σχολής μας:
Φέρνουμε τα σπρέυ μας, τους μαρκαδορους μας, τις μπύρες,τα ποτά, τη μουσική μας κι ό,τι άλλο μας έρθει και ξαναλερώνουμε τη ΣΕΜΦΕ.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΣΕΜΦΕ
ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΜΕ ΓΟΥΣΤΟ
=======
UPDATE:
Η δράση δεν έγινε και η ίδια ιστοσελίδα εξηγεί γιατί:
Για μία δράση που δεν έγινε....
Προκυρήξεις από Ελευθεριακό Σχήμα Σ.Ε.Μ.Φ.Ε
(Προκύρηξη του Ελευθεριακού Σχήματος ΣΕΜΦΕ σε σχέση με την καταστολή που δέχθηκε το ανοιχτό κάλεσμα για αυτοοργανωμένη έκφραση και δημιουργία στους τοίχους της ΣΕΜΦΕ)
Όπως πολλοί γνωρίζουν, την περασμένη Τρίτη το Ελευθεριακό Σχήμα της Σ.Ε.Μ.Φ.Ε, σε συνεργασία με μερικούς φοιτητές και φοιτήτριες της σχολής, βγάλαμε ένα κάλεσμα για αυτοοργανωμένη έκφραση και δημιουργία στους τοίχους της σχολής. Συγκεκριμένα, από την ώρα που πατήσαμε φέτος το πόδι μας στη σχολή μέχρι και σήμερα, ήρθαμε αντιμέτωποι με την ακαδημαϊκή αποστείρωση η οποία εκφράζεται, εκτός των άλλων, και μέσω των βαμμένων λευκών και χωρίς πολιτικές αφίσες χώρων μέσα στη σχολή, γεγονός που δεν ανεχόμαστε και δεν σκοπεύουμε να ανεχτούμε.
Αντί να δεχθούμε συγχαρητήρια για την αισθητική και το γούστο μας, δεχθήκαμε ξεκάθαρη καταστολή. Απ" την στιγμή που εμφανιστήκαμε στην σχολή, προκειμένου να αρχίσουμε τις διαδικασίες στησίματος της δράσης (σπρέι, ηχεία, λάπτοπ κ.λ.π.), βρήκαμε όλες τις πόρτες κλειδαμπαρωμένες και τον κοσμήτορα με μερικούς καθηγητές να μας την έχουν στημένη στη μοναδική ανοιχτή είσοδο, με προφανή στόχο να μπλοκάρουν την δράση. Η αλήθεια είναι ότι προς στιγμήν το κατάφεραν. Πριν όμως εξηγήσουμε την επιλογή μας στο πώς δράσαμε, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Η λέξη «λερώσουμε» δεν χρησιμοποιήθηκε τυχαία στην αφίσα μας. Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είχαμε σκοπό να γεμίσουμε με σκουπίδια τη σχολή, ούτε να γράψουμε στους τοίχους γηπεδικά, χουλιγκάνικα και γενικότερα άσκοπα συνθήματα, ούτε να κάνουμε τους τοίχους της σχολής έναν καμβά ασύδοτης κατάθεσης κομπλεξισμών. Οι τοίχοι της ΣΕΜΦΕ θα γέμιζαν με γκραφίτι, στένσιλ, πολιτικά συνθήματα, αλλά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα, πάντα υπό τη σκοπιά των συμφερόντων όσων είμαστε αυτό που λέμε οι «από κάτω» αυτού του κόσμου. Αντί για τοίχοι ψυχιατρείου, να γίνονταν τοίχοι σκέψης και προβληματισμού.Δεν είμαστε ατενίστας, ούτε μποέμ καλλιτεχνάδες με φετίχ να ζωγραφίζουμε ό,τι βρίσκουμε.
Καλέσαμε λοιπόν μία δράση σαν πρώτη απάντηση στο μαζικό βάψιμο τοίχων από τη διοίκηση της σχολής. Θελήσαμε να τους απαντήσουμε πως η σχολή ανήκει σε αυτούς που τη χρησιμοποιούν καθημερινά, που όχι μόνο παρακολουθούν και διαβάζουν, αλλά τη χρησιμοποιούν σαν αυτό που είναι. ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ (τα κεφαλαία δεν είναι τυχαία). Θεωρήσαμε πως μία συλλογική διαδικασία όπως αυτή θα ένωνε ανθρώπους της σχολής, θα δημιουργούσε ισότιμες σχέσεις αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που μας περιβάλλει. Δεν ήταν οι τοίχοι σαν ντουβάρια χωρίς χρώματα που μας ενόχλησαν. Ήταν όλη η κυρίαρχη κουλτούρα που προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία τον τελευταίο καιρό είτε αυτό λέγεται καταστολή των καταλήψεων είτε των κοινωνικών χώρων γενικότερα. Θέλαμε απλά να επανοικειοποιηθούμε το χώρο μας.
Η έκφραση και η δημιουργία θα γινόταν αυτοοργανωμένα. Αυτό σημαίνει ότι όσοι θα παρευρισκόμασταν εκεί, θα αποφασίζαμε συλλογικά το τι θα ζωγραφιστεί ή γραφτεί στους τοίχους, πάντα με σεβασμό στις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις δυνατότητες του καθενός μας. Ταυτόχρονα, όσοι δεν είχαμε ιδέα από αυτά τα πράγματα θα είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε από αυτούς που ξέρουν (ένα πολύ απλό παράδειγμα: αν κάποιος δεν ήξερε να βάφει αλλά να ανοίγει την μπίρα του με αναπτήρα και κάποιος άλλος ήξερε ακριβώς τα αντίθετα, στο τέλος της διαδικασίας ο πρώτος θα ήξερε να πατάει λίγο καλύτερα το σπρέι και ο δεύτερος δεν θα χρειαζόταν να ψάχνει για ανοιχτήρια). Το παραπάνω εμείς το λέμε αυτοοργανωμένη μόρφωση ή αλλιώς αυτομόρφωση.
Όλα τα παραπάνω όμως για τον κόσμο των αφεντικών μας, των κυρίαρχών μας και των υπόλοιπων διαμεσολαβητών τους μέσα στη σχολή δεν αποτελούν δημιουργία αλλά «λεκέδες» μέσα στο αποστειρωμένο κλίμα της ατομικής ανέλιξης, του «εγώ για την πάρτη μου», του «η επιστήμη μου πάνω απ" όλα» ακόμα κι αν αυτή αρρωσταίνει και σκοτώνει ανθρώπους καθημερινά.
Ας ξαναγυρίσουμε λίγο στην Τρίτη.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, βρήκαμε τη σχολή κλειδαμπαρωμένη και τη διοίκηση με μερικούς καθηγητές σε ρόλο μπράβων έτοιμων για face-control. Την ώρα εκείνη, δυστυχώς, ήμασταν πολύ λίγοι άνθρωποι, με αποτέλεσμα η δυναμική μας να μην μας επιτρέπει να διεκδικήσουμε πραγματικά το χώρο πέρα από το να υπερασπιστούμε πολιτικά την επιλογή μας ερχόμενοι σε λογομαχία με τον κοσμήτορα και τους κλακαδόρους του. Για το λόγο αυτό, προτιμήσαμε να απομακρυνθούμε απ" τον χώρο, να ειδοποιήσουμε όσους γνωρίζαμε πως ήταν καθ" οδόν ότι ακυρώνεται το κάλεσμα, να ζητήσουμε συγγνώμη σε όσους ήρθαν και βρήκαν τη σχολή εντελώς νεκρή και να συνεχίσουμε με άλλους τρόπους την πολιτική υπεράσπιση της δράσης.
Μπορούμε να βγάλουμε πολλά συμπεράσματα από τα γεγονότα. Η διοίκηση και οι λοιπές φωνές της εξουσίας στις σχολές έχουν ξεκάθαρα και ολοφάνερα υιοθετήσει τη λογική της αποστείρωσης, της (αστικής) νομιμότητας και της "μηδενικής ανοχής", κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν σκοπό να ανεχτούν άλλο την πολιτική ζύμωση και δράση στη σχολή. Με μια κίνηση εντυπωσιασμού, έκλεισαν απροειδοποίητα έναν κοινωνικό χώρο, ένα χώρο στον οποίο η πρόσβαση υποτίθεται ότι είναι ελεύθερη, και φρόντισαν με την παρουσία τους να μείνει κλειστός. Τα παραπάνω είναι άλλη μια ένδειξη πως μία νέα περίοδος καταστολής έρχεται στο ΕΜΠ και παντού.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, η λογική του «εγώ θα τη βγάλω καθαρή», του «εμένα με ενδιαφέρουν μόνο τα μαθήματά μου», του «μην με ενοχλείτε, θέλω να πάρω πτυχίο» είναι η πιο καταστροφική. Είναι καταστροφική γιατί μας βάζει σε ένα αέναο κυνήγι μίας φούσκας που είναι έτοιμη να σπάσει, τη στιγμή που η ζωή μας μέρα με τη μέρα υποτιμάται· γιατί σε λίγο καιρό θα αναγκαστούμε να δεχθούμε κάμερες να μας επιτηρούν την ώρα που θα κάνουμε μάθημα ή θα κυκλοφορούμε στους διαδρόμους της σχολής παρέα με ένστολους ρόμποκοπ· για χίλια πράγματα ακόμα τα οποία δεν έχουμε χώρο και χρόνο να αναφέρουμε.
Κλείνοντας, σε πείσμα του κόσμου που θέλουν να μας επιβάλλουν έχουμε να πούμε:
ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΤΟΙΧΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΑ ΜΥΑΛΑ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
σχόλια