Η ΡΩΜΗ
H Ρώμη είναι πιου σου.
Η Ρώμη είναι πιο όμορφη. Με μια ομορφιά πυκνή, συμπαγή κι απλωμένη. Δεν είναι τρία-πέντε-δέκα τα μέρη της πόλης που δε χορταίνεις να κοιτάζεις, να περπατάς και να καταπίνεις. Είναι πολλά, πάρα πολλά. Μνημεία, πλατείες, πάρκα, βίλες, βόλτες, γέφυρες, το ποτάμι, οι λόφοι με την απιθανομαγική θέα προς όλα τα υπόλοιπα και πάνω στην κάθε εικόνα μια σειρά από έξτρα λέηερς που την κάνουν γυαλιστερή και πολύ, πάρα πολύ τρισδιάστατη: πράσινα δέντρα, άσπρα σύννεφα, μπράιτνες-κόντραστ, αναγέννηση τσίτα, αναγέννηση ολόβερ.
Η Ρώμη είναι πιο κυρία. Μπορείς να κάτσεις ένα ή
και περισσότερα βράδια σπίτι σου χωρίς να σου τρώει τα συκώτια η αγωνία τώρα-τι-χάνω-που-δεν-είμαι-εκεί-έξω...
Η Ρώμη είναι ιδανικός τουριστικός προορισμός για οικογένειες, νιούλι γουέντς και συνταξιούχους ταξιδιάρηδες (της Βόρειας Ευρώπης κατά μείζονα λόγο). Είναι, πώς να το πω, καθόλα παρουσιάσιμη. Θες να τη δείξεις στη γυναίκα σου, στα ανήλικα παιδιά σου, στον πρώην συνάδελφο κλπ. Θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο. Έχει βάθος ιστορικό να φαν κι οι κότες, πολιτιστικό πλούτο που θα σας στείλει όλους αδιάβαστους, καλό γενικά καιρό, ωραία εστιατόρια. Είναι “σοβαρή” πόλη ρε αδερφέ, όχι κάνα Άμστερνταμ. Πάνε οι νεόνυμφοι στο Άμστερνταμ;
Η Ρώμη έχει πολλή υγρασία.
Η Ρώμη είναι πιο γκόθικ (εκ των πραγμάτων).
Η ΑΘΗΝΑ
H Αθήνα είναι πιου τζιου.
Η Αθήνα είναι πιο σέξι. Η ομορφιά της είναι υπόγεια, δε σου δίνεται στο πιάτο. Δεν εννοώ τώρα που όλοι μιλάνε για μια πληγωμένη και παρατημένη πόλη. Εννοώ και πριν από την κρίση: η Αθήνα δεν ήταν και δεν είναι όμορφη με την πρώτη ματιά. Έπρεπε πάντα να ξύσεις λίγο με το νύχι για να βρεις από κάτω μια άλλου τύπου μαγεία. Πιο πολύ κι από ομορφιά, αυτό που υπήρχε και υπάρχει στους δρόμους της πόλης είναι μια βρώμικη υπόσχεση ότι μπορεί να σου πάρει τα μυαλά (γιατί μπορεί).
Η Αθήνα είναι πιο ανάφτρα. Δε σ’αφήνει τα βράδια σπίτι σου έτσι απλά. Σε προκαλεί, σου τάζει και σε σηκώνει απ’τον καναπέ σου περασμένα μεσάνυχτα. (Και κάνει άγια.)
Η Αθήνα - να μια καλή ερώτηση: ποιους τραβάει; Ποιοι παίρνουνε το αεροπλάνο για να φτάσουνε σε μια πόλη βαθιά χρεωμένη, γενικά μπλοκαρισμένη και μέχρι το λαιμό χωμένη στη μετακρίση μετά-τον-πάτο-τι; Σίγουρα κάποιοι που την ξέρουνε. Η πόλη έχει πιστούς φίλους που άπαξ και την ανακαλύψανε δεν την ξεχνάνε. Τραβάει επίσης κατά παράδοση Ερασμίτες στη φάση του ιντερέηλ, ανταποκριτές (Athens is on fire again, ladies and gentlemen, this is Timothy Allen for the BBC), τουρίστες που πάνε στα νησιά, φίλους Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό και διάφορους μυστήριους (οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση κρίνεται ως εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα).
Η Αθήνα έχει πολλή σκόνη.
Η Αθήνα είναι πιο ίντι.
