Γίνεται σε μια εποχή που όλα πάνε κατά διαόλου να υπάρχουν επιχειρήσεις που ανθούν; Απ' ό,τι λέει το ρεπορτάζ μας, γίνεται. Φαίνεται πως τα δεδομένα της κρίσης δίνουν νέα κίνητρα και ιδέες στους Αθηναίους για να σκεφτούν διαφορετικά και να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στις δουλειές τους. Τα συμπεράσματά μας πολλά, μεταξύ των οποίων η νοικοκυροσύνη και το μεράκι που είχαν οι περισσότεροι, χωρίς αστείες προσπάθειες εντυπωσιασμού, με γνήσια πίστη στο προϊόν, σκληρή δουλειά και, το κυριότερο, με ένα θάρρος που έλειπε από τον βολεμένο νεοέλληνα (την πιο αντιπροσωπευτική μορφή ατόμου που φοβάται την αποτυχία, ενώ ο δισταγμός είναι η δεύτερη φύση του). Επίσης, κανείς δεν φορούσε κουστούμι, ενώ κάποιοι είχαν και τα κατοικίδιά τους στη δουλειά, μαζί τους. Με λίγα λόγια, σοβαροφάνεια τέλος. Τι ανακουφιστικό! Ο κόσμος, φυσικά, το γνωρίζει αυτό και ανταποδίδει, αγοράζοντας αυτό που έχουν να πουλήσουν. Κανείς δεν θα κάνει τη μεγάλη μπάζα και κανείς δεν θα γίνει πλούσιος μέσα σε μια νύχτα. Προφανώς και δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά μια αξιοπρεπής και δημιουργική ζωή.
BICYCLE
VCA - HandleBar
Μελανθίου 8, Ψυρρή, Αθήνα, http://vca.gr
Στη Μελανθίου, το μικρό στενό πάνω από τον Άγιο Δημήτριο στου Ψυρρή, βρίσκεται εδώ και τριάμισι χρόνια το VCA, ένα κατάστημα ποδηλάτων πόλης. Τα τελευταία χρόνια ο Gareth Jones και οι συνέταιροί του βοηθούν στη δημιουργία μια κοινότητας ποδηλατιστών που εξαπλώνεται ραγδαία, δικαιώνοντας την αρχική φαεινή ιδέα του custom bike shop στην Αθήνα. Η δουλειά πάει καλά. Τόσο καλά, μάλιστα, που η ομάδα άνοιξε πριν από τρεις εβδομάδες και το HandleBar, ένα μικρό καφέ ακριβώς δίπλα, που σερβίρει από eggs benedict μέχρι gazpacho στις πιο καλές τιμές που έχω δει.
Ο Gareth ήταν πάντα ποδηλάτης. Μετακόμισε στην Αθήνα από το Λονδίνο όταν έκλεισε τα τριάντα και άρχισε να δουλεύει για έναν ξενοδοχειακό όμιλο. «Θεωρώ την Αθήνα ένα από τα καλύτερα μέρη για να κυκλοφορείς με ποδήλατο. Δεν έχει τρελές ανηφόρες και, το κυριότερο, βρέχει σπάνια. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι το ποδήλατο θα άνθιζε από νωρίς. Χωρίς δάνειο από τράπεζα και ουσιαστικά με τη φιλοσοφία του co-op έπεισα κάποιους φίλους να επενδύσουμε». Έτσι, παραιτήθηκε και ξεκίνησε με λίγα ποδήλατα, χτίζοντας προσεκτικά και με υπομονή το μαγαζί. Του ζητάω απόφθεγμα. «Πώς είναι το κλισέ; Α, ναι: "Όποιος δουλεύει σκληρά, είναι τυχερός"». Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις συνέταιροι στο VCA και πέντε στο HandleBar και μου φαίνεται πως τα πηγαίνουν καλά. Κόσμος πηγαινοέρχεται, ενώ πλέον μπορείς να πας το ποδήλατο για επισκευή και να περιμένεις πίνοντας μια μπίρα δίπλα. Δεν είναι κι άσχημα!
PERFUME
Indie Scent
Αγίας Ειρήνης 3, πλατεία Αγίας Ειρήνης, 6936824103
Η ιστορία της Χαράς και της Έφης, των δύο αδερφών πίσω από το μικροσκοπικό αρωματοπωλείο της πλατείας Αγίας Ειρήνης, είναι χαρακτηριστική της Ελλάδας την εποχή της κρίσης. Οι δυο αδερφές μένουν άνεργες, με διαφορά δύο μηνών η μία από την άλλη, την άνοιξη του 2012 και μετά από ένα μεγάλο διάστημα αναζήτησης εργασίας αποφασίζουν να τολμήσουν και να κάνουν επιτέλους «κάτι δικό τους», κάτι που σκεφτόντουσαν χρόνια. «Πάντα μας άρεσαν τα αρώματα, αλλά φτάσαμε σε μια περίοδο που δεν μπορούσαμε να ξοδεύουμε 100 ευρώ κάθε μήνα για επώνυμα προϊόντα. Από την άλλη, η ποιότητα των μη-επώνυμων δεν μας κάλυπτε. Αυτό το κενό σκεφθήκαμε να καλύψουμε». Στο Indie Scent θα βρεις από εσάνς φυσικών αρωμάτων (όπως φτέρη, βανίλια, νάρκισσος, άνθος πορτοκαλιάς, ρόδο Δαμασκού κ.ά.) μέχρι προσωπικές δημιουργίες των κοριτσιών που φέρουν τα ονόματά τους (και έναν ταιριαστό στίχο από τραγούδι), αλλά και πιο κλασικά και γνωστά αρώματα, όλα από 2 ως 15 ευρώ. Αν δεν σε καλύψει τίποτα από τα παραπάνω, μπορείς να ζητήσεις να σου φτιάξουν επιτόπου ένα προσωπικό, custom made άρωμα μόνο για σένα! Και όχι μόνο άρωμα αλλά και κρέμα προσώπου, αφρόλουτρο και λάδι σώματος. Μια προσωπική, δηλαδή, σειρά περιποίησης με ελάχιστο κόστος.
LEATHER
Ippolito
Βουλής 38, Σύνταγμα, http://ippolito.gr
Η Παυλίνα Παπαηλιοπούλου, το μυαλό πίσω από τις τσάντες και τα αξεσουάρ Ippolito, τελείωσε Καλές Τέχνες και Ιστορία Τέχνης στην Αγγλία. Γύρισε για ένα χρόνο στην Αθήνα και εδώ αποφάσισε να στραφεί στο ρούχο. Μετακόμισε στο Μιλάνο και μετά από έναν εντατικό χρόνο στο Istituto Marangoni δούλεψε στη Bottega Veneta αρχικά ως intern κι έπειτα ως junior designer, όπου και έμαθε ουσιαστικά τον τρόπο λειτουργίας ενός οίκου, από την έρευνα υλικών ως το σόου της κολεξιόν. Στη συνέχεια πήγε στη Νέα Υόρκη. «Εκεί ήμουν το φθινόπωρο του 2008 που ξεκίνησε η κρίση και μετά από κάποια interviews που δεν ευοδώθηκαν αποφάσισα να γυρίσω και να στήσω το Ippolito». Τρία και κάτι χρόνια μετά η Παυλίνα δεν μετανιώνει καθόλου. «Μου αρέσει η Αθήνα και η δουλειά, ευτυχώς, πάει πολύ καλά».
Ο χώρος της φωτεινός, αποπνέει κάτι εκλεπτυσμένο, κοριτσίστικο και ήρεμο. Οι τσάντες που φτιάχνει είναι εξαιρετικής ποιότητας, μοντέρνα κλασικές, από αυτές που θα σου μείνουν μια ζωή, και παράγονται στην Ελλάδα από ιταλικό δέρμα. Πίσω από το γραφείο της βρίσκεται ένα τεράστιο κολάζ που ορίζει το mood για την τελευταία της κολεξιόν. Διακρίνω την Μπιάνκα Τζάγκερ και τη Λορίν Χάτον. «Είναι όλο '70s cool, χωρίς το hippy και το disco». Είναι ακριβώς αυτό. Η συζήτηση γυρνάει στο ρούχο και στη φιλοδοξία της να επεκταθεί σε αυτό τον τομέα. «Το ρούχο είναι μεγάλη μου αγάπη κι έχω ήδη σχεδιάσει μια συλλογή. Ξέρω ότι είναι κάπως αντίξοες οι συνθήκες, αλλά είμαι σίγουρη πως κάποια στιγμή θα το κάνω». Της το εύχομαι!
DESIGN
Christina Skouloudi Design Studio
Λεμπέση 9, Ακρόπολη, www.skouloudi.com
Αν έπρεπε να διαλέξει δύο υλικά η designer Χριστίνα Σκουλούδη, θα διάλεγε το ξύλο και το δέρμα. Ο τρόπος που τα χρησιμοποιεί είναι αναπάντεχα μοντέρνος και, το πιο βασικό, λειτουργικός, αφού οι επιρροές της είναι οι Σκανδιναβοί και οι Ιάπωνες, τα οργανικά υλικά και οι λιτές γραμμές. Το showroom και γραφείο της είναι μικρό και φωτεινό, στην ήσυχη Λεμπέση, και εκεί μπορείς να βρεις πολλά από τα δικά της αντικείμενα (ο δίσκος από τη συλλογή «Argonaut» είναι εντυπωσιακός) αλλά και από άλλους Έλληνες σχεδιαστές, όπως ο Μπάμπαλης και ο Φωτιάδης. Χρηστικά είδη σπιτιού, φωτιστικά και έπιπλα, φρουτιέρες-σβούρες, ένας ξύλινος χαρτοφύλακας για το laptop. Ο χώρος είναι μικρός, αλλά θα μπορούσα να κάτσω εκεί ώρες.
«Όσον αφορά το design στην Ελλάδα, είναι δύσκολα τα πράγματα. Δεν υπάρχει ένας φορέας που να υποστηρίξει και να εξελίξει τον σχεδιασμό αλλά και την παραγωγή προϊόντων. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, ένας οργανωμένος ανασχεδιασμός του τουριστικού σουβενίρ για παράδειγμα. Υπάρχουν τόσες τεχνικές παραγωγής μη βιομηχανοποιημένες, σαν τα κεραμικά στη Σίφνο, που θα μπορούσαμε να τις χρησιμοποιήσουμε. Όλους αυτούς τους τεχνίτες που έχουν τόση εμπειρία και μεράκι». Την ακούω προσεκτικά. «Με την κρίση τι γίνεται;», τη ρωτάω. «Έπρεπε να προσαρμοστώ φτιάχνοντας και πιο οικονομικά πράγματα, αλλά αυτό έφερε κόσμο στον χώρο».
Τη Χριστίνα Σκουλούδη θα τη βρεις στο Showroom 11:00-17:00.
FOOD
Lukumαδες
Αιόλου 21 & Αγ. Ειρήνης, πλατεία Αγ. Ειρήνης, 210 3210880
Οι Lukumαδες είναι ίσως η πιο φρέσκια προσθήκη στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης, την πιο ανερχόμενη γειτονιά του κέντρου της Αθήνας. Όμως δεν είναι από τα κλασικά μαγαζιά της πλατείας. Όπως μαρτυρά και το όνομά του, το νέο spot επικεντρώνεται στο παραδοσιακό γλυκό. Ρωτήσαμε την Τάνια, μία από τους τρεις φίλους πίσω από τους Lukumαδες, για ποιον λόγο δεν ακολούθησαν την πεπατημένη και διάλεξαν να περιορίσουν τα είδη που σερβίρουν. «Διαλέξαμε ένα πράγμα, για να το κάνουμε σωστά. Άλλωστε, έτσι ήταν και παλιά. Ένας έκανε σουβλάκι, άλλος γλυκό, ο καθένας στο στοιχείο του». Οι ίδιοι οι λουκουμάδες είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικοί: με μέλι-κανέλα, σοκολάτα πραλίνα, παγωτό καϊμάκι και γλυκό βύσσινο, καζάν ντιπί και αμύγδαλο κ.ά. ή και «γεμιστοί», με ειδική ένεση που διοχετεύει στην καρδιά της ζύμης λεμόνι, σοκολάτα ή μαστίχα. Στους Lukumαδες η λογική του γρήγορου φαγητού συνδυάζεται με ποιότητα εστιατορίου: η ζύμη φτιάχνεται στο μαγαζί, το εξαιρετικό μέλι έρχεται από μικρή μονάδα της Χαλκιδικής, το σέρβις είναι άκρως επαγγελματικό, η κουζίνα βρίσκεται στη μέση του μαγαζιού, ώστε να βλέπει ο καθένας όλη τη διαδικασία αμέσως μετά την παραγγελία του. «Γρήγορο ναι, ετοιματζίδικο όχι», όπως λέει η Τάνια.
MUSIC
Kasseta Record Shop
Σοφοκλέους 5, κέντρο, 210 3210150
Το μικροσκοπικό Kasseta Record Shop, χωμένο μέσα σε μια στοά στη Σοφοκλέους απέναντι από το παλιό Χρηματιστήριο, έχει δημιουργήσει ένα όνομα που έχει εξαπλωθεί σε όλη την Αθήνα. Εδώ θα βρεις τις πιο φρέσκες κυκλοφορίες βινυλίων ηλεκτρονικής μουσικής, από edits, italo disco και Balearica μέχρι τις σκηνές του Ντιτρόιτ και του Σικάγο. Γιατί, όμως, μόνο βινύλια; Ο Δημήτρης, ιδιοκτήτης του μαγαζιού, μας λέει: «Είμαι ερωτευμένος με τα βινύλια από 13 χρόνων. Καταρχάς, έχει μεγάλη διαφορά ο αναλογικός ήχος. Μετά είναι το εξώφυλλο – μερικές φορές το εικαστικό είναι σαν μικρός πίνακας. Έχεις τη δισκοθήκη σου, ξέρεις πού είναι το καθετί. Το CD το βάζεις μέσα στο μηχάνημα και αυτό ήταν. Δεν το αγγίζεις, δεν το χειρίζεσαι εσύ. Δεν δημιουργείς επαφή. Με το βινύλιο είναι αλλιώς, θα το καθαρίσεις, θα το προσέξεις. Είναι δικό σου».
To Kasseta Record Shop έχει καταφέρει να δημιουργήσει γύρω του μια κοινότητα από ανθρώπους που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα είδη μουσικής αλλά και τα βινύλια γενικότερα. Όλο το σύστημα λειτουργεί βάσει ενός συνδυασμού παραδοσιακής ενημέρωσης και social media. Όταν έρχεται μια νέα κυκλοφορία, ενημερώνει τους τακτικούς του πελάτες, ανεβάζει και ένα τραγούδι στο facebook και μετά παίρνει σειρά το word of mouth. «Κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα ότι ήρθε ο τάδε δίσκος. Και δεν μιλάω μόνο για ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά. Δεν χρειάζεται να είσαι παραγωγός ή DJ σε κλαμπ για να αγοράσεις έναν καλό δίσκο. Έχω πελάτες που δουλεύουν σε τράπεζα και γνωρίζουν για τις νέες κυκλοφορίες ακόμα και των πιο μικρών labels!» μας λέει ο Δημήτρης.
+ 4 δισκοπωλεία του κέντρου
A strange attractor, Βαλτετσίου 31
Rock & Roll Circus, Σίνα 21
Rhythm Records, Εμμ. Μπενάκη 74
Art Rat Records, ZωοδόχουΠηγής 48
CLOTHING
Digitaria
Βαλτετσίου 50-52, Εξάρχεια, digitaria.gr
Το brand Digitaria της Ελευθερίας Αράπογλου ξεκίνησε το 2008 με έναν ανορθόδοξο τρόπο. Η σχεδίαση και παραγωγή του ρούχου γινόταν στην Ελλάδα και το flagship μαγαζί βρισκόταν στο Λονδίνο. Τότε, βέβαια, δεν έδινε χονδρική. Όταν η συνεργασία με το Λονδίνο τελείωσε, ξεκίνησε η χονδρική στην Ελλάδα, τον χειμώνα του 2009. «Ξεκίνησα στην αρχή της κρίσης και με τον καιρό έμαθα να προσαρμόζομαι στις δυσκολίες». Τα ρούχα που φτιάχνει η Ελευθερία σχεδιάζονται και παράγονται in house. Αυτό σημαίνει ότι όλα, από την αρχή ως το τέλος, γίνονται μέσα στον σχετικά νέο χώρο της στα Εξάρχεια, ένα φανταστικό κέντρο επιχειρήσεων, όπου τα άπειρα λευκά κρεμασμένα πατρόν φωτίζονται κρυφά με μπλε φως και θυμίζουν γλυπτά. Καταπληκτική εργονομία, ωραία γειτονιά. «Η αλλαγή του χώρου μού έχει δώσει πολλή δύναμη και χαρά» μου λέει χαμογελώντας.
«Μου αρέσουν πολύ τα αντρικά ρούχα. Τα παλτά και τα σακάκια. Οπότε και ο χειμώνας, οι δομές, οι φόρμες. Επειδή εμείς δουλεύουμε περισσότερο με το πατρόν, θέλουμε να δημιουργούμε καινούργιες φόρμες, είτε μονοδιάστατες, είτε δισδιάστατες, είτε τρισδιάστατες». Υπάρχει κάτι εικαστικό στον τρόπο που βλέπει το ρούχο και την παρουσίασή του, για τα t-shirts συνεργάζεται με καλλιτέχνες, όσο για τα σόου της εξηγεί: «Προτιμώ να κάνω μια παρουσίαση του concept, χωρίς να είναι απαραίτητα το επίκεντρό του το ρούχο».
Κάθε μέρα της Ελευθερίας ξεκινά στις 7:30. Στο σπίτι θα γυρίσει δώδεκα ώρες αργότερα, το νωρίτερο. Δεν μου φαίνεται καθόλου κουρασμένη. Στα πλάνα της είναι το άνοιγμα/επιστροφή στη βρετανική αγορά και η ανοιξιάτικη συλλογή είναι ήδη έτοιμη. Καλά το είπα εγώ. Κέντρο επιχειρήσεων.
σχόλια