ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: εγώ έχω μάθει αλλιώς...

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: εγώ έχω μάθει αλλιώς... Facebook Twitter
43

__________________

1.

ΚΆΘΕ φορά που μου γίνεται κάτι καλό σε οποιοδήποτε τομέα, (πχ ενα επιτυχημένο ραντεβού ή μια πρόταση για μια καλή δουλειά) αντί να ενθουσιαστω από την επιτυχία μου και να παρω θετική ενέργεια,  ισοπεδωνω τον εαυτό μου μεσα μου. Φτανω στο σημείο να πιστεύω οτι έγινε, έγινε χωρίς να το αξιζω. Τα βάζω με τον εαυτό μου γίνομαι σκατα και καθόμαι όλο το βράδυ ξύπνιος "αυτομαστιγώνοντας" τον εαυτό μου με όλα τα στραβά και ελαττώματα που εχω. Και έτσι, παει η γκομενα, παει και η δουλειά! Τι θα κάνω ρε συ α, μπα; πως θα αρχίσω ξανά να αφήνω τον εαυτό μου να ενθουσιαστεί ;- Autocorrect

Μου έβαλες πολύ δύσκολη ερώτηση. Σκέφτηκα και σκέφτηκα και σκέφτηκα και μου ήρθε η εξής ιδέα:

Η αυθόρμητη σου αντίδραση, δηλαδή αυτή που βγαίνει από τα βάθη του μυαλού σου, είναι η έντονη αμφισβήτηση. Η επιφάνεια της πραγματικότητας οδηγεί στα τάρταρα της αυτομαστίγωσης. Γίνεται να το αντιστρέψεις; Για προσπάθησε να εκπαιδεύσεις τον υποσυνείδητό σου μέσω της αντίθετης οδού. Σου τυχαίνει μερικές φορές να δεις κάποιο όνειρο όπου είσαι ευτυχισμένος επειδή έχει γίνει κάτι απίθανο ή χωρίς να ξέρεις γιατί; Μια γλυκιά ευχαρίστηση και αίσθηση ασφάλειας, όπως όταν ήσουν μικρός και γινόσουν ευτυχισμένος επειδή σου πήραν παγωτό;

Προσπάθησε, όταν σου συμβαίνουν καλά πράγματα, να επιστρέφεις σε αυτή την κατάσταση. Συγκεντρώσου στη χαρά, έστω και για δευτερόλεπτα. Μην περιμένεις να κρατήσει πολύ και μην περιμένεις να το επιτύχεις με τη λογική, γιατί η λογική θα σε οδηγήσει και πάλι στο υπόγειο.

Ποτέ δεν ξέρουμε σε ποιο ποσοστό είμαστε τυχεροί, σε ποιο ικανοί και σε ποιο τεράστιες αποτυχίες. Το μίγμα είναι ασταθές και μεταβάλλεται ακόμη και μέσα στην ημέρα. Το να προσπαθείς να το διαχωρίσεις είναι τρέλα, άσε που δεν χρειάζεται. Όλα θα τελειώσουν κάποτε, και μέχρι τότε, ας τα ζήσουμε φουλ βυθισμένοι μέσα στην πολυπλοκότητά τους.

__________________

2.

Είμαι σε σχέση από απόσταση πολύ καιρό τώρα, και δεν βρίσκω (βρισκούμε) τον τρόπο να το λύσουμε το πρόβλημα. Εκείνος άνεργος πολύ καιρό, εγώ με δουλειά κάπου στα Βαλκάνια. Εκείνος δεν θέλει να έρθει σε μένα γιατί λέει δεν μπορεί να φύγει από την Αθήνα, εγώ δεν βρίσκω δουλειά στην Ελλάδα. Νιώθω πλέον ότι απομακρύνεται και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το αλλάξω, όσο και αν προσπαθώ. Αναρωτιέμαι πώς βρίσκει κανείς την δύναμη να χωρίσει ενώ αγαπάει ακόμα τον άλλον;- Tsapi

Μακάρι να αρκούσε η αγάπη! Δυστυχώς, όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά μερικές φορές δεν είναι καν απαραίτητη.

Μολαταύτα, δεν χρειάζεται να πιέσεις το πράγμα για να έρθει σε λήξη αν δεν θέλεις. Εκ των πραγμάτων η κατάσταση θα διαλυθεί από μόνη της (έτσι πιστεύω, φαντάζομαι ότι το σκέφτεσαι κι εσύ). Αυτός βάζει την Αθήνα – δηλαδή ό,τι συμβολίζει την ζωή που ξέρει -  πάνω από μια κοινή ζωή μαζί σου. Δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε, είναι η επιλογή του. Τα καλά νέα είναι ότι αυτός ο τρόπος δεν αφήνει αμφιβολίες για το τι πραγματικά ήθελε ο καθένας.

Είναι δύσκολο, αλλά ο φάρος που μας οδηγεί είναι το να μην προδώσουμε τον εαυτό μας. Όσο το κάνεις αυτό, θα βγαίνεις από τις μάχες με μικρές γρατζουνιές μόνο.

__________________

3.

Ενώ έχεις συχνά εικόνες αυτοκινήτων δεν μας έχεις πει α) τί αυτοκίνητο οδηγείς (υποθέτω ότι ζώντας στην Καλιφόρνια οδηγείς) και αν αυτή η ερώτηση είναι προσωπική και δεν θέλεις να την απαντήσεις β) τί αυτοκίνητο θα ήθελες να οδηγείς, αν τα χρήματα δεν ήταν θέμα, αλλά να είναι αυτοκίνητο παραγωγής (έστω περιορισμένης) καινούριο ή παλιότερο (ελπίζω το τελευταίο) όχι custom made ή πρωτότυπο από έκθεση.-

Δεν ζω πια στην Καλιφόρνια! Πάει το αυτοκίνητο... Θα φανεί μάλλον πολύ περίεργο, αλλά θα ήθελα να οδηγώ ένα ΒΜW Z4. Είναι παλιό, είναι αστείο, αλλά η φαντασίωσή μου θέλω να έχει και μια πιθανότητα να πραγματοποιηθεί. Σε μπλε, αν γίνεται.

__________________

4.

βασικά ούτε και εγώ δεν ξέρω τι θέλω να ρωτήσω. το θέμα μου είναι ότι δεν έχω καθόλου θετική σκέψη και πραγματικά έχω πρόβλημα με αυτό γιατί δεν μπορώ να δω τίποτα με αισιοδοξία. έχω πολλά όνειρα και στόχους και φιλοδοξίες για τη ζωή μου και παρ' όλο που έχω σοβαρά κίνητρα, δεν μπορώ να κάτσω να διαβάσω για να μπω σε ένα από τα πανεπιστήμια που θέλω. λες να φταίει το ότι δεν περνάω καλά τώρα; βασικά μια χαρά έχω περάσει αλλά αυτό συμβαίνει κατά διαστήματα. ή μάλλον φταίει το ότι δεν έχω κάνει σχέση ποτέ... ξέρω είμαι κλασσική περίπτωση, αλλά απάντα μου σε παρακαλώ. βρίσε με κιόλας αν θες για να ξυπνήσω λίγο και να σταματήσω να χάνω άσκοπα μέρες από τη ζωή μου κάθε μέρα που περνάει.- ζώ στ' αλήθεια;

Το «δεν έχω κάνει ποτέ σχέση» το πέταξες τόσο εμβόλιμα που με κάνεις να υποψιάζομαι ότι αυτό είναι το βασικό σου πρόβλημα και τα υπόλοιπα είναι το παραπέτασμα, για να μην σε χαρακτηρίσουμε. Είναι;

Αν είναι, σου λέω με μεγάλη σιγουριά, ότι δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν έχεις θετική σκέψη. Οι σχέσεις είναι μια ολοκαίνουρια πίστα της ζωής που την περιπλέκει άλλο τόσο κι άλλο τόσο – δεν χαρίζει ηρεμία, το αντίθετο θα έλεγα. Μην βιάζεσαι να πηδήξεις σ' αυτά τα άγρια νερά, θα γίνει χωρίς να το καταλάβεις και πίστεψε με, χωρίς να το προσπαθήσεις.

Το διάβασμα είναι μια διαδικασία πολύ επίπονη, πολύ μοναχική και πολύ δύσκολη. Σε λίγους ανθρώπους έρχεται φυσικά χωρίς να καταπιεστούν. Οι υπόλοιποι υποφέρουμε όταν ΠΡΕΠΕΙ να μάθουμε κάτι, χωρίς να διαλέξουμε τι και με ποιον τρόπο. Ο καθένας βρίσκει τη δική του μέθοδο για να ξεγελάσει τον εαυτό του.

Εσύ όμως, πρέπει να ιεραρχήσεις τι μπορείς να αντιμετωπίσεις και πότε. Έχεις μια ανάκατη ερώτηση. Τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει πρώτο, και ποιο είναι αυτό που είναι στο χέρι σου να κάνεις πρώτο; Τα άλλα μπορείς να τα επεξεργάζεσαι, αλλά χωρίς να σταματάς να κάνεις αυτά που μπορείς να κάνεις μόνη σου.

__________________

5.

Πώς μπορώ να ξανά αρχίσω το blogging ;- Ju

Επειδή δεν είναι κάτι που πρέπει, αν δεν το κάνεις, υπάρχει λόγος που δεν το κάνεις. Ίσως δεν χρειάζεται να το κάνεις, γιατί αν ήθελες και δεν κρατιόσουν, θα στρωνόσουν και δεν θα ρωτούσες.

__________________

6.

"Bonjour από τη Λόντρα,

έχω παρατηρήσει μερικές φορές, όταν μοιράζεσαι με το κοινό σου ό,τι σου αρέσει (π.χ. ταινίες, βιβλία, κτλ), ότι κάποιοι στα σχόλια χαίρονται πολύ που κάποια σαν εσένα (δηλαδή ένας άνθρωπος τον οποίο εκτιμούν, θαυμάζουν, ή συμπαθούν χωρίς να τον γνωρίζουν),  έχει κοινά στοιχεία/γούστα. Μόνο σε εμένα αυτό φαίνεται κάπως ανόητο (π.χ. σαν να πω εγώ ότι η Τζολί κι εγώ πίνουμε Εβιάν, άρα κάτι σωστό κάνω) ή απλά είμαι κακός άνθρωπος; "- Beaker

Έλα καλέ.

Ίδιο είναι το Εβιάν με τις ταινίες και τα βιβλία;

Αυτό είναι το αόρατο νήμα της τέχνης που δένει την ανθρωπότητα και της δίνει μια κληρονομιά, μια συγγένεια και μια συνέχεια. Αυτό συμβαίνει επειδή μέσα στην θάλασσα αγνώστων που μας περιβάλλουν βρίσκουμε «φίλους», «συγγενείς», «συνοδοιπόρους». Με έναν άγνωστο που έχει αγαπήσει το ίδιο βιβλίο μας συνδέει μια κοινή εμπειρία, σα να ήμασταν μπροστά στο ίδιο γεγονός αλλά δεν έτυχε να συστηθούμε. Ένας ήρωας ταινίας είναι σαν ένας κοινός γνωστός που μπορεί να συμπαθήσαμε και οι δύο, ή και όχι, και μπορούμε να τον σχολιάσουμε και να τον κουτσομπολέψουμε, σαν να τον ξέρουμε από παλιά. Και πάει λέγοντας.

Αυτή είναι η χαρά του «μα δεν είναι τέλειο το βιβλίο;!» Είναι ένα κλείσιμο ματιού, του στυλ «εμείς οι δύο μοιάζουμε». Και για να σου πω την αλήθεια, στις πρώτες γνωριμίες, αντί να κάνουμε small talk για το πόσα λεφτά βγάζουμε και που μένουμε, καλύτερα να λέγαμε τις αγαπημένες μας ταινίες και τα αγαπημένα μας βιβλία, θα γινόταν πολύ άμεσο ξεσκαρτάρισμα.

__________________

7.

Ποια είναι η περίφημη συνταγή για τις μπριζόλες σου; Επιτρέπετε να ρίξω μία ματιά;- food daily lover

Όπως με όλες τις συνταγές, το κυριότερο είναι η πρώτη ύλη, και τις μπριζόλες που έφαγε ο Άρης τις είχε φέρει ο πατέρας μου από το Σουφλί. Εγώ απλώς τις έβαλα στο φούρνο με λεμόνι, λάδι και ρίγανη.

__________________

8.

"Γεια σου.

Δεν έχω ερώτηση, για να είμαι ειλικρινής, αλλά μια παρατήρηση: σχετικά πρόσφατα μού διεγνώσθη κατάθλιψη και δεν φανταζόμουν πόσο άσχημα μπορεί να είναι κανείς εξ'αιτίας αυτού του προβλήματος. Ο λόγος που γράφω είναι επειδή οι λίγοι φίλοι μου στους οποίους το ανέφερα μού είπαν τα γνωστά κλισέ ""snap out of it"", ""pull yourself together"" (είμαστε και στο εξωτερικό, βλέπεις) ή ότι θέλω άντρα. Δεν έχει σημασία, για τους σκοπούς της στήλης, εννοώ, τί το προκάλεσε- ο λόγος που γράφω είναι για να πω ότι δεν είναι αυτές οι σωστές αποκρίσεις, δεν περνάει έτσι. Ουφ. Αυτό. Συνεπώς, αν έχει κανείς κάποιον με κατάθλιψη, ας μην πει τα ίδια, ας διαβάσει κάτι, δεν ξέρω τι άλλο, ας ρωτήσει, κι εγώ διαβάζω και το συζητάω με τον γιατρό ακόμη για να δω τι μπορώ να κάνω, αλλά σκέφτηκα να το γράψω αυτό μήπως και το δει κανείς. Ίσως λέω και βλακείες, δεν ξέρω.

Ελπίζω να μην ακούγομαι σαν δάσκαλος που κουνάει το δάχτυλό του επικριτικά."- Ο Cookie Monster

Ίσως τώρα που το λες εσύ που το ζεις από μέσα, κάνεις έστω και έναν στους εκατό άπιστους να προβληματιστούν, να ρωτήσουν ή να διαβάσουν. Μακάρι.

Η φράση που με τρελαίνει περισσότερο από όλες είναι «όλα στο μυαλό είναι». ΝΑΙ, ΟΠΩΣ Η ΟΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΦΗ ΚΑΙ Η ΟΣΦΡΗΣΗ, ΟΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΙΝΑΙ. Το μυαλό είναι το μόνο όργανο που μας συνδέει με τον έξω κόσμο, όλα στο μυαλό είναι, ναι. Οπότε, όπως πιστεύεις αυτό που βλέπεις, το ίδιο πιστεύεις και αυτό που σκέφτεσαι και νιώθεις. Το ίδιο πραγματικό είναι. Είναι τόσο πιθανό να πείσεις το μυαλό σου να μην τρελαίνεται από την στενοχώρια όσο να το πείσεις να βλέπει τον ουρανό πράσινο.

__________________

10.

"Μεγαλειοτατη, (κακα τα ψέμματα, το Α, μπασιλειο είναι πολύ καλή ιδέα και σίγουρα θα ερχόμουν να μείνω) καταρχήν εύχομαι υγεία και ευημερία σε όλο το βασιλικό γένος! Υποβαλλω με ολο το σεβασμό και ολη την ευλάβεια μου την ερώτηση μου στο παρακάτω μέρος αυτής της ηλεκτρονικής επιστολής.

""Δεν παίζει να καταφέρω να τους κανω να πιστέψουν ότι ΔΕΝ είμαι αυτός που νομίζουν, εκτός βέβαια και αν τους μεθυσω με τζιν τονικ. Η μήπως μπορώ; Και στην τελική τώρα που το σκέφτομαι, (μήπως δεν) θα έπρεπε να με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι για μένα;"""- Ε; δεν ακουσα καλα!

Πριν μεθύσετε, ρώτα τους γιατί πιστεύουν αυτό που πιστεύουν. Φαντάζεσαι να έχουν δίκιο;

__________________

11.

"Γεια σου α μπα,

Γίνεται να γίνει κάποιος περισσότερο ετοιμόλογος; Υπάρχει τρόπος; Τι είδους ταλέντο είναι αυτό δηλαδή, εξασκείται; Γιατί άλλοι είναι περισσότερο και άλλοι πολύ περισσότερο; Γιατί ενώ μπορώ να απαντήσω κάτι εχμ, ας το πούμε εξυπνότερο από αυτό που μου έρχεται πιο γρήγορα, το γυροφέρνω στο μυαλό μου αρκετή ώρα μετά και μου 'ρχεται κάτι καλύτερο;"- must-ίχα

Αχ, αυτό το ταλέντο, θα το αντάλλαζα με άλλα τρία-τέσσερα, αν είχα τρία-τέσσερα να δώσω.

Αχ.

Είναι σπάνιο χάρισμα η ευστροφία αυτού του είδους, και είναι συνδυασμός πολλών πολύτιμων συστατικών. Χρειάζεται αυτοπεποίθηση, γνώσεις, σιγουριά, χιούμορ, ευφυία – για ένα από αυτά θα χαρίζαμε το νεφρό μας (εντάξει, όχι. Ή μήπως ναι;) Ποιος συνδυάζει όλα αυτά μαζί; Αυτοί που μπορούν, κάνουν καριέρα που βασίζεται κυρίως σ 'αυτό το χάρισμα. Τόσο σπάνιο είναι.

Οπότε, τι να σου πω. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι ετοιμόλογη. Για την ώρα αρκούμαι παρακολουθώντας τους ετοιμόλογους, ενώ μου τρέχουν τα σάλια. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι αν δεν είναι αποτέλεσμα αίσθησης ανωτερότητας, το πράγμα πάει καλύτερα όταν είμαστε σε οικείο περιβάλλον. Είναι μια νοητική άσκηση, μια ακροβασία ευφυίας, που χρειάζεται λίγο stretching πριν, για ζέσταμα. Εκεί που το χρειάζεσαι περισσότερο (με αγενείς υπαλλήλους, κουτσομπόληδες συγγενείς), εκεί είναι που σε εγκαταλείπει περισσότερο.

__________________

12.

"Α,μπίτσα

είμαι με ένα παιδί εδώ και λίγο καιρό και τα πάμε σε γενικές γραμμές πολύ καλά. Υπάρχει όμως κάτι που με απασχολεί αρκετά. Κάθε φορά που κάνουμε σεξ, αρχίζει να βρίζει τα Θεία. Εγώ έχω μεγαλώσει σε θρησκευόμενη οικογένεια, έχω μάθει αλλιώς, και η όλη κατάσταση με έχει προβληματίσει αρκετά. Τί μπορώ να κάνω ? Δεν θέλω να τον χωρίσω γιατί έχω πολλά συναισθήματα για αυτόν, περνάμε όμορφα μαζί, έχει χιούμορ και είναι πολύ καλή ψυχή. Σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική, αλλά τί να κάνω ? κάθε φορά που συμβαίνει νιώθω πολύ άβολα και δεν μπορώ να ευχαριστηθώ και την πράξη."- Μαριλένα

Πάρε του μια μάσκα, από αυτές που έχουν μπαλάκι για το στόμα. Δεν υπάρχει στα σούπερ μάρκετ, αλλά αν τη βρεις, και δε θα μπορεί να μιλήσει, και θα βάλετε αλατοπίπερο στη ζωή σας. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

(Μαριλένα συγχώρεσε με! Μου ήταν αδύνατο να απαντήσω χωρίς να κάνω πλάκα. Αν όμως κάνεις εσύ πλάκα, να ξέρεις ότι διάβασα την ερώτηση πάνω από είκοσι φορές, και γέλασα το ίδιο κάθε φορά. Αυτό βέβαια ισχύει ακόμη και αν ρώτησες στα σοβαρά.)

Είδατε το 'Α  μπα' στη έντυπη έκδοση της Lifo;

43

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
#6Δε νομίζω ότι θα είχε και μεγάλες διαφορές, οι χιπστερ θα έλεγαν για το ψαγμένο βιβλίο που έχουν βρει, οι πολλοί για το Ινφέρνο, το Μπουκάι ή τον Κοέλιο, οι μπουζουκόβιοι για το φυλλάδιο του Lidl και οι geeks για τον Άρχοντα :)
#11: Φυσικά και είναι θέμα εξάσκησης και τακτικής, κανείς δεν γεννιέται ετοιμόλογος. Ασφαλώς και απαιτείται ένα καλό νοητικό υπόβαθρο (ευφυϊα, γνώσεις, αίσθηση του χιούμορ,γρήγορη ανάκληση βιωμάτων από τα βάθη της μνήμης, σωστό σετάρισμα εμπειριών) αλλά το υπέρτατο μυστικό είναι να μη χάνει κανείς την ψυχραιμία του, σαν να παρακολουθεί ταινία, λίγο αποστασιοποιημένα. Αν το καλοσκεφτείς, είμαστε όλοι Hθοποιοί -με την κυριολεκτική έννοια, "φτιάχνουμε ήθος"- στο Θέατρο της ζωής, με μοιρασμένους ρόλους, χωρίς σενάριο. Ας αυτοσχεδιάσουμε λοιπόν, γιατί είναι απίστευτα λυτρωτικό! Επιπρόσθετα, μπορεί να μην έχεις στα χέρια σου το σενάριο, αλλά σε γενικές γραμμές η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι προβλέψιμη, εκτός κι αν έχεις απέναντί σου μια παθολογική περίπτωση ("ο γιατρός είπε να λέμε ναι"). Τέλος, αν εξαιρέσεις την παρεϊστικη "πλάκα", συνήθως οι προκλήσεις-προσκλήσεις έχουν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο (οι εκφάνσεις της κοινωνικής αδεξιότητας δεν είναι δα και πολλές) και με συνεχή εξάσκηση μπορείς να δημιουργήσεις μια πλατφόρμα "ατάκας-πασπαρτού". Ειλικρινά, δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω χρησιμοποιήσει τη φράση "ο Γερμανός χτυπάει την πόρτα", "καθρεφτάκι;", "στείλτο μου σε μήνυμα σε παρακαλώ, γιατί από κάποιο σημείο και μετά κουφάθηκα", "να θυμηθώ να κλείσω ραντεβού με τον οφθαλμίατρο αύριο", "κάποιος δεν πήρε το χάπι του σήμερα...(κλείσιμο ματιού με νόημα)" Χαχαχα...η ζωή είναι ωραία, γιατί είναι μια ταινία που πάντα συνεχίζεται.Enjoy!
Κάποιες από τις εκφράσεις που έφερες ως παράδειγμα είναι οκ, δεν είναι χιλιοπαιγμένες, αλλά γενικά η φράσεις κονσέρβα μου φέρνουν αλλεργία όταν χρησιμοποιούνται από ανθρώπους, οι οποίοι δεν πάνε ακόμη στην Τετάρτη δημοτικού. Δεν έχω χειρότερο στον τρόπο που εκφράζεται κάποιος από το να τον ακούσω να λέει π.χ. «Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;». Καλά δεν μιλάω για τις κονσέρβες του τύπου: respect, κλαίω, προσκυνώ, το γέλιο της αρκούδας… χίλιες φορές να έμενε αμίλητος σαν κούτσουρο, παρά αυτό...
Ναι, βρε Διώνη μου, σωστό αυτό που λες, αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς,δε νομίζεις; Για να φτάσεις στο Πανεπιστήμιο, περνάς πρώτα από 12 τάξεις, δεν πας κατευθείαν. Από την άλλη, η δήθεν ανωτερότητα μας έφαγε γι αυτό μας πήραν φαλάγγι τα "τριτάκια". Υπερασπίζομαι το δικαίωμα στην έξυπνη ατάκα, και φυσικά την προτιμώ και την κυνηγάω, αλλά πιστεύω ότι και η χιλιοπαιγμένη μπορεί να κάνει τη δουλειά της, ειδικά αν έχει ως αποτέλεσμα ξινισμένα μούτρα τύπου "πφφφ, απαξιώ να απαντήσω". Practice makes perfect. Η τελευταία σου δε πρόταση αφορά απλώς φράσεις του συρμού, δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα που συζητάμε, ή κάνω λάθος;
Η διαφορά τους, Σανάνθη, από το θέμα που συζητάμε είναι ότι οι συγκεκριμένες λέξεις – φράσεις είναι αυτές που συνηθίζονται από πολλούς στην δεδομένη χρονική περίοδο και κάνουν αυτόν που τις χρησιμοποίει να αισθάνεσαι in.Είναι όμως και αυτές φράσεις κονσέρβα που λες όταν δεν μπορείς να σκεφτείς γρήγορα κάτι άλλο να πεις...
Συμπέρασμα:ας ξεπετάμε τα 'τριτάκια' με κονσέρβες, σιγά μη σπαταλήσουμε φαιά ουσία για να απαντήσουμε σαν τον Oscar Wilde. Να απαντάμε, όμως. Γυμνάζει τον εγκέφαλο.
#1. Αγαπητέ Αutocorrect, έχε περισσότερη αυτοεκτίμηση. Σίγουρα δε φταις εσύ για όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου. Μην είσαι τόσο ενοχικός και μη γίνεσαι η "Τασσώ Καββαδία στο αναμορφωτήριο" κάθε φορά που ο εαυτός σου πάει να ενθουσιαστεί με κάτι όμορφο. Μην προσπαθείς να τον αμφισβητείς - διορθώνεις - ισοπεδώνεις συνέχεια.Ως πρώτο βήμα, άλλαξε username...
Ω ! δεν πιστεύω στα μάτια μου !!! 2ο α,μπα; εντος 12 ώρου ! χαχαχατρελάθηκε το ρολόι του προγραμματισμού η απλά ευχάριστη έκπληξη; Όπως και νάχει, το καταχάρηκα και ιδιαίτερα, που'ναι γεμάτο τέχνη ! ευχαριστώ Λένα !ο σχολιασμός στα χέρια σας συντο'α,μπίτες μου.