Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τι κάνω λάθος;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: τι κάνω λάθος; Facebook Twitter
19

__________________

1.

"A- μπα, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι γνώμη έχεις για τα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια; Δεν μπορώ αν δε φαντασιωθώ ...-Lily

H φαντασίωση, σε αντίθεση με αυτά που ισχυρίζονται οι θρησκείες, είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από την πραγματικότητα. Κατά τα άλλα, οτιδήποτε γίνεται μεταξύ ενηλίκων που τα έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους χωρίς να βλάπτεται τρίτος, καλό είναι.

__________________

2.

Γεια σου Α, μπα! Μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Η εντύπωση που μου δινουν το πώς και το τί γράφεις είναι ότι σκέφτεσαι έξυπνα. Αυτό που δε καταλαβαίνω σ΄αυτη τη στήλη και ρωτάω τη γνώμη σου, είναι το για ποιό λόγο και με ποια κινητρα ρωτάνε διάφοροι άνθρωποι για θέματα τελείως προσωπικά. Δηλαδή σε ρωτάω εγώ π.χ. "Α μπα, γεια! Έχω τρια χρόνια σχεση με κάποιον/α και ζήλευα πολύ και χώρισα, αλλά ακόμα νιώθω πολύ αρωτευμένη/ος μαζί του/της. Εσύ τι θα 'κανες στη θέση μου?" ωραία, και περιμένω τί απ' αυτό? Ότι όλες οι τρίχρονες σχέσεις είναι το ίδιο και ότι αρα εσύ ή οποιοσδήποτε μ' αυτά που είπα μπορεί ν καταλάβει ποιά είναι η σχέση μου μ' αυτο το άτομο, τί νιώθω ή τι σκεφτομαι γι' αυτο?! Ή μήπως δεν είναι ξεκάθαρο το σαρκαστικό σου ύφος στη συγκεκριμένη στήλη, που και πολύ καλα κάνεις δηλαδή. Κάνεις τετοιού είδους ερωτήσεις λιγο πιο ενδιαφέρον απ' όσο δεν ήταν ποτέ! Ντάξει λιγο απόλυτα κακά αυτά που λέω, απλά όντως μεγάλη περιέργια έχω στα κίνητρα αυτού που θέτει τέτοιες ερωτήσεις στη στήλη κι όσο και να το ερευνώ το θέμα η λογική μου δε με οδηγεί σε κάποια απάντηση. Έχεις εσύ καμια γνώμη για το θέμα? και κάτι ακόμα, για να το θέσω κι αλλιώς, θα 'κανες ποτέ κατι αντίστοιχο σε μια άλλη στήλη ενός ατόμου που εκτιμούσες το τρόπο που απαντουσε (και αρα που σκέφτεται) και γιατί?-  la cucaracha

Ναι, θα έστελνα ερώτηση σε κάποιον που θα θεωρούσα ότι έχει χιούμορ και εξυπνάδα. Όχι φυσικά για να μου πει τι να κάνω. Προφανώς όλοι όσοι στέλνουν ξέρουν ότι κάνω πολλές υποθέσεις μόνη μου, συμπληρώνοντας τα κενά ανάμεσα στις γραμμές, με πολλά περιθώρια λάθους. Αρκετοί από αυτούς που στέλνουν ερωτήσεις δεν θέλουν ακριβώς απάντηση, αλλά θέλουν να  δουν ποια θα ήταν η πρώτη αντίδραση κάποιου που εμπιστεύονται, για να καταλάβουν αν είναι εκτός ή εντός – η γνώμη ενός αγνώστου πολύ συχνά υποδεικνύει το δάσος, την ώρα που εμείς έχουμε τρελαθεί παρακολουθώντας ένα σκουλήκι πάνω σε ένα φύλλο δέντρου.

Ένας άλλος λόγος που βρίσκω είναι ότι αν αναγκαστείς να περιγράψεις ένα πρόβλημα σε λίγες προτάσεις, αναγκάζεσαι να το ιεραρχήσεις μέσα σου και να παραδεχτείς –ίσως- τι πραγματικά είναι αυτό που σε ενοχλεί. Ακόμα και αυτοί που αποφεύγουν να ρωτήσουν αυτό που θέλουν να ρωτήσουν, όμως, τελικά το ρωτάνε. Αν είναι πρόθυμοι, ίσως αυτό από μόνο του μπορεί να οδηγήσει σε αποκαλύψεις, άσχετα με τη δική μου απάντηση.

__________________

3.

Αναρωτιέμαι για το εξής: Πόσο νόμιμο είναι όταν χρεώνεσαι με εισιτήριο 18 ευρώ, ας πούμε-θεωρητικά μιλώντας- για να χρησιμοποιήσεις τις νεροτσουλήθρες, τις ντουζιέρες, τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες μιας επιχείρησης-και πάλι θεωρητικά μιλώντας-να σου απαγορεύεται εκ του κανονισμού να καταναλώσεις οτιδήποτε δεν αγόρασες από τα εντός της επιχείρησης υπάρχοντα καταστήματα;- χμ

Υπάρχει λόγος να το συζητάμε θεωρητικά; Είτε είναι νόμιμο είτε δεν είναι. Δε μπορώ να σου απαντήσω, αλλά αν έπρεπε οπωσδήποτε να κάνω μια υπόθεση, θα έλεγα ότι δε βλέπω το λόγο για να είναι παράνομο. Μια ιδιωτική επιχείρηση, ειδικά στο χώρο της διασκέδασης, μπορεί να θέσει τους δικούς της όρους λειτουργίας, και ο πελάτης, αγοράζοντας εισιτήριο, δηλώνει ότι τους δέχεται.

Μπορεί να το πεις ενοχλητικό, γαϊδουριά, αν θέλεις πες το και ανήθικο, αλλά το νόμιμο, όπως ξέρουμε, είναι άλλη υπόθεση.

Και τελικά, αν ως πελάτης και καταναλωτής πιστεύεις ότι μπορεί να είναι νόμιμο, αλλά πρέπει να γίνει παράνομο, μπορείς να το κυνηγήσεις, αν υπάρχουν κι άλλοι που συμφωνούν μαζί σου.

__________________

4.

Είμαι μητέρα ενός 8χρονου αγοριού και χωρισμένη, ζούμε στο εξωτερικό εδώ και 2 χρόνια. 2 χρόνια δύσκολα με αρκετή μοναξιά.  Φέτος πήγαμε για διακοπές Ελλάδα, φεύγοντας άφησα το παιδί μου πίσω.  Εϊναι ευτυχισμένος με όλους γύρω του παππούδες γιαγιάδες, μπαμπά και τα ζώα μας γάτες, σκύλους. Δεν ήθελε να έρθει εδώ μαζί μου. Υποφέρω χωρίς αυτόν, αλλά αν αυτός είναι ευτυχισμένος τότε δεν έχει σημασία πως αισθάνομαι εγώ.  Αλλά δεν ξέρω αν  έκανα καλά;  Τον  εγκατέλειψα;  Τι είναι πιο σημαντικό για ένα παιδί, να μεγαλώνει με αγάπη γύρω του ή να είναι εκεί που είναι η μητέρα του;- Αγγελική

Αχ, Αγγελική. Μερικές φορές διαβάζω κάποιες ερωτήσεις που είναι πραγματικές ερωτήσεις και τότε αισθάνομαι να μου τελειώνουν τα λόγια.  Έκανες αυτό που θεώρησες καλύτερο για το παιδί σου, οπότε πώς μπορεί να θεωρείται αυτό εγκατάλειψη; Έβαλες αυτόν πάνω από τον εαυτό σου, αυτό που κάνουν οι μητέρες που αγαπάνε τα παιδιά τους.

Τα παιδιά σ' αυτή την ηλικία είναι ακόμη αρκετά συγκεντρωμένα στον εαυτό τους και πιστεύω ότι ξέρει πολύ καλά τι θέλει, δεν το θεωρεί εγκατάλειψη αυτό που συμβαίνει ούτε πιστεύει ότι εγκαταλείπει τη μητέρα του. Το πιο σημαντικό για ένα παιδί είναι να ξέρει ότι υπάρχουν πολλοί που το αγαπάνε και ότι είναι παντού ευπρόσδεκτο, και αυτό το έχετε πετύχει ως οικογένεια. Μην αυτομαστιγώνεσαι, όσο γίνεται βέβαια, δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάει από το μυαλό σου τα βράδια. Δεν θα είναι μόνιμη αυτή η λύση, είναι σίγουρο. Και μην ακούς κανέναν για το τι αποφάσεις παίρνεις για το παιδί σου, αυτά είναι μόνο μεταξύ σας.

__________________

6.

Αγαπητή α μπα, τι είναι για σένα η φιλία;- lonely boy

Αν πετύχει, οι φίλοι είναι οι συγγενείς που επέλεξες.

__________________

7.

"αγαπητη α, μπα,

θα μπορούσα να σου γράψω πολλά, αλλα δε θα το κάνω! η ερώτηση είναι η εξής: συμφιλιωνόμαστε άραγε ποτέ με το θάνατο; και πιο συγκεκριμένα με την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων, την απουσία τους;; αντιμετωπίζεται αληθεια αυτό; πως;;; γιατί εγώ δεν τα έχω καταφέρει ακόμα και δεν ξέρω και αν θα μπορέσω ποτέ.

υγ. με κάνεις και χαμογελάω κάθε πρωί που σε διαβάζω (:"-μκ

Αν με τη λέξη «συμφιλιωνόμαστε» εννοείς ότι το δεχόμαστε όπως τη βαρύτητα, η απάντηση είναι όχι.  Η απώλεια σε αλλάζει για πάντα, όπως το σίδερο που περνάει μέσα από τη φωτιά. Αν περιμένεις να το ξεπεράσεις, σταμάτα να περιμένεις, δεν πρόκειται.

Κάπου είχα διαβάσει την καλύτερη περιγραφή για τον θάνατο των αγαπημένων μας: ο θάνατος τους δημιουργεί μια τεράστια τρύπα στο έδαφος που πατάμε. Στην αρχή δεν την βλέπουμε και πέφτουμε συνέχεια μέσα, χτυπώντας πάντα το ίδιο δυνατά, πλημμυρισμένοι από την ίδια έκπληξη. Η τρύπα δεν κλείνει ποτέ. Αυτό που μαθαίνουμε με τα χρόνια, είναι να την βλέπουμε και να περπατάμε γύρω της, χωρίς να πέφτουμε μέσα.

__________________

8.

 

Βρε συ Α, μπα, πως της το φέρνεις με τρόπο ότι έχεις βάσιμες υποψίες πως δεν είναι ειλικρινής μαζί σου, αλλά είσαι σε θέση να της δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία, όταν δεν την έχεις συναντήσει ποτέ αλλά συνομιλείτε συχνά μέσω διαδικτύου και σου αρέσει ο τρόπος που τα λέει, χωρίς να φανείς stalker;- πρεπεινασυνελθω

Αν δεν έχεις συναντήσει ποτέ κάποιον και πιστεύεις ότι έχεις αξιώσεις πάνω του επειδή του έχεις μιλήσει στο ίντερνετ, πλησιάζεις επικίνδυνα σε χωράφια stalker. Είπαμε ότι το ίντερνετ είναι ένα μέρος, αλλά δεν έχει τους ίδιους κανόνες.

Δώσε και δεύτερη και εκατοστή ευκαιρία, δε θα καταλάβει τίποτα, γιατί πολύ φοβάμαι ότι τα περισσότερα που συμβαίνουν διαδραματίζονται κυρίως στο δικό σου μυαλό.

__________________

9.

Α, μπα μου γεια σου. Εχοντας υποψιν οτι στο παρελθον υπηρξαν περιστατικα σωματικης και λεκτικης βιας, οτι μονο εσυ προσπαθεις να στηριξεις τον αλλον και να εχεις μια ουσιωδη σχεση μαζι του, θεωρεις λαθος οτι θελω να βγαλω τον αδερφο μου εντελως απο τη ζωη μου; Τον αποφευγω μετα μανιας πλεον, ουτε τηλεφωνο δε θελω να παρω και αν τυχει να βρεθουμε καπου ελπιζω να μη χρειαστει να μεινουμε μονοι μας γιατι η παραμικρη διαφωνια δε ξερω πως προκειται να καταλληξει. Οι γονεις μου στεναχωριουνται γιατι "αδερφια ειμαστε", "στηριξε τον" , και εγω εχω τυψεις καμια φορα, σκεφτομαι οτι θα μπορουσαν να ειναι διαφορετικα τα πραγματα αλλα αμφιβαλλω οτι θα αλλαξει καποτε..Δε ξερω τι να κανω..

Η βία είναι πολύ καλός λόγος για να αντιδράς όπως αντιδράς, αλλά πέρα από το σοβαρό του πράγματος, ακόμη πιο σοβαρό είναι το εξής: να προσέξεις τον εαυτό σου. Αυτό σημαίνει ότι όλα όσα σου έχουν συμβεί δεν πρέπει να τα κλείσεις μέσα σου. Οι γονείς σας τι ξέρουν; Τι θα πει «να τον στηρίξεις», γιατί χρειάζεται στήριξη; Εσένα ποιος θα σε στηρίξει;

__________________

10.

Πως καταλαβαίνεις αν στις σχέσεις σου (οποιουδήποτε είδους)  είσαι attention whore ή απλα ο άλλος δεν καίει καρφί για σενα ; παραδειγματα θα βοηθούσαν πολύ!- Ε; δεν ακουσα καλα!

Ένας φίλος σου απολύεται και το ανακοινώνει στην παρέα, εσύ αρχίζεις να λες ότι τελευταία έχεις κάτι περίεργες ζαλάδες και το κοίταξες στο ίντερνετ και μπορεί να έχεις όγκο στον εγκέφαλο.

Τελευταία έχεις κάτι περίεργες ζαλάδες και το κοίταξες στον ίντερνετ, λες να έχεις όγκο στον εγκέφαλο; Το λες στο φίλο σου και αυτός απαντάει «όλα μέσα στο μυαλό είναι».

Μάντεψε τώρα τι είναι τι.

__________________

11.

"Α, μπα; Με λαμβάνεις;

Ας θέσω κι εγώ ένα θέμα αισθηματικής φύσεως. Πέφτει στο τραπέζι της παρέας του φίλου μου πρόταση για τριήμερο σε μακρινή πόλη για να δουν μια παλιά τους φίλη.

Η φίλη αυτή την είχε πέσει στο αγόρι μου παλαιότερα, ενώ η ίδια ήταν στη σχέση που  ήταν μεχρι και πριν από λίγο καιρό (τώρα χώρισε). Του φίλου μου του άρεσε αρκετό καιρό αλλά τελικά από όσο ξέρω δεν προχώρησε η κατάσταση.

Εγώ για οικονομικούς λόγους δεν είναι εύκολο να ακολουθήσω, οπότε δε θα πάω.

Ως εδώ καλά. Δεν είναι το θέμα μου οι ξεχωριστές διακοπές. Πηγαίνουμε και μαζί και ξεχωριστές και μαζί και με φίλους.

Είμαστε πολύ καλά με το φίλο μου εδώ και 3 χρόνια και έχουμε αρκετά ισορροπημένη σχέση και δε ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον.

Αλλά φίλτατη αμπα; Έχω λόγο να ανησυχώ; Ο ίδιος δε θα έκανε κάτι, αλλά αν αυτή του την πέσει;  Ξέρω πως σε αυτή την περίπτωση ο φίλος μου θα αποτραβιόταν, αλλά θα με πείραζε έστω και αυτό. Εκτός αυτού οι κοινοί τους φίλοι θα έλεγα πως δε με συμπαθούν και τρελά γιατί από τη στιγμή που είναι μαζί μου δεν τους κάνει όλα τα χατήρια και θα ήθελαν κάποια στιγμή να τους δούνε μαζί.

(αντίθετα η άλλη παρέα του με συμπαθεί ιδιαίτερα)

Τι να κάνω; Οικονομίες για να πάω; Ή να μην το σκέφτομαι καθόλου; Κάτι ενδιάμεσο απλά θα με άγχωνε χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι ουσιαστικό. -το χέρι που καθάριζε κρεμμύδια

Άσχημα τα νέα: δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ουσιαστικό!  Δεν είσαι ο δεσμοφύλακας του φίλου σου, ούτε μπορείς να ελέγξεις τα σύνορα! Η παρουσία σου δεν αρκεί για να αποτρέψει τον φίλο σου να κάνει το οτιδήποτε, αν θελήσει να κάνει οτιδήποτε! Ο κόσμος είναι ελεύθερος να φλερτάρει με όποιον θέλει, όποτε το θέλει!

Και τώρα ας είμαστε σοβαροί. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποια που κάποτε την έπεσε στον δικό σου είναι αιωνίως στην κατηγορία «επικίνδυνη». Δηλαδή εσύ εξακολουθείς να θέλεις όλους όσους ήθελες από τα 20 μέχρι σήμερα και το μόνο που αρκεί για να το ξαναθυμηθείς είναι να τους ξαναδείς;

Και τώρα αν είμαστε ειλικρινείς: αν υπάρχει φωτιά που σιγοκαίει, καταλήγουμε στην αρχική πρόταση: δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ουσιαστικό. Ακόμη και αν το αποτρέψεις με δολοπλοκία, μπούμερανγκ θα σου γυρίσει. Και τώρα, αντί να κάθεσαι να τρώγεσαι με τα αν και τα μήπως και τότε τι, βάλε ένα τζιν τόνικ και χαλάρωσε.

__________________

12.

Αφου εχω ρωτησει τουσ απανταχου φιλουσ,συγγενεισ, καποιουσ ειδικουσ και μη σε διαφορεσ παρεεσ κλπ κλπ για την κατασταση μου...Θα ρωτησω και σενα γιατι νομιζω θα μου πεισ πιο ωμα και χαριτωμενα τι μπορει να συμβαινει και να μαι νεα (30 and sth), ωραια (κατα σχολια των λοιπων) αλλα ατυχησ (κατα σχολιο υποσυνειδητο του εγω μου :-)) ).Oi προαναφερθεντεσ λενε λαθοσ επιλογεσ οκ!! για καποιεσ δν θα διαφωνησω...αλλα ποσεσ λαθοσ επιλογεσ μπορεισ να κανεισ πια....!!!Νισαφι...!! Το σιγουρο ειναι πωσ κουραστηκα να κανω λαθοσ επιλογεσ και θελω μια φορα να πετυχω τη σωστη επιλογη...Γινεται??Και μετα να δεισ θα μαι και γω η καλυτερη...

Θα σου πω τι συμβαίνει: τίποτα απολύτως.

Μπορείς να κάνεις πολλές λάθος επιλογές. Πάρα πολλές. Σκέψου το αλλιώς: κάνεις μόνο λάθος επιλογές by default, μέχρι να κάνεις μια σωστή. Κάθε επιλογή είναι κατά βάση λάθος γιατί τα ποσοστό των σωστών είναι σε νούμερα με πολλά μηδενικά μετά την υποδιαστολή.

Ωραία. Τώρα που σιγουρέψαμε ότι οι επιλογές σου είναι λάθος και ως τέτοιες πρέπει να τις βλέπεις αρχικά, ας συγκεντρωθούμε στο πώς θα γίνει μέσα στο σμήνος να σημαδέψεις το σωστό πουλί.

Φροντίζεις τον εαυτό σου, σωματικά και πνευματικά, όσο πιο καλά και πιο επιμελώς γίνεται. Δεν παραιτείσαι, δεν σταματάς να εξελίσσεσαι, να αναρωτιέσαι και να βελτιώνεις τον τρόπο σκέψης σου.4Δηλώνεις υπεύθυνα στον εαυτό σου τι είναι αυτό που επιθυμείς για τη ζωή σου, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.Κάποια στιγμή παραδέχεσαι ότι αυτά που έλεγες στο 2 ήταν ψέματα και τώρα πραγματικά δηλώνεις τι είναι αυτό που επιθυμείς για τη ζωή σου.Μεγαλώνοντας βρίσκεις το κουράγιο να παραδεχτείς ότι αυτά που έλεγες στο 3 ήταν αυτά που είχαν αποφασίσει άλλοι για σένα και εσύ τα θέλεις αλλιώς, και τόσα χρόνια έλεγες ψέματα στον ίδιο σου τον εαυτό.Δηλώνεις υπεύθυνα τι είναι αυτό που επιθυμείς για τη ζωή σου, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.Σιγουρεύεσαι ότι αυτό που επιθυμείς βρίσκεται σε αρμονία με αυτό που είναι το συμφέρον σου. Αν δεν είναι, ξεκινάς ξανά από το 1.

19

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

16 σχόλια
#7 Σ’ ευχαριστούμε Άμπα που μοιράστηκες μαζί μας το συγκεκριμένο. Είναι πράγματι και για μένα η καλύτερη περιγραφή που έχω ακούσει για το θέμα αυτό!Τολμώ μάλιστα να σκεφτώ ότι μπορεί να ταιριάζει και με άλλες περιπτώσεις απώλειας αγαπημένων ανθρώπων από την ζωή κάποιου και όχι αποκλειστικά με τον θάνατο, ή ακόμη γενικότερα με όλα τα γεγονότα που γίνονται τραυματική εμπειρία. Έχοντας βέβαια βιώσει και η ίδια το θάνατο στην οικογένεια μου, επισημαίνω ότι είναι ότι πιο τρομακτικό και απόλυτο, αλλά να … θα μπορούσε η τρύπα να είναι στις άλλες περιπτώσεις πιο μικρή και η πτώση σ’ αυτή να μην προκαλεί τόσο πόνο.
#7 Ο θάνατος είναι μια απώλεια που δεν την δεχόμαστε και το μυαλό μας δεν μπορεί να την επεξεργαστεί. Οι περισσότεροι βρίσκουν εξηγήσεις στις θρησκείες γιατί μας παρηγορεί. Τρόπος ζωής είναι. Άλλοι τις αποκαλούν εταιρίες ! Οι άθεοι λένε αντίο και οι θρήσκοι «εις το επανιδείν». Σίγουρα γνωρίζεις ότι υπάρχουν αρκετοί που έχουν μεταθανάτιο εμπειρία και ακόμα λιγότεροι από αυτούς το μοιράζονται ανοιχτά. Μάλιστα ένας γνωστός Νευροχειρουργός έγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο για την δική του εμπειρία γιατί σαν επιστήμονας δεν πίστευε σε αυτά. Δεν θέλω να ταράξω τα νερά κανενός απλά θέλω να πω ότι η απώλεια είναι συνήθως άκρος προσωπική υπόθεση. Αυτό που με παρηγορεί συνήθως είναι ότι όλοι έχουμε την ίδια κατάληξη. θα μου πείτε ότι δεν το γνωρίζουμε αυτό κι όμως κάποιοι, λίγοι βλέπουν κάτι περισσότερο... (δεν εννοώ επαγγελματίες).
#3 Το θέμα λειτουργεί περίπου όπως όταν πας για παράδειγμα σε ένα club για να ακούσεις μουσική δε φέρνεις μαζί σου τις μπύρες και το τζιν τόνικ σου.Αν παρόλα αυτά θελεις να φέρεις ένα σαντουιτσάκι και δε στρωσεις ολόκληρο πικνικ με κεφτεδάκια, αυγά και ντοματούλες τότε είναι ΟΚ. Η σήμανση λειτουργεί κυρίως αποτρεπτικά.Ο ιδιοκτήτης της νεροτσουλήθρας.
#4και βεβαια δεν ειναι εγκαταλειψη και το εκανες με γνωμονα το καλο του παιδιου σου.αλλα..τα κριτηρια σου ηταν μονο ποσο το θελει το παιδι και ποσο το ηθελαν οι συγγενεις?για παραδειγμα, ταυτιζεσαι απολυτα με τις αντιληψεις των συγγενων?η διαπαιδαγωγηση δεν τελειωνει στα 8. εισαι βεβαιη οτι του λενε και του μαθαινουν τα σωστα πραγματα?
Για το #11, δεν ξέρω, μπορεί να είμαι αφελής, αλλά είναι τόσο κακό να παραδεχτεί κανείς ότι ζηλεύει; Εγώ δηλ. θα του έλεγα απλώς ότι αφού η συγκεκριμένη φίλη τον ήθελε παλιά, δε νιώθω καλά που πάει μόνος του στην πόλη της να την επισκεφθεί, ακόμα κι αν ο ίδιος είναι σωστός. Το ότι δεν ζηλεύει ο ένας τον άλλο γενικώς, δε σημαίνει ότι δεν ζηλεύεις ποτε. Ίσα ίσα που αφού δεν είσαι παρανοϊκό άτομο που κάνει συνέχεια σκηνές ζηλοτηπίας, ο άλλος θα πρέπει να υπολογίσει τα συναισθήματά σου. Αν ήταν εκείνος στη θέση σου, δε θα είχε το παραμικρό πρόβλημα; Γιατί συνήθως αυτές οι καταστάσεις στα ζευγάρια οριοθετούνται αμφίδρομα.
#4. Αγγελική, ειλικρινά στεναχωρήθηκα πολύ έτσι όπως διάβαζα την ιστορία σου. Είμαι κι έγώ μαμα και μπήκα στη θέση σου.Το παιδάκι σου θέλει να νιώθει ασφάλεια και αγάπη. Και νομίζω ότι έχει ανάγκη και την δική σου παρουσία, όσο καλά και να περνάει. Τα ερωτήματά σου είναι πολύ σοβαρά και ουσιαστικά και δε νομίζω ότι μπορούν να απαντηθούν με ασφάλεια εδώ.Δε θέλεις να ρωτήσεις έναν ειδικό για το χειρισμό της κατάστασης? Και για το παιδί, αλλά και για σένα γιατί δεν τολμω να σκεφτώ πώς νιώθεις κάθε φορά που κλείνετε το τηλέφωνο ή όταν σου λένε ότι είναι άρρωστο.
Θα τολμησω μια φιλικη συμβουλη γιατι το θεμα ειναι σοβαρο κι ευαισθητο.Τωρα που εισαι μονη σου, ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα κανε συνειδητες προσπαθειες να βελτιωσεις την κατασταση εκει που βρισκεσαι. Γνωρισε κοσμο, Ελληνες υπαρχουν παντου και ειναι μια αρχη για κοινωνικη δυκτιωση. Οταν θα αποκτησεις εναν καποιο κοινωνικο ιστο, που απ' οτι καταλαβαινω αυτο ειναι που λειπει, κι οταν αισθανθιεις εσυ καλα, φωναζεις και το παιδι να ρθει μαζι σου. Δηλαδη φροντισε τον εαυτο σου, με σκοπο να δημιουργησεις μια ευχαριστη κατασταση για σενα και για το παιδι.
#4#Απλά, να είσαι σίγουρη ότι δε δέχεται καμία πλύση εγκεφάλου από την άλλη πλευρά για εσένα. Στο λέω από προσωπικής άποψης..εμένα από το πολύ μπλα μπλα, με κάνανε να πιστέψω ότι ο πατέρας μου δε με ήθελε..