Όταν η γυναίκα του διαγνώστηκε με καρκίνο, αυτός ο τύπος αποφάσισε να κάνει κάτι πραγματικά αξέχαστο

Τα σχόλιά σου ελπίζω να μην αφαιρεθούν ώστε να μείνουν ως μνημεία ανοησίας και στενοκεφαλιάς.

Εσύ δηλαδή ποιος θα θελες να λέει στον κόσμο ότι "το αγαπημένο σας πρόσωπο,δεν θα τα καταφέρει"; Γίνεσαι γτρομερά άδικος πάλι.Αν το να μην καταφέρνει να θεραπεύει ΠΑΝΤΑ μια σχετικά ανίατη νόσο ένας γιατρός, τον μετατρέπει σε κομπογιανίτη, γίνε γιατρός εσύ, και στην πρώτη τέτοια περίπτωση, παραιτήσου. Οπότε μην το κάνεις καν...Αν υποθέταμε κιόλας ότι για όλουες τους λόγους που ανέφερες θα πρεπε οι γιατροί να παραιτούνται, ή τέλος πάντων να μην γίνεται κανείς γιατρός/ξεπροβοδητής θανάτου, τότε δεν θα χαμε πλέον γιατρούς. Λες και ο καρκίνος εμφανίστηκε μαζί μδε την εμφάνιση της ιατρικής επιστήμης.Παραλιγίζεσαι...καλύτερα σταμάτα και σκέψου τι γράφεις.Δεν πειράζει άλλωστε, το λάθος σου δεν είναι δα και ιατρικό.

Poet,Έχεις ένα σωστό και ένα λάθος στα σχόλιά σου. Το σωστό είναι αυτό σχετικά με την πίεση της κοινωνίας. Το φάρμακο της ασθένειας έχει βρεθεί, έχει περάσει τις πρώτες κλινικές μελέτες και ως εκεί. Γιατι? Γιατί βρέθηκε σε ένα φυτό το ποίο βρίσκεται σε αυθονία παντού! Δεν συμφέρει τις φαρμακοβιομηχανίες να το παράγουν και να το κυκλοφορήσουν γιατί θα κοστίζει όσο η ασπιρίνη. Πρωτού λοιπόν όλοι αρχίσετε τα σχόλια καλύτερα να είστε λίγο πιο ενημερωμένοι.Εκεί που έχεις λάθος είναι στο θέμα των γιατρών. Φυσικά και δεν είναι επιστήμονες οι γιατροι των νοσοκομείων, αλλά είναι μια δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει. Το γεγονός τώρα ότι δέχονται υπέρογκα ποσά για κάτι που θα έπρεπε να κάνουν δωρεάν (νόμος του υποκράτη), αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.

Πρώτον εσύ για πες μας ποιο είναι αυτό το φύτο που θεραπεύει θαυματουργά όλα τα ήδη καρκίνου. Εκτός αν εννοείς τη μαριχουάνα που πίνεις και δε μας δίνεις.Δεύτερον, ο όρκος του Ιπποκράτη λέει να μην κάνεις κακό στους ασθενείς σου, όχι να δουλεύεις 70 ώρες τη βδομάδα για την ψυχή της μάνας σου.

@CreationP έχεις μια διαστρεβλωμένη άποψη για τον κόσμο. Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να μάθεις αν είναι επιστήμονες ή όχι οι γιατροί των νοσοκομείων, αλλά καλό είναι να προσέχεις λίγο με τέτοιους αφορισμούς. Όσο για τα "υπέρογκα ποσά", εντάξει, αποδεικνύει πόσο εκτός πραγματικότητας είσαι. Όχι ότι αμφιβάλλαμε δηλαδή μετά την "αποκάλυψη" περί του φυτού που θεραπεύει τον καρκίνο και που ξέρεις μόνο εσύ και μερικοί άλλοι φωτισμένοι. Προφανώς τους υπόλοιπους μας ψεκάζουν...

Αφου ειναι τοσο ευκολο να παραχθει γιατι τοσοι και τοσοι νεοεξερχομενοι φαρμακολογοι-γιατροι δεν φτιαχνουν στο τσακ μπαμ μια δικια τους νεα εταιρεια να το λανσαρουν στην αγορα να χεστουν στο ταλιρο;

Δηλαδή τώρα μου λέτε ότι εγώ πρέπει να θυμάμαι το όνομα του φυτού που διάβασα σε ένα επιστημονικό περιοδικό πριν από 1-2 χρόνια. Ο όρκος του Ιπποκράτη φίλτατε αγράμματε είναι ο εξής: "Ο όρκος του Ιπποκράτη είναι ο όρκος που λαμβάνεται από ιατρούς και αναφέρεται στην ηθική εξάσκηση της ιατρικής." Αν έκαναν κακό στους ασθενείς τους, τούβλο, θα ήταν κακούργημα. Και αν το έκαναν "κατά λάθος" τότε δεν θα έπρεπε να ήταν γιατροί.Επίσης, αν θεωρείς το φακελάκι "ηθικό" τότε είσαι σε πολύ καλό δρόμο για να γίνεις γιατρός. Επίσης, αν θεωρείς να πηγαίνεις στο νοσοκομείο με αιμορραγία στο αυτί και να σου λένε "Α, δεν είναι εδώ ο γιατρός! Πρέπει να πάτε ΕΠΕΙΓΌΝΤΩΣ στην αλεξανδρούπολη (από την καστόρια), ενώ ο γιατρός είναι σπίτι του με το πέρας της βάρδιας του, ηθικό, τότε μπράβο, το σκεπτικό σου σπάει κόκαλα. Επίσης, αν ξεκολλήσετε τον κώλο σας και κάνετε λίγη έρευνα θα βρείτε άπειρα θέματα σχετικά με το φυτό που λέω το οποίο λέγεται "Autumn crocus". Η επιστημονική έρευνα και τα κλινικά τεστ ξεκίνησαν το 2011 οπότε μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε ότι είναι γνωστό από το 2009-2010. Δηλαδή 4 χρόνια κλινικά τεστς ενώ για άλλα και άλλα φάρμακα τα τέστς έχουν κρατήσει πολύ λιγότερο.Χαρούλα, το φυτό υπάρχει και έχει αναγνωριστεί από τα μέσα από το 2011. Δεν ξέρω σε πια γη μένεις αλλά όχι στη δική μας. Διάβασε λίγο σε παρακαλώ αντί να κοιτάς το lifo.Hristos, δεν είπα πουθενά ότι είναι εύκολο. Είπα απλά πως είναι ένα πολύ συνηθισμένο φυτό.

Τι μας λες ρε φίλε? Δηλαδή την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος στα επείγοντα πρέπει να του πω "δε μπορώ να σε βοηθήσω, είμαι ανάξια επιστήμονας γιατί δεν έχω βρει ακόμα τη θεραπεία του καρκίνου"!??!! Εννοείται πως τις θεραπευτικές ουσίες/μηχανισμούς θα τις βρει εργαστηριακός γιατρός/βιολόγος κτλ, αλλά από το βρίσκω μία ουσία που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα στο ποντίκι, μέχρι το να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια στον άνθρωπο χρειάζονται χρόνια κλινικών μελετών και υπομονής.Κι αφού απορείς πώς δεχόμαστε να κάνουμε αυτή την "αισχρή" δουλειά: ξενυχτάμε και εφημερεύουμε απλήρωτοι και το μόνο που μας δίνει κουράγιο είναι το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ των ανθρώπων που κάνουμε καλά. Ξέρεις πόσο ΔΥΣΚΟΛΟ είναι να λέμε σε κάποιον ότι ο άνθρωπός του πεθαίνει? Αλλά για κάθε έναν που δε μπορούμε να σώσουμε, υπάρχουν άλλοι 20 που θεραπεύουμε και για αυτούς αξίζει να προσπαθούμε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι, ειδικά εμείς οι νέοι γιατροί. Εσύ μάλλον ούτε τις ικανότητες ούτε τα κότσια έχεις να κάνεις αυτή τη δουλειά, που θες να σε πληρώσουν και δισεκατομμύρια!

Κάνεις συμψηφισμούς. Το ερώτημα είναι το εξής και είναι απλό, αλλά φυσικά δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα (δηλαδή, ΔΕΝ απευθύνεται στον κάθε γιατρό ξεχωριστά, ως πρόσωπο, αλλά στην επιστημονική ολότητα):Υπάρχει ή όχι ευθύνη της ιατρικής κοινότητας για το πού βρίσκεται η ασθένεια αυτή σε επίπεδο αντιμετώπισης, 110 χρόνια (μετά το 1910), αφότου μπήκε στο στόχαστρο των επιστημόνων; Για το 1910 αναφέρομαι στις ΗΠΑ - ας μην περάσω σε ιστορικές λεπτομέρειες.

Η Μοριακή Βιολογία χρησιμοποιεί πειραματόζωα (κυρίως ποντίκια) και τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτύξει ιδιοφυείς θεραπείες σε διάφορα ήδη καρκίνου, οι οποίες όμως δυστυχώς πολύ συχνά δεν λειτουργούν στον άνθρωπο. Δεν φταίνε σε αυτό ούτε οι μοριακοί βιολόγοι, ούτε η επιστημονική μέθοδος. Ούτε βέβαια και οι ιατροί. Και φυσικά καμία "λαϊκή αγανάκτηση" δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Οι αρρώστιες που ονομάζονται "καρκίνος" είναι ιδιαιτέρως περίπλοκες, και χρειάζονται την συνεργασία επιστημόνων από διάφορους τομείς (ακόμα και από νεοπαγείς ειδικότητες, όπως π.χ. η βιοπληροφορική), συμπεριλαμβανομένων φυσικά και εξειδικευμένων ιατρών (βλέπε κλινική έρευνα). Δεν καταλαβαίνω το μένος σου εναντίων των ιατρών (υπάρχουν βεβαίως ιατροί και ιατρουδάκια), αντιθέτως όσοι από αυτούς "κάνουν μία δουλειά, στην οποία [είναι] αναγκασμένοι [...] να ανακοινώνουν στους συγγενείς ενός ανθρώπου [...] ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες ζωής" είναι πολύ συχνά άνθρωποι με αξιοθαύμαστο σθένος (σίγουρα πάντως όχι σαδιστές), άρα η δουλειά αυτή δεν είναι για τον καθένα. Λέω "όσοι από αυτούς", γιατί βεβαίως υπάρχουν ειδικότητες και ειδικότητες, και πολλοί ιατροί κάνουν ως επί το πλείστον δουλειά ρουτίνας (δεν "σώζουν ζωές" καθημερινά, ίσως και ποτέ). Φυσικά και τις θεραπείες τις αναπτύσσουν αυτοί που κάνουν βασική έρευνα, όμως χρειάζεται η κλινική έρευνα στην συνέχεια για να επαληθεύσει αν οι θεραπείες αυτές έχουν κάποια χρησιμότητα στον άνθρωπο.

@Poet ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και πρέπει να εξοικειωνόμαστε γι'αυτόν, γιατί είναι το μόνο σίγουρο για όλους μας. Το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα πεθαίνουν στα χέρια γιατρών δε σημαίνει οτι οι γιατροί φταίνε για κάτι, δεν είναι θεοί. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο θα ζούσε κάποιος για τον οποίο ο γιατρός ανακοινώνει ότι του έχουν μείνει λίγοι μήνες, αν δεν υπήρχε καθόλου ιατρική. Μπορεί να είχε πεθάνει ήδη εδώ και χρόνια, από μια γρίπη ας πούμε. Όμως εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε αυτό το υποθετικό, κρίνουμε μόνο το "γιατί τώρα". Ε τι να κάνουμε, κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, η ιατρική έχει επιμηκύνει πολύ τη ζωή αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Λες ότι δε θα το έκανες εσύ ποτέ αυτό ξεχνώντας σε πόσες -αμέτρητες- περιπτώσεις οι γιατροί δέχονται ευχαριστίες με δάκρυα στα μάτια μετά από καλά νέα, οι οποίες επίσης δεν πληρώνονται με τίποτα.. Και αλίμονο αν αρνούνταν τη δουλειά τους για τις αναπόφευκτες δύσκολες στιγμές. Α και μια απορία, κατά τη γνώμη σου οι νεκροθάφτες ας πούμε δε θα έπρεπε να υπάρχουν; Γιατί αυτοί ποτέ δεν έχουν "καλά νέα"..

Xaroula, έχεις αντιληφθεί ότι δεν μιλάμε γενικά περί ιατρικής, αλλά για μία συγκεκριμένη νόσο και την πρόοδο (;) που έχει σημειωθεί σε σχέση με αυτήν; Το ότι η ιατρική δεν μπορεί να κάνει θαύματα, το φαντάζεσαι να το ενστερνίζονταν όλοι οι ερευνητές ανά τους αιώνες;Οι γιατροί που μεταμόσχευσαν καρδιά, γιατί πίστευαν στο "θαύμα" και το έκαναν πράξη;Φαίνεται ότι τα θαύματα ταιριάζουν μόνο σε συγκεκριμένες ιατρικές ειδικότητες...

Να εξοικειωνομαστε με τον Θανατο?Αυτο ειναι τουλαχιστον παραλογο.Ειμαστε αφενος μηχανες επιβιωσης,οπως ολα τα ζωα,αφετερου,κανεις δεν θα ηθελε μια ''εξοικειωση'' με τον Θανατο.

Φίλε Poet,Επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις... 1. Η ιατρική επιστήμη δεν ανήκει στην κλασσική ομάδα επιστημών όπως η Φυσική ή η Βιολογία, αλλά χρησιμοποιεί την τεχνογνωσία διαφορετικών γνωστικών πεδίων για να αναπτύξει τις διαγνωστικές και θεραπευτικές τις μεθόδους. Επιπλέον, χρησιμοποιεί κάποια βασικά εργαλεία που ορίζουν την επιστημονική μεθοδολογία όπως είναι η ανάπτυξη υποθέσεων, η παρατήρηση και το πείραμα. Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον θα με χαρακτήριζα λίγο περισσότερο επιστήμονα από τους χασάπηδες. Στο κάτω κάτω, αν δεν είχαμε και κάποιους επιστημονικούς "χαμάληδες" για να εφαρμόσουν τη θεωρητική γνώση που παράγουν οι μοριακοί βιολόγοι, θα προσπαθούσαμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο με διαλέξεις.2. Ο "καρκίνος" δεν είναι ορισμός ασθένειας. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη που αναφέρεται στα καβούρια, και αποδόθηκε στις νεοπλασματικές ασθένειες από τις περιγραφές του Ιπποκράτη. Δεν ξέρω αν προσπάθησε να αποδώσει την ιδιότητα της νόσου να "κατατρώει" τα σπλάγχνα των ασθενών, ή την ικανότητά της να κινείται πλάγια (εξάπλωση σε ιστούς). Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι ότι όταν χρησιμοποιούμε τη γενική έννοια "καρκίνος" δεν αναφερόμαστε σε μια και μόνη ασθένεια. Υπάρχουν τουλάχιστο κάποιες δεκάδες τύπων και υποτύπων της νόσου, καθεμία εκ των οποίων με διαφορετική γενετική βάση, παθοφυσιολογικό μηχανισμό, φυσική εξέλιξη και συμπεριφορά. Κάθε ένας από αυτούς τους τύπους της νόσου, απαιτεί διαφορετική θεραπεία. Μιλάμε για τουλάχιστο μερικές δεκάδες διαφορετικές ομάδες ερευνών δηλαδή που εξελίσσονται παράλληλα... 3. Η όποια θεραπεία αναπτυχθεί για τον "καρκίνο" θα πρέπει να γίνει με τα διαθέσιμα μέσα αυτού του κόσμου. Όπως εξέφρασε πρώτος ο Ιπποκράτης "Οκόσα φάρμακα ουκ ίηται, σίδηρος ίηται. Όσσα σίδηρος ουκ ίηται, πυρ ίηται. Όσσα δε πυρ ουκ ίηται, ταύτα χρη νομίζειν ανίητα". Σε ελεύθερη απόδοση αναφορικά με τη θεραπευτική του καρκίνου, θα το απέδιδα ως: Ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χημειοθεραπεία (ή/και ορμονοθεραπεία) αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Ότι δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά, αντιμετωπίζεται με ακτινοθεραπεία. Ότι δεν αντιμετωπίζεται από τα παραπάνω πρέπει να θεωρείται ανίατο. Η σύγχρονη φαρμακολογία πειραματίζεται με χιλιάδες χημικούς - βιολογικούς παράγοντες για να αναπτύξει θεραπευτικά πρωτόκολλα για την ασθένεια, από φυτά περιοχών του Αμαζονίου έως και αντισώματα που παράγονται στο σώμα των καρχαριών. Η χειρουργική εξελίσσει τις μεθόδους της για να βελτιώσει την ακρίβεια με την οποία αφαιρούνται τα καρκινικά κύτταρα, κάνοντας όσο το δυνατό μικρότερη ζημιά σε υγιείς ιστούς. Η ακτινοθεραπεία με τη χρήση υπολογιστών και εξειδικευμένου εξοπλισμού μπορεί να ακτινοβολήσει μάζες καρκινικών κυττάρων μεγέθους χιλιοστών. Πολλοί άνθρωποι σε πολλές ερευνητικές ομάδες κάνουν ότι μπορούν. Ακόμη όμως δοκιμάζουμε και βελτιώνουμε τις διαθέσιμες μεθόδους με την κλασσική μέθοδο του πειράματος και της απόρριψης σφαλμάτων. Οι λίγες δεκαετίες στις οποίες αναφέρεσαι, δεν είναι παρά μια στιγμή σε σύγκριση με την ιστορία της ασθένειας, που φαίνεται να ακολουθεί τον άνθρωπο από την εμφάνισή του στη γη... Λίγη υπομονή! 4. Αυτή τη στιγμή, ζουν στην επιφάνεια του πλανήτη περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περισσότεροι δηλαδή από όσους έχουν ζήσει συνολικά στη γη από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους. Κάποτε ο μέσος όρος ζωής κυμαινόταν κοντά στα 30 έτη, γιατί οι άνθρωποι πέθαιναν από λοιμώδεις ασθένειες. Σήμερα έχουμε την "πολυτέλεια" να πεθαίνουμε σε μεγαλύτερα ποσοστά από καρκίνο, γιατί οι άνθρωποι καταφέρνουν να φτάσουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπου η ανάπτυξη νεοπλασματικών ασθενειών επέρχεται ως συνέπεια της καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάποιοι λιγότερο τυχεροί, πεθαίνουν δυστυχώς σε μικρότερες ηλικίες, αλλά δεν ξέρω αν θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια στην έκθεσή μας σε κάποιες χιλιάδες χημικών ουσιών από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και της διατροφικής αλυσίδας, ή στη καταστολή της "φυσικής επιλογής" μέσω της επιβίωσης «ογκογόνου γονιδιακού υλικού» μέρους του πληθυσμού που χωρίς τη σύγχρονη ιατρική ενδεχομένως να μην είχε επιβιώσει αρκετά ώστε να αναπτύξει "καρκίνο". Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορες υπερφίαλες απόψεις "ειδικών" περί αύξησης του μέσου όρου ηλικίας που θα ξεπερνά τα 150 έτη. Δεν αισθάνομαι τόσο ειδικός, αλλά επίτρεψέ μου να ανησυχώ για την αναζωπύρωση ασθενειών όπως η φυματίωση ή ασθένειες από υπερανθεκτικά στελέχη "κοινών" μικροβίων λόγω της βλακώδους κατάχρησης του φαρμακευτικού μας οπλοστασίου που ενδεχομένως να ξαναπιέσουν το μέσο όρο ζωής προς τα κάτω. Έχω την αίσθηση ότι η φύση πάντοτε θα βρίσκει τον τρόπο να αντιμετωπίζει τη λοίμωξη που λέγεται ανθρώπινος πληθυσμός ώστε να μας διατηρεί σε αποδεκτά επίπεδα, εφευρίσκοντας νέους τρόπους για να πεθάνουμε. Η γήρανση και ο φυσικός θάνατος είναι ούτως ή άλλως ένας τρόπος για να ανανεωθεί η πληθυσμιακή μας δεξαμενή. Ο "καρκίνος" παραμένει απλώς ως μια από τις διαθέσιμες μεθόδους εξόδου μας...5. Έχεις δίκιο ως προς την κατευθυνόμενη ιατρική έρευνα. Έχουν αρχίσει ήδη να αναζωπυρώνονται ασθένειες τις οποίες είχαμε εξαλείψει με τον εμβολιασμό, επειδή 2-3 ανεύθυνοι ανακοίνωσαν με αστεία επιχειρήματα (βασιζόμενοι σε δείγματα ελάχιστων ασθενών) ότι τα εμβόλια προκαλούσαν μια σειρά από προβλήματα που τελικά δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Άλλοι πάλι εξορκίζουν μετά βδελυγμίας τα εμβόλια, προτείνοντας εναλλακτικές θεραπείες, που δεν βασίζονται παρά στην "εκ του πονηρού" βεβαιότητα ότι όσοι ακολουθήσουν τις συμβουλές τους καλύπτονται από την ασθένεια ούτως ή άλλως λόγω του εμβολιασμού του υπόλοιπου πληθυσμού. Όσα αναφέρεις για την πρόοδο της ιατρικής σε άλλους τομείς, είναι εν μέρη αληθή, αλλά το κόστος της αντίστοιχης τεχνολογίας τα κάνει διαθέσιμα σε λίγους και εκλεκτούς. Δεν μπορώ ηθικά να δεχτώ ότι αποτελεί πρόοδο για την ιατρική επιστήμη το γεγονός ότι σε μια δυτική χώρα ξοδεύονται για την αντικατάσταση της κεφαλής ισχίου ή την τοποθέτηση αορτικών μοσχευμάτων ενός 80χρονου (που πιθανότατα δεν θα επιβιώσει πέρα από μια 5ετία) περισσότερα από όσα απαιτούνται για να βελτιωθεί με στοιχειώδη μέτρα το προσδόκιμο επιβίωσης ενός ολόκληρου χωριού της κεντρο-δυτικής Αφρικής από τα 35 στα 60 έτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι 80 ετών ή που λαμβάνουν μια υπερβολικά δαπανηρή θεραπεία δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία, αλλά θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αναφορικά με το τι εννοούμε πρόοδο στην ιατρική, ειδικά όταν η πρόσβαση στην πρόοδο ορίζεται από οικονομικά κριτήρια...6. Αισθανόμουν πάντοτε πολύ άχαρα, και μάλιστα το έκανα για πολύ λιγότερα από τα δισεκατομμύρια που φαντάζεσαι, αλλά το να "ξεπροβοδίζεις" ανθρώπους είναι δυστυχώς αναπόσπαστο κομμάτι του να είσαι ιατρός. Δεν μπορείς να είσαι "θεραπευτής" χωρίς να νιώσεις σε κάποιες περιπτώσεις την ήττα της απώλειας. Είχα πάντοτε την τιμή να το κάνω με το κεφάλι ψηλά, και κοιτώντας με ειλικρίνεια αυτούς τους ανθρώπους τη στιγμή της οριστικής συνειδητοποίησης. Όχι για να τους ξεγελάσω με ψεύτικες ελπίδες, αλλά για να δώσω σε αυτούς και τους αγαπημένους τους τη μικρή σταγόνα ανθρωπιάς που θα ήθελα κάποιος να δώσει και σε μένα όταν έρθει η ώρα για να με ξεπροβοδίσουν. Αν με ρωτήσεις, πιστεύω ότι αυτό από μόνο του κάνει το ρόλο ενός ιατρού ξεχωριστό... Αφήνω τα δισεκατομμύρια και τις κοσμογονικές ανακαλύψεις στους "πραγματικούς επιστήμονες"...

Αγαπητέ φίλε και γιατρέ,Ειλικρινά, σε ευχαριστώ πολύ για τον κόπο της απάντησής σου! Προσευχόμουν να υπάρξει ένας άνθρωπος σαν εσένα και να δώσει αυτή την απάντηση, που στην κυριολεξία, τα λέει όλα. Η τραγική ειρωνεία της ιστορίας, είναι ότι εσύ που είσαι γιατρός ΔΕΝ με μπινελίκωσες - αλλά έδωσες μία εξαιρετική απάντηση τόσο σε ύφος, όσο και σε περιεχόμενο - ενώ σχεδόν όλοι οι άλλοι (οι καθ' έξιν φορουμίστες - σχολιαστές) με έφτυσαν, λες και τους έβρισα το σπίτι. Απέναντι στο φτύσιμο των άλλων, απαντούσα ανάλογα.Πράγματι λοιπόν, η φράση αυτή που ενόχλησε (περί γιατρών - χασάπηδων κλπ), ήταν μία λεκτική υπερβολή (η υπερβολή είναι ένα σχήμα λόγου που έχει λόγο ύπαρξης - αλλιώς δεν θα υπήρχε ως τέτοια). Δεν υπήρχε λογική στη φράση αυτή. Υπήρχε όμως συναίσθημα. Υπήρχε πόνος, θυμός, οργή, αγανάκτηση που ξεχείλισαν. Πολύ σωστά, ο μόνος ίσως φίλος που με κατάλαβε, μίλησε για ΟΥΤΟΠΙΑ. Σε έναν ουτοπικό κόσμο - που δεν εντάσσεται στην πραγματικότητα - ίσως να ευχόμουν αυτόν τον πόνο και την οργή να τα ένιωθαν και οι γιατροί για κάθε ασθενή που χάνουν από αυτή την αρρώστια, επειδή δεν είχαν τα μέσα να την σταματήσουν. Ουτοπικά πάλι, ίσως αυτή η δική τους οργή, μπορεί (μπορεί, λέω) να τροχοδρομούσε ταχύτερες και πιο αποτελεσματικές έρευνες και εξελίξεις. Δεν σου κρύβω, ότι δεν με ευχαριστεί η αίσθηση ή η εικόνα των εφησυχασμένων γιατρών (όπως και των εφησυχασμένων πολιτικών ή δασκάλων ή δημοσιογράφων ή καλλιτεχνών κλπ), ακόμα και αν αυτοί - οι γιατροί - δεν έχουν ως άμεσο καθήκον τους την έρευνα.Από την άλλη, υπάρχει μία επιστημονική-ιατρική ελίτ. Ειδικά εκεί, νομίζω ότι δικαιούμαστε να κρίνουμε και πολύ αυστηρά μάλιστα. Τέλος πάντων...Η αφοριστική λογική είναι φασιστική. Εννοείται. Κάνω την αυτοκριτική μου. Προσπαθώ να μην είμαι φασίστας - δεν αρκεί να πιστεύω ότι δεν είμαι.Αλλά και αυτή η παλιοαρρώστια, γιατρέ μου, είναι ο μέγιστος χαφιές και τραμπούκος. Τα σέβη μου.

Tό χασες φίλε άστω καλύτερα, στο πρώτο σου σχόλιο πάτησα like με αρκετή επιφύλαξη, γιατι πιστεύω οτι η αλήθεια, είναι κάπου στη μέση απο αυτά που έγραψες, νόμιζα οτι δεν σου βγήκε σωστά η έκφραση. Με αυτά που γράφεις εδώ όμως, πρέπει επιγόντως να σε κοιτάξει ΓΙΑΤΡΟΣ.

Lampro, δηλαδή να υποθέσω ότι κι εσύ είσαι "ένας ακόμα ευχαριστημένος πελάτης", έτσι;Προφανώς, εδώ στο φόρουμ, ο μόνος που υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη θεραπευτική της συγκεκριμένης νόσου, είμαι εγώ - και ως εκ τούτου είμαι αιρετικός, διότι τολμάω να αποδώσω και ευθύνες στο απόλυτο ταμπού - στην ιατρική μεγαλοφυία. Σα δε ντρέπομαι, ε;