Όταν η πιανίστα Μαρία Ζοάο Πίρες πιάστηκε εξ απροόπτου στη σκηνή

Πολύ ωραίο τα λέτε κ.Δημοκίδη. Κάποιες παρατηρήσεις.1. Free lunchtime concert, με τον Chailly και την Pires; Δηλαδή, αν η είσοδος είναι ελεύθερη για τέτοια events τότε σε ποιά events χρεώνουν είσοδο στο Άμστερνταμ; Γιατί δε μπορείτε να δεχτείτε ότι είναι πρόβα τζενεράλε δηλαδή, τόσο παράξενο είναι;2. Το βιντεάκι είναι του 1998. Εννοείται ότι οι "καθ'ύλην αρμόδιοι" δεν ασχολούνται με virals και την ανάσταση στο ίντερνετ ενός περιστατικού ηλικίας 15 χρονών.3. Ο φωστήρας που σας ενημέρωσε ότι δε χρησιμοποιούν παρτιτούρες στα κοντσέρτι μάλλον πρέπει να αλλάξει άθλημα. Τέσπα. Ο σχολιαστής Σωφρόνιος είπε το σωστό, ότι το Κ466 είναι στα στάνταρ του ρεπερτορίου και ένας πιανίστας καριέρας όπως η Pires (πρέπει να) το ξέρει απ'έξω κι ανακατωτά, (άσε που το είχε ήδη παίξει και την προηγούμενη χρονιά) άρα δε θα της ήταν και τόσο δύσκολο να προσαρμοσθεί στην αναποδιά που της έτυχε και ούτε ήταν και κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα που έπαιξε Μότσαρτ από μνήμης. Αυτός που είναι αξιοθαύμαστος είναι ο Alexander Ghindin που προσφέρθηκε να αντικαταστήσει τον Gavrilov παίζοντας το Rachmaninov 3 όταν ο τελευταίος παράτησε την ορχήστρα και έφυγε 5 λεπτά πριν την έναρξη. Ο Ghindin είχε πάει για να ακούσει το κοντσέρτο και κατέληξε σολίστ της βραδιάς. Αυτό κι αν είναι επίτευγμα...http://www.artsjournal.com/slippeddisc/2012/12/when-a-pianist-cancels-rachmaninov-3-in-moscow-theres-always-another-in-the-hall.html

Το περιστατικό δεν έγινε κατά τη διάρκεια της συναυλίας αλλά στην μία και μοναδική πρόβα (τζενεράλε) που κάνανε μαζί με τη σολίστ. Ο Chailly κάνει μπαμ ότι δεν είναι ντυμένος ανάλογα (έχει μέχρι και πετσέτα στον ώμο!!). Έχουνε στήσει κανονική κουβεντούλα οι δυο τους. Η πρόβα, φαίνεται, ότι ήταν ανοιχτή για το κοινό. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα, μην πιστεύετε ότι σας στέλνουν στο ίντερνετ.

Ο Ρίχτερ θα του είχε φορέσει το πιάνο κολάρο.

το 466 ανηκει στο στανταρ ρεπερτοριο ενος επαγγελματια πιανιστα. Το παραδοξο θα ηταν να μην το ξερει απ εξω. Υπαρχουν 20 κοντσερτα για πιανο και ορχηστρα στα στανταρ, τα 10 απο αυτα ειναι υποχρεωτικα σε πολλους διαγωνισμους για νεους πιανιστες.

Κρίμα που δεν είχε το τέλος, θα ήταν ωραίο να δούμε το χειροκρότημα του κοινού που λογικά είχε ψυλλιαστεί τι συνέβαινε. Υποθέτω θα αποθεώθηκε.

Εξαιρετικη!Μακαρι αυτο να το εβλεπαν ολοι οι Ελληνες, ολοι αυτοι που τρωγοντας κοψιδια και ακουγοντας σκυλαδικα δεν μπορουν να κατανοησουν το τι χρειαζεται για να "παιξεις μουσικη", οπως το λενε τοσο επιφανειακα και αφελεστατα.Αν δεχεστε κριτικη, δυο μικρες παρατηρησεις...Ο τιτλος προϊδεαζει για αδυναμια της πιανιστριας, που ισα ισα, το βιντεο καθε αλλο αποδεικνυει, καιΤο τελος...το τελος ρε παιδια. Δε μπορεις να πεις για ενα κονσερτο, οταν το παιζες απο κει που δε το περιμενεις, οταν εισαι μπροστα σε εκατονταδες κοσμου, οι περισσοτεροι των οποιων γνωστες, οταν παραμεριζεις οσα εχεις στο μυαλο σου εκεινη τη στιγμη...ε δε μπορεις να πεις οτι ειναι απλα "καλο και μελωδικο". [Σχόλιο Άρη: Για το τέλος απλώς πείραξα το γνωστό λογοπαίγνιο "τέλος καλό όλα καλά..." χωρίς να θέλω να προδώσω πολλά για την ανατροπή, όπως άλλωστε και με τον τίτλο :)]