ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθε στη ζωή μου ακριβώς τη στιγμή που τον χρειαζόμουν. Σε μια φάση που είχα αποφασίσει να προσέξω επιτέλους τον εαυτό μου και να κάνω μια ουσιαστική σχέση με κάποιον που πραγματικά του αξίζει και του αξίζω. Όλα ήταν τέλεια...Είμασταν κάθε μέρα μαζί, ερωτευμένοι. Περάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι μαζί, συνέχεια. Ρομαντικά διήμερα στο εξωχικό του, εκδρομές, θάλασσα...Μετά από 2 μήνες αυτό που είχα παρατηρήσει ήταν ότι δεν είχα γνωρίσει κανένα φίλο του..Δεν έδωσα και τόσο σημασία..Μέχρι που κάποια στιγμή, προς τα μέσα του Αυγούστου άρχισε σιγά σιγά να "ξεκόβει". Δεν σήκωνε τηλέφωνα, ήταν συνεχώς κουρασμένος, αραιώσαμε τις συναντήσεις μας. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι είναι στο νοσοκομείο. Είχε ατύχημα με τη μηχανή. Ευτυχώς ήταν καλά. Όταν του είπα όμως να πάω να τον δω, μου το ξέκοψε απότομα, λέγοντας μου ότι θα ήταν εκεί η αδερφή του και η μαμά του και δε θα αισθανόταν καλά. Το ίδιο συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες. Μέχρι που αποφάσισα να σταματήσω να κάνω την κότα και να πάω να δω από κοντά τον άνθρωπο που ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Όταν έφτασα στο νοσοκομείο, είδα στην πόρτα την αδερφή του. Μου είχε δείξει κάποιες φωτογραφίες της στο κινητό του. Αποφάσισα να της μιλήσω. Μόλις τη ρώτησα αν είναι η αδερφή του, μου απάντησε, όχι, είμαι η κοπέλα του..εσύ ποια είσαι; Δεν μπορώ να περιγράψω ακόμα πόσο σοκαρισμένη ένιωσα...πόσο ταπεινωμένη...πόσο πληγωμένη...Της είπα ότι είμαι μια φίλη του από το σχολείο και έμαθα για το ατύχημα, αλλά τελικά δε θα μπορέσω να τον δω γιατί πρέπει να φύγω. Του έστειλα μήνυμα αμέσως μετά και του είπα ότι δεν αντέχω άλλο αυτή τη σχέση και καλύτερα θα ήταν να μη συνεχίσουμε να βλεπόμαστε. Φυσικά δεν απάντησε τίποτα...ποτέ!Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν γιατί..Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να είναι με κάποιον άλλο μέσα σ ενα ψέμα που έχει χτίσει...Έχουν περάσει τόσες μέρες...το έχω ξεπεράσει, όχι 100% όμως...πολλές φορές το σκεφτομαι και στενοχωριέμαι...