Αγαπητή 'Α, Μπα;' της εβδομάδας: ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Γεια! Ζω στο εξωτερικό, είμαι λίγο πριν από τα 30, στον περίγυρό μου αρχίζουν να είναι όλοι ζευγαρωμένοι και μένα αρχίζει και μου θολώνει το μυαλό. Δεν ξέρω τι σκέφτομαι ακριβώς, τι με ενοχλεί στ' αλήθεια. Η μοναξιά; Ότι μεγαλώνω και μένω μόνη μου αντί να προχωράω σε πιο ώριμες ερωτικές σχέσεις; Ή απλώς και μόνο η κοινωνική μου καταξίωση ή έστω η κοινωνική πίεση που νιώθω, αφού επιλέγω να βλέπω παντού ζευγάρια;

Δυσκολεύομαι, Α μπα;

Όλα μαζί. Ο συνδυασμός της κοινωνικής πίεσης με ιδέες που έχουν εισχωρήσει στο μυαλό όλων μας σχεδόν από τη γέννηση, η αδυναμία να ανταποκριθείς σε ό,τι είναι αόρατα γραμμένο, δημιουργεί την αίσθηση αποτυχίας και τη σκέψη «δεν ανήκω πουθενά».

Σε θολώνει το ότι οι υπόλοιποι έχουν προχωρήσει στην επόμενη πίστα κι έχουν κατακτήσει μία από τις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από εμάς: να ζευγαρώσουμε, να μη χωρίσουμε. Σε θολώνει η πεποίθηση που έχουν πολλοί πριν παντρευτούν, ότι οι παντρεμένοι «ξεμπέρδεψαν», «έδεσαν τον γάιδαρό τους», «μπορούν να αράξουν τώρα». Αυτές οι εκφράσεις έχουν ριζώσει μέσα μας μέσω της επανάληψης που γίνεται με διάφορους τρόπους γύρω μας, με τεράστια συνέπεια και επιμονή. Όσο και να χρησιμοποιούμε τη λογική μας, όταν χαλαρώνουν οι αντιστάσεις μας αυτές οι σκέψεις επανέρχονται όπως οι μύγες γύρω από το καρπούζι.

Και τώρα η πραγματικότητα: έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου. Ο καθένας παντρεύεται όποτε του αρέσει, αλλά το «νωρίς» και το «αργά» αλλάζει ανά παρέα. Για άλλους το 25 είναι προ πολλού ώρα για παιδιά, για άλλους ο γάμος πριν από τα 30 οδηγεί με βεβαιότητα σε διαζύγιο. Ποιος έχει δίκιο; Κανένας.

Και η πιο σκληρή πραγματικότητα: Όλοι ζηλεύουν αυτό που δεν έχουν. Είμαστε όλοι μικρά παιδιά. Θέλουμε αυτό που έχουν οι άλλοι, αδιαφορώντας για όσα έχουμε εμείς, επειδή τα θεωρούμε δεδομένα, μέχρι κάποιος να θελήσει να μας τα πάρει. Εσύ ζηλεύεις τα ζευγάρια, τα ζευγάρια ζηλεύουν τους ελεύθερους. Ποιος περνάει καλύτερα; Κανένας.

Μόνο τη δική σου ζωή μπορείς να ζήσεις. Παραδειγματίσου απ' όσα συμβαίνουν γύρω σου. Σε οργανωμένη κοινωνία ζούμε, αλλά μην πιστεύεις όσα βλέπεις. Τα ζευγάρια καταναλώνουν πολύ χρόνο λειαίνοντας τις διαφορές τους μπροστά σε άλλους. Τα ζευγάρια δέχονται επίσης μεγάλη πίεση να ανταποκριθούν στα πρότυπα και η παράσταση που δίνουν σε δημόσιους χώρους μερικές φορές είναι τόσο καλή που η εσωτερική τους ζωή είναι εντελώς αόρατη. Κανείς δεν έχει «ώριμη ερωτική σχέση», όλοι θολωμένοι είναι, όπως κι εσύ, προσπαθώντας με αγωνία κάπου να ταιριάξουν.

Και τώρα, βγες έξω να απολαύσεις τη ζωή σου χωρίς να σε παραπλανούν οι αντανακλάσεις!

ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΝΑ ΚΟΥΜΠΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ

Έχεις σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε ένα κουμπί με το οποίο θα μπορούσαμε να την τερματίσουμε; Χωρίς πολλές πολλές αποφάσεις, γραφειοκρατίες, υπογραφές, πόνους, φόβους και δεν ξέρω γω τι άλλο. Να ήταν τόσο προσεγγίσιμο, που θα μπορούσε να πατηθεί και κατά λάθος. Ποια θα ήταν η αντιμετώπισή μας για τη ζωή;

Αυτό το κουμπί υπάρχει και πατιέται καθημερινά εκατομμύρια φορές κατά λάθος. Αυτή είναι η αδικαιολόγητη επιπολαιότητα στην αντιμετώπιση της ζωής μας, ότι πιστεύουμε εξωφρενικά ακλόνητα πως η ύπαρξή μας είναι κάτι γραμμένο στα άστρα που πρέπει να υπομείνουμε όσο κρατάει και πως αυτό το χρονικό διάστημα στο μυαλό μας ισούται με το άπειρο: η πεποίθηση ότι αν θα ζήσουμε ή αν θα πεθάνουμε εξαρτάται από εμάς.

Πιστεύεις ότι χρειάζεται πολλή γραφειοκρατία, υπογραφές και αποφάσεις για να παραπατήσεις σε ένα μονοπάτι και να σπάσεις τον λαιμό σου; Για να νιώσεις έναν ξαφνικό πόνο και να σωριαστείς πριν καταλάβεις τι έχει συμβεί; Για να μάθεις ότι πάσχεις από μια αρρώστια που είναι ανίατη και πριν σε αποτελειώσει εντελώς, θα σε κάνει να υποφέρεις; Νομίζεις ότι όλα αυτά είναι μόνο για τους άλλους και όχι για σένα;

Αυτό νομίζεις, όπως όλοι μας. Νομίζεις ότι το σύμπαν υπάρχει επειδή υπάρχεις εσύ, ότι δεν θα τολμούσε να συνεχίσει ατάραχα την ύπαρξή του κατά την απουσία σου. Το σύμπαν (ό,τι είναι αυτό), ανεξήγητα, μαγικά, σου έδωσε μια θέση στην παράσταση με τέλος σίγουρο, αλλά χωρίς να το προσδιορίσει. Εσύ παρακολουθείς και λες ότι το έργο δεν είναι και τόσο συναρπαστικό. Αν ποτέ η ζωή σε απειλήσει ότι θα σου το απαρνηθεί, ίσως σκεφτείς πόση μαγεία υπάρχει στο γεγονός ότι είσαι σε θέση να νιώθεις τον αέρα και να ζεσταίνεσαι από τον ήλιο.

ΟΤΑΝ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΔΕΝ ΣΟΥ ΦΤΑΝΕΙ

Αγαπητή Α μπα; συμφωνώ με την άποψη πως η επιστήμη δίνει απαντήσεις. Η ερώτησή μου είναι αν μπορούμε να θεωρήσουμε αυτές τις απαντήσεις απόλυτες, δεδομένου πως έχουν υπάρξει επιστήμονες που έχουν υποστηρίξει πράγματα τα οποία σήμερα μας φαίνονται εξωφρενικά, όπως τη δεκαετία του '50, όταν υποστήριζαν βιολόγοι ότι ο εγκέφαλος της γυναίκας είναι μικρότερος και ως εκ τούτου οι άντρες είναι εξυπνότεροι ή κάποιος επιστήμονας από το Χάρβαρντ πίστευε πως η κατάθλιψη είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα για τεμπέληδες και δεν είναι ασθένεια. Τι λες γι' αυτά;

Λέω ότι βρίσκεσαι σε σύγχυση σχετικά με το τι κάνουν οι επιστήμονες.

Οι επιστήμονες είναι οι πρώτοι που ξέρουν ότι η επιστήμη δεν έχει δώσει όλες τις απαντήσεις.

Όχι μόνο ξέρουν ποια είναι τα αναπάντητα ερωτήματα του κλάδου τους αλλά, απ' όσα έχουν απαντηθεί, ξέρουν ποια είναι σίγουρα, ποια είναι αβέβαια, ποια δεδομένα μπορεί να αλλάξουν. Φυσικά δεν συμφωνούν σε όλα μεταξύ τους, αλλά όλοι δέχονται τα δεδομένα της επιστήμης, η οποία έχει αυστηρότατους κανόνες.

Οι επιστήμονες είναι οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει να ανοίξουν τον δρόμο σε απάτητες περιοχές της ανθρώπινης σκέψης, πατώντας σε μονοπάτια που άλλοι, πριν από αυτούς, εξερεύνησαν με κόπο και αυταπάρνηση. Οι επιστήμονες είναι σε θέση να επικοινωνούν μεταξύ τους με τη γλώσσα της επιστήμης, μια γλώσσα που αναπτύσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, συντηρώντας και εξελίσσοντάς τη, και κάποιοι από αυτούς, οι πιο χαρισματικοί, είναι σε θέση να οραματίζονται και τα επόμενα βήματα, συνδυάζοντας τις γνώσεις με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο και καταλήγοντας σε νέα συμπεράσματα. Ο στόχος τους είναι η δόξα και η αναγνώριση από τους συναδέλφους τους, γιατί τα λεφτά σπανίως είναι πολλά.

Οι επιστήμονες ξέρουν πολύ καλά ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο –περισσότερο από εμάς– και ο ανταγωνισμός τούς κάνει να ερευνούν τους ισχυρισμούς των άλλων με επιμονή που εμείς δεν φανταζόμαστε. Οι πρώτοι που θέλουν να βρουν τα λάθη είναι οι ίδιοι. Αφιερώνουν τη ζωή τους σε αυτό το κυνήγι, οπότε μην ανησυχείς. Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις πώς καταλήγουν σε συμπεράσματα. Χρειάζεται, όμως, να σέβεσαι τη διαδικασία.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ (1)

Μαρία με τα ροζ: Α μπα μου; μετά από μια μεγάλη σχέση (2 χρόνια) χώρισα και δεν ξέρω τι να κάνω.
 

Μαρία μου, τα δύο χρόνια είναι μεγάλη σχέση στις ζωές των χάμστερ.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ (2)

Να πάω με τον πέντε χρόνια μικρότερο για να ζήσω την τρέλα ή με τον πέντε χρόνια μεγαλύτερο και να 'ναι όλα ήσυχα κι ωραία;

Τα πέντε χρόνια είναι μεγάλη διαφορά στις ζωές των σκύλων.

=====

*Στείλτε τις ερωτήσεις σας ανώνυμα ή επώνυμα στη σελίδα της Α, Μπα στο lifo.gr