Η ζωή ενός φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Α, ρε ΠΑΠΕΙ...Μαχαιριά στην καρδιά!

Διαβάζοντας το άρθρο και τα σχόλια δεν μπορώ παρά ν' αναρωτηθώ γιατί ορισμένοι, οι οποίοι έχουν "βγάλει" κάποιο από τα ανωτέρω ιδρύματα, όταν συναντούν/συναναστρέφονται άτομα που επιλέξαμε να φοιτήσουμε σε ιδρύματα του εξωτερικού (π.χ. Βρετανία) βγάζουν χολή με τσιτάτα τύπου: "ε, όσοι δεν μπορέσατε να περάσετε πανελλήνιες..."Πέρα από την πλάκα και το διασκεδαστικό της υπόθεσης, σε ποιον πραγματικά αρέσει να δίνει το ίδιο μάθημα ξανά και ξανά σκαλώνοντας στα κόμπλεξ του εκάστοτε καθηγητή; Ο οποίος αντί για αρωγός στην προσπάθεια των φοιτητών του βρίσκεται εναντίον τους εννιά στις δέκα φορές;Σε ποιον αρέσει ν' αναλώνει τη μέρα του στις φοιτητικές παρατάξεις αντί να κάνει πραγματικά αυτό για το οποίο πέρασε στο πανεπιστήμιο (ήτοι να σπουδάσει);Σε ποιον αρέσει το γεγονός ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας αντί να προάγουν τη γνώση, προάγουν το συνδικαλισμό κι εκκολάπτουν τα επόμενα φυντάνια του κομματικού σωλήνα;Σε ποιον αρέσουν οι πρακτικές τύπου: "Θες να περάσεις το μάθημα; Βρες κολλητό στη ΔΑΠ/ΠΑΣΠ/Δεν-ξέρω-γω-τι-άλλο για να σου προωθεί τα θέματα (σε συνεργασία με τον καθηγητή)"Σε ποιον αρέσει που έννοιες όπως "διαχείριση έργων", "ομάδες εργασίας", "μελέτη", "έρευνα" είναι σχεδόν άγνωστες στα δικά μας ιδρύματα; Σε ποιον αρέσει που μια μεγάλη μερίδα αποφοίτων ελληνικών ιδρυμάτων δεν ξέρουν καν πως να συντάξουν μια πρόταση σωστά, πόσω δε μάλλον να γράψουν μια ανάλυση/δοκίμιο πάνω στο επιστημονικό τους πεδίο;Σε ποιον αρέσει που το προσωπικό των ιδρυμάτων αυτών αντί να γνωρίζει τον πραγματικό λόγο για τον οποίο βρίσκεται εκεί (να εξυπηρετεί και να βοηθά τους φοιτητές) την έχει δει high and mighty??Συγνώμη που ακούγομαι party pooper αλλά πραγματικά απορώ... Βέβαια σε μερικούς μπορεί να αρέσουν όλα τα παραπάνω και να τα θεωρούν σωστά ή καλώς καμωμένα, οπότε πάω πάσο.

αχ αυτά τα φυλλάδια. εκλογικά κέντρα έχουν γίνει τα πανεπιστήμια!

σε ολεσ τισ σχολεσ τα ιδια .. αλλα ασ μ εξηγησει καποιος αυτο με την ευρωπη !!!

α ρε , εδώ όσοι φοιτητές από άλλα κράτη έρχονταν στο ΑΠΘ απορούσαν με τη πολιτικοποίηση και τη πάλαι ποτέ έντονη συνδικαλιστική δράση στο πανεπιστήμιο. Γιατί τι πανεπιστήμιο δεν είναι ΙΕΚ, δεν είναι αποστειρωμένο και αποκομμένο από τη κοινωνία. Εδώ και κανά 2-3 χρόνια βέβαια δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν ούτε από συνδικαλιστική δράση ούτε από κάτι άλλο. κρίμα

Προσοχή να μην αλλάξει τίποτα , οι βολεμένοι και οι αγράμματοι θα ξεσηκωθούν.

Φαντάζομαι δεν είχες δώσει 7 φορές το ίδιο μάθημα όταν οι σημειώσεις σου μοιράζονταν στο βιβλιοπωλείο απέναντι! Πάντως το 1991 που δεν υπήρχε μετρό συνήθως λόγω του τρίωρου μετακίνησης το χάναμε το μάθημα και γυρνούσαμε πάλι πίσω.

Τι έγινε το σεξ στην φοιτητική ζωή; Το γαμ... στην βαθμολογία και από την γραμματεία εξαιρείται.

τελειωσα το τμημα ΟΔΕ του ΠΑΠΕΙ το 1998,τιποτα δεν εχει αλλαξει τελικα ,μα τιποτα ,οι αγενεστατοι υπαλληλοι στη γραμματεια δεν εχουν παρει συνταξη ακομα απ οτι καταλαβαινω

πικρή αλήθεια. Εγώ τελείωσα ΤΕΙ αλλά μου φαίνονται πολύ γνώριμα όλα αυτά. Από τον ΚΝίτη που μου έλεγε ότι το ΤΕΙ είναι φτιαγμένο στα πρότυπα Γερμανικού εργοστασίου για να μάθουμε να δουλεύουμε σε εργοστάσιο έως την δήθεν ψευτογκλαμουριά των αιωνίων φοιτητών της ΔΑΠ/ΠΑΣΠ. Μαθήματα, καθηγητές κ.α. δεν έχει αλλάξει τίποτα. Δεν είναι περίεργο που ξένοι ΔΕΝ επιλέγουν να σπουδάσουν εδώ...

Να ήταν αποκλειστικά στο Πα.Πει. ονειρικά θα ήταν!

Καλά ρε Τασουλι τι δουλεία έχεις στο ΠΑ.ΠΕΙ στην καλών τεχνών έπρεπε να πας.

Πολύ ωραίο!Μου άρεσε!

Πολυ ωραια δουλεια και με πολυ χιουμορ!Δυο συμπερασματα εβγαλα ως κεντρικη ιδεα :1. Η κατασταση μεσα (παραταξεις, νοοτροπια γραμματειας, ασχετοσυνη καθηγητων) κι εξω (φυλλαδια) ειναι κοινη σε ολα τα ελληνικα Πανεπιστημια κ δεν προκειται ν αλλαξει ποτέ κατά τα φαινομενα2.Σε ολα τα αστικα της Ελλαδας επαναλαμβανονται καθημερινα εδω και χρονια οι ιδιες ΑΚΡΙΒΩΣ ατακες

Δεν το πιστεύω... Ακριβέστατο. Ακόμα και σήμερα (όπως σχεδόν κάθε μέρα) πέρασα το σκηνικό με το λεωφορείο και τα φυλλάδια,ακριβώς έτσι. Στο uoc αυτά βέβαια,αλλά απ'ότι καταλαβαίνω παντού τα ίδια είναι.

κλείνω σε λίγο 10 χρόνια από τότε που τελείωσα το ΠΑΠΕΙ, αλλά απ' ότι βλέπω παραμένουν όλα ίδια. Σαν να ξαναζω τις παλιές φοιτητικές μου εποχές. Τα ατελείωτα φυλλάδια μπροστά από την είσοδο, οι αγενείς υπάλληλοι της γραμματείας που για να σε εξυπηρετήσουν θα έπρεπε να πεις ότι πάσχεις από ανίατη ασθενεια και χρειάζεσαι το πιστοποιητικό γρήγορα, πριν τα τινάξεις. Ακόμα και ο "ΕΥΡΩΠΗΗΗΗΗ"!! Μπράβο Τάσο!