Τα αγαπημένα πράγματα του Φοίβου Δεληβοριά

Facebook Twitter
5

Δεν είχα ακούσει ποτέ ολόκληρο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά μέχρι που έβγαλε τον Αόρατο Άνθρωπο (Inner Ear). Μ' άρεσε τόσο που μετά άρχισα να ακούω και τους προηγούμενούς του. Είχα την υποψία ότι είναι τέλειο άτομο - και, μετά απ' τη γνωριμία μας κατάλαβα ότι είχα δίκιο.

 

Mε αφορμή τη συναυλία του (Τετάρτη 11 Ιουλίου, Ώρα: 21.00 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ) και για να τον ψυχολογήσω ακόμα περισσότερο του ζήτησα να μου πει και τα αγαπημένα του πολιτιστικά αγαθά. 

Ιδού: 

AΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ;

 

 

Ο Φελίνι για τον Φελίνι, Εκδόσεις «Οδυσσέας»

 

Θα μπορούσα να μείνω μετέωρος για πάντα, αν κάποιος μ’έβαζε κάποτε να διαλέξω ανάμεσα στον Ηλίθιο, τη Λολίτα, τον Μάγο, τον Υπέροχο Γκάτσμπι, τον Αστερίξ Λεγεωνάριο, το Για ένα Φιλότιμο, τη Γραμμή του Ορίζοντος, τα πρώτα τεύχη του «Sandman». Ο χρόνος θα σταματούσε, δεν θα ξανάβγαινα απ’το σπίτι, πιθανώς δεν θα ξανασήκωνα τηλέφωνο.

 

Υπάρχει, όμως, αυτό το βιβλιαράκι που έγινε για να ξεφύγει ο Φελίνι απ’την υποχρέωση να γράψει κάποτε ένα βιβλίο. Αποτελείται από σπαράγματα συνέντευξεών του, κειμενάκια που του ζήτησε κάποιο περιοδικό, σημειώσεις του σε χαρτοπετσέτες ή λίστες. Όπως και στο σινεμά του, ξεφεύγει πάντα από κείνο που τον ρώτησαν, απ’αυτό που είναι το «θέμα» του, για να μιλήσει τελικά με τη μεγαλύτερη αγάπη για τον άσχημο και μαγικό κόσμο που μας περιβάλλει.

 

Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί πια, εγώ το έχω σε μια έκδοση του «Οδυσσέα» του ’82, θα το δάνειζα όμως ευχαρίστως σε όποιον το ζητούσε,

δεν θα ησυχάσω αν δεν το διαβάσουν όλοι!

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ;

 

Επιστροφή στο Μέλλον, του Ρόμπερτ Ζεμέκις

 

Ο Νίκος Φωτάκης έχει ήδη γράψει –εδώ στo site της Lifo- ό,τι θα μπορούσα ακριβώς κι εγώ να γράψω για το “Hannah and her Sisters”, το “Dolce Vita”, το “Ghost World”, το “Rear Window” (θα μπορούσα να πάρω τη δεκάδα του, το κέιμενό του και όσα σημειώνει πως άφησε απ’έξω, και να τα στέλνω αυτούσια σε όποιον με ρωτούσε τη δική μου σχέση με το σινεμά.)

 

Θα συμπλήρωνα μόνο εκείνο το βράδυ του ‘85 στο «Φλώριδα» στη Νέα Μάκρη, που πρωτοείδα παρέα με το Μιχάλη, το Χρήστο και το Νίκο το «Επιστροφή στο Μέλλον», τη γνωστή αιμομεικτική κωμωδία για τον χρόνο και την Αμερική του 20ού αιώνα, με τον Μάϊκλ Φοξ.

 

 

Ήταν απ’ τις πιο χαρούμενες ώρες της ζωής μου, έκτοτε έγινα εμμονικός με τα ταξίδια στο χρόνο, αφήνω διάφορες εποχές και χρονολογίες να με ρουφήξουν ελεύθερα και να βρω μες στα ταξίδια μου τη λύση.

 

Μπόνους:

 

bloopers

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ;

 

The White Album, των Beatles

 


(ακούστε το όλο!)

 

Οι Beatles όχι μόνο καταφέρνουν να χωρέσουν όλη τη μουσική του 20ού αιώνα -ακόμα κι εκείνη που θα’ρχόταν- σε ένα δίσκο, αλλά το κάνουν και χωρίς να παίρνουν στιγμή τον εαυτό τους στα σοβαρά.

 

Οι περισσότεροι σημαντικοί δίσκοι της χρυσής εποχής του LP, ασφυκτιούν λίγο στα όρια κάποιου φιλόδοξου κόνσεπτ. Όχι αυτός. Αυτός απλά παίζει. Και κερδίζει, χωρίς να νοιάζεται ιδιαίτερα.

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ;

 

Bryan Ferry, Λυκαβηττός 2000

 

Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που αγαπώ περισσότερο απ’τον Ferry και που είχα την τύχη να δω από κοντά, εκείνη όμως η συναυλία του με τα τραγούδια του Γκέρσουϊν και του Πόρτερ και με μια γυναικεία ορχήστρα με άρπες και έγχορδα θα μου μείνει αξέχαστη.

Η τέλεια συναυλιακή αποτύπωση του μεσοπολέμου που ζούσαμε τότε ανυποψίαστοι.

 

 *Η κριτική που γράφτηκε στο Avopolis την επομένη της συναυλίας, στις 5/7/2000.

+

 

 

(Tην ίδια περίοδο -το 2000- το Avalon, από άλλη συναυλία)

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ;

 

 

Οι «Δύο Αλυσσοδεμένες Μαϊμούδες» του Μπρίγκελ. Υπάρχει κι ένα φοβερό ποίημα γι’αυτές, της Ζιμπόρσκα.

 

 

Two Monkeys by Brueghel 


(trans. from the Polish by Magnus Kryski)

Wislawa Szymborska

I keep dreaming of my graduation exam:
in a window sit two chained monkeys,
beyond the window floats the sky,
and the sea splashes.

I am taking an exam on the history of mankind:
I stammer and flounder.

One monkey, eyes fixed upon me, listens ironically,
the other seems to be dozing--
and when silence follows a question,
he prompts me
with a soft jingling of the chain.

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ;

 

Ο «Σωσμένος» του Μποντ, το ’90 από την τότε ομάδα του «Εμπρός», με συγκλονιστική μουσική του Κυπουργού.

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ;

 

Σ’αυτή τη φάση το “Curb your Enthusiasm”.

 

Jeff gets accused of having a small penis by a woman who supposedly has a big vagina.

 

 

Σε πιο διαχρονική το «Muppet Show»,  οι Σίμπσονς, το αγγλικό «Office», οι Σοπράνος και το «Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι».

 

 

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;

 

Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες του Garry Winogrand.  

Να, αυτές οι 3 μου αρέσουν πολύ!

 

 

  

--------------------------------

 +

Αυτήν την Τετάρτη:

 

 

ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑ    

ΞΥΠΟΛΥΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΚΟ

(THE UNCUT, UNRATED, XXX VERSION)

 

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012, Ώρα: 21.00

 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Κεντρική αυλή, Πειραιώς 100 - Γκάζι

 

5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

4 σχόλια
Ο "Σωσμένος" ήταν μια συγκλονιστική παράσταση! Κι εγώ τη θυμάμαι πολύ έντονα, παρ' όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια. Κάποια στιγμή είχε πέσει και στα χέρια μου ένα cd/κασέτα (?) με τη μουσική της παράστασης, αλλά δεν ξέρω πού βρίσκεται πια... Πάντως το τραγούδι που ερμήνευε -αν θυμάμαι καλά- ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου είναι ακόμα μέσα στο κεφάλι μου... Ξέρει κανείς αν μπορούμε να βρούμε κάπου τη μουσική?
Ω η γενιά μας, τόσο ίδιοι όλοι;! Είμαστε καταπληκτικοί στα λόγια. Θέλω να δω και τις πράξεις :) Το βιβλίο θέλω να αποσταλεί Καυκάσου 71 Κυψέλη, Βασιλική Δήμου. Κύρ Δεληβοριά σ'αγαπώ γιατί μου μοιάζεις.