{It was a pleasure to burn.}
'Οταν δεν έχω τι να κάνω (συνεχώς δηλαδή) παίζω Φαρενάιτ 451. Γίνομαι πυροσβέστης Μόνταγκ και βάζω φωτιές, αντί να τις σβήνω. Καίω γράμματα, συστατικές, εγκυκλοπαίδειες, περιοδικά, βιβλία καρτ βιζίτ, φωτογραφίες -μια πυρομανής μπροστά σε ανοξείδωτο νεροχύτη. Στους 451 βαθμούς της κλίμακας Φαρενάιτ το χαρτί καίγεται. Αποχαιρετώ με θλίψη τη μικρή μου πολιτιστική περιουσία. Πεθαίνει ο Ντελέζ παρέα με τον Γκουαταρί. Πεθαίνει ο τόμος μ-ν-ξ της εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου, πεθαίνει κι ο ντι τζέι Ακύλλα σε κάτι αρχαία 01. Πάνε τα άπαντα του Mr Ripley, πάει κι η αυτού Γαληνότης , ο πρίγκηπας Μάλκο.
Βιβλική καταστροφή.
Η κατάρρευση της αστικής-θετικιστικής μου συνείδησης, το πιο δυνατό κροσέ στην Αναγέννηση και τη μοναχική ανάγνωση.
'Οταν δεν έχω τι να κάνω (συνεχώς δηλαδή) παίζω Φαρενάιτ 451. Τώρα έχω διαβάσει τα πρώτα κεφάλαια του Δαβίδ Κόπερφιλντ και δε μπορώ πια να γλιστρήσω στη σωλήνα πυροσβεστικού συναγερμού. Καίω το κρεβάτι μου και ακολουθώ την Κλαρίς στο δάσος. Είμαι homme-livre, ένας άνθρωπος βιβλίο. Οι καλύτεροί μου φίλοι ονομάζονται Υπερηφάνεια και Προκατάληψη, Δούκας Μακιαβέλι, Χαρτιά του Πίκγουικ και Πολιτεία του Πλάτωνα. Εγώ είμαι η Λογοτεχνία στην περίπτωση της Μινού Ντρουέ από τις Μυθολογίες του Μπαρτ και ο μονόλογος της Μόλυ Μπλουμ απ' τον Οδυσσέα του Τζόις.
Έξω απ' το δάσος κυβερνά ένα πένθιμο σύστημα γεμάτο οθόνες. Οι διακόσιες Λίντες του κράτους δίνουν συνεντεύξεις σε παρουσιαστές ζόμπι, ενώ εγώ κι οι φίλοι μου αποστηθίζουμε κεφάλαια.
Είμαστε εξαίσιες φορητές βιβλιοθήκες χωρίς κρατική επιχορήγηση.
Το Φαρενάιτ 451 δεν είναι άλλο ένα παιχνίδι, δεν είναι άλλο ένα νοσηρό σύμπτωμα. Είναι η κορωνίδα των παιχνιδιών κι η ιστορία των συμπτωμάτων. Ξέρει πολύ καλά πως όταν δεν γίνεται να καταστρέψουμε τον Κανόνα, μπορούμε πάντα να τον τροποποιήσουμε. Είναι ο ρεαλισμός που κρύφτηκε επιδέξια στο ντεκουπάζ, η ικανότητα των ιθαγενών Αινού στη νήσο Χοκάιντο να ξεγελούν τη γιαπωνέζικη γραφειοκρατία,η καθιστική διαμαρτυρία του Γκάντι, ο τρίτος δρόμος προς τον σοσιαλισμό κι η περίπτωση επιβίωσης της Κόστα Ρίκα σε τόσο άγρια γειτονιά.
Δεν είναι πρόβατο. Δεν είναι λύκος.
Είναι παιχνίδι. 'Ο,τι τρέμουν όλοι,δηλαδή.
Το Φαρενάιτ 451 είναι το ας παίξουμε ειρηνικά του Λυοτάρ και το χαμόγελο της γάτας του Τσεσάιρ. Είναι η μονομανία του Μπαλτύς με τις γάτες και οι φωτογραφίες της Σίντι Σέρμαν. Είναι ο Αϊνστάιν στην πλαζ του Γκλας και η μελαγχολία στα πλάνα της Λίλιαν Γκις. Είναι τα ποιήματα του Νίκου Καρούζου και η ζωή της Μέλπως Αξιώτη.
Δεν είναι πρόβατο. Δεν είναι λύκος.
Είναι παιχνίδι.
'Ο,τι τρέμουν όλοι,δηλαδή.
Όταν δεν έχω τι να κάνω (συνεχώς δηλαδή) παίζω Φαρενάιτ 451. Βασανίζω τη Μενεγάκη με την εφτάτομη Πολιτεία του Θεού του Ιερού Αυγουστίνου. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος βρίσκει την αληθινή του κλίση στις Εφτά Γοτθικές Ιστορίες της Κάρεν Μπλίξεν κι ο Γιώργος Βέλτσος γίνεται το έσχατο λήμμα στο Λεξικό του Φλωμπέρ –Υvetot: Voir Yvetot et mourir!
'Οταν δεν έχω τι να κάνω (συνεχώς δηλαδή) παίζω Φαρενάιτ 451.
M' άλλα λόγια, ασκώ την κοινωνική μου επιθυμία από το απυρόβλητο του ιδιωτικού μου χώρου.
------------------
*Fahrenheit 451 (1966), ταινία του Φρανσουά Τρυφφώ, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ray Bradbury.
Το στόρυ : Σ' έναν απροσδιόριστο χωροχρόνο,απαγορεύεται δια νόμου η ανάγνωση και κατοχή βιβλίων. Η δουλειά του πυροσβέστη Μόνταγκ (Όσκαρ Βέρνερ) είναι να καίει βιβλία-να βάζει δηλαδή φωτιά, αντί να τη σβήνει. Η τυχαία γνωριμία του με την Κλαρίς (Τζούλι Κρίστι) τον κάνει να υποκύψει στη γοητεία της ανάγνωσης. Εγκαταλείπει τα πάντα και καταφεύγει στα δάση, όπου ζουν στην παρανομία οι βιβλιόφιλοι, οι hommes-livres που αποστηθίζουν τόμους βιβλίων, διασώζοντάς τα για τις επόμενες γενιές.
** «Φαρενάιτ 451» ( Άγρα, μετ. Βασίλης Δουβίτσας)
«Φαρενάιτ 451, κάψτε τα βιβλία» ( Γρηγόρης, μετ. Τζένη Βαγιάνου)
«Φαρενάιτ 451» (διασκευή σε κόμικ από τον Τιμ Χάμιλτον, Μεταίχμιο, μετ. Αλέξης Καλοφωλιάς)
«Φαρενάιτ 451» (Παρά Πέντε, μετ. Μαρία Χρυσοχού)
*** Πρώτη, εκτενής, μορφή του κειμένου στο περιοδικό Propaganda,τεύχος 6, 2000. Δεκατέσσερα χρόνια μετά δε σταμάτησα να παίζω.
σχόλια