__________________
1.

Ποτέ δεν πίστευα στο cultural gap. Ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό και ανέκαθεν οι φίλοι μου ήταν ξένοι διαφόρων εθνικοτήτων. Πρόσφατα μετακόμισα στο Cairo και γνώρισα κάποιον που είναι Αιγύπτιος/Τούρκος και η γνωριμία εξελίχθηκε σε τρόπον τινά σχέση. Ανά 3 μέρες τσακωνόμαστε γιατί έχει διαφορετικό mentality και αναγκάζομαι να παλεύω για πράγματα που μέχρι πρόσφατα θεωρούσα δεδομένα. Και έχει και πανεπιστημιακή μόρφωση την τρέλα μου! Που να μην είχε κιόλας... !

Αξίζει να προσπαθώ να είμαι μαζί του ή δεν πρόκειται ποτέ να συναντηθούν οι νοοτροπίες μας; -
#mind_the_cultural_gap....- Χριστίνα

Δεν είναι μυστήριο πράγμα ο άνθρωπος; Κι εσύ που πανεπιστημιακή μόρφωση έχεις υποθέτω, ξεκινάς γράφοντας «ποτέ δεν πίστευα στο cultural gap». Πρέπει οπωσδήποτε να πάθουμε κάτι για να πιστέψουμε ότι υπάρχει, αν δεν το πάθουμε εμείς προσωπικά και κατάσαρκα, θα πει ότι είναι μύθος.

Πραγματικά, τι εννοείς όταν λες «ποτέ δεν πίστευα στο cultural gap;» Πώς μπορείς να το λες χωρίς να υποψιάζεσαι πόσο αφελής ακούγεσαι, και πώς γίνεται να το θεωρείς σχεδόν προσόν σου; Δηλαδή πριν γνωρίσεις έναν Αιγύπτιο και τα φτιάξεις μαζί του πίστευες ότι όοοολοι οι άνθρωποι από όοοολη τη γη, όσο μακριά και αν βρίσκονται οι χώρες τους πολιτισμικά, έχουν τους ίδιους κώδικες συμπεριφοράς; Τότε πώς εξηγείς το ότι ανατινάζουν ο ένας τον άλλον για Θεούς και προφυλακτικά, για διαζύγια και προίκες, για την ελευθερία του λόγου και την ασυδοσία της Δύσης;
Το «ζω πολλά χρόνια στο εξωτερικό» και το «οι φίλοι μου είναι ξένοι» μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε. Μπορεί να είσαι φωτορεπόρτερ και να πηγαίνεις από Αφγανιστάν σε Τασμανία, μπορεί να κάνεις μεταπτυχιακά στο Άμστερνταμ. Από αυτά που λες μου δε νομίζω ότι είσαι φωτορεπόρτερ που έχει γυρίσει τον κόσμο. Για παράδειγμα: σε μια πόλη της δυτικής Ευρώπης δεν βρίσκονται τυχαίοι άνθρωποι από άλλες χώρες, βρίσκονται αυτοί που είχαν τα μέσα και τον τρόπο να βρεθούν σε πόλη της δυτικής Ευρώπης. Όλοι αυτοί έχουν περισσότερα κοινά μεταξύ τους παρά διαφορές, και αυτό λέγεται παγκοσμιοποίηση. Δεν γνώρισες άλλες κουλτούρες επειδή κάνεις παρέα με την Ινδή που σπούδασε στο Έσσεξ. Κατά πάσα πιθανότητα κι αυτή στην πατρίδα της τα ίδια torrent κατέβαζε. Με λίγα λόγια, φαίνεται σα να ήσουν εντελώς απροετοίμαστη για τις μεγάλες πολιτισμικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων, και τώρα ζεις την απόδειξη.

Στο προκείμενο τώρα. Για βόλτες και σινεμαδάκια οι περισσότεροι καλοί φαίνονται. Οι διαφορές εμφανίζονται όταν η κουβέντα πάει στη θρησκεία και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν δεν έκανες αυτή την κουβέντα πριν τα φτιάξετε, ήρθε η ώρα να την κάνετε, αλλά ακόμη και αν φανεί να λέει τα λογικά (για εσένα), όλα τα βασικά Πιστεύω εμφανίζονται όταν βγαίνουν τα ρούχα. Μαζί με τα ρούχα μας φοράμε και τη στολή που παρουσιάζουμε προς τα έξω, τις συμπεριφορές που είναι αποδεκτές και μοιάζουν φυσιολογικές. Όταν βγάζουμε όμως τα ρούχα φαίνεται τι υπάρχει από κάτω, και αυτό που υπάρχει από κάτω είναι το αυθόρμητο και αυτό που δεν ελέγχεται. Οπότε η πρόβλεψη δεν είναι καλή. Πώς να συναντηθούν οι νοοτροπίες σας, όταν αυτό που εννοείς είναι να πλησιάσει αυτός τη δική σου; Αν θεωρείς ότι όσα πιστεύεις δεν είναι απλά σωστά, αλλά «αυτονόητα», υπάρχει περίπτωση να πλησιάσεις προς τις δικές σου απόψεις; Voila λοιπόν, το cultural gap στο οποίο δεν πίστευες.

__________________
2.

Αγαπητή Α μπα,

Τι γνώμη έχεις για το γάμο; Είναι κάτι ξεπερασμένο στην εποχή μας; Είναι μια κοινωνική επιταγή; Είναι μια απόρροια της ματαιοδοξίας των ανθρώπων που θέλουν να είναι στο επίκεντρο για λίγες ώρες και να το ζήσουν αυτό έστω μια φορά στη ζωή τους; Είναι η ανάγκη για ένα μεγάλο πάρτυ; Είναι η ανάγκη εκδήλωσης του έρωτα δημοσίως το οποίο θεωρείται ρομαντική πράξη; Με μπερδεύει πολύ το θέμα. Για κάποιους σίγουρα είναι και θρησκευτική επιταγή αλλά δεν ασχολούμαστε με αυτόυς.
Τα φιλιά μου και είσαι φοβερή.- back to the future

Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις ξεπερασμένο έναν θεσμό που ακόμη δεν είναι προσβάσιμος σε όλους. Για να πλακωνόμαστε ακόμη για το αν πρέπει ή όχι να υπάρχουν παντρεμένα ζευγάρια του ίδιου φύλου (η απάντηση είναι ΝΑΙ, ΠΡΕΠΕΙ) θα πει ότι η υπόθεση μας καίει, και μάλιστα πολύ, οπότε μόνο ξεπερασμένος δεν είναι. Άλλο τι θα θέλαμε να είναι ξεπερασμένο, άλλο τι είναι ξεπερασμένο στον μικρόκοσμο μας, και άλλο τι είναι πράγματι ξεπερασμένο. Ας πούμε, η περμανάντ είναι ξεπερασμένη, οι θεραπεία με βδέλλες είναι ξεπερασμένη, το ζήτημα της γυναικείας ψήφου είναι ξεπερασμένο, αυτά δεν χρειάζονται συζήτηση. Αν κάτι χρειάζεται συζήτηση, κάποιους τους αφορά ακόμη, οπότε το ζήτημα δεν είναι ξεπερασμένο.

Ας αφήσουμε τον λόγο ύπαρξης του γάμου στο πέρασμα των χρόνων για ένα άλλο πάνελ και ας φτάσουμε στο σήμερα: ο γάμος είναι ένα συμβόλαιο. Δεν χρειάζεται να βγάλουμε από το μυαλό μας το τι είναι. Με τον γάμο υπογράφεις, αποδέχεσαι αλλά και δηλώνεις ευθαρσώς και μετά από δική σου απόφαση και χωρίς καμία εξωτερική πίεση (τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε), τα εξής: ότι πέρα από την άμεση οικογένεια που έχεις κληρονομήσει θες δε θες, η οποία έχει δικαιώματα πάνω σου (κληρονομικά, θεσμικά, κοινωνικά) διαλέγεις ΕΝΑΝ άνθρωπο –έναν τη φορά - ο οποίος θα είναι πιο κοντινός και από την οικογένειά σου ακόμα. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει κληρονομικά, θεσμικά και κοινωνικά προνόμια πάνω σου, όπως και εσύ πάνω του. Αυτό είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσεις μια νέα φυσαλίδα ασφάλειας, είτε παράλληλα με αυτή που είχες, είτε από την αρχή. Αν αγαπάς ή όχι, το κράτος αδιαφορεί, αλλά αν αγαπάς, είναι πιθανότερο να επιβιώσει η συμφωνία.

Ο λόγος που χρειάζεται «ένα χαρτί» που λένε «τι είναι ο γάμος, ένα χαρτί» είναι ότι αν δεν δεσμευτείς για τον ποιον διαλέγεις και γίνει η ζημιά και μας αφήσεις απότομα, σε ποιον να δώσει την περιουσία σου το κράτος; Στον αδερφό σου, που έχεις να του μιλήσεις χρόνια; Στον τελευταίο σου σύντροφο; Κι αν είχες δύο γκόμενους παράλληλα τι γίνεται; Ο θάνατος δεν είναι ο μοναδικός λόγος, υπάρχουν και νοσοκομεία, δάνεια, αγορές αυτοκινήτων, όλα αυτά χρειάζονται "ένα χαρτί".

Όσοι δηλώνουν υπεράνω και λένε «δεν χρειάζομαι χαρτί για να δείξω ποιον αγαπάω» είναι ακόμα νέοι, υγιείς, με οικογένεια που στηρίζει, στρέιτ και κυρίως, στην κοσμάρα τους (υποψιάζομαι ότι έχουν και οικονομική άνεση). Αν ζούσαμε με τους Ινδιάνους δεν θα ήταν χαρτί, θα ήταν ένα ωραίο φτερό ή ένα τατουάζ. Επειδή ζούμε εδώ που ζούμε δεν είναι τατουάζ, είναι ένα χαρτί, γιατί έτσι κάνουμε το 2013. Υπογράφουμε χαρτιά και το κράτος τα αποθηκεύει για να μην μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς. Όσοι έχουν αρρωστήσει, θέλησαν να πάρουν σπίτι, έκαναν αίτηση στον ΑΣΕΠ, χρειάστηκε να πάρουν την ασφάλεια υγείας του άλλου, έκαναν παιδιά, έχασαν τους γονείς τους πολύ νωρίς ή είναι γκέι, ξέρουν πολύ καλά τη σημασία αυτού του χαρτιού.

Δεν λέω ότι είναι ιδανικός θεσμός, χρειάζεται αναθεώρηση. Ας τον κάνουμε πρώτα δίκαιο για όλους όμως, και μετά τον αναθεωρούμε.

__________________
3.

Α,μπα
Θα προτιμούσες να ήσουν κακάσχημη ή πανέμορφη αλλά να έπρεπε να τρως ένα πολύ δυνατό χαστούκι κάθε πρωί με το που ξυπνάς από έναν πολύ δυνατό άνθρωπο;

Ξέρεις, υπάρχουν γυναίκες που φοράνε μόνιμα 12ποντα τακούνια και περηφανεύονται που υπομένουν αυτό το μαρτύριο, και τα τακούνια δεν τις κάνουν καν πανέμορφες. Για την ομορφιά οι άνθρωποι δέχονται να σπάσουν τις μύτες τους και τα σαγόνια τους και να βάλουν μέσα στα μπούτια τους ηλεκτρικές σκούπες που ρουφάνε τη σάρκα τους. Θεωρούν φυσιολογικό να παρουσιάζουν ρούχα γυναίκες που από την ασιτία δεν έχουν περίοδο. Ένα χαστουκάκι θα το συνήθιζα.

__________________
4.

Ποια είναι η γνώμη σου για τα greeklish ;- Γιωργάρας

Κάθε μέρα μας πληγώνουν περισσότερο.

__________________
5.

"Βρε α, μπα
Όταν καταλαβαίνουμε ότι τα όνειρά μας, αυτά που πάντα θέλαμε να ζήσουμε, δεν πρόκειται να τα ζήσουμε, τι κάνουμε; Ζούμε απογοητευμένοι την πραγματικότητα ή ζούμε σε έναν φανταστικό κόσμο όπου αυτά που επιθυμούσαμε συμβαίνουν; Ή τι άλλο ;"- δυστυχισμένη

Τι είναι τα όνειρα;

Μερικές φορές οι άνθρωποι όταν λένε «όνειρα» εννοούν αυτά που νόμιζαν ότι θα τους συμβούν χωρίς να προσπαθήσουν, επειδή ήταν σίγουροι ότι τους τα χρωστούσε η ζωή. Για παράδειγμα, θα έχεις ακούσει πολλές φορές κάποιον να λέει «εγώ ήθελα να γίνω γιατρός, αλλά δεν ήμουν καλός στα μαθήματα.» Ή «εγώ είχα ταλέντο για το θέατρο αλλά τελικά γνώρισα τον πατέρα σου και παντρεύτηκα.» Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύεις ότι πρέπει να θρηνούν τα όνειρα που δεν έζησαν; Δικαιούνται να ζουν απογοητευμένοι που δεν εμφανίστηκε το Ιατρικό Συμβούλιο να τους δώσει τιμητικό μετάλλιο γιατρού λόγω εξαιρετικού ταλέντου, ή να είναι μίζεροι που κανείς δεν αναγνώρισε το ταλέντο τους στην υποκριτική, ενώ λένε τόσο ωραία τα ανέκδοτα και κάνουν όλους να γελάνε;

Τα όνειρα μπορεί να είναι κίνητρο για μια πορεία ζωής, μπορεί όμως να είναι και το καταφύγιο της πραγματικότητας. Μπορεί να είναι η δικαιολογία που εξηγεί την ατολμία και την αποφυγή της ζωής όπως έρχεται και όπως τελικά συμβαίνει. Οι άνθρωποι που πραγματοποιούν όνειρα ξέρουν να κολυμπάνε ανάποδα στο ποτάμι αλλά ξέρουν και πότε να πηγαίνουν και με τα νερά της ζωής. Για να είναι πραγματοποιήσιμα πρέπει να έχει προηγηθεί καταγραφή δυνατοτήτων και δυνάμεων, αλλιώς παραμένουν «όνειρα».

Βέβαια εσύ δεν ενδιαφέρεσαι για τους άλλους, για τον εαυτό σου ρωτάς, και λίγοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτή την περιγραφή. Ποιος παραδέχεται ότι δεν είχε την όρεξη ή την ικανότητα να περάσει από δέκα χρόνια σπουδών για να γίνει γιατρός ή ότι φοβήθηκε να δείξει τις ζωγραφιές του σε κάποιον που θα ήταν σε θέση να τις κρίνει αντικειμενικά; Είναι πιο εύκολο να κατηγορήσει κανείς τη ζωή γενικά, ή τις υποχρεώσεις, ή – το πιο συχνό – τη μαμά του.

Πολλοί κίνδυνοι παραμονεύουν όταν προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε όνειρα: ένας είναι να βρίσκονται εκτός της βολής μας και να μείνουμε με την όρεξη. Ο άλλος είναι να τα πραγματοποιήσουμε και να ανακαλύψουμε ότι δεν ήταν αυτό που θέλαμε. Πάντα υπάρχει τρόπος να βρούμε λόγους να είμαστε δυστυχισμένοι.

__________________
6.

"Αγαπητή Α,μπα, με αφορμή μια σημερινή σου απάντηση, γιατί είναι αγένεια να πεις σε κάποιον ότι είναι, ή ότι σε συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται, αγενής; Το έχεις ξαναπεί και είχα αναρωτηθεί και τότε.
Πιστεύω κι εγώ ότι είναι καλύτερο να απαντάς αυτοαναφορικά ("λυπάμαι αλλά δεν σε καταλαβαίνω", "η συμπεριφορά σου με ενοχλεί" κλπ κλπ) από το να μπεις στη διαδικασία να πεις σε κάποιον ότι είναι το τάδε ή το άλλο, αν όμως μια συμπεριφορά σε έχει ενοχλήσει, την θεωρείς αγενή και θέλεις να το πεις, αυτό γιατί να είναι αγένεια;" -Το κορίτσι του DeLaNet

Γιατί και οι αγενείς έχουν αισθήματα!

Η ευγένεια επιτάσσει να εκφραζόμαστε με λεπτότητα και διακριτικότητα σε όλες τις περιστάσεις, όχι μόνο όταν είναι εύκολο. Αν πεις σε κάποιον ότι είναι αγενής, χρησιμοποιώντας αυτή τη συγκεκριμένη λέξη, τι διαφορά έχει με το να τον αποκαλείς «βαρετό» ή «άσχετο» ή «εγωιστή;»

Αν νομίζεις ότι έχει διαφορά, είναι επειδή σκέφτεσαι «μα εγώ το λέω για το καλό του, για να μην δίνει τόσο κακή εντύπωση». Όμως και η αγένεια κάτι υποκειμενικό είναι. Όσο και αν για σένα είναι οφθαλμοφανέστατο ότι οι άλλος είναι αγενής, ο ίδιος μπορεί να πιστεύει ότι είναι ειλικρινής, ή ότι κάνει χιούμορ, ή ότι φταις εσύ που είσαι υπερβολικά ευαίσθητος. Μια αρνητικά φορτισμένη λέξη θα τον κάνει να αμυνθεί. Δεν συζητάμε αν το ζητάει ο οργανισμός του άλλου να το ακούσει ή αν υπάρχουν περιπτώσεις που επιβάλλεται να λεχθεί η λέξη, συζητάμε γιατί είναι αγένεια να το λες. Αγένεια είναι οποιοδήποτε προσωπικό σχόλιο φέρνει τον άλλον σε δύσκολη θέση, και η επισήμανση της αγένειας είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις.

__________________
7.

Αγαπητή Α,μπα. Ξέρω πως ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος σωστά κι ότι σε όλη μας τη ζωή θα συναντούμε πράγματα που θα μας δημιουργούν τον θαυμασμό, την περιέργεια, την λύπη...και μένω στη λύπη. Γιατί περπατάμε καθημερινά με γυρισμένη την πλάτη στον συνάνθρωπο; Γιατί ποτέ δεν κάνουμε κάτι για να περνάει καλά και ο άλλος και όχι μόνο η ψυχούλα μας; Δε μιλάω για χρήμα, το χρήμα βρομίζει την ψυχή μας...ποτέ δεν θα κοιτάξουμε έναν άνθρωπο και να δούμε απευθείας στη ψυχή του,στα συναισθήματά του και σε όλα αυτά που θα 'θελε κι αυτός να 'χει..απλά προσπερνάμε...γιατί;

Αυτό που έχεις γιατρεύεται με αποχή από το έντεχνο τραγούδι για ένα χρόνο (το λιγότερο).