________________
1.

Αναρωτιέμαι πόσες φορές σου έχουν στείλει το λινκ με τη διαφήμιση
"Αγελαδίτσα" του Χριστόφορου. :D-Aprilfool

Τώρα που το λες, πάνω από είκοσι. Χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχει κόσμος που συσχετίζει τις περιπέτειες του Χριστόφορου με μένα.

________________
2.

Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.Βίβλος
Στο κρασί η αλήθεια (In vino veritas) Λατινική Παροιμία
Το κρασί μέσα, τα λόγια έξω Βιετναμέζικη παροιμία

Τελικά τί μας κάνει το αλκοόλ? Λέει κρυφές αλήθειες και προβλήματα που έχει κάποιος μέσα του? Και όταν είναι κάποιος νηφάλιος δεν υφίσταται η αλήθεια? Να αντιμετωπίσει το όποιο θέμα..?
Και η ερώτηση δεν απευθύνεται σε περιπτώσεις που αγαπάμε αγνώστους..- Ανώνυμ

Δε χρειάζεται να καταφύγουμε σε ρητά που βγήκαν πριν 2000 χρόνια και προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, έχει προχωρήσει η επιστήμη και ξέρουμε ακριβώς τι κάνει το αλκοόλ στον οργανισμό.

Το αλκοόλ χαλαρώνει τις αναστολές. Αυτό για τον καθένα σημαίνει κάτι άλλο γιατί ο καθένας διαφορετικά πράγματα εμποδίζει να βγουν προς τα έξω. Άλλοι το θυμό, άλλοι τη στενοχώρια, άλλοι την αγάπη τους. Η αλήθεια υπάρχει πάντα κρυμμένη μέσα μας, αλλά αν δεν είχαμε και τις αναστολές θα ήμασταν εντελώς απροστάτευτοι και έρμαια των συναισθημάτων μας. Η πανοπλία που φοράμε για να αντιμετωπίσουμε τους άλλους είναι πολύ χρήσιμη, αρκεί να έχει ευελιξία βέβαια.

________________
3.

Λένα, θέλω να ρωτήσω αν υπάρχουν όντως άνθρωποι σαν το χαρακτήρα του Dexter, που δεν τους αγγίζουν τα συναισθήματα κ πρέπει να προσποιηθούνε. Ευχαριστώ, φιλιά :)- friny

Τα βιβλία και η σειρά έχουν πραγματικές βάσεις σε αληθινούς δολοφόνους και τον τρόπο λειτουργίας τους. Αν δεν υπήρχε συσχετισμός με την πραγματικότητα, δεν θα μας ενδιέφερε τόσο η μοίρα του Ντέξτερ. Όλοι φοβόμαστε μήπως κατά βάθος είμαστε τέρατα.

Ναι, όντως υπάρχουν, και αυτό που τους χαρακτηρίζει είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης, με την έννοια της συναισθηματικής κατανόησης των συνανθρώπων τους. Αυτό που είναι αμφίβολο –κατά την ασήμαντη γνώμη μου- είναι κατά πόσο πιστεύουν ότι πρέπει να προσποιηθούν – ο Ντέξτερ δεν είναι ένας απλός ψυχοπαθής, είναι και πολύ έξυπνος, και αυτό δεν ξέρω πόσο συχνά συμβαίνει στην πραγματική ζωή.

Ας μιλήσει ένας ειδικός καλύτερα. Ο καθηγητής Dutton από την Οξφόρδη έχει γράψει το βιβλίο «η σοφία των ψυχοπαθών» και για τον Ντέξτερ έχει γράψει τα εξής:

«Έχω γνωρίσει πολλούς ψυχοπαθείς όλα αυτά τα χρόνια, και πολλές πτυχές αυτής της τηλεοπτικής σειράς είναι ρεαλιστικές. Ένας ψυχοπαθής με βίαιες τάσεις, με κακή ανατροφή και περιορισμένη εκπαίδευση θα μπορούσε να καταλήξει ως κακοποιός ή μέλος εγκληματικής συμμορίας. Ένας ευφυής, βίαιος με καλή εκπαίδευση θα μπορούσε να γίνει κορυφαίος διευθύνων σύμβουλος, δικηγόρος, ή κατά συρροή δολοφόνος.

Όμως, υπάρχουν μερικές ανωμαλίες. Φαίνεται πολύ δεμένος με την οικογένεια του, ιδιαίτερα με την αδερφή του, κάτι που είναι ασυνήθιστο. Τούτου λεχθέντος, ορισμένοι ψυχοπαθείς σίγουρα είναι σε θέση να κατακερματίσουν τις βίαιες τάσεις τους: τα δίδυμα Kray ήταν πολύ δεμένα με τη μητέρα τους. Για την ακρίβεια, μια ενδιαφέρουσα έρευνα από την Ολλανδία έδειξε ότι οι ψυχοπαθείς εγκληματίες είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε ένα είδος «διακόπτη ενσυναίσθησης», δίνοντας τους τη δυνατότητα να έχουν συναισθήματα για μερικούς ανθρώπους, αλλά καθόλου για τους υπόλοιπους.

Γνώρισα τον Michael C. Hall, τον ηθοποιό που παίζει τον Ντέξτερ, από κοντά. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τίποτα το ψυχοπαθολογικό μέσα του. Όμως τον ρώτησα ποιες είναι οι πτυχές του Ντέξτερ που θα ήθελε να μεταφέρει στη δική του προσωπικότητα. «Η ψυχραιμία του υπό πίεση», είπε. Αυτή η ψυχραιμία είναι ένας από τους λόγους που βρίσκουμε τους ψυχοπαθείς τόσο συναρπαστικούς: σε αντίθεση με εμάς, λειτουργούν με πλήρη ατιμωρισία: απλώς δεν νοιάζονται για τους άλλους. Στην εποχή που ζούμε βρίσκουμε αυτή την ελευθερία πολύ ελκυστική – ακόμη κι αν είμαστε σίγουροι ότι ποτέ δεν θα ήμασταν βίαιοι με άλλους ανθρώπους.»

________________
4.

Αχ Α Μπα.
Γιατί νιώθω τόσο χαμένη? Για το τί θα κάνω στη ζωή μου, πώς θα το ψάξω, που έχασα χρόνο, που έχασα ευκαιρίες, που πώς τα κατάφερα κ κοιτάζω κ συγκρίνομαι με άλλους. Ξέρω, δεν έχει νόημα ο άλλος, το παρελθόν που έφυγε, οι ευκαιρίες που ξεγλίστρησαν, αλλα με πιάνει αυτη η φρίκη συχνά. Αλλα τα κατόρθωσα και με έφτασα στο σημείο που τα τέλειωσα όλα αργοπορημένη και πλέον είναι κ η κατάσταση δύσκολη...και εγώ ακόμα αναποφάσιστη για το επόμενο βήμα. Το μέλλον μας τελικά καλύτερα να αποφασίζεται στην τύχη? Αδράττοντας την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε μόλις? Διαλέγω κάτι και μένω σε αυτό για αρχή? Μέχρι κ το μάστερ μου είναι μια απόφαση σε ομίχλη προς το παρόν. Ελπίζω σε ένα μήνα που θα το δημοσιεύσεις να έχω ξεχαωθεί κ χωρίς να μου απαντήσεις στην πιο ασαφή ερωτηση απο καταβολής Αμπα, που κ εμένα θα με εκνεύριζε.Φιλιά-Duh

Κι εγώ αυτό ελπίζω.

Αν βρίσκεσαι προ μάστερ και αυτό σημαίνει ότι είσαι κάτω των 25 οι ανησυχίες σου είναι φυσιολογικές αλλά - πώς να το πω τώρα- κάπως κωμικές. Για τον χαμένο χρόνο στενοχωριούνται οι ετοιμοθάνατοι, οι συνταξιούχοι, όσοι έχασαν δεκαετίες με τη λάθος δουλειά ή τον λάθος άνθρωπο, και εκεί υπάρχει σοβαρό ζήτημα. Είσαι, νομίζω, πολύ μακριά από το να δικαιολογείται να κλαις για τον χαμένο χρόνο.

Για να μην τον κλάψεις στο μέλλον βέβαια, πρέπει πράγματι να σκεφτείς τι θα κάνεις και όχι, δεν είναι καλύτερα να αποφασίζεται το μέλλον στην τύχη. Η τύχη κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι μαζί σου γιατί υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί πάνω από σένα που έχουν γεννηθεί μέσα στην τύχη, και όπως καταλαβαίνεις, προηγούνται. Η τύχη τελικά θα αποφασίσει τα μελλούμενα, αλλά σίγουρα πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις τις πιθανότητες υπέρ σου.

Το τι πρέπει να κάνεις τώρα κανείς δε μπορεί να σου πει, όλα τα ρίσκα δικά πρέπει να είναι. Κατά τη γνώμη μου μόνο μια παρατήρηση: μην βιάζεσαι να χαρακτηρίσεις έναν χρονικό διάστημα «χαμένο». Η αδράνεια, η απουσία, η αφαίρεση, δεν είναι φαντάσματα, είναι οντότητες που μπορούν να βοηθήσουν την εξέλιξη όσο και οι πράξεις, τα τυχαία γεγονότα, η καλή τύχη. Χρειάζεται χρόνος για να ωριμάσουν αποφάσεις, για να ανασυγκροτηθούν δυνάμεις, για να γίνει απογραφή. Δεν είμαστε μηχανές που ορμάνε μπροστά χωρίς διακοπή. Και οι αμφιβολίες, και οι παύσεις, όλα χρώματα της παλέτας είναι.

________________
5.

Αγαπημένη α μπα,αποφάσισα φέτος να ξαναδώσω Πανελλήνιες στα 25 μου, αφου η απόπειρα στα 18 στέφθηκε με αποτυχία. Το πρόβλημα είναι ότι επειδή δεν είμαι σε φάση εξόδων δεν αγόρασα βοηθήματα και διαβάζω από αυτά που είναι διαθέσιμα διαδικτυακά. Έτσι όποτε ανοίγω το λαπτοπ να διαβάσω καταλήγω να χαζεύω σε facebook,9gag,lifo.gr και οοοο,τι άλλο να 'ναι.Πες μου αν ξέρεις έναν τρόπο να πειθαρχήσω τον εαυτό μου για να ανοίγω ΜΟΝΟ τη σελίδα με τα βοήθηματα και όχι ό,τι λάχει! Μερσί-παμε ξανα*

Πρώτον, συγχαρητήρια.

Δεύτερον, υπάρχουν προγράμματα που μπλοκάρουν τα σάιτ που του λες να μπλοκάρουν για κάποιο διάστημα, όπως αυτό, αυτό, αυτό κι αυτό.

________________
6.

Δεν προκειται για ερωτηση αλλα για ενημέρωση, στα πλαισια του πως εξελιχθηξε μια ακομα ιστορια,που συζητουσατε.Μου τα ειχες χωσει για τα κριτήρια επιλογης συντροφου (χρηστης κοκαΐνης και μαλλον εκει σταματησαν να σε απασχολουν τα υπολοιπα που εγραφα) Φυσικα και χωρισαμε αλλα οχι λογω των ουσιων, τις οποιες εκοψε και νομιζω ειναι ακομα καθαρος,αλλα λογω της ανωριμότητας και της αδυναμιας να μετουσιωθει το γκομενιλικι σε ουσιαστικη βαθια σχεση.(οτι αυτα συνδεονται κανω πως δεν το ξερω γιατι δε με συμφερει) Α!...Του ειπα για την ερωτηση.Δεν του αρεσε καθοοοολου η απαντηση χαχαχαχα,κιαυτο με εκανε να τη συμπαθήσω τελικα. πισ,λοβ,ρισπεκτ.- pisinio

Μένω στο «αυτά συνδέονται κάνω πως δεν το ξέρω γιατί δε με συμφέρει». Δεν του άρεσε καθόοοολου γιατί κάτι στην απάντηση του πάτησε κάποιον κάλο. Αν έκοψε τις ουσίες και είναι ακόμη καθαρός μπράβο του, αλλά για σιγουριά τρύπα μου πρώτα τη μύτη και πάρε κι ένα μικρό καλάθι.

________________
7.

Εχω μια φιλη,απ'το Λυκειο,κακος ορος το κολλητη αλλα ειναι το πιο κοντινο στον ιδιεταιρο διανοητικο δεσμο που ειχαμε παντα.4 χρονια σπουδων σε διαφορετικες πολεις και καθε φορα που μιλουσαμε ηταν ολα στη θεση τους σα να βρεθηκαμε χθες.Εγινε μια παρεξήγηση το χειμωνα εξαιτιας της οποιας δεν μου μιλουσε για πεντε μηνες(ενω ποτε δεν ειχαμε τσακωθει),γιατι 'ηθελε το χρονο της'.Βρεθηκα αναμεσα σε δυο φίλες και παραδεχομενη ενα γεγονος που η 'κολλητη' ηθελε να κρυψει (ειχε δεσμο 2 μηνες με τον πρωην μιας αλλης μου φιλης-αυτες οι δυο γνωριζονταν απλα) την πληγωσα.Δεν εσπευσα να το πω,το ειχε καταλάβει απλα το επιβεβαιωσα μετα απο ενα πιεστικο δακρύβρεχτο τηλεφωνημα και αφου ειχαν χωρισει.Δεν προσπαθω να δικαιολογηθω,θελω να ειμαι σαφης σε λεπτομερειες που κανουν τη διαφορα. Τα βρηκαμε πλεον,παραδεχτηκα οτι δεν ειχα καταλαβει οτι ηταν τοσο σημαντικο για κεινη (το προβλημα της δεν ηταν αν θα μαθευτει τοσο, αλλα οτι μαθευτηκε απο μενα)όσο για μενα το να μην πληγωσω την αλλη και να μην πω ψεμματα,κι εκεινη οτι υπερέβαλε. Ωστοσο νιώθω πως κατι λειπει, δεν βρισκομαστε συχνα, ειμαστε κυριως οι δυο μας γιατι με τις υπολοιπες φιλες της δεν υπαρχει χημεια και δε με πολυγουσταρουν ειναι η αληθεια.Τωρα εγω: το συζηταω αν και ξερω οτι σιχαινεται τα 'που παει αυτη η σχεση'/προσπαθω να ξανακερδισω την εμπιστοσυνη της-αν και το σιχαίνομαι γιατι ποιος ο λογος να τα ξαναβρουμε επι τετοιας βασης εξ'αρχης/ αναθεωρω το σκεπτικο 'κολλητή' και την αφηνω στην τυχη της.?- pisinio

Ωχ.

Νομίζω ότι με τη φίλη σου τα χαλάσατε.

Δεν λέω ότι διαλύθηκε ο δεσμός, αλλά ότι έχετε βγει από το μήνα του μέλιτος. Τώρα ή θα μείνετε με τις αναμνήσεις ή θα μπείτε στην ώριμη φάση σας.

Η φίλη σου αισθάνεται προδομένη γιατί πιστεύει ότι δεν πήρες 100% το μέρος της, όταν χρειάστηκε. Εσύ δεν το έκανες επειδή ήθελες να είσαι «εντάξει» και από τη μεριά σου είχες δίκιο, αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι όντως δεν πήρες 100% το μέρος της.

Ήταν μια αφορμή για να απαντηθεί το ερώτημα: τι είναι το σωστό; Να στηρίζω τη φίλη μου ό,τι και να γίνει, βρέξει χιονίσει, επειδή αυτό κάνουν οι φίλοι; Ή αυτό σταματάει να ισχύει όταν μπαίνει σε κίνδυνο η δική μου ακεραιότητα; Το πρώτο συμβαίνει στις νεαρές ηλικίες, αλλά με τα χρόνια αρχίζουμε να προστατεύουμε περισσότερο τον εαυτό μας, είναι μέρος της ζωής κι αυτό, γιατί αρχίζουμε να μετράμε απώλειες στις δυνάμεις μας.

Αν θέλεις να κρατήσεις αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή σου, νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις και χωρίς ΤΗ συζήτηση, που όπως λες, ήδη την έχετε κάνει. Το ότι τα πράγματα δεν είναι όπως πριν δεν πρέπει να σε εκπλήσσει, αυτό που έγινε άλλαξε τις ισορροπίες. Ένα το κρατούμενο για τη φίλη σου, ένα και για σένα. Θα βρείτε τη νέα ισορροπία σε άλλο σημείο, αν θέλετε, με το χρόνο. Βρες μέσα σου συγχώρεση και δες την με αγάπη, δε χρειάζεται κάτι άλλο. Είναι βέβαιο ότι θα γίνει κάτι και θα είσαι εσύ η απογοητευμένη αυτή τη φορά, έτσι είμαστε όλοι, στο μόνιμο παρά τσακ να απογοητευτούμε ή να απογοητεύσουμε.

Και για να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα.

Όταν σου ζητάνε στο τηλέφωνο να κάνεις κάτι που υποψιάζεσαι ότι βάζει σε κίνδυνο μια φιλία σου, ένα και μόνο ένα πράγμα πρέπει να κάνεις, και κοίτα να είσαι έτοιμη ανά πάσα στιγμή για να ακούγεται φυσικό. Λες «αχ χτυπάει η δεύτερη γραμμή, σόρι θα σε πάρω μετά» και το κλείνεις. Μετά παίρνεις τηλέφωνο τον φίλο και του λες τι σου ζήτησαν να κάνεις. Έτσι μεταφέρεις την ευθύνη και είσαι και σωστός φίλος. Win-win!

Σας αφήνω με το κομμάτι που μου έχει κολλήσει τις τελευταίες μέρες. Όποιος το ακούσει θα γίνει άμεσα πιο κουλ κατά 6%. Μπορεί και περισσότερο.