Our 30s

Εξαιρετικό! Πιάνει τον παλμό όσων έφυγαν, τι έχασαν, τι κέρδισαν και τελειώνει με αέρα αισιοδοξίας, δεν ξέρω γιατί τόσοι εδώ το βλέπουν ως κλάψα κλπ λέγοντας "Αμάν όλοι εσείς που φύγατε εξωτερικό με τη μίρλα σας". Όσοι δεν το έχουν ζήσει δεν ξέρουν και τελικά, όσοι δεν έχουν φύγει δεν έχουν ανακαλύψει τα πάντα για τον εαυτό τους. Μαθαίνεις πράγματα, γίνονται εσωτερικές ζυμώσεις, ειδικά όσο περνάει ο χρόνος. Ένας χρόνος έξω δεν είναι τίποτα, είναι απλά μια αλλαγή παραστάσεων, σου λείπουν 5 απλά πράγματα που συνήθως έχουν να κάνουν με το αν βρίσκεις καλό καφέ, ήλιο και θάλασσα, και η έλειψη των φίλων και της οικογένειας. Άντε και η πίκρα μιας σχέσης από απόσταση - we've all been there και ΕΙΝΑΙ πίκρα, δεν έχει κάτι το ρομαντικό και στο τέλος έρχεται η φθορά, ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη ξαναβρίσκονται στο τέλος, αφού όμως έχουν περάσει από Κίρκες και μνηστήρες, ο Όμηρος δεν ήταν αφελής αν και είχε happy end. Και όλα αυτά που είναι η Ελλάδα μας τραβάνε, το λέω έχοντας περάσει εποχές που δεν ήθελα και δε σκόπευα να γυρίσω, αλλά γύρισα με δική μου επιλογή και είμαι ικανοποιημένος μ'αυτό. Παρά τα 1000 στραβά της Ελλάδας, παραμένει η χώρα που θέλω να ζήσω.

Είδα το σχετικό κείμενο σε αναρτηση στο ΦΒ και δέν μπόρεσα να μην σχολιάσω..Η εκτίμηση μου είναι οτι κατα το 99.9% περιγράφει τη ζωή των φοιτητων που έφυγαν εκ θελήσεως ή ανάγκης απο το σπίτι και τη μαμά τους που τους έστρωνε το κρεβάτι και μαγείρευε απ'οταν γεννήθηκαν επι καθημερινής βάσεως.Δέν σπούδασα..την τελευταία 10ετια ταξίδεψα και έζησα έστω και προσωρινά Λατ.Αμερική,Η.Π.Α,Ισλανδία,Μαδαγασκάρη,Ρωσία και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη,τα μισά απο αυτά τα χρόνια μόνο και μόνο λόγω της δίψας μου για γνώση και αναζητώντας περιπέτεια/εμπειρίες,επιβιώνοντας με κάθε είδους δουλειές,υπηρετόντας σε γνωστό μισθοφορικό στρατό οπου είχα την τύχη να γνωρίσω άτομα κυριολεκτικά απο παντού και καταλήγοντας να βρίσκομαι στον καλλιτεχνικό τομέα μοιράζοντας τον χρόνο μου μεταξύ Γερμανίας και Αγγλίας.Ο λόγος αναφοράς είναι γιατι είμαι βαθιά δυσαρεστημένος απο την κατάληξη της νέας γενιάς των Ελληνων..Η βουτυρο-ανάθρεψη σε όλο της μεγαλείο,μικρομυαλιά-χωριατιά η οποία κουκουλώνεται ως ανοιχτομυαλιά,ένα γενικό αίσθημα μιζέριας και δήθεν προοδευτικής ψευτοκουλτούρας..συνδυασμός τρελός..λίγο απο τρεντυ υπακοή σε ότι νέα μαλακία βγαίνει απο την Αγγλία(στην προκείμενη περίπτωση)και με μπόλικες δόσεις αναζήτησης του ντόπιου στοιχείου λόγω νοσταλγίας..μπουζούκια,θρησκεία(ορθόδοξες αναστάσεις,τραγικό να ασχολούμαστε με μυθολογίες της μέσης ανατολής το 2013,ακόμα και αν θεωρείται παράδοση...),κριτικές του στυλ εδώ είναι Ευρώπη,όχι Ελλάδα κλπ(τραγικό,απο πότε η Ελλάς δέν είναι Ευρώπη,επειδή δέν είχε διαφωτισμό και αναγέννηση;;;)..Τώρα βέβαια θα πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το άρθρο;Πολύ απλά πιστεύω οτι περιγράφει το 99% των Ελλήνων της ηλικίας μου ή νεότερους που έτυχε να γνωρίσω και ήταν κατα την πλειοψηφία τους φοιτητές ή εργαζόμενοι πρώην φοιτητές κλπ.Πρόκειται για μία ομάδα ανθρώπων που είναι προιόντα της ευημερίας-καλοπέρασης των τελευταίων πολιτικών σκηνικών της τελευταίας 30ετιας..Συνομήλικοι μου που γνωρίζουν περισσότερα για το Χ factor,Prada,Dior,Lil Wayne,Cheryl Cole κλπ απ,οτι για τον Σωκράτη,Αριστοτέλη,Μ.Αλέξανδρο(φυσικά αυτός είναι Σκοπιανός..)Ηρόδοτο η ακόμα καιτους ήρωες του '21 μαζί με τον Καποδίστρια και τον Βενιζέλο.Το συμπέρασμα μου είναι οτι η ηλιθιότης είναι παγκόσμιο φαινόμενο,δεν κάνει εθνικές διακρίσεις,εξάλου τα εκάστοτε παγκόσμια συστήματα εργάζονται σκληρά προκειμένου να κρατούν την μάζα ως έχει..απλά πάντα θεωρούσα οτι ο Ελληνικός λαός έχει τεράστια προοπτική,με την κατάλληλη χρήση της Ιστορίας του..ζω και μάλλον θα πεθάνω με την ελπίδα οτι οι νέες γενιές των Ελλήνων θα πλησίασουν το μεγαλείο των αρχαίων προγόνων τους.Μπορεί να ακούγονται γραφικά και ελαφρώς άσχετα με το θέμα όλα αυτά,απλά η φίλη του άρθρου έθιξε κάτι το οποίο κατα τη γνώμη μου είναι κάτι παραπάνω απο μία νοσταλγική αναφορά..είναι ένα δείγμα νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας που είναι αληθινό και 100% νεο-ελληνικό..και δυστυχώς ανήκει στην συντριπτική πλειοψηφεία η οποία και εξακολουθεί να με απωθεί..Να ξεκαθαρίσω οτι δέν επιθυμώ να προσβάλω κανέναν με όσα έγραψα,θεωρώ οτι όλοι έχουμε δικαίωμα γνώμης και του τι θεωρούμε σωστό.Τις καλύτερες ευχές μου σε όλους όσους διαμένουν μακριά απ'την πατρίδα τους!Φιλικά

@Daf o drakos: τα λογοπαίγνια προϋποθέτουν άψογη χρήση της γλώσσας.Το μόνο που διαβάζω και στο σχόλιο σου αλλα και στου αγάμητου ειναι μια γηπεδική καφρίλα!Και τωρα σ αφήνω γιατι έχω και αλλα σχόλια να σχολιάσω!

Μετά απο ένα χρόνο μακρια απτην πατρίδα πιστευω ότι βαδίζω κι εγω στα ίδια πράγματα...όσο η Ελλάδα δεν παίρνει μπρος για να μπορούμε να γυρίσουμε πίσω (κάτι που το θελουμε όλοι οι ξενιτεμενοι) είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε ´´μια ζωη εδω που είμαστε και άλλη μια αυτη που παρατηρούμε αυτη που πισώ πυ αφήσαμέ´´ όπως πολυ σωστά λέει η φίλη σαυτά που γράφει. Ανάθεμα σε όσους και όσα μας κάνανε να φύγουμε. Κουράγιο και δύναμη σε όσους έχουν φύγει (πρέπει να νιώθουμε καλα για το παραπάνω βήμα που κάναμε ενώ άλλοι μείνανε πίσω αδρανείς) και Καλη Πατρίδα σε όλους...

Σχεδόν ανατρίχιασα διαβάζοντας ένα κείμενο που σε ένα 80% περιγράφει τη ζωή μου, τη ζωή μας τελικά! Σαν κάποιος να μας έχει όλους κουρδίσει να περπατάμε στον ίδιο ρυθμό. Σαν κάποιος να έχει καθορίσει την πορεία, κι εμείς να την ακολουθούμε τραγικά με την πραγματική αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. Και μετά τι; Καιρός ν'αλλάξουμε ζωή; Αν όλοι μας γράφουμε λίγο πολύ το ίδιο μυθιστόρημα, πόσο αισιόδοξος μπορώ να είμαι για τα σαραντάχρονά μου;

Πολύ ωραίο κείμενο, μπράβο!but cheer up, these are the golden years... allegedly!

Πραγματικά έχω μείνει άφωνος με τις διαστάσεις που πηρε μια απλή κ ανθρώπινη έκφραση νοσταλγίας, ενος τόσο γνήσιου συναισθήματος με το οποίο ταυτίστηκαν τόσοι άνθρωποι που ζουν μια παρόμοια κατάσταση. Πως εξελίχθηκε σε κόντρα ξενιτεμένων Ελλήνων εργαζόμενων και Ελλήνων εν Ελλάδι που έχουν πρόβλημα? Ειδικά η κριτική του Loannis με βρίσκει στην εντελώς αντίπερα όχθη. Δηλαδή πριν στείλουμε ένα κείμενο στην Λαιφο, που εκφράζει κάτι που νιώθουμε έντονο σε κάποια φάση της ζωής μας, πρέπει πρώτα να φιλτράρουμε αν υπαρχουν άλλοι που βιώνουν κατι δυσκολότερο, και αν ναι, τότε να μην το γράψουμε? Τότε το 70% των μηνυματων που αναφέρονται σε σχέσεις, γκόμενες και σεξ πρέπει να διαγραφούν άμεσα, και να αλλάξουμε το όνομα σε "ποιός τραβάει τα μεγαλύτερα ζόρια" τύπου διαγωνισμό.Ναι ζω στο εξωτερικό εδώ και 7 χρόνια, οι γονείς μου αναγκάστηκαν να πάρουν δάνειο για να έρ8ω εγω εδώ να κάνω το "απαραίτητο" μάστερ, και εγώ αναγκάστηκα να μείνω εδώ για δουλειά μετά το τέλος του Μαστερ για να αποπληρώσω το δάνειο. Γιατί ήρθα αφου δεν ημουν σίγουρος αν θέλω να μείνω? Μα φυσικά για τον ίδιο λογο που κάθησα και διάβασα στην τρίτη λυκείου, που διάλεξα την σχολή με την μεγαλύτερη βάση χωρίς να ξέρω τι σημαινει ο όρος χρηματοοικονομικά, και που το μάστερ στο εξωτερικό ήταν η φυσική ροή στον δρόμο της συνεχούς διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος. Ωραία και κάποια στιγμή λίγα χρόνια μετά αποπληρώνω το δάνειο και πλέον ειμαι ώριμος και υπεύθυνος για τα επόμενα βήματα της ζωής μου. Καπού εκει λοιπόν στα 26/27 συνειδητοποιώ οτι δεν μου αρέσει η ζωή εδώ και μου λείπουν όλα αυτα που αναφέρει η Α.Α. Έλα όμως που έχουμε κρίση και 60% ανεργία στους νέους. Διαφωνεί κανείς οτι πλεόν δεν έχω το ελεύθερο της επιλογής? Οτι δεν μπορώ να γυρίσω? Οτι κατα μια έννοια ειμαι "εγκλωβισμένος" σε μια χώρα και ένα τρόπο ζωής που στην ουσία ποτέ δεν διάλεξα εντελώς συνειδητά? Ναι ακούγεται υπερβολικό αλλα στην χώρα που μεγαλώνουμε με το πρότυπο διάβασε να μπείς σε μια καλή σχολή, κάνε ενα μάστερ να βρείς μια καλύτερη δουλειά, τίποτα δεν ειναι υπερβολή. Τι είπες? θέλεις μαθηματικο? φυσικό? Μα καλα χαζός είσαι, αυτα έχουν βαση 13 και 14. Εσύ έβγαλες 19, πρέπει να μπείς σε μια καλή σχολή όπου το κριτήριο φυσικά ειναι η υψηλή βάση.Κάπως έτσι λοιπόν, κάποιοι απο εμάς και όχι η γεννιά μας (μη δόκιμος όρος απο Α.Α. αλλά μην κοιτάμε το δέντρο κ χάνουμε το δάσος), φτάσανε στα 26/27 και νιώθουν κάπως σαν εγκλωβισμένοι. Αν τα πράγματα στην Ελλάδα ήταν αλλιώς, τότε όντως μπαίνεις στο αεροπλάνο και το λήγεις άμεσα. Αλλα κατα ενα διαολεμένο τρόπο, η 60% ανεργία επηρεάζει και εμάς. Ποιός λοιπον θα μου απαγορέψει να εκφράσω την νοσταλγία που νιώθω? Γιατί είμαι μαλάκας αν νιώθω νοσταλγία και αν μου λείπουν πράγματα. Δεν έχω παραιτηθεί, βελτιώνω την ζωή μου στο εξωτερικό όσο μπορώ αλλα κάθε Ιούνιο που μπαίνει το καλοκαίρι στην χώρα που έζησα ως τα 23 μου, θα νιώθω το ίδιο προβληματισμένος. Μαλάκας ήμουν ως τα 23 μου που υπάκουα τυφλά το κυρίαρχο σύστημα με τους λαθεμένους ορισμούς της επιτυχίας και του καλύτερου μέλλοντος. Αλλά ποιός ξέρει ποιός ειναι πραγματικά στα 23 του? Ποιός μπορεί να πάει κόντρα στο κατεστημένο απο επιλογή? Συνειδητα. Όχι επειδη δεν έχει πρόσβαση, η απλά δεν μπόρεσε να το ακολουθήσει. Εσυ που το έκανες μπράβο σου, σε σέβομαι για αυτό. Εσύ που εισαι σε αυτό το σημείο της ζωής σου, σκέψου καλύτερα τι θες να πετύχεις και τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο. Εσύ όμως που με λες μαλάκα επειδή νιώθω νοσταλγία σήμερα ενώ αναγνωριζω όλα μου τα λάθη, εσύ που νομίζεις οτι επειδή έχω εναν καλύτερο μισθό πρέπει να το βουλώνω και να μην αισθάνομαι τιποτα, κάτσε και σκέψου τα πράγματα για τα οποία εκφράζεις κάποια πικρία στην ζωή, και αν όλα ειναι πιο σοβαρά απο τα δικά μου, κάτσε κ σκέψου τι έκανες όταν δεν είχες όλα αυτα τα προβλήματα. Η μοιρολατρεία είναι βασικο χαρακτηριστικό μας και ας μην μας αρέσει. Μόνο εμείς αριθμούμε όλα μας τα προβλήματα στην τυπικη ερωτηση του άγγλου How Are You? ενώ όλοι οι άλλοι απαντούν Not Bad Thanks. Ε λοιπόν το Not Bad δεν μου κάνει, και όσο νιώθω νοσταλγία και άλλα συναισθήματα θα μπορώ να τα εκφράζω χωρις να γίνομαι μαλάκας όπως και εσύ μπορείς να διαμαρτύρεσαι γιατί δεν σου έκατσε η γκόμενα που καθόταν απέναντι σου στο μετρό η δεν πέτυχε ο μουσακάς. Ελευθερία λόγου, δημοκρατία, συλλαλητήρια στην ΕΡΤ, αλλά μας πείραξε που κάποιος με καλή δουλειά στο εξωτερικο μοιράστηκε τον τρόπο ζωής του, ο οποίος περιλαμβάνει και καποια στοιχεία νοσταλγιας.

Χάσαμε πάρτι, γενέθλια, κηδείες και φυσικά όλα αυτά που περνάει η ελληνική κοινωνία κι εμείς δεν είμαστε εκεί. Ωραία πάμε εδώ και παίρνουμε το λάδι από το τέσκο και τη φακή από τον μπακάλη, αλλά ο κόσμος στην Ελλάδα δεν έχει ούτε τα βασικά. Αυτό δεν μας νοιάζει;

O,ti se xalaei auti i zwi dld? kai ti tha protimouses na anikeis stin alli genia twn 30, pou zei akomi me tous goneis, kai kanei zwara afou ta exei ola sto piato? i mipws tha itheles na eisai ellada, xwris fragko kai xwris douleia? as sovareutoume ligo kai as min ta isopedwnoume ola. to oti figame itan epilogi mas. an de s aresei i zwi sou, perneis ti valitsa sou kai pisw. eleos omws me auti ti mirla apo osous eimaste ksw re paidia. den kakopername kiolas, as min eimaste axaristoi. kai profanws gia na ta les ola auta den exeis doulepsei stin ellada. ekei tha ithela na se dw.. ti tha ekanes mesa sti vdomada pou den to kaneis stin "xwra xwris ilio"? tha eixes kouragio? tha eixes lefta? i tha ta eixes xalasei ola se venzines?

..καιάργησες!!!

Πολύ εύστοχο το άρθρο σου ΑΑ. Και Αλκοολική να είσαι πάντως, καλά τα λες! όπως και πολλοί άλλοι, έτσι και εγώ, ταυτίστηκα με την περιγραφή σου. Μοίρασα 6 χρόνια μεταξύ Αγγλίας και Ιταλίας και έμαθα να σκέφτομαι, να ζω και να συμπεριφέρομαι ως Ευπωπαίος πολίτης. Η λυπηρή αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι παραμένουν "Ευρωπαίοι" γυρίζοντας μόνιμα στην Ελλάδα. Η ψυχολογία του όχλου είναι πολύ δυνατή για να την υπερνικήσει μία συνήθεια των τελευταίων ετών...δυστυχώς...Το χειρότερο είναι το συναίσθημα του να νιώθεις πλέον οτί δεν ανήκεις πουθενά. Ούτε στην χώρα σου, ούτε κάπου αλλού. Το παρήγορο όμως είναι ότι κουβαλάς μέσα σου για πάντα, υπέροχες αναμνήσεις για τις οποίες είσαι περήφανος και που κανείς δεν μπορεί να στις στερήσει.

Amalia ... Αυτό το άρθρο περιγράφει τη ζωή μου χαρτί και καλαμάρι. Λοιπόν η γνώμη μου είναι ότι όσοι θέλουν τον ήλιο τους αλλά να ναι μια ζωή ταπί ας μείνουν εκεί! Εγώ στα 24 έχω όλα αυτά που λέει το άρθρο αυτό! Είμαι άνθρωπος που δουλεύω σκληρά και ανταμιβομαι ανάλογα! Ναι μένω μακρυά από την μισή μου οικογένεια και με τρελαίνει, με σκοτώνει που οι καλύτεροι και παιδικοί μου φίλοι μένουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά, με σκοτώνει που δεν μπορούσα να πάω στις κηδείες 2 καρδιακων μου φίλων που έπαιξαν τεράστιο ρόλο στα παιδικά μου χρόνια, αλλά ζω με αξιοπρέπεια, ζω με τα λεφτά ΜΟΥ, το διαμερισμα μου, έχω τους φίλους τους εδώ, έχω το αμάξι Μου που αγορασα με τα λεφτα αυτα και γενικότερα τη ζωή ΜΟΥ! Ναι σε μια χώρα που δεν έχει ήλιο, ναι σε μια χώρα που βρέχει 364 μέρες το χρόνο, αλλά μια χώρα που μου δίνει ευκαιρίες, σε μια χώρα που σέβεται το λαό της και τους κατοίκους της! Ναι μου λείπει η οικογένεια μου κ εσείς εκεί που ποσταρετε τις φοτος στη πλατεία! Αλλά να σου πω την αλήθεια δεν καταλαβαίνω γτ θες να το αποφύγεις αυτό που ζω εγώ... Για τον ήλιο;;;;; Ας σας ταισει ο ήλιος λοιπόν παιδιά.... Οπως εμένα με ταιζει η βροχή της Αγγλίας τα τελευταία 13 χρόνια! Οπως θέλει να ζει ο καθένας ...

Γιατί πρέπει τα σχόλια να κινούνται σώνει και καλά γύρω απο τη σύγκριση Ελλάδας - εξωτερικού; Είτε απο την πλευρά αυτών που δεν έφυγαν και τα βγάζουν πέρα με δυσκολία, είτε αυτών που έφυγαν και μετά απο χρόνια γύρισαν πίσω. Το κείμενο μιλάει για αυτή την παράλληλη ζωή που ζεις στο εξωτερικό, που απο τη μια οι συνάδελφοι σου θεωρούν δεδομένο ότι κάθε χρόνο θα παίρνουν αυξήσεις μεγαλύτερες του πληθωρισμου κι εσύ δε λες τίποτα και κουνάς το κεφάλι και απο την άλλη που πήρε το μάτι σου κάπου ότι κλείνει η ΕΡΤ αλλά δεν ξέρεις ακριβώς τι έγινε μέχρι να βρεις το χρόνο να κάτσεις στο λαπτοπ 2 ώρες το βράδυ να ενημερωθείς απο το ιντερνετ. Και δεν αισθάνεσαι ότι ανηκεις ούτε στους μεν, ούτε στους δε αλλά κάπου στη μέση που κανένας δε σε καταλαβαίνει, για τους μεν είσαι άτυχος, για τους δε τυχερός.

ω ρε της κολάσεως γίνεται εδώ μέσα...

ξεχάσατε σχόλια όπως:η Ελλάδα τρωει τα παιδιά της και οτι τα καλύτερα μυαλά βρίσκονται και διαπρέπουν φυσικα ΜΟΝΟ στο εξωτερικό για να γίνει το απόλυτο κλισέ!cheers mate!

μμμ..δε ξέρω..αρκετά μελαγχολικό και νοσταλγικό και βούρκωσα και λίγο..αλλά επιλογή δεν ήταν αυτό..και μεις που μειναμε πισω δεν ειναι καλύτερα..μελαγχολία όχι για την καθημερινότητα αυτή που περιγράφεις..αλλά όλα γύρω μας διαλύονται..και δε μιλάω μόνο για τη κρίση..απλά όλα μα ΟΛΑ είναι σε συνδυασμό με τη κρίση..και κει χαλάνε όλα..

Δεν ακούγονται τόσο άσχημα όλα αυτά ! Και εγώ τα ίδια έκανα και όταν κουράστηκα απλά έφυγα, δεν καταλαβαίνω προς τι η νοσταλγία και το καταθλιπτικό ύφος; Αν δεν σου αρέσει κάτι απλά το αλλάζεις.. τι να πουν άλλοι που είναι στην ηλικία σου και ακόμα προσπαθούν να πάρουν πτυχίο ή μένουν με γονείς;

Πόσο θράσος έχετε ορισμένοι να ειρωνεύεστε όσους φύγαμε έξω??? Το ότι φύγαμε δεν μας κάνει απαραίτητα και προνομιούχους! Νιώθω αμέριστη συμπαράσταση προς όλους όσους είναι άνεργοι, αμείβονται πολύ παρακάτω από αυτό που αξίζουν κτλ γιατί έχω υπάρξει μία από αυτούς και οι περισσότεροι άνθρωποι που αγαπώ στη ζωή μου εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία.Αλλά το ότι είμαι έξω, δεν με κάνει προνομιούχα, μου λείπουν οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, η χώρα μου και μου τη δίνει που κρέμομαι από έναν υπολογιστή για να μάθω τί γίνεται στην ΕΡΤ χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Και αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι το να βλέπω τις ευκαιρίες που έχει ένας πολίτης του εξωτερικού σε σχέση με τον Έλληνα κι ότι εγώ είμαι εδώ που είμαι και εκπαιδεύομαι για να παράξω κέρδος για μια ξένη χώρα κι όχι για τη δική μου που βουλιάζει. Και όσα και να λέτε μερικοί, εάν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Και επειδή προσωπικά έχω δει και τις 2 πλευρές μπορώ πολύ εύκολα να πω ότι καμιά δεν μου αρέσει.Καλό είναι να μάθουμε να είμαστε προσεκτικοί με τα όσα λέμε και να μην προσβάλλουμε τους συνανθρώπους μας επειδή είχαν την τύχη - ή την ατυχία (σε κάθε περίπτωση είναι θέμα τύχης κι όχι απαραίτητα αξίας) να κάνουν κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουμε εμείς. Αρκετά πια με την κατσίκα του γείτονα! Αυτή είναι η παθογένεια της Ελλάδας, δεν είναι ούτε οι Σαμαράδες, ούτε οι Βενιζέλοι, ούτε κανένας από αυτούς. Η κατσίκα του γείτονα είναι.

Ελλάδα μου, μου λείπεις.

Εγώ πάντως παθαίνω cultural sock κάθε φορά που έρχομαι Ελλάδα.