Some girls are bigger than others
Some girls are bigger than others
Some girls mothers are bigger than
Other girls mothers/Smiths
Eίναι η Κλάρα Πετάτσι κρεμασμένη ανάποδα στην κεντρική κρεαταγορά του Μιλάνο, Απρίλης του σαρανταπέντε. Στο διπλανό τσιγγέλι ο Μπενίτο-αυτός που βογγούσε και τη δάγκωνε και της έλεγε είμαι το ηφαίστειο που θα σε κάψει ολόκληρη.
Κι η Εύα η Μπράουν, καναδυό μέρες μετά στα υπόγεια της Καγκελαρίας. Με το κυανιούχο κάλιο στη γλωσσίτσα ,κάτι ωρών φρεσκοπαντρεμμένη. Σιγά μη φρούμαζε με τους παλιομπολσεβίκους που έσπαζαν κλειδαριές. Κανείς δε θα μας χωρίσει γουρουνάκι μου, θα ψιθυρίσει στον Αδόλφο και Θεό της πριν πετάξει για τα οξυζενέ σύννεφα.
Κι η μικρούλα Ζαν Εμπιτέρν είναι. Ετοιμόγεννη, με την κοιλιά τούρλα να πηδάει απ' τον πέμπτο μια μέρα μετά την κηδεία του Αμεντέο Μοντιλιάνι της.
The hands of he and the promise that he is blessed among women θα της τραγουδήσει κάτι χρονάκια αργότερα η Πάττυ Σμιθ στο I'm dancing barefoot.
Είναι ο έρωτας ως φαντασίωση θανάτου στον Εραστή της κομμώτριας του Λεκόντ και στον Θυρωρό της νύχτας της Καβάνι : θάνατος -λουτήρας για τη Ματίλντ, θάνατος- γυαλί για τη Λουτσία.
Είναι η βάρκα με την Οσιάν στους Σταυρωμένους εραστές του Μιζογκούτσι.
Είναι το μη φύγεις Ντόρη μου, θα φαρμακωθώ της Χέλμη στα Κόκκινα φανάρια.
Είναι το αν μπορούσα να τον αναστήσω με πέντε φιλιά, ποτισμένα από το αίμα της μετανιωμένης μου καρδιάς, θα το έκανα,της Κάτιας Γιαννακοπούλου για τον αρχιμανδρίτη ΄Ανθιμο.
Είναι η Τασία της Βούρτση στο Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα που περιμένει,περιμένει,περιμένει, δεν κουράζεται να περιμένει τη θάλασσα να της φέρει τον Βασίλη.
Είναι κι η Ζαννί απ' Το βιβλίο της Μονέλ του Σβομπ,που είναι φτυστή η Τασία της Βούρτση-
'' ο αγαπημένος της Ζαννί είχε μπαρκάρει ναύτης και ήταν μονάχη,ολομόναχη. ΄Εγραψε ένα γράμμα και το σφράγισε με το μικρό της δάχτυλο και το πέταξε στο ποτάμι ανάμεσα στα μακριά κόκκινα χορτάρια. ΄Ετσι θα έφτανε ως τον Ωκεανό. Η Ζαννί στην πραγματικότητα δεν ήξερε να γράφει, αλλά ο αγαπημένος της έπρεπε να καταλάβει,αφού το γράμμα ήταν ερωτικό''(...)
Είναι και μερικές φίλες μου από τη Λάρισα και κάτι γνωστές μου από ΄Εβρο.
Είναι πολλές . Είναι Λεγεών. Είναι πανέξυπνες και είναι θεόχαζες. Είναι τρισάθλιες και είναι εξαίσιες. Είναι πολύ κακές και πολύ καλές.
Είναι οι δούλες της αγάπης.
σχόλια