Ακολουθησα την συμβουλή σου και του μίλησα και τον ρώτησα αν όλα είναι καλά και αν έχει κάτι (όχι συγκεκριμένα μαζί μου, γενικά). Μου είπε μια,δυο δικαιολογίες και αυτό ήταν...συνεχίζουμε να μιλάμε απόμακρα στο σχολείο και κάθε είδους επικοινωνίας εκτός σχολείου έχει κοπεί...δεν ξέρω τι να κάνω, πώς να φερθώ...ειλικρίνα δεν ξέρω τι μπορεί να τον ενόχλησε...Ακόμα και αν δεν έδειξα αρκετό ενδιαφέρον,πώς μπορεί να άλλαξε τόσο απότομα; Κυριακή βράδυ κανονίζαμε να κάνουμε κοπάνα 2 πρώτες ώρες Δευτέρας και να πάμε για καφέ και Δευτέρα πρωί ούτε κοπάνα κάνουμε όυτε τίποτα και από τότε 180μοίρες στροφή...
14.2.2014 | 18:19
Φιλία ή έρωτας?Καλά ξεμπερδέματα!
Λοιπόν. Φίλοι κολλητοί τα τελευταία 6 χρόνια. Κάνουμε πολύ στενή παρέα (αν και δεν βγαίνουμε συχνά μαζί γιατί οι υπόλοιπες παρέες μας διαφέρουν), καθόμαστε μαζί στο σχολείο σε όλα τα μαθήματα, γελάμε, μιλάμε πολυ στο facebook, κινητό κλπ όταν είμαστε σπίτι και γενικά υπάρχει καθημερινή τριβή που μας έχει φέρει πολύ κοντά και μας έχει κάνει να μοιραστούμε πολύ προσωπικά ζητήματα, προβλήματα και αναζητήσεις. Τον τελευταίο χρόνο ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά, μιλάμε συνέχεια, γελάμε, αρχίζουμε και βγαίνουμε, πηγαίνουμε σε πάρτυ μαζί, σε εκθέσεις, σε συναυλίες. Και ένα ωραίο Σάββατο-ΤΙ ωραίο Σάββατο- φιλιόμαστε. Και μετά έρχεται η Δευτέρα στο σχολείο-εγώ σχετικά απόμακρη χωρίς να θέλω να πιέσω καταστάσεις- και εκείνος με φιλάει. Έρχεται η Τρίτη, έρχεται και με βρίσκει μόνος του και με ξαναφιλάει. Τετάρτη πρωί πάλι το ίδιο (με δική του πρωτοβουλία) και Πέμπτη ξανά. Αρρωσταίνει Παρασκευή δεν έρχεται σχολείο. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε το Σαββατοκύριακο αλλά αυτός είναι άρρωστος και δεν τα καταφέρνουμε. Η συμπεριφορά του παραμένει ίδια. Μιλάμε πολύ, με σπόντες και τα σχετικά. Και έρχεται η Δευτέρα και αντικρίζω άλλο άνθρωπο. Όχι να με φιλήσει δεν έρχεται αλλα ΟΥΤΕ να με κλάσει μιλαμε. Τρίτη σήμερα και έχουμε το ίδιο. Αποφεύγει επιδεικτικά να μείνουμε μόνοι μας ή να μιλήσουμε σε λίγο πιο προσωπικό τόνο. Συνεχίζουμε να καθόμαστε μαζι εννοείται αλλά έχουν κοπεί οι βλακείες που κάναμε και τα αστεία και όλα.Και δεν καταλαβαίνω ειλικρίνα...ξέρω πως δεν πίεσα καταστάσεις, ξέρω πως το φταίξιμο δεν ειναι δικό μου, αλήθεια.Απλά το ερώτημα μου είναι πώς γίνεται να ξενέρωσε και γιατί; Μήπως τελικά δεν έπρεπε να είμαι επιφυλακτική και πρέπει να δείξω εγώ περισσότερα; Ή μήπως απλά να το βουλώσω, να κάνω την πάπια ελπίζοντας να διασώσω ότι γίνεται άπό την-ήδη- κατεστραμμένη μας φιλία? ΟΕΟ? Από την μία σκέφτομαι πως κάτι έχει συμβέι που ίσως αγνοώ αφού όταν τον ρώτησα αν είναι καλά μου ειπε απλά "καλα απλά έχω άγχος με κάτι" και δεν συνέχισα την συζήτηση. Από την άλλη μήπως απλά προσπαθώ να βρω δικαιολογίες για να μην αποδεχτώ ότι το μετάνοιωσε? Απλά και ξεκάθαρα.Αλλά πάλι αν το μετάνοιωσε έτσι, απλά και ξεκάθαρα, δεν θα έπρεπε να ενημερωθώ; Είναι λογικό να περνάει το μήνυμα του με αυτόν τον τρόπο; Δεν καταλαβαίνω ειλικρίνα. Πως χειριζομαι εγώ την κατασταση τώρα?ΟΕΟ?
1