Το βιβλιοπωλείο έγινε καυτό θέμα συζήτησης χτες, μετά την ηχηρή γνωστοποίησή του πως δεν ενδιαφέρεται να παραγγείλει το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, που κυκλοφορεί απ' τις Εκδόσεις Λιβάνη.
Διαβάσαμε στο facebook του Free Thinking Zone
Αγωνιζόμαστε για το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός στην ελευθερία. Αναφαίρετο όμως δικαίωμα είναι πρωταρχικά η ζωή.Το πρώτο χωρίς το δεύτερο δεν μπορεί να υπάρξει.
Ευχαριστούμε για την κατανόηση.
Στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου έβλεπες το εξής σημείωμα.
Μίλησα με την ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου κυρία Αρετή Γεωργιλή, και της ζήτησα -αφού δεν πουλάει το βιβλίο του Κουφοντίνα- να μας προτείνει μερικά άλλα βιβλία για τη βία.
Καταρχάς τι θέλετε να δείξετε αυτήν σας με την κίνηση;
Τίποτα απολύτως. Θέλουμε να ενημερώσουμε απλώς τους φίλους μας που μας ρωτούν αν θα έχουμε το βιβλίο με την απόφαση μας να μην το έχουμε και εξηγούμε, ως οφείλουμε γιατί πήραμε την απόφαση αυτή.
Χρησιμοποιήσαμε για τον λόγο αυτό τα κοινωνικά δίκτυα που χρησιμοποιούμε δύο χρόνια τώρα συστηματικά στο Free Thinking Zone και κάναμε και μία ανάρτηση στο εσωτερικό του καταστήματος.
Κάποιοι σας κατηγόρησαν για λογοκρισία και είπαν ότι η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Τι απαντάτε;
Βεβαίως είναι αδιαπραγμάτευτη. Και εμείς εκφραστήκαμε με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχουμε το ίδιο δικαίωμα;
Επίσης, εμείς δεν προτρέψαμε κανέναν να μην αγοράσει το βιβλίο. Τουναντίον τους καλέσαμε αν θέλουν να το αγοράσουν από άλλα βιβλιοπωλεία. Πού ακριβώς είναι η λογοκρισία λοιπόν όταν σ' αλλά 2500 βιβλιοπωλεία το εν λόγω βιβλίο κυκλοφορεί ελεύθερα;
Κύριε Δημοκίδη δεν προκρίνουμε την απαγόρευση της κυκλοφορίας του βιβλίου, ούτε καταδικάζουμε το εκδοτικό εγχείρημα. Υπερασπιζόμαστε λυσσαλέα το δικαίωμα του καθενός να γράφει ό,τι θέλει, να εκδίδει ό,τι θέλει και να λέει ό,τι θέλει. Αλλά και εμείς θα κάνουμε το ίδιο.
Θα επιλέγουμε τα πολιτιστικά αγαθά και τις απόψεις που θα βάζουμε τόσο στα ράφια μας, όσο και στο τραπέζι μας και θα κριθούμε από τα αποτελέσματα.
Άρα υποθέτω ότι υπάρχουν και άλλα απ' τα βιβλία που κυκλοφορούν στην Ελλάδα τα οποία δεν παραγγέλνετε και δεν πουλάτε...
Φυσικά. Για παράδειγμα, στο βιβλιοπωλείο μας δεν έχουμε παραδοσιακά ευπώλητα βιβλία που έχουν άλλα βιβλιοπωλεία γιατί δεν θεωρούμε ότι δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα του μαγαζιού και την έμφασή του στο ποιοτικό βιβλίο. Είναι και αυτό λογοκρισία; Υπάρχει κάποιος νόμος που ορίζει ότι όλα τα βιβλιοπωλεία πρέπει να είναι όλα ίδια αναγκαστικά;
Κρίνουμε λοιπόν ότι το εν λόγω βιβλίο-όπως και άλλα πολλά που ΔΕΝ έχουμε -δεν υπηρετεί τον χαρακτήρα και τον λόγο ύπαρξης του Free Thinking Zone, που δεν είναι άλλος από το να προωθεί τον πολιτισμένο διάλογο και τη συζήτηση, χωρίς προσβολές, χωρίς βία, χωρίς ύβρεις, μία νέα νοοτροπία συνεννόησης και κοινωνικής συναίνεσης για να πάμε σαν χώρα ένα βηματάκι μπροστά. Υπό αυτή την έννοια, εδώ και δυο χρόνια που λειτουργούμε, έχουμε επιλέξει να μην φιλοξενούμε τις απόψεις ανθρώπων που είτε με τα λόγια, είτε με τις πράξεις τους είτε με τα γραπτά τους δεν υπηρετούν αυτόν τον σκοπό.
Δεν καταλαβαίνω επομένως σε τι θα μας χρησίμευε η περιγραφή στυγνών δολοφονιών προς αυτήν την κατεύθυνση του διαλόγου και της συνεννόησης.
Πήραμε λοιπόν την απόφαση να μη γίνουμε συνεργοί.
Απλά να ενημερώσουμε τους αναγνώστες σας ότι πολλές φορές κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που οργανώνουμε επιχειρήθηκε από διάφορους να δυναμιτίσουν τους κανόνες αυτούς και δεν το επιτρέψαμε.
Υπήρξαν πολύ έντονες αντιδράσεις από κάποιους, μέχρι και σοβαρές απειλές...
Θέλουμε και θα παραμείνουμε συνεπείς με αυτό το οποίο είναι το Free Thinking Zone και δεν θα βάλουμε νερό στο κρασί μας για κανέναν.
Τέλος πια με τους τραμπουκισμούς, τους εκφοβισμούς και τις ψευτομαγκιές. Όποιος θέλει να μείνει σε αυτές τις μεθόδους και να μας φρενάρει διαρκώς ας πάει αλλού. Όποιος όμως θέλει πραγματικά να συζητήσει, όσο σκληρές, ανατρεπτικές ή ακόμα αποκρουστικές και αν είναι οι απόψεις του σε κάποιους, είναι ευπρόσδεκτος.
Στο Free Thinking Zone το μόνο που λογοκρίνεται είναι η βία.
Καλά, δεν φοβάστε τις απειλές;
Δέχτηκα και συνεχίζω να δέχομαι πολλά συγχαρητήρια και πολλές απειλές. Είμαστε βλέπετε η χώρα της υπερβολής! Αν είναι να φοβόμαστε σε καθεστώς δημοκρατίας κ. Δημοκίδη τότε καλύτερα να το κλείσω και να πάω σπίτι μου.
Όπως λέτε, δεχτήκατε και πολλά συγχαρητήρια. Πώς νιώθετε μ' όλη αυτήν την υποστήριξη και τη δημοσιότητα που πήρε το βιβλιοπωλείο;
Κάνουμε αυτό που πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε γι’ αυτό με πολλά εμπόδια. Σε μία χώρα όπου αυτό το προφανές είναι εξαίρεση, φτάσαμε στο παράλογο σημείο με τα 80 τετραγωνικά μας να είμαστε διαρκώς στη δημοσιότητα από την πρώτη στιγμή που ανοίξαμε. Είτε για την ανάγκη απλοποίησης του υγειονομικού κώδικα, είτε για τη μάχη με τη γραφειοκρατία που δίνουμε, είτε για τη λειτουργία την Κυριακή, είτε για την ενιαία τιμή βιβλίου, είτε για τα βιβλία και τις εκδηλώσεις που επιλέγουμε να κάνουμε, είτε ακόμη για τους καλεσμένους που έχουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσες επιθέσεις δεχόμαστε επειδή απλώς καλούμε ανθρώπους με εκ διαμέτρου διαφορετική οπτική.
Ο ουσιαστικός διάλογος και όχι τα πυροτεχνήματα εντυπώσεων και οι ενορχηστρωμένες διαμαρτυρίες δεν είναι εύκολο πράγμα. Πολλές φορές με πιάνω να αναρωτιέμαι αν έκανα καλά που άνοιξα μαγαζί με τέτοιο concept στην Ελλάδα.
Ε, αυτές τις στιγμές τα συγχαρητήρια και η παρότρυνση είναι για μένα η καλύτερη πολυβιταμίνη! Τους ευχαριστώ όλους, είναι μία μορφή γενναιότητας και αυτή.
Ποιο βιβλίο (από αυτά που έχετε στο βιβλιοπωλείο) σχετικό με τη βία και το φαινόμενο της τρομοκρατίας θα συστήνατε στους αναγνώστες;
Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες αναλύσεις τελευταία. Συνιστούμε τα «Η πολιτική βία στην ελληνική κοινωνία» του Δ. Ψυχογιού (εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ), «Η Βία» των Ξ.Κουναλάκη, Π.Μανδραβέλη, Μ.Μητσού, Τζ. Μοσχολιού και Τ. Παππά (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ), «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική» συλλογικό (εκδόσεις ΔΙΑΠΥΡΟ), «Ταυτότητα και βία» Αμάρτια Σεν (εκδόσεις Αλεξάνδρεια), «Χάος και βία», Στ.Χόφμαν (εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ), «Ο επαναστημένος άνθρωπος» Α.Καμύ (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ)
Και ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για το οποίο έχουμε κατηγορηθεί εξίσου επειδή το έχουμε, με τίτλο: «Για την ατομική τρομοκρατία, τη βία και την επανάσταση» των Β.Λένιν, Ρ.Λουξεμπουργκ, Λ.Τρότσκυ (εκδόσεις ΚΟΡΟΝΤΖΗ)
Επίσης συνιστώ πριν απ’ όλα να ξαναδιαβάσουμε κάποια κλασικά κείμενα όπως Ρουσό, Λοκ, Πλάτωνα αλλά και τους Δίκαιους του Καμύ, βιβλίο που πραγματεύεται το θέμα της βίας στην επανάσταση.
Ιδού ένα μικρό, χρήσιμο απόσπασμα από τον διάλογο μίας ομάδας επαναστατών που ετοιμάζεται να δολοφονήσει τον Μεγάλο Δούκα:
Σόνια: Θα μπορούσες να πυροβολήσεις με ανοικτά μάτια από κοντά ένα παιδί;
Στεπάν: Αν μου το έλεγε η οργάνωση θα μπορούσα.
Σόνια: Γιατί κλείνεις τα μάτια;
Στεπάν: Ίσως για να σκεφτώ καλύτερα τη σκηνή και να απαντήσω αφού δω καλύτερα την εικόνα.
Σόνια: Άνοιξε τα μάτια και νιώσε πως η οργάνωση θα’ χανε το κύρος και την επιρροή της αν ανεχόταν έστω για μία στιγμή να σκοτώνονται παιδιά από τις μπόμπες της.
Στεπάν: Δεν με νοιάζουν αυτές οι ανοησίες. Όταν αποφασίσουμε να ξεχάσουμε τα παιδιά, εκείνη την ημέρα θα είμαστε άρχοντες του κόσμου και η επανάσταση θα θριαμβεύσει.
Σόνια: Την ημέρα εκείνη η επανάσταση θα μισηθεί απ’ όλη την ανθρωπότητα.
Στεπάν: Τι σημασία έχει; Αν αγαπάμε την επανάσταση τόσο που να την επιβάλουμε σε όλο τον κόσμο θα σώσουμε την ανθρωπότητα κι από την σκλαβιά.
Σόνια: Κι αν η ανθρωπότητα απορρίψει την επανάσταση; Κι αν ολάκερος ο λαός, που αγωνίζεσαι γι’ αυτόν δεν θέλει να σκοτώνονται τα παιδιά; Πρέπει τότε να χτυπήσεις και τον λαό;
Καλάγιεφ: Στεπάν, ντρέπομαι για μένα, κι όμως δεν θα σε αφήσω να συνεχίσεις. Δέχθηκα να σκοτώσω για να ανατρέψω τον δεσποτισμό. Μα πίσω απ΄ όσα λες βλέπω να διακρίνεται ένας άλλος δεσποτισμός, που θα με μεταβάλει σε δολοφόνο, ενώ εγώ προσπάθησα να φέρω δικαιοσύνη.
σχόλια