Όλο «Θα σε φάω» και «Θα σε φάω» ψιθυρίζουν με νόημα τα ζευγάρια μεταξύ τους εδώ και λίγες μέρες. Και ανοίγουν το στόμα σαν κροκόδειλοι για να δώσουν επικίνδυνα φιλιά από τότε που ο Σάκης Ρουβάς έκανε εξομολόγηση σε μια «νόστιμη πολύ ξεροψημένη φρυγανίτσα», κάνοντας ένα στιγμιαίο σουξέ μετά από καιρό και αφήνοντας ταυτόχρονα ολόκληρη την Ελλάδα μαλάκα με το θράσος του να τραγουδάει τέτοια ελαφριά πράγματα, από αυτά που οι περισσότεροι -οπισθοδρομικοί στο μάρκετινγκ- συνάδελφοί του θα απέρριπταν οι φτωχοί (κυριολεκτικά) μετά βδελυγμίας και ξινίλας.
Κάποιοι χωρίς χιούμορ, έτσι σκέτοι και άσχημοι όπως είναι (υποπτεύομαι), του επιτέθηκαν αστραπιαία, όπως οι κόμπρες, γιατί προφανώς και είναι εύκολος στόχος ένας καλοχτενισμένος σταρ στα σαράντα του, που τραγουδάει και χορεύει, λουσμένος στα δυνατά φώτα μιας ακριβής παραγωγής τύπου Glee, «δεν θα σου αφήσω ούτε ένα ψιχουλάκι» κι όλα αυτά με μπλαζέ ύφος και rat-pack styling αλά Φρανκ Σινάτρα.
Όμως, το βρίσκω πραγματικά υποκριτικό και αναίτια βαρύ σαν το τσιμέντο να κρίνεις έτσι, αυστηρά λες και πρόκειται για τις άριες μιας μέτζο σοπράνο, τα διαφημιστικά στιχάκια ενός ανέκαθεν ειλικρινή στις προθέσεις pop star, ο οποίος ποτέ δεν καμώθηκε ούτε την Κάλλας (στα υψηλά) ούτε και τον Καζαντζίδη (στα χαμηλά).
Ο Σάκης Ρουβάς, που αν θυμάσαι κατάλαβε από τα πρώτα του βήματα στο τραγούδι τη σημασία που έχει το γεμάτο στομάχι για τον έρωτα, τραγούδησε το «θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας» πριν σχεδόν είκοσι χρόνια. Και ακόμη και σήμερα, με αυτό το ελαφρύ σαν φρυγανίτσα, αλλά ταυτόχρονα τόσο ακομπλεξάριστα fun τραγούδι, σείονται οι τοίχοι στα live του και χοροπηδάνε οργασμικά οι ώριμες πια Ρουβίτσες να πιάσουν το ταβάνι από έκσταση. Κανένα άλλο δεν τις αγγίζει, βλέπεις, εκεί κάτω από το στήθος και πάνω από τον αφαλό όπου εδρεύουν ο πόθος μαζί και οι καούρες.
Τότε παλιά, που ο Σάκης ήταν μικρός και δεν ήξερε τι έκανε, οι μεγάλες επιτυχίες με τους διπλής ανάγνωσης στίχους, όπως το προκλητικό «Πάρ’ τα», συνέβαιναν ερήμην του, ενώ σήμερα, που έχει αποδείξει σε εχθρούς και φίλους την επίγνωση με την οποία σχεδιάζει αυτός και το team του κάθε τους κίνηση, είναι σίγουρο ότι είχε από πριν μετρήσει με πολύπλοκα εργαλεία της στατιστικής τόσο τον χαμό που ξέσπασε με την ατάκα «Θα σε φάω» στα social media (στο twitter «έτρωγαν» ο ένας τον άλλον δευτερόλεπτα μετά την πρώτη προβολή του σποτ), όσο και τις επιπτώσεις όλης αυτής της καμπάνιας στο αειθαλές image του, που (πρέπει πάση θυσία να...) παραμένει σταθερά και αναλλοίωτα άτρωτο.
Και είναι να αναρωτιέσαι πως γίνεται άλλοι να καταστρέφονται έτσι απλά επειδή κλείνουν τα ματοτσίνορα με λάθος ρυθμό, κι αυτός που έχει βάλει φούστα Valentino, έχει λιθοβοληθεί στην Πράσινη Γραμμή κι έχει γίνει κακόγουστο εξώφυλλο στο Nitro, γυμνός με έναν φλεγόμενο δυναμίτη στα παπάρια, να την έχει γλιτώσει τόσα χρόνια δίχως εμφανείς αμυχές και μώλωπες να του σκιάζουν την πουληστερή για τους διαφημιστές τελειότητα.
Είναι θυμίζω αυτό το μαγικό πράγμα που συμβαίνει με τους σταρ. Σαν τη Miley Cyrus, που όσο περισσότερο βγάζει τη γλώσσα, τόσο περισσότερο, αντί να αηδιάζουμε, θέλουμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο στο instagram. Σαν τη Lana del Rey που φόρεσε με το ζόρι πέρυσι ξανά τα καυτά τζιν σορτσάκια σε εκατομμύρια κορίτσια σε όλον τον κόσμο. Ή ακόμη και σαν τη Νατάσα Μποφίλιου που απενεχοποίησε το πλατινέ μαλλί και το κόκκινο κραγιόν και τώρα, αν πας κάπου κουλτουριάρικα, είναι πιο φωτεινά τα κεφάλια -όχι εκείνο το κατσαρό καρέ σε πεθαμενατζίδικο κορακί που βασίλευε για χρόνια στο έντεχνο κοινό.
Και πάνω απ’ όλους είναι ο Σάκης, ένα δοχείο που κάθε φορά μοσχοβολά σαν ό,τι τον γεμίζουνε, πάνω από τον οποίο το φωτοστέφανο του συμπαθούς και καλού παιδιού διαγράφει έναν τέλειο κύκλο (χωρίς καθόλου αιχμηρές γωνίες) και που με έκανε, το παραδέχομαι, αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια να αλλάξω υποσυνείδητα τις στάνταρ διαδρομές μου ανάμεσα στα ράφια του σούπερ μάρκετ.
Όπως τώρα... Όχι για να βρω μια οποιαδήποτε, αλλά την πιο «νόστιμη πολύ ξεροψημένη φρυγανίτσα». Αν δεν είχα ευαίσθητα δόντια, θα σε έτρωγα.
σχόλια