Απο τον Cayetano
Νεάπολη Θεσσαλονίκης, Κεσσάνης 7. Σε εκείνη την κόκκινη πολυκατοικία απέναντι από την ιστορική Jardine. Πρέπει να ήταν το 1983-1984 και εγώ δημοτικό, όχι μεγαλύτερος απο 7 χρονών. Στο ίδιο δωμάτιο εγώ και η αδελφή μου. Μουσική απο ένα γκρί ραδιο-κασσετόφωνο και οι τοίχοι γεμάτοι πόστερ απο Iron Maiden, Skidrow, Accept και όλα τα καλούδια της εποχής με τα οποία η αδελφή μου φρόντιζε να μας τυραννάει.
Έμελλε όμως να έρθει η μέρα, που η αδελφή μου, άθελα της, θα μου άλλαζε τη ζωή όταν ακούγοντας μια συλλογή, "έσκασε" το "Another Brick In The Wall" των Pink Floyd. Έτρεξα στο δωμάτιο να την ρωτήσω τί είναι αυτό που ακούμε, σημάδεψα την κασέτα ώστε να μπορώ να την βρίσκω εύκολα και χωρίς να καταλαβαίνω τί λέει το κομμάτι, περίμενα καρτερικά τα Χριστούγεννα ώστε να αγοράσω τον δίσκο απο το δισκοπωλείο της γειτονιάς. Όπως και τελικά έγινε… Ακόμη δεν θα ξεχάσω την έκπληξη του δισκοπώλη στην θέα ενός πιτσιρίκου που του ζητούσε τον συγκεκριμένο δίσκο. "Ο μπαμπάς σου σε έστειλε;" ρωτούσε επίμονα και τελικά του είπα "ναί" μόνο και μόνο για να μ'αφήσει ήσυχο.
Η "αθωότητα" μου έπαψε να υπάρχει την στιγμή που κατάφερα να ακούσω τον δίσκο απο την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν ήμουν πια ένας απλός πιτσιρικάς. Ήμουν ένας πιτσιρικάς σοκαρισμένος και διψασμένος να μάθει να παίζει μουσική. Από τον επόμενο Σεπτέμβριο, έγινα μαθητής ωδείων και μέλος σε φιλαρμονικές και ορχήστρες. Το να παίζω μουσική έγινε συνώνυμο του "αναπνέω". Από όλες όμως τις παρτιτούρες και τις εκατοντάδες ώρες μαθημάτων, αυτό που με στιγμάτισε ήταν το αργό, νωχελικό παίξιμο του Richard Wright και το στιβαρό -χωρίς φανφάρες και ποζεριλίκια- μπάσο του Roger Waters.
Μέχρι το Γυμνάσιο, είχα όλους τους δίσκους τους, τα βιβλία τους ακόμη και κάποια bootlegs. Είχα παθιαστεί τόσο που οι θείοι μου, όταν ήταν να μου κάνουν δώρο, μου έκαναν κάτι σχετικό μ'αυτούς… Δίσκο, μπλούζα, οτιδήποτε… Είχα γεμίσει τα θρανία και τους τοίχους με το όνομα τους και ακόμη δεν το χόρταινα...
Νομίζω πως αν εκείνο το μεσημέρι, εκείνη την ημέρα ήμουν στον δρόμο με τα άλλα πιτσιρίκια ή αν η αδελφή μου δεν άκουγε την μουσική της τόσο δυνατά (κάτι για το οποίο μαλώσαμε άπειρες φορές), δεν θα ήμουν αυτό που σήμερα είμαι. Θα ήμουν κάποιος άλλος. Σίγουρα όμως όχι τόσο ευτυχισμένος.
The Wall
Aπο Βικιπαιδεια
Το The Wall είναι το ενδέκατο στούντιο άλμπουμ από το αγγλικό progressive rock συγκρότημα Pink Floyd. Κυκλοφόρησε ως διπλό άλμπουμ, στις 30 Νοεμβρίου 1979, άρχισε να ερμηνεύεται ζωντανά με περίτεχνα θεατρικά εφέ, και μετατράπηκε σε μια ταινία μεγάλου μήκους με όνομα, Pink Floyd The Wall. Ο αριθμός των πωλήσεων είναι 30 εκατομμύρια. Είναι οι καλύτερες πωλήσεις που έχει κάνει διπλό άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής.
Το The Wall, έχει ως κύρια θέματα την εγκατάλειψη και τη προσωπική απομόνωση. Η ιδέα του άλμπουμ συλλήφθηκε κατά την διάρκεια της περιοδείας του συγκροτήματος In the Flesh Tour το 1977, όταν ο μπασίστας και στιχουργός Ρότζερ Γουότερς, απογοητευμένος από το κοινό τους, φαντάστηκε την δημιουργία ενός τείχους μεταξύ του συγκροτήματος και του κοινού. Το άλμπουμ επικεντρώνεται σε έναν χαρακτήρα, τον Pink, ο οποίος είναι βασισμένος στον Ρότζερ Γουότερς. Οι προσωπικές εμπειρίες του Pink ξεκινούν με την απώλεια του πατέρα του κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και συνεχίζουν με την γελοιοποίηση και κακοποίηση από τους δασκάλους του, την υπερπροστατευτική μητέρα του και τέλος την διάλυση του γάμου του.
Όλα αυτά συμβάλλουν στην ενδεχόμενη αυτοεπιβληθείσα απομόνωση του από την κοινωνία και παριστάνονται με ένα εικονικό τείχος. Κάθε ένα από αυτά τα τραύματα μετατρέπονται μεταφορικά σε "τούβλα στο τείχος" (bricks in the wall). Ο πρωταγωνιστής γίνεται τελικά αστέρι της ροκ, του οποίου οι σχέσεις αμαυρώνονται από την απιστία, τη χρήση ναρκωτικών, και τις εκρήξεις βίας. Δεδομένου ότι ο γάμος του καταρρέει, τελειώνει το χτίσιμο του τείχους του, ολοκληρώνοντας έτσι την απομόνωση του από την ανθρώπινη επαφή. Κρυμμένος πίσω από το τείχος του, η κρίση του Pink κλιμακώνεται, και πιστοποιείται με μια παραισθησιογόνα εμφάνιση επί σκηνής, στην οποία πιστεύει ότι είναι ένας φασίστας δικτάτορας και εμφανίζεται σε συγκέντρωση όμοια με αυτή των Νεοναζί, όπου εξαπολύει άνδρες σε διάφορους θαυμαστές που πιστεύει ότι είναι ανάξιοι. Βασανισμένος από την ενοχή, δικάζει τον εαυτό του (trial) να γκρεμίσει το τείχος, αφήνοντας τον Pink να βρει άνοιγμα προς τον έξω κόσμο.
Το άλμπουμ γίνεται πλήρης κύκλος κλείνοντας με τα λόγια "Isn't this where...", που είναι οι πρώτες λέξεις της φράσης που ξεκινάει το άλμπουμ,"...we came in?".
*Το Once Sometime του Cayetano κυκλοφορεί από την KLIK records. Στις 23 Μαρτίου ο Cayetano θα παίξει μουσική στο Rumors στη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Ακούστε τις μουσικές του στο Soundcloud. Η σελίδα του στο Facebook είναι εδώ.
σχόλια