________________
1.

Αγαπημένη Λένα,

Με αφορμή την (ερωτική) επιστολή που έστειλε ο Μάρκ Τουαίν στη γυναίκα του για τον εορτασμό της 7ης επετείου του γάμου τους και βρίσκεται εδώ, στην οποία μεταξύ άλλων (παραμερίζω τον διεκπεραιωτικό της χαρακτήρα αλλά και την αξιοθαύμαστη τεχνική για τη συγγραφή της) ο επιστολογράφος δίνει συγχαρητήρια στον εαυτό του που την παντρεύτηκε!!!

Ερώτηση/-εις: είναι ναρκισσιστικές οι εκδηλώσεις του έρωτα- με την έννοια ότι οι λεκτικές εξομολογήσεις - ερωτικές επιστολές λειτουργούν ως έπαινος γι΄ αυτόν που είναι μαζί σου ακριβώς επειδή είναι μαζί σου?

Είναι αυτάρεσκο συναίσθημα ο έρωτας????-Αγάπη

Βεβαίως και είναι ναρκισσιστικές οι εκδηλώσεις του έρωτα, φυσικά και είναι αυτάρεσκο συναίσθημα, και κυρίως, ελαφρώς φτηνό. Όσο πιο ασήμαντος είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο πολύ τον απασχολεί το θέμα, όσο περισσότερο τον δέρνει η άγνοια, η αγραμματοσύνη και η αδιαφορία για τα πάντα, τόσο περισσότερο συζητάει το πόσο και πώς ερωτεύτηκε στη ζωή του, λες και κατάφερε τίποτα σπουδαίο.

Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι το μυστικό επιτυχίας του σκυλάδικου.

Όταν πρόκειται για σπάνιους ανθρώπους όπως ο Mark Twain, o οποίος κατάφερε πάρα πολλά και το ήξερε, αυτή η δήλωση είναι αγαπησιάρικη και πολύ γλυκιά.

________________
2.

Καλησπέρα Λένα!
Γνώρισα πρόσφατα ένα άτομο μέσω κοινών γνωστών, το οποίο με προσέγγισε πολύ διακριτικά και ευγενικά και εν τέλει έξυπνα. Δέχτηκα και πήγαμε για ένα καφέ και η αλήθεια είναι ότι με εντυπωσίασε το πόσο διαβασμένος και ψαγμένος είναι σε διάφορα ζητήματα. Μέχρις εδώ όλα ωραία και καλά, αλλά κολλάω στο γεγονός ότι είναι αστυνομικός. Κάπως μου κάθετε άσχημα βρε παιδί μου! Και ξέρω ότι έχει ξεκάθαρα να κάνει με το επάγγελμά του γιατί αν ήταν πχ οικονομολόγος, ή μηχανικός ή ακόμα και στρατιωτικός δεν θα με ενοχλούσε. Σκέφτομαι ότι θα ντρέπομαι να πω ότι βγαίνω με αστυνομικό αν και ξέρω ότι κανένας από την παρέα μου (γιατί για τους άλλους ποιος ενδιαφέρεται;) κανένας δεν πρόκειται να το σχολιάσει αρνητικά.. Να τονίσω ότι ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την αστυνομία ή τους αστυνομικούς, στην ευρύτερη οικογένεια υπάρχουν άτομα που δουλεύουν στην αστυνομία, αλλά εμένα γιατί μου βγαίνει έτσι;- Όλα στο μυαλό είναι

Σου βγαίνει έτσι γιατί έχεις κληρονομήσει τις ελληνικές αγκυλώσεις σχετικά με το τι είναι η εξουσία και στο πώς βγάζουμε την ουρά μας απ' έξω.

________________
3.

Καλημέρα Λενάκι!
Βγαίνεις με άτομο το οποίο είναι εμφανές ότι υπάρχει ενδιαφέρον και από τις 2 πλευρές! Πέφτει και φιλί (sic!) Ξαναβγαίνεις μετά από δική του πρόσκληση και όλα καλά. Και μετά εξαφανίζεται. Τσαφ, καπνός. Στέλνεις και ένα μήνυμα να μην λες ότι δεν την έκανα την προσπάθειά μου, τρως γείωση κανονική "θα σε πάρω εγώ να κανονίσουμε για την (σ.σ. προηγούμενη) Τρίτη" (famous last words) και μένεις με την απορία τί στο καλό έγινε (έγινε;) και τι να κάνω το βινύλιο που μου 'φερε "γιατί πρέπει να το ακούσω", τώρα που το άκουσα;
xx-Μαριδάκι

Έλα ρε Μαριδάκι, δεν την ψυλλιάστηκες με το βινύλιο; Θέλεις και εξήγηση;

________________
4.

Είμαι άντρας 30+ και ακόμα δεν έζησα τον έρωτα - έχω ζήσει όμως πολλά χρόνια σε σχέσεις, δεν ειμαι α-σχετος. Αλλά όλη αυτη την παραμύθα, με τα γόνατα που τρέμουν κλπ? Με τη σουπερ χημεια και τα ρέστα; Δεν την έζησα. Μήπως δεν το'χω; Μήπως απλά διάλεγα ψυχρές γυναίκες; Μήπως το καταπιέζω; Και γενικώς, άλλοι κάθονται και περιμένουν να έρθει να τους βρεί ο έρωτας, εγώ βγαίνω και τον αναζητώ. Ώστε αν τον βρω, έχει καλώς, αν όχι να έχω ήσυχη συνείδηση ότι προσπάθησα...- alexandergreek

Ο έρωτας έχει να κάνει με εμάς, λίγο έχει να κάνει με τους άλλους. Διάβασε και την ερώτηση 1 – ή, διάβασε όλο το 'Α μπα'.

Χρειάζεται ικανότητα παραμυθιάσματος και χτισίματος ενός μύθου. Όσο πιο καλά το συνδυάσεις αυτό με τον άνθρωπο που ταιριάζεις, τόσο το καλύτερο. Δεν ερωτεύονται όλοι με τον ίδιο τρόπο, ούτε ερωτεύονται όλοι. Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να ζήσεις την ένωση με έναν άλλον άνθρωπο. Αν το θέλεις αυτό δηλαδή. Οι «ψυχρές γυναίκες» δε σου φταίνε σίγουρα σε τίποτα. Ψάξε μέσα σου πρώτα.

________________
5.

Φίλτατη 'Α Μπα', θα καταθέσω και εγώ την ιστορία μου, μήπως εσύ είσαι σε θέση να με διαφωτίσεις. Το πράγμα έχει ως εξής: μου αρέσει ένας τύπος, που παρότι είναι μια χαρά παιδί, δεν ταιριάζουμε καθόλου. Δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και παρότι είμαστε στην ίδια παρέα δεν μπορώ να πω ότι προσωπικά εμείς οι δύο είμαστε κοντά. Έλα σου ομως που είναι κουκλί! Κάθε φορά που τον βλέπω το σαγόνι μου κολλάει στο πάτωμα... Last but not least, ΔΕΝ ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ! Ξέρω πως δεν είναι σε φάση για σχέση (χώρισε πρόσφατα) και ξεπέτες δεν κάνει (όχι εντός παρέας τουλάχιστον). Και έτσι όμως να μην ήταν τα πράγματα, δεν νομίζω ότι θα του άρεσα, οπότε καμία ελπίδα. Η ερώτηση μου είναι η εξής λοιπον: γιατί ασχολούμαι ακόμα?? δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι, και ας ξέρω ότι δεν βγάζει πουθενα! Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό. Πες μου τι πάει λάθος με μένα —σε παρακαλώ!- χαζή κι ονειροπόλα!

Τίποτα δεν πάει λάθος, η ομορφιά είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα. Πρόσεχε όμως: σε δικαιολογώ ΜΟΝΟ αν είναι όντως όμορφος, και μη μου πεις «γούστα είναι αυτά». Αν λες σε άλλους ότι είναι κουκλί και σε κοιτάζουν παράξενα, δε μιλάνε ή γελάνε, τότε όντως αναρωτήσου γιατί ασχολείσαι με κάποιον που δεν έχεις τίποτα κοινό.
Όμως μην το παρακάνεις κι όλας. Η καψούρα αυτού του είδους δεν είναι και τίποτα σπουδαίο που θέλει σώνει και ντε ανάλυση. Μερικές φορές θέλουμε να φάμε αντζούγιες μέσα από το βαζάκι. Μετά τρώμε μια και μας περνάει.

________________
6.

Αν και νιώθω ότι φυτρώνω εκεί που δε με σπέρνουν, γιατί εσύ έδωσες όντως τη σωστότερη απάντηση στην κοπέλα, ήθελα να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με την ερώτησή της. (Η ερώτηση 6, εδώ)
 

Ο λόγος είναι ότι, όντως μεν δεν έχει περιθώρια να τον βοηθήσει, επειδή όμως πρόκειται για άτομο που υπήρξε εξαιρετικά σημαντικό στη ζωή της κατανοώ το να θέλει έστω να ξέρει τι είναι αυτό που του συμβαίνει. Παραλυτική μνήμη δεν υπάρχει, υπάρχουν όμως παραληρηματικές αναμνήσεις. Μήπως ο φίλος της ή η ίδια η αναγνώστρια θυμόταν απλώς λάθος την έκφραση; Αν όντως πρόκειται για παραληρηματικές αναμνήσεις, βιβλιογραφία υπάρχει βασικά στα αγγλικά (delusional memory/memories). Δεν πρόκειται για αυτούσια ασθένεια, αλλά για σύμπτωμα διαφόρων ψυχικών νοσημάτων, και όντως είναι συχνότερο στην περίπτωση της σχιζοφρένειας.

Προσωπικά είχα ψάξει το θέμα όταν συνέβη σε φίλη μου, στην οποία προσπάθησα να συμπαρασταθώ παρά το ότι δεν είχα καν ιδιαίτερο δέσιμο μαζί της. Η ουσιαστικότερη συμβολή ήταν και στη δική μου περίπτωση ότι μίλησα στους δικούς της. Προσπάθησα όσο μπορούσα να διατηρήσουμε επαφή γιατί έδειχνε να τη βοηθάει. Ακόμη κι έτσι, η ψυχική επιβάρυνση ήταν φοβερή, και δε μπόρεσα να συνεχίσω για πολύ καιρό- και η δική της διάθεση εξάλλου εναλλασσόταν συνεχώς ανάμεσα στην ανάγκη για επαφή και για απομόνωση. Νιώθω εγωίστρια καμιά φορά άμα το σκέφτομαι, αλλά τότε ήμουν και η ίδια πολύ μικρότερη και μπερδεμένη. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν επρόκειτο για τον άνθρωπό μου. Τέλος πάντων, δεν απάντησα στα σχόλια της ημέρας γιατί είδα το γράμμα πολλές μέρες μετά και ίσως δεν έβλεπε κανείς το σχόλιό μου. Εν τέλει, συμφωνώ με τη δική σου συμβουλή, απλώς κατανοώ το βάρος, την ανάγκη να γνωρίζεις απλώς τι συμβαίνει σε κάποιον τόσο δικό σου.
Φιλικά, Ι.

Φυσικά και υπάρχει το βάρος, η τύψεις για εγωισμό, η ανάγκη να γνωρίζεις τι συμβαίνει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ όμως ότι υπάρχουν επαγγέλματα σχετικά με αυτά τα θέματα. Δεν γίνεται να τα λύσουμε εμείς, όσο κι αν το θέλουμε. Μερικές φορές ακόμη και το τι αντιλαμβανόμαστε ως συμπαράσταση μπορεί να είναι λάθος για κάποιες περιπτώσεις. Η προθέσεις, όταν πρόκειται για την υγεία κάποιου ούτε αρκούν, ούτε δικαιολογούν τον κίνδυνο για λάθος.

________________
7.

Αγαπητή Α,μπα; Τα συγχαρητήρια μου για την στήλη σου :) Ο προβληματισμός μου είναι ερωτικής φύσεως. Εδώ κ 2 μήνες είμαι με ένα παιδί που δεν έχει εμπειρία στις σχέσεις μιας και δεν τον ενδιέφερε ως τώρα. Το θέμα μου είναι το εξής, είναι πολύ κλειστός σαν χαρακτήρας και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Στις πράξεις φυσικά το αντί8ετο δείχνει αλλά η απόσταση ασφαλείας που έχει βάλει αναμέσα μας, περιορίζει να τον πλησιάζω παραπάνω. Με αποτελέσμα να μην μπορώ να εκφράζω τα όσα νιώ8ω για εκείνον και φυσικά και αυτός να μην εκφράζει τίποτα συναισθηματικής φύσεως. Θυμάμαι την ημέρα που του είπα ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του και απλά χαμογέλασε. Και δεν έγινε ποτέ λόγος για αυτό. Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να εκδηλωθεί η αν αποδεχτώ την πιθανότητα ότι δεν αισθάνεται τα ίδια με μένα?
Ευχαριστώ

Αγαπητό μου κορίτσι, ελπίζω να είσαι κάτω από 25, να έχει λήξει η ιστορία και να μη σου άφησε κανένα κουσούρι.
Όταν κάποιος είναι ψυχρός απέναντί σου, δεν είναι ένα αίνιγμα που πρέπει να λύσεις. Δεν είναι δικιά σου ευθύνη να ανοίξεις το στρείδι, ούτε είναι αποτυχία αν δεν τα καταφέρεις. Δεν είσαι ψυχίατρος.

Πρέπει να έχεις και το κουράγιο να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι. Λες ότι δεν έχει σχέσεις επειδή δεν τον ενδιαφέρει το θέμα. Ε, κάπου εδώ τελειώνει το πράγμα. Πώς είναι δυνατόν να επιμένεις και να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου ότι «στην πράξη ΦΥΣΙΚΑ το αντίθετο δείχνει;» Πού δε μιλάει για τα συναισθήματά του; Που δεν μπορείς εσύ να τα εκδηλώσεις; Που χαμογέλασε όταν είπες ότι είσαι ερωτευμένη; Που έχει βάλει απόσταση μεταξύ σας; Ποια είναι η πράξη που δείχνει το αντίθετο, και μάλιστα «φυσικά;»

Η ευθύνη σου είναι να είσαι αληθινή απέναντι στα δικά σου συναισθήματα, να έχεις τη δύναμη να παίρνεις ρίσκα και τη σοφία να αναγνωρίζεις πότε πρέπει να κάνεις πίσω.

Όταν λήξει η ιστορία, σκέψου γιατί πείστηκες ότι ερωτεύτηκες κάποιον που σε απέρριπτε τόσο ξεκάθαρα. Μου φαίνεται ότι το έκανες για να εκβιάσεις αντίδραση. Πολύ, πάρα πολύ κακός λόγος. Ο χειρότερος.