Κάτι κάνει λάθος ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος και τον τελευταίο καιρό το έθνος, όπως εκφράζεται στα social media, βάλει αναφανδόν καταπάνω του.
Προσπαθώντας να κατανοήσω τους λόγους και τις αφορμές κατέληξα στα παρακάτω συμπεράσματα:
Α) Η εκπομπή του λέγεται «Ευθέως» αν και πλαγιοκοπεί ανελέητα όποιον κάτσει απέναντί του, αποσπώντας β' διαλογής ατάκες που μοιραία γίνονται την επομένη τίτλος σε ένα από αυτά τα blogs που καταπίνουν βόθρους. Η διαδικασία αυτή τον τοποθετεί (ίσως και άθελά του) εγγύτερα στην μπόχα απ' ότι στη δημοσιογραφία, φερειπείν, του Σταύρου Θεοδωράκη που μοσχομυρίζει νόστιμα γεμιστά.
Β) Καλεί προσωπικότητες σαν απασφαλισμένες χειροβομβίδες σε αμφιλεγόμενες συνεντεύξεις με κοινό παρονομαστή την πρόκληση και τον ντόρο. Ένας καλεσμένος φαίνεται ότι του κατούρησε το στούντιο. Αυτό τον τοποθετεί εγγύτερα στην trash tv παρά στο παραδοσιακό talk show. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος για να γίνει ο Στέφανος Χίος.
Γ) Επειδή έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή που φανερώνει wannabe τρυφερό άνθρωπο (ποιητική συλλογή έγραψε –όχι το Mein Kampf), επειδή κάνει συχνά-πυκνά τα puppy eyes στην κάμερα και επίσης έχει δηλώσει «αν το φλώρος σημαίνει ένα αστικό στυλ, μια εμμονή στην ευγένεια και το να είσαι κύριος σε μία εποχή που τα ισοπεδώνει όλα, γουστάρω κιόλας (σημ. να με λένε φλώρο)», θα περίμενε κανείς να είναι προσεκτικός και τζέντλεμαν με τις γυναίκες και τα μεταξύ τους μύχια μυστικά, αντί να αποκαλύπτει το βίτσιο που είχε κάποια από τις ερωτικές συντρόφους του να της διαβάζει την ώρα της σεξουαλικής πράξης - άλλο που τελικά δεν της έκανε το χατήρι.
Αυτό τον τοποθετεί εγγύτερα στο είδος της τηλεπερσόνας, η φάτσα και οι δηλώσεις της οποίας αναπαράγονται περισσότερο επειδή λέει πιπεράτα και γαργαλιστικά πράγματα για τα προσωπικά της, παρά γιατί παράγει τηλεοπτικό πρόγραμμα ή βγάζει ειδήσεις. Τέτοιες τηλεπερσόνες είναι εύκολη βορά για το κοινό και τέτοια είναι η συνεισφορά τους στο σύστημα: ξεπηδούν, θεριεύουν, αναλώνονται, τελειώνουν.
Δ) Απαντάει με μανία σε ό,τι μικρό ή τεράστιο του καταλογίσουν και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω χωρίς να το εκμεταλλευτεί μιντιακά για να γιγαντώσει την αναγνωρισιμότητά του, χωρίς όμως να μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει όταν ο Φρανκενστάιν δημοσιότητας που δημιουργεί χέρι το χέρι, πόδι το πόδι, ζωντανέψει και αυτονομηθεί: Θα μπορεί να τον ελέγξει ή θα στραφεί εναντίον του; Όταν τον ξυλοκόπησαν άγρια στην οδό Ζωοδόχου Πηγής κοντά στα Εξάρχεια, γράφτηκε ότι ίσως να μην τον αναγνώρισαν καν και να τον πέρασαν για Χρυσαυγίτη. Ελπίζω να έκαναν αυτό το λάθος γιατί έχει ξυρισμένο κεφάλι. Όχι γιατί είδαν κάτι το ζόμπι στο βλέμμα του.
Ε) Σίγουρα υπάρχουν αυτή τη στιγμή κι άλλα τηλεοπτικά πρόσωπα με βεβαρημένο ιστορικό όσον αφορά την προβληματική σχέση τους με το κοινό αίσθημα (μου έρχεται πρόχειρα η Ελεονόρα Μελέτη), άνθρωποι στους οποίους τα blogs την πέφτουν σταθερά (καμιά φορά και εντελώς άδικα) και όλες οι ειδήσεις για εκείνους (ακόμη και οι πιο δραματικές, που μπορεί να αφορούν στην υγεία τους) διαβάζονται λίγο πλάγια και ειρωνικά. Όμως, είναι σίγουρα ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ο επικρατέστερος «αντιπαθητικός de jour», αυτός που βγαίνει στην τηλεόραση και τρίζει το twitter τους κυνόδοντες.
ΣΤ) Για να είμαι ειλικρινής, προσπαθώντας για τις ανάγκες αυτής εδώ της άποψης να σταχυολογήσω τις «επικίνδυνες» δηλώσεις του, που στοιβαγμένες σαν γιούκος η μια πάνω στην άλλη, θα μπορούσαν να είναι η αιτία που καταπλακώθηκε το image του, δεν βρήκα τίποτα τρομερό, τίποτα που να μπορεί από μόνο του να έχει τον αρμαγεδδωνικό αντίκτυπο που είχαν, για παράδειγμα, οι γνωστές δηλώσεις Βερύκιου.
Ίσως είναι, λοιπόν, αυτή η εμμονή και το συγκρουσιακό θράσος του να εκτίθεται με κάθε τρόπο, να βγαίνει και να λέει αυτό που πιστεύει κάθε ώρα με κάθε κόστος, που τον έχει βάλει σημαιοφόρο από κάτω στη λίστα με τους favorites. Να έχει χάσει το μέτρο, όπως έτσι κι αλλιώς το έχουμε δει να συμβαίνει επανειλημμένα κι από άλλους, και να θεωρεί ότι η τελεία είναι το ίδιο με τη δειλία, η παύση το ίδιο με τη φίμωση, η σιωπή το ίδιο με το τέλος. Και έτσι συνεχίζει σε φαύλο κύκλο να συζητιέται γι' αυτά τα κωμικοτραγικά που λέει, όχι για αυτά που ρωτάει –όπως είναι η απλοϊκή περιγραφή του επαγγέλματος που του έδωσε το βήμα.
Φαίνεται πως η σχολή δημοσιογραφίας που ζήλεψε από παιδί ήταν αυτή του Νίκου Μαστοράκη και αυτό ήταν φως φανάρι, πριν ακόμη καλέσει τον γκουρού στο στούντιο για να του αποτίσει φόρο τιμής. Όμως περισσότερο από Μαστοράκη, ο τρόπος που οργανώνει το τηλεοπτικό του προϊόν μου θυμίζει την ακραία φάρσα που υπηρέτησε ο Σάσα Μπαρόν Κοέν ως Ali G (ή ακόμη κι ως Μπόρατ).
Κι αν ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ήταν ένα τέτοιο καλοστημένο τρικ με χιούμορ, μια φτιαχτή περσόνα που έρχεται να δυναμιτίσει την υποκρισία, θα του έβγαζα το καπέλο και θα τον προσκυνούσα. Όμως όταν λέει διαρκώς ότι δεν είναι τίποτα άλλο από τον εαυτό του και το λέει τόσο ειλικρινά που τον πιστεύω, τότε πραγματικά δεν μπορώ να βρω ούτε καν μια σουρεαλιστική υπερασπιστική γραμμή για την περίπτωσή του. Αν τέτοιος είναι, ας αναλάβει πλήρη την ευθύνη.
σχόλια