________________
1.

Αγαπητή Α-μπά,

Έχω διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι που γνωρίζω είναι πολύ manipulative. Σύμφωνα με την προφανώς ελλιπή εμπειρία μου, το φαινόμενο παρατηρείται περισσότερο σε gay άνδρες και straight γυναίκες αλλά έχω γνωρίσει και μερικούς straight άνδρες που το έχουν.

Για να σε προλάβω, υποπτεύομαι ότι θα μου πεις ότι η κατηγοριοποίηση αυτή σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό δείχνουν ρατσιστικές προκαταλήψεις αλλά σε βεβαιώνω ότι δεν έχω καμία τέτοια.

Προσωπικά το χαρακτηριστικό αυτό με ενοχλεί γιατί μπορώ να το εντοπίσω μεν και να μην γίνομαι θύμα της χειραγώγησης αλλά από τη άλλη με κάνει να θεωρώ ότι ο άλλος με υποτιμά προσπαθώντας να το κάνει. Και πιστεύω ότι υποτιμά και τον εαυτό του, αφού καταφεύγει σε έναν ύπουλο (ίσως και ανήθικο) τρόπο να πετύχει το σκοπό του, αντί να συζητήσει επί ίσοις όροις.

Πέραν αυτού όμως ήθελα να σε ρωτήσω αν θεωρείς αυτό τα χαρακτηριστικό απόρροια υπερβολικού εγωισμού ή έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ.

Σε ευχαριστώ-Relative Stranger

Δεν ξέρω τι εννοείς όταν λες manipulative και το γεγονός ότι το λες στα αγγλικά με κάνει να πιστεύω ότι ούτε εσύ ξέρεις ακριβώς. Δε νομίζω ότι μιλάς για τους χειριστικούς, που είναι πραγματικά επικίνδυνοι, αλλά για ανθρώπους που δεν λένε ευθέως τι θέλουν από σένα και προσπαθούν να σε κάνουν να κάνεις αυτό που θέλουν με έμμεσους τρόπους.

Το ότι αυτό το χαρακτηριστικό το βλέπεις συχνότερα σε γυναίκες και σε γκέι δείχνει και κάτι άλλο, που δεν φαντάζεσαι, και δεν μπορείς να το βάλεις στην εξίσωση: ότι το παρατηρείς μέσα από τα μάτια ενός στρέιτ άντρα. Λοιπόν, να και μια επιπλέον πληροφορία: η κοινωνία δέχεται την άμεση αντιμετώπιση και τη συζήτηση επί ίσοις όροις μόνο από «άντρες» και μόνο «μεταξύ αντρών». Όταν μια γυναίκα είναι άμεση και συζητάει επί ίσοις όροις, δεν της λένε μπράβο, της λένε ότι φέρεται σα σκύλα (ή, στην καλύτερη περίπτωση, ότι είναι «αντράκι»).
Αντί να κατηγορείς κατηγορίες ανθρώπων για τα τεχνάσματα στα οποία είναι αναγκασμένοι να καταφεύγουν για να πετύχουν τους σκοπούς τους, προσπάθησε να στρέψεις την κριτική σου στην οργανωμένη κοινωνία στην οποία ζεις, που θεωρεί την ισότητα δεδομένη «αφού όλοι τα δικαιώματα έχουμε, γιατί διαμαρτύρεστε», και δες τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά στις πιο δυσδιάκριτες αποχρώσεις.

________________
2.

Αγαπητή Α, μπα; Σε ανακάλυψα πρόσφατα και ψιλοεθίστηκα στο αιχμηρό χιούμορ και την κοφτερή ματιά σου που πιάνει την ουσία. Αν και οι περισσότερες απαντήσεις σου με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη, στεναχωρήθηκα πολύ με μια φράση σου (αναφορά στις 11.11.2012, ερ. 7 και 18.12.2012, ερ. 4 - ναι, είχα πολύ χρόνο μες στις γιορτές): "Τα καλά κομμάτια φεύγουν πρώτα". Είμαι 33 ετών και, ενώ είχα σχέσεις μικρότερη, έπαθα κατάθλιψη στα 29 με αποτέλεσμα να πατήσω pause. Κάνω ψυχανάλυση εδώ και 4 χρόνια, η θεραπεία πάει πολύ καλά, δε βρίσκομαι σε κατάθλιψη εδώ και καιρό και είμαι αισιόδοξη για το μέλλον, ενώ έμαθα πάρα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου για τα οποία, όχι απλώς δεν είχα ιδέα αλλά μάλλον νόμιζα το αντίθετο - για παράδειγμα ότι έχω θέμα με τη δέσμευση και επέλεγα ανθρώπους ή καταστάσεις αντιστοίχως. Πλέον (μετά από επώδυνες συνειδητοποιήσεις της παιδικής ηλικίας) είμαι στο σημείο που ελπίζω να κάμψω την ασυνείδητη επιλογή μου να απέχω από τις ερωτικές σχέσεις (ντρέπομαι αλλά είναι αλήθεια: έχω να κάνω σεξ από το τέλος της προηγούμενης σχέσης που πυροδότησε την κατάθλιψη). Με δεδομένο όμως ότι η αλλαγή τρόπου ύπαρξης και ρόλου που δίνεις στον εαυτό σου είναι μια μακριά (και φοβερά επίπονη που σε ανταμοίβει αναλόγως βεβαίως βεβαίως) διαδικασία, η ερώτησή μου είναι η εξής: Δεν υπάρχει δηλαδή ελπίδα για μας που, καλώς ή κακώς, χωρίς να φταίμε κιόλας εξολοκλήρου (ανάθεμα τις οικογένειές μας) θέλουμε να δημιουργήσουμε μια νορμάλ σχέση σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία; Πρέπει να ψωνίσουμε από το "στοκ" στις εκπτώσεις αλλιώς να μείνουμε μόνοι μας; Είναι ήδη δύσκολο γενικά να βρεις ανθρώπους να ταιριάζεις (πόσο μάλλον μετά από ψυχανάλυση), όταν ακούς και "τα καλά κομμάτια φεύγουν πρώτα" συγγνώμη, αλλά εμένα με έπιασε απελπισία. Μπορεί να φταίει πάλι που παντρεύτηκαν πολλοί φίλοι πέρισυ και φέτος γεννοβολάνε, δεν ξέρω. Βατράχους έχω φιλήσει (και τα τελευταία χρόνια), θέλω απλά την ελπίδα ότι υπάρχει και κανένας πρίγκιπας εκεί έξω.. Χίλια συγγνώμη για το μακρινάρι, θαυμάζω το πνεύμα σου και αγαπώ πολύ να σε διαβάζω, συνέχισε έτσι :) Σε ευχαριστώ.- Purple Turtle

Η πλήρης απάντηση ήταν η εξής:

«Κοίτα, τα καλά κομμάτια φεύγουν πρώτα. Από ένα σημείο και μετά μένεις με το παλιό στοκ που έχει ξεμείνει, που όπως και να το κάνουμε δεν θα σου κάνει απόλυτα, εκτός κι αν φανείς εξαιρετικά τυχερή. Υπάρχουν όμως ελπίδες στις επιστροφές – κάποιος θα αλλάξει γνώμη, κάποιος θα φανεί άτυχος και θα επιστρέψει στην αρένα.»

Νομίζω ότι διάβασες την πρώτη πρόταση, απελπίστηκες και δεν διάβασες μέχρι το τέλος. Επίσης, χαίρομαι που συμφωνείς με μερικά από όσα γράφω, αλλά δεν πρέπει να με παίρνεις και πολύ στα σοβαρά. Τέλος, να θυμάσαι ότι μια γενική τοποθέτηση δεν είναι σωστή ή λάθος ανάλογα με το αν συμπίπτει με τις προσωπικές σου εμπειρίες.

________________
3.

Αγαπητή Α,μπα. Δεν ξέρω αν φταίς εσύ ή η στήλη σου, μάλλον δεν φταις καθόλου. Ίσα ίσα, εξαιτίας σου τη βρήκα και σ'ευχαριστώ. Έχω κολλήσει άσχημα εδώ και πολύ καιρό με ένα ψευδώνυμο. Πάει χρόνος τώρα. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε και στεναχωρέθηκα. Μετά εμφανίστηκε ξανά και πήρα τα πάνω μου. "Τουλάχιστον, είναι καλά", είπα. Θέλω να μου πει "κι εγώ σ'αγαπώ" και να χωθεί στην αγκαλιά μου.Κρίμα που δεν γίνεται.Κι έχω προσέξει ότι και άλλοι τη θέλουν ή την πειράζουν στα σχόλια και αναρωτιέμαι. Μα τί έχει και είναι τόσο ερωτεύσιμη; Πώς μπορείς να κολλήσεις με μία κοπέλα χωρίς να την έχεις δει ποτέ, παρά μόνο διαβάσει;Μπορείς να μου πεις εσύ;Ψάχνω ένα κορίτσι να γελάει, να μιλάει και να σκέφτεται όπως εκείνη,αλλά πού;Πού;- Γιώργος Κ.

Γιατί δε μας λες ποια είναι, μήπως την ξέρει κανείς και γίνει κονέ;

________________
4.

Αγαπητή Λένα,
Με κουράζουν οι πάντες και τα πάντα.Τί μου συμβαίνει;- Μικρη καραμελιτσα

Αν στους «πάντες και στα πάντα» έχεις το θάρρος να βάλεις και τον εαυτό σου μέσα, τίποτα το ανησυχητικό.

________________
5.

αγαπητή α μπα! το πρόβλημα μου είναι το εξής: Εδώ και περίπου 6 χρόνια είμαι ερωτευμένη με έναν τύπο που κατά την άποψή μου είναι ο πιο ενδιαφέρων άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν ήμουν μαζί του - αν και μου το έχει προτείνει κάμποσες φορές- γιατί δεν τον εμπιστεύομαι, γιατί στο παρελθόν μου έχει κάνει διάφορες καφρίλες, γιατί πολλές φορές με μειώνει και μου βγάζει μια ανασφαλή και άχαρη πλευρά του εαυτού μου. Θεωρώ ότι καλώς πράττω που δεν έχω δεχτεί ως τώρα να είμαστε μαζί, η λογική μου λέει πως αυτό που θα είχαμε δεν θα ήταν όμορφο. Ωστόσο, το γεγονός ότι τον θέλω και τον αγαπάω τόσο πολύ με κάνει να μην μπορώ να αισθανθώ τόσο δυνατά συναισθήματα για κανέναν άλλον- ακόμη και για σχέσεις που κάνω κατά καιρούς,. Και εδώ θέλω να σε ρωτήσω: Πώς ξεπερνάς κάποιον με τον οποίον δεν είχες ποτέ σχέση? Νιώθω πως δεν θα τον απομυθοποιήσω ποτέ και πως θα σκέφτομαι πάντα κάτι που είναι ακατάλληλο για μένα. ΥΓ: Είσαι ένας υπέροχος και ολοκληρωμένος άνθρωπος.- το κορίτσι της γης

Το πρόβλημα σου δεν είναι ότι είσαι ερωτευμένη με έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν έκανες ποτέ σχέση. Το πρόβλημα σου είναι ότι κρύβεσαι και χρησιμοποιείς μια φαντασίωση για να μην πάρεις τα ρίσκα που πρέπει όλοι να πάρουμε στη ζωή μας. Αν θέλεις, μπορείς κάλλιστα να μην τον απομυθοποιήσεις ποτέ και να ζεις για πάντα μια ζωή ως κομπάρσος της ζωής σου.

________________
6.

Ποσο διαστημα χρειζεται για να ξεπερασει κανεις μια σχεση 4 ετων, οπου εισαι αυτη που μενει με τα περισσοτερα συναισθηματα, και θελω? Με τρωει το αν με σκεφτεται ακομη,μετα απο 4 μηνες χωρισμου, αν εχει βρει αλλη, γιατι δεν επικοινωνει πια? Τοσο δεν τον νοιαζει πια? Αλλαξα ολη τη ζωη μου, εφυγα σε αλλη χωρα και παλι τον σκεφτομαι.. Δεν ηθελε πια, ηταν εμφανες, αλλα γιατι?

Γιατί δεν είσαι τόσο αξεπέραστη όσο νόμιζες. Καλώς ήρθες στην ανθρωπότητα!

________________
7.

Και τωρα σκεφτομαι, να μεινω στο εξωτερικο, οπου ζω και κανω μεταπτυχιακο, και να μην γυρισω Ελλαδα? Εχω και μονιμη δουλεια στην Ελλαδα, ειμαι εκπαιδευτικος,και εχω παρει αδεια ανευ αποδοχων για μεταπτυχιακο.Τελικα μου αρεσει πολυ εδω και προσαρμοστηκα, γενικα εχω ταξιδεψει πολυ, εχω γνωρισει πολυ κοσμο στη ζωη μου και δεν νιωθω περιεργα στο εξωτερικο. Εδω μου αρεσουν οι ανθρωποι, η νοοτροπια, η οργανωση και πιστευω αν ερωτευομουν κιολας θα ηταν ακομη καλυτερα.. Πως να ανακοινωσω οτι ηδη ψαχνω τις εναλλακτικες εδω, οταν ολοι θα με πουν τρελη να αφησω τη θεση μου? Δεν μιλαμε για τρελα λεφτα, αλλα ειναι μια μονιμη δουλεια για την οποια παλεψα πολυ, διαβασα και περασα με διαγωνισμο, οχι μεσον. Και γενικα εζησα πολλα χρονια, 8 για την ακριβεια σε δυσκολα μερη λογω δουλειας μεχρι να καταληξω σε μια πιο αξιοπρεπη πολη. Ο πατερας μου εκπαιδευτικος και αυτος, με θελει κοντα του, για να με βοηθανε με τα μελλοντικα παιδια λενε.. Σκεφτομαι και την θλιψη που θα τους προκαλεσω, αν παρω αυτη την αποφαση, και δεν το αξιζουν..

Σκέψου τη θλίψη που θα προκαλέσεις στον εαυτό σου αν δεν κάνεις αυτό που θέλεις και ζύγισέ τα. Δεν υπάρχει απόφαση χωρίς συνέπειες, οπότε κοίτα να δεις ποιες μπορείς να αντέξεις περισσότερο.