ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το αγόρι μου έχει πολλές φίλες κοπέλες

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το αγόρι μου έχει πολλές φίλες κοπέλες Facebook Twitter
66


________________
1.


Ποιά είναι η γνώμη σου για αυτό;

Κάθε ευκαιρία να μάθει κανείς για τη φιλοσοφία είναι μια πολύ καλή ευκαιρία. Έτσι κι αλλιώς αμπελοφιλοσοφούμε για να καταλήξουμε, αν μας κόβει λίγο, σε συμπεράσματα που έχουν βγει εδώ και κάτι χιλιάδες χρόνια. Με λίγη (εντάξει, πολλή) προσπάθεια, διαβάζοντας τα βασικά, μπορούμε να κερδίσουμε χρόνο ώστε να έχουμε εφόδια να οργανώσουμε τις δικές μας σκέψεις και να θωρακίσουμε τον εαυτό μας απέναντι στις δυσκολίες που συναντάμε στη ζωή.


Γούστα είναι αυτά, αλλά εγώ προτιμώ να μαθαίνω για αυτά τα θέματα μέσα από ιστορίες, και όχι μέσα από δοκίμια ή επιστημονικά κείμενα, οπότε προτιμώ τα μυθιστορήματα.

________________
2.


Αγαπημένη
Με το φίλο μου είμαστε σχεδόν δύο χρόνια μαζί και μπορώ να πω πως, μέχρι λίγο καιρό πριν, ήμουν ευτυχισμένη όπως δεν ήμουν ξανά στο παρελθόν. Ένιωθα πως η σχέση μου είχε όσα ήθελα και με κάλυπτε. Εδώ και δύο μήνες περίπου νιώθω πως έχει χάσει το ενδιαφέρον του απέναντι μου, το αποδεικνύουν οι πράξεις του (δεν κάνει πράγματα για να μπορούμε να είμαστε μαζί, προτιμάει να περνάει τον περισσότερο χρόνο του με τα δικά του ενδιαφέροντα, θα ξεχάσει να με πάρει τηλ., δεν δείχνει να νοιάζεται όπως πριν). Όσες φορές έχω συζητήσει μαζί του τις συμπεριφορές του και το πως νιώθω ως αποτέλεσμα, αρνείται κατηγορηματικά πως έχει αλλάξει κάτι στα συναισθήματα του, θεωρεί πως προσπαθεί να είμαστε μαζί και πως είμαι υπερβολική σε κάποια σημεία. Καταλαβαίνω πως ίσως περνάει φάση όμως προβληματίζομαι. Αναρωτιέμαι, είναι τόσο "λάθος" να δίνεις ο,τι έχεις απλόχερα? Είναι τόσο εύκολο να σε θεωρήσει ο άλλος δεδομένο? Οι φίλοι μου λένε πως δεν έχω προσωπική ζωή, δεν έχω ενδιαφέροντα κλπ. Η αλήθεια είναι πως αποτελεί προτεραιότητα στο μοίρασμα του χρόνου μου. Τις φίλες μου τις βλέπω και γενικά κάνω πράγματα που μου αρέσουν χωρίς να έχω κάποιο ιδιαίτερο χόμπι. Προσπαθώ να αναλογιστώ το μερίδιο ευθύνης που μπορεί να μου αναλογεί όμως δεν καταλήγω κάπου. Και με απογοητεύει η σκέψη πως για ακόμη μια φορά δεν ωφέλησε που φέρθηκα ελεύθερα και χωρίς φόβο. Είμαι πολύ ανασφαλής και αν οι πράξεις του συνεχίσουν να με γεμίζουν αμφιβολίες δεν ξέρω αν θα μπορώ να συνεχίσω. Μήπως από αυτή την ανασφάλεια ξεκινούν και τελειώνουν όλα?- abigail


Δεν είναι καθόλου κακό να δίνεις απλόχερα ό,τι έχεις, όταν βρίσκεις τον κατάλληλο άνθρωπο, δεν είναι αυτό το πρόβλημά σου. Το πρόβλημα είναι το πόσο είναι το «ό,τι έχεις» και τι ποιότητας είναι.


Ο χρόνος σου, έτσι σκέτος, δεν είναι αμελητέο δώρο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό. Οι φίλοι σου (έχεις πολύ καλούς φίλους που σου μιλάνε ευθέως, πολύ καλή αρχή) έχουν κρούσει το καμπανάκι, αλλά από αυτά που γράφεις, το μήνυμα από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε.


Όταν σου λένε ότι δεν έχεις προσωπική ζωή και ενδιαφέροντα η απάντηση δεν είναι «ναι αλλά έχω γκόμενο». Η αντίδραση που θα έπρεπε να έχεις είναι να σε ζώσουν τα φίδια και να ιδρώσεις από τον πανικό. Δεν καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό; Είσαι καλή με τον άλλον, του αφιερώνεις χρόνο, μπράβο, αλλά ο φίλος σου δε σε θέλει για κατοικίδιο. Σε θέλει για στήριξη, για βοήθεια, για να συζητάτε προβλήματα, για να μαθαίνει από εσένα και να γίνεται καλύτερος. Πώς θα τον κάνεις να γίνει καλύτερος; Δίνοντας του «ό,τι έχεις», από γνώσεις, εμπειρίες, ενδιαφέροντα, σκέψεις – από τον εσωτερικό σου κόσμο, γενικά.


«Βλέπω τις φίλες μου» και «κάνω πράγματα που με ενδιαφέρουν» είναι πολύ αόριστο και μοιάζει σα να λες ότι πας για καφέδες. Δε χρειάζεται να έχεις «χόμπι» (τι έχεις στο μυαλό σου; πλέξιμο; Σκάκι;) αλλά δεν υπάρχει κάτι που σε παθιάζει, κάτι που θέλεις να μάθεις να κάνεις καλύτερα, κάποιο ταλέντο, κάτι που σου προκαλεί χαρά; Η φυσική σου παρουσία είναι πολύ σημαντική, αλλά πιο σέξι όργανο από το μυαλό, δεν υπάρχει. Αν θέλεις να παρουσιάζεις ενδιαφέρον, πρέπει να σε ενδιαφέρουν πολλά πράγματα και κάποια από αυτά πρέπει να τα κάνεις καλύτερα από τον μέσο όρο. Όχι για τους άλλους, για σένα, για να αφήσεις πίσω σου κάτι περισσότερο από μια χούφτα σκόνη.

________________
3.


ρώτα μας κάτι εσύ!- νεφέλη


Οκ.


Ακούω προτάσεις για χώρο και ιδέες για το μεγάλο πάρτι του 'Α μπα'.

________________
4.


...και γιατί παρακαλώ οι Αλκυονίδες μέρες να μην είναι αργία; Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για τις επίσημες αργίες; Δε φτάνει που τα σαββατοκύριακα δεν είναι αρκετά δηλαδή; Φιλιά πολλά με χαμόγελα...να μερικά και από μένα :) :) :)- Pro Dromos

________________
5.


Α-μπα, έχω σκαλώσει σε μια γωνία της ζωής μου και δεν ξέρω πως να πάω παραπέρα.
Θέλω να κάνω παιδί και δεν έρχεται. Είναι χρόνια τώρα που προσπαθώ, από το 2007 το έχω βάλει στο μυαλό μου.
Με διαφορετικούς συντρόφους προσπαθήσαμε και δεν έγινε ποτέ, κάθε μήνα περίμενα να δω αν θα έχω καθυστέρηση, συχνά έκανα και τεστ εγκυμοσύνης, τίποτα, ούτε μια φορά θετικό.

Βλέπω ανθρώπους γύρω μου που στο ίδιο διάστημα έχουν κάνει ένα, δύο, ακόμα και τρία παιδιά. Κάποιοι "αναμενόμενοι", μεγαλύτεροί μου και παντρεμένοι, αλλά και άλλοι, πολύ νεότεροι, ανύπαντροι ή ακόμα και χωρίς καθόλου σύντροφο, με διάφορους τρόπους έχουν αποκτήσει παιδί ενώ εγώ όχι.
Νιώθω κάπως μειονεκτικά, ότι εγώ είμαι στάσιμη, ότι παρακολουθώ τους άλλους να προχωρούν στη ζωή τους και να πολλαπλασιάζονται...φίλες ή και ξαδέρφια που παλιά κάναμε χριστούγεννα μαζί τώρα τους βλέπω στο Φέισμπουκ με τα παιδιά τους, τα συμπεθέρια, τα αδέρφια των συζύγων κλπ κλπ, δεν είναι μόνοι τους όπως εμείς.....

Μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ότι θέλω μόνο ένα παιδί με όποιο τρόπο να'ναι. Την οικογένεια θέλω, τη σταθερότητα που προσφέρει ο γάμος με έναν άντρα που αγαπώ.

Με τον πρώην φίλο μου ήμουν πολύ ερωτευμένη, 4 χρόνια μαζί, το ήθελα τόσο πολύ να μείνω έγκυος από αυτόν, προσπαθήσαμε και με τη βοήθεια γιατρών, αλλά δεν έγινε. Τελικά χωρίσαμε, δεν ήταν πια ερωτευμένος είπε. Ε βέβαια αν ήταν θα είχαμε παντρευτεί κιόλας.

Εδώ και λίγους μήνες έχω κάνει μια νέα σχέση, δεν είμαι τόσο ερωτευμένη ομολογώ αλλά νιώθω πολύ τρυφερά συναισθήματα και μπορώ να μας φανταστώ οικογένεια. Φτου κι απτην αρχή ξεκίνησα την προσπάθεια....κάθε μήνα, όσο και αν προσπαθώ να το βγάλω από το μυαλό μου, δεν μπορώ να μην σκεφτώ πότε είναι οι γόνιμες μέρες και να προσπαθήσω να έχουμε επαφές "όταν πρέπει". Παρόλαυτά μέχρι τώρα τζίφος.

Και πάλι, κι αυτή είναι μια unofficial σχέση, δεν έχει τη μονιμότητα και τη δέσμευση που προυποθέτει ένας γάμος. Αλλά δεν θέλω να βιάσω καταστάσεις, θέλω να αφήσω το σύντροφό μου να μου το προτείνει, αν θέλει, όταν νιώσει έτοιμος.

Είμαι 38 χρονών, δεν ξέρω τι να κάνω για να πλησιάσω στο όνειρό μου, πριν τελειώσει ο χρόνος...και προσπαθώντας παράλληλα να μην αγχωθώ πολύ γιατί είναι coynterproductive, σε όλα τα επίπεδα...Αλλά αυτή τη ματαιοπονία, που όσο και αν προσπαθώ δεν βλέπω αποτέλεσμα, δεν αλλάζει κάτι, είμαι πάντα ανύπαντρη και χωρίς παιδί....δεν την αντέχω. Τι κάνουν οι άλλες και το πετυχαίνουνε κι εγώ που κάνω λάθος?

Βρε παιδί μου, πολύ σοβαρή η ερώτηση, αλλά μας έχεις αφήσει στα σκοτάδια, και περιγράφεις την ιστορία σου λες και είμαστε στον περασμένο αιώνα και το αν θα μείνεις έγκυος εξαρτάται από τα μάγια και την Παναγία.


Δεν μπορείς να μείνεις έγκυος – μάλιστα – πήγες σε γιατρό (φαντάζομαι!)– ωραία – ΚΑΙ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑΝ;


Δεν μένεις επειδή υπάρχει ανατομικό, ψυχολογικό, δεν ξέρω τι πρόβλημα; Βρήκαν πρόβλημα; Λύνεται; Δε λύνεται;
Το «τι κάνουν οι άλλες και το πετυχαίνουν», τι εννοείς; Υποψιάζομαι ότι είναι τυχερές, κι έκαναν παιδί χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Δεν χρειάζεται να φαντάζεσαι όμως, υπάρχει η σύγχρονη ιατρική που σε αυτόν τον τομέα έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα. Αν είναι ανατομικό, ορμονικό, άλλες φορές κάτι γίνεται, άλλες όχι. Τι συμβαίνει με εσένα λοιπόν; Έκανες ό,τι γινόταν, από αυτή την άποψη; Τι σου λένε για τις πιθανότητες;


Αυτό για το παιδί. Για το γάμο τώρα – υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν έχουν παντρευτεί στα 38. Έχεις κάνει μακροχρόνιες σχέσεις, άρα και θέλεις, και μπορείς. Με προβληματίζει μόνο το «πόσο ερωτευμένη ήσουν». Για τον γάμο πρέπει να είναι σε αρμονία διάφορα πράγματα, πιο σημαντικά από τον «έρωτα». Αλλά τι να πω, ένα πρόβλημα τη φορά.

________________
6.


αγαπημένη Α-μπα.. ιδού το πρόβλημά μου: το αγόρι μου έχει πολλές φίλες κοπέλες. δεν έχω πρόβλημα με αυτό, αν και δεν πιστεύω ότι υπάρχει συχνά φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανό να νιώσει ο ένας από τους δύο κάτι ερωτικό. δηλαδή, δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλες είναι φίλες του. δεν έχω συγκεκριμένες υποψίες, αλλά γενικά είμαι ζηλιάρα. και τώρα το θέμα: το αγόρι μου είναι πολύ φιλικό με όλους και με τις κοπέλες και εγώ ζηλεύω περισσότερο ακόμα. δεν έχω πει κάτι σε αυτόν, αφενός για να μη με περάσει παρανοϊκή, αφετέρου γιατί πιστεύω ότι είναι δικό μου το θέμα. μπορώ να το διαχειριστώ κάπως ή μπορώ να του το πω; πως μπορείς να διαχειριστείς τη ζήλια; :)

Το «πολλές φίλες κοπέλες» έτσι γενικά, δε λέει απολύτως τίποτα. Αν έχει γενικώς πολλούς φίλους επειδή είναι κοινωνικός τύπος και έχει διάφορες παρέες, άντρες και γυναίκες, είναι ένα πράγμα. Αν έχει «κολλητές» με τις οποίες βγαίνει μόνος του και τηλεφωνιούνται απευθείας συχνά, είναι άλλο πράγμα. Αν έχει πρώην με τις οποίες κρατάει επαφή, πάλι άλλο. Αν είναι φλερτάκιας και του αρέσει να αρέσει, πάλι άλλο.


Το «είμαι γενικά ζηλιάρα» μάλλον σημαίνει ότι φοβάσαι τον ίσκιο σου και πιστεύεις ότι όλες οι γυναίκες θέλουν να σου κλέψουν τον άντρα επειδή άλλη δουλειά δεν έχουν κι επειδή είναι κι αυτός πολύ νόστιμος ο άτιμος. Η ζήλια είναι πολύ ανθρώπινη σε ορισμένες δόσεις, αλλά αν δε μπορείς να το διαχειριστείς, αν χαλάει τη σχέση σας και σου κόβει τον αυθορμητισμό, πρέπει να κάνεις πολλούς άθλους για να καταλάβεις τι τελικά συμβαίνει από τις πιθανότητες της πρώτης παραγράφου.


Η απειρία, η καχυποψία και η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας εμποδίζουν να διακρίνουμε τις προθέσεις και τις αποχρώσεις των σχέσεων που δημιουργούνται μεταξύ των ανθρώπων, οπότε για να είμαστε σίγουροι, τους βάζουμε όλους σε ένα τσουβάλι και τους φοβόμαστε όλους. Αν γενικά ζηλεύεις, σου λείπουν εμπειρίες, γνώσεις γενικώς αλλά και η γνώση του εαυτού σου. Για τους πολύ τεμπέληδες μερικές φορές αρκεί να γνωρίζουν καλύτερα τους ανθρώπους που τους προκαλούν τη ζήλια.


________________
7.


Αγαπημένη Λένα,

Πιστεύεις ότι στ' αλήθεια ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι? – Τι νόημα δίνεις εσύ στη φράση αυτή?

Μπορεί το τραπέζι- τραπέζωμα να λειτουργήσει ως πεδίο αποπλάνησης?

Ή εναλλακτικά ως το τελευταίο προπύργιο της κατάκτησης προκειμένου να αποτελέσει δήλωση επιθυμίας για μια σχέση με ποιότητα και διάρκεια?

Γλυκοφιλώ σε - #mono_agapi

Ισχύει μόνο για τους ανθρώπους που είναι σε θέση να εκτιμήσουν το φαγητό ως απόλαυση και όχι μόνο σαν σιγασμό της πείνας ή επιβράβευση ή παρηγοριά. Για ανθρώπους που τρώνε κρουασάν από το περίπτερο ή ό,τι και να φάνε λένε «καλό είναι», αυτά είναι κινέζικα.


Πιστεύω ότι ένα αξέχαστο γεύμα μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπάνε το φαγητό μπορεί να είναι μια πολύ ιδιωτική και έντονη εμπειρία. Αλλιώς μπορούν πάντα να χλαπακιάσουν δύο σουβλάκια στα όρθια και να πάνε για ποτά.

και μία μπόνους ερώτηση

________________
8.

Από όλες τις δικαιολογίες που διαβάζω, εκτός από την οικονομική εκμετάλλευση, δε βρίσκω άλλη εξίσου πειστική για το θέμα που με ενοχλεί. Αναφέρομαι για το γεγονός ότι μουσεία φιλοξενούν στις μόνιμες συλλογές τους έργα ξένων χωρών. Γιατί τα ελληνικά μάρμαρα να μην είναι στην Ελλάδα, οι μούμιες των φαραώ στην Αίγυπτο κοκ;- Λόρδος Έλγιν Jr

Επειδή αυτή η ερώτηση μου προκάλεσε βραχυκύκλωμα, την πάσαρα σε μια ειδικό. Απαντάει η Βασιλική Πλιάτσικα

Αγαπητέ Λόρδε Έλγιν

Οι συλλογές των μεγάλων μουσείων του κόσμου διαμορφώθηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα οπότε επικρατούσε εν πολλοίς αποικιοκρατική λογική και το πνεύμα της συλλογής αρχαιοτήτων ή άλλων εξωτικών αντικειμένων στα μεγάλα αστικά και πνευματικά κέντρα του δυτικού κόσμου.


Αυτή είναι πλέον μια διαμορφωμένη κατάσταση που δεν αλλάζει εύκολα γιατί τα μεγάλα αυτά μουσεία θα έπρεπε να αδειάσουν και να σταματήσουν να επιτελούν οποιοδήποτε εκπαιδευτικό έργο - που δεν είναι αμελητέο.


Πρέπει να μάθουμε/μάθετε να ζείτε μ'αυτό και ίσως βοηθάει να τα βλέπουμε σαν παγκόσμιες Κιβωτούς γνώσεων. Ας πούμε, με μια επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο μπόρεσα να δω μεταξύ άλλων θαυμάτων και ένα άγαλμα του νησιού του Πάσχα, το οποίο δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επισκεφθώ στη ζωή μου.


Αν σας πω ότι η Ελλάδα διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως συλλογές αιγυπτιακών αρχαιοτήτων στον κόσμο (διαμορφωμένη από δωρεές Αιγυπτιωτών Ελλήνων) θα αισθανθείτε κάπως καλύτερα;

66

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
8: Η κα Πλιάτσικα φοβερή όπως πάντα. Το να ζητάμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα πίσω, που είναι το κατ' εξοχήν σύμβολο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού είναι ένα πράγμα και να τα ζητάμε όλα πίσω είναι τελείως διαφορετικό. Σκεφτείτε τα σαν εξαιρετικούς, ακούραστους και άμισθους πρέσβεις του πολιτισμού μας στο εξωτερικό.
Welcome back κι απο 'μένα! Καιρός ήταν!Για τα μάρμαρα του Παρθενώνα συμφωνώ, και πρέπει να πω όχι τόσο λόγω της συμβολικής τους αξίας όδο επειδή αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός συνόλου, δλδ εδώ βρίσεται το κυρίως μνημείο, εδώ βρίσκονται τα άλλα μισά, πλέον έχουμε & τζαμάτο (κυριολεκτικά) χώρο για να τα αναδείξουμε τέλεια, γι'αυτό θα έπρεπε να επιστρέψουν. Κάτι που δεν ισχύει για μεμονωμένα έργα, οπως η Αφροδύτη της Μήλου, η Νίκη κλπ. Αντιστοίχως, η Τζοκόντα είναι κορυφαίο σύμβολο της ιταλικής Αναγέννησης, αλλά καλά είναι κι εκεί που είναι. Κομμάτια όπως από ναούς κλπ μνημεία διαφόρων λαών πιστεύω πρέπει να ενωθούν με τα αντίστοιχα κτίσματα.
χαχαχα, τέλειο! Η ρημάδα η Αφροδίτη πάντα έπρεπε να κάτσω να σκεφτώ για να τη γράψω σωστά. Και μπέρδευα και γράμματα γιατί γράφω με το ένα χέρι (ρημάδα τενοντίτιδα).
Επίσης τίποτα δεν εμποδίζει τα μεγάλα μουσεία να έχουν ρέπλικες όποιων έργων θέλουν γιατί όντως τελούν εκπαιδευτικό έργο. Τα γνήσια γιατί;
ρε σύ α μπα! περιμένω εδώ και δύο μήνες και, να μου απαντήσεις σε μια ερώτηση και απ'ότι διακρίνω είσαι ακόμα στα μηνύματα του ιανουαρίου!! μήπως υπάρχουν μηνύματα που δεν απαντάς ποτέ;