Η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου ξεκίνησε να εορτάζεται στην Ινδία το 1998 με πρωτοβουλία του δρος Μαντάν Κατάρια, που πιστεύει στις θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου. Στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις αγγλοσαξονικές χώρες, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, τις σκανδιναβικές χώρες και έκτοτε εορτάζεται την πρώτη Κυριακή κάθε Μαΐου.
Μία τυπική Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου περιλαμβάνει Πορεία Ειρήνης, ασκήσεις γιόγκα με γέλιο και συγκέντρωση των συμμετεχόντων σε ανοιχτό χώρο με δραστηριότητες γέλιου και προσευχή για την Παγκόσμια Ειρήνη.
Ο ιδρυτής της Παγκόσμιας Ημέρας Γέλιου δρ. Μαντάν Κατάρια σημειώνει: «Οι πολεμικές αναμετρήσεις στον κόσμο είναι αντανάκλαση του εσωτερικού πολέμου που διεξάγεται στα μυαλά των ανθρώπων. Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμαι την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές, αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής». [sansimera.gr]
*Η παρακάτω εντεκάδα ΔΕΝ ειναι ειρωνική, δηλαδή αποτελείται από ανθρώπους των οποίων το χιούμορ όντως εκτιμώ, ή έχω εκτιμήσει.
**Επέλεξα μόνο εν ζωή Έλληνες
===
Λένος Χρηστίδης
Είναι, θεωρώ, ο πιο αστείος Έλληνας συγγραφέας - όταν θέλει. (Την τελευταία δεκαετία δεν πολυθέλει, ή δεν πολυγράφει.)
Το πρώτο πράγμα του που διάβασα ήταν ένα διήγημά του σ' ένα ένθετο, μετά τα μέσα των '90ς, που λεγόταν "Ο τυχερός αριθμός του δόκτορος Μπου". Ήταν σε μια συλλογή με διηγήματα διαφόρων, που έδινε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα. Πραγματικά, ήταν κάτι τόσο διαφορετικό απ' οτιδήποτε άλλο (όχι μόνο στη συλλογή, γενικώς) και τόσο αστείο - εναλλακτικά νεανικό, με καμμένους χαρακτήρες που περίμενα πώς και πώς να βγάλει το πρώτο του βιβλίο.
Το πρώτο του βιβλίο, λοιπόν, λεγόταν Bororo και το διάβασα στο ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκη Αθήνα, και γελούσα απ' την πρώτη σελίδα. Έκτοτε το ξαναδιαβάζω όταν νιώθω πεσμένος. Έβγαλε κι ένα σωρό άλλα βιβλία που μου άρεσαν - και περιμένω το επόμενο, κι ας είναι και απόλυτα σοβαρό.
Άννα Παναγιωτοπούλου
Γελούσα χάρη σ' αυτήν από τότε που ήμουν μικρός με τη Μαντάμ Σουσού, έφηβος με τις Τρεις Χάριτες και μεγάλος με τις θεατρικές της παραστάσεις.
Κωστάκης Ανάν
Ο άνθρωπος μυστήριο που ξεκίνησε απ' τις σελίδες της ΒΑΒΕΛ και τα (πάντα μικρού μήκους) γραπτά του κυκλοφόρησαν ήδη και σε τέσσερα βιβλία.
Κάποτε τον είχα αναζητήσει και κατέγραψα την εμπειρία μου στο άρθρο: Ποιος είναι ο Κωστάκης Ανάν;
Τζίμης Πανούσης
Όσες φορές κι αν τον είδα λάιβ τον βρήκα εξωφρενικά αστείο. (Κι όταν δεν ήταν, αποζημίωναν τα τραγούδια του και με το παραπάνω).
Είναι μια σχολή γέλιου από μόνος του.
Δήμητρα Παπαδοπούλου
Και στο γράψιμο και στο παίξιμο.
Γιώργος Καπουτζίδης
Όχι στο παίξιμο, μόνο στο γράψιμο. Και μόνο τις Σαββατογεννημένες να είχε γράψει, θα τον είχα στη λίστα μου, πόσω μάλλον που πήγε ένα βήμα παραπέρα (και παραπάνω) γράφοντας το Παρά Πέντε.
Χάρρυ Κλυνν
Το γεγονός ότι δεν είναι αστείος τώρα (τουλάχιστον εκουσίως), ή ότι δεν προσπαθεί καν, δεν διαγράφει σε καμία περίπτωση το ότι μαζί με τον Γούντι Άλλεν σφράγισε για μένα τη δεκαετία του '80 με τις κασέτες και τους δίσκους του και τις ταινίες του.
Καταπληκτικός στις μιμήσεις, δημιουργικότατος, πολυτάλαντος, πανέξυπνος -έκανε σάτιρα και όχι κατήχηση-, ήταν αστείος μέχρι δακρύων.
Λένα Φουτσιτζή
Η Λένα έχει πολύ χιούμορ, και αυτό φαίνεται μεν στο Α,μπα ή στα social media της, όμως ακόμα περισσότερο φαίνεται από κοντά. Είναι απ' τα πιο πνευματώδη άτομα που έχω γνωρίσει.
Χρήστος Βαλαβανίδης
Απλά υπέροχος.
Curly Sue
Ο Άρης Αλεξανδρής έχει μεν ακραία βιτριολικό χιούμορ, κυρίως όμως έχει αυτό που εγώ αποκαλώ χιούμορ της λεπτομέρειας: Εντοπίζει κάτι που είναι προφανές αλλά κανείς δεν το έχει πει με λόγια.
Λύο Καλοβυρνάς
Το 'Πλαθολόγιο Λέξεων' του είναι το πιο αστείο πράγμα που διάβασα ποτέ. Και το χάρισα ξανά και ξανά από τότε σε φίλους και γνωστούς.
====
Προσθέστε κι εσείς :)
σχόλια