Μετά την απόφαση που πάρθηκε το 1924 να επιτραπεί η χρήση σκύλων στις εμπόλεμες ζώνες, οι Ρώσοι ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν τα σχολεία των σκύλων καμικάζι.
Το πρώτο εκπαιδευτήριο συστάθηκε στη Μόσχα. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι στρατολόγησαν εκπαιδευτές σκύλων της αστυνομίας, κυνηγούς, εκπαιδευτές τσίρκων και κτηνιάτρους οι οποίοι στελέχωσαν τα δώδεκα σχολεία των σκύλων του πολέμου. Σαν πρώτη εφαρμογή τα σκυλιά είχαν εκπαιδευτεί για να μεταφέρουν προμήθειες και να συμμετέχουν στη διάσωση στρατιωτών. Αυτοί ήταν τομείς στους οποίους δεκάδες τετράποδα διακρίθηκαν και πολλές ηρωικές ιστορίες εξακολουθούν να λέγονται έως σήμερα.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ξεκίνησαν οι πρώτες σκέψεις ώστε να μετατρέψουν τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου σε όπλο. Τρία από τα σχολεία άρχισαν να πειραματίζονται πάνω σε αυτή τη μέθοδο.
Το σκεπτικό ήταν πως ο σκύλος θα μετέφερε μια βόμβα ή εκρηκτικά και θα τα τοποθετούσε κάτω από τα τανκς, στο σημείο που βρίσκονται οι δεξαμενές. Αφού την τοποθετούσε θα εκπαιδευόταν να επιστρέψει πίσω στη βάση ενώ ο χειριστής ενός τηλεκοντρόλ θα πυροδοτούσε τη βόμβα.
Στην αρχή φάνηκε έξυπνη και ηθική (για τα σκυλιά) ιδέα αλλά όλο το πλάνο μετετράπη σε φιάσκο όταν ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί. Η μέθοδος δε λειτουργούσε τις πιο πολλές φορές. Για να τοποθετήσει τη βόμβα ο σκύλος, έπρεπε να τραβήξει με τα δόντια του τον ιμάντα που την κρατούσε σταθερή επάνω του ώστε να απελευθερωθεί. Αυτό αποδείχθηκε περίπλοκο και συχνά το σκυλί επέστρεφε στον εκπαιδευτή χωρίς να έχει απελευθερώσει τη βόμβα. Επιπλέον τα τηλεχειριστήρια ήταν πάρα πολύ ακριβά. Πολλές φορές οι σκύλοι τραβούσαν τον ιμάντα σε λάθος σημεία και οι απώλειες σε εκρηκτικά ήταν επίσης πολυτέλεια.
Λίγο πριν οι Σοβιετικοί εγκαταλείψουν την ιδέα αποφάσισαν να ξεπεράσουν τους ηθικούς φραγμούς και να δοκιμάσουν τα σκυλιά καμικάζι. Δεν θα υπήρχε ιμάντας και το μόνο που έπρεπε να κάνει ο σκύλος ήταν απλά να τρυπώσει κάτω από το τανκς και να μείνει εκεί όσο ο χειριστής θα πυροδοτούσε τη βόμβα.
Το 1941 , όταν οι γερμανικές δυνάμεις προχώρησαν στα σοβιετικά εδάφη, τριάντα αντιαρματικά σκυλιά έκαναν το ντεμπούτο τους. Πριν από αυτή τη πρεμιέρα δεκάδες είχαν χάσει τη ζωή τους στην εκπαίδευση.
Ο μόνος τρόπος που θα έκανε τα σκυλιά να πλησιάσουν τα τανκς και να παραμείνουν εκεί ήταν να κερδίσουν κάτι. Έτσι τα είχαν μάθει στην εκπαίδευση. Έμεναν νηστικά και μόνο όταν εκτελούσαν τις συγκεκριμένες οδηγίες θα έπαιρναν τροφή. Εκείνοι οι πρώτοι σκύλοι φυσικά και δεν γνώριζαν πως αυτή τη φορά η παραμονή τους κάτω από τα τανκς δεν θα τους εξασφάλιζε λιχουδιές.
Οι Σοβιετικοί αργότερα ανέφεραν ότι περίπου 300 δεξαμενές καυσίμων είχαν καταστραφεί από αντιαρματικά σκυλιά αλλά πολλοί αμφισβητούν αυτόν τον αριθμό θεωρώντας πως αποτελεί κατασκεύασμα της σοβιετικής κυβέρνησης που ήθελε να δικαιολογήσει το πρόγραμμα και την θανάτωση τόσων πολλών σκυλιών με ελάχιστο αποτέλεσμα.
Χρήσιμα ή όχι, τα σκυλιά άρχισαν να χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο από το 1942 και μετά.
Μοναδική επίσημα καταγεγραμμένη επιτυχία, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, ήταν στη μάχη του Κουρσκ, όταν 16 σκύλοι κατάφεραν να ανατινάξουν 12 Γερμανικά τανκς.
Τελευταία φορά που σκύλος καμικάζι αναφέρθηκε πως εκτέλεσε αποστολή ήταν το 2007 σε μια ανεπιβεβαίωτη επίσημα απόπειρα ανταρτών στο Ιράκ που όμως προκάλεσε μουσουλμανική οργή.
Μετά τους σκύλους και έως σήμερα, πολλά ακόμη ζώα χρησιμοποιήθηκαν ως καμικάζι. Ποντικοί, πουλιά, πρόβατα , πίθηκοι και φάλαινες λέγεται πως εξακολουθούν να συμμετέχουν σε στρατιωτικά σχολεία και πειράματα.
Τα ζωσμένα με εκρηκτικά γαϊδούρια στο Ιράκ είναι επίσης πολύ δημοφιλή σαν όπλο των ανταρτών εναντίων των δυνάμεων του Αμερικανικού στρατού.
σχόλια