Δε ξέρω τι ακριβώς σκέφτεται ο καθένας μόλις βλέπει τον τίτλο "Σχέσεις Ρουτίνας''. Τι σημαίνει για τον εκάστοτε αναγνώστη η ρουτίνα μέσα σε μια σχέση; Το να έχεις συνηθίσει τον άλλο; Να τον έχεις δεδομένο; Να βαριέσαι να τον δεις επειδή τον έχεις σιχαθεί και ξέρεις πως δεν πρόκειται να σε εκπλήξει ποτέ ξανά; Δε μπορώ να γνωρίζω πως το εκλαμβάνει ο καθένας σας, μπορώ όμως να σας πω πως είναι μια μορφή αυτής της σχέσης.
Μια σχέση που από ένα σημείο και μετά καταντάει συνήθεια είναι ''επικίνδυνη'' με την έννοια ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις εύκολα από αυτή. Όταν μένεις με έναν άνθρωπο συνεχώς μαζί, κοιμάσαι μαζί του, ξυπνάς δίπλα του, τρώτε μαζί, πηγαίνετε γυμναστήριο μαζί, οι έξοδοι σας έχουν ως προϋπόθεση να είστε μαζί, από ένα σημείο και μετά χάνεσαι μέσα σε όλο αυτό, το οποίο μπορεί στην αρχή να είναι πολύ όμορφο και να σε γεμίζει και να αισθάνεσαι ασφαλής και πως δε χρειάζεσαι κανέναν άλλο στη ζωή σου, όμως στο τέλος χάνεις τον εαυτό σου. Από τη στιγμή που έχεις απειροελάχιστο έως καθόλου χρόνο να αφιερώσεις στον εαυτό σου και συναναστρέφεσαι με το ίδιο άτομο, αυτό θα σε ''απορροφήσει΄΄ κάποια στιγμή. Θα ξεχάσεις ποιος είσαι και πως συμπεριφερόσουν πριν μπεις σε αυτή τη σχέση και γι'αυτό ακριβώς το λόγο δε μπορείς να ξεφύγεις: γιατί πιστεύεις πως χωρίς αυτόν τον άνθρωπο δεν έχεις τίποτα άλλο.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο όταν έχεις απομακρυνθεί από τους φίλους σου απλώς και μόνο επειδή δεν έχεις χρόνο και χώρο για κανέναν άλλο. Είναι πολύ σημαντικό μέσα στη σχέση να βάζεις τα όρια σου και να κρατάς τις ισορροπίες διότι άπαξ και ένας από τους δύο αποφασίσει να απομονωθεί από το λοιπό του κοινωνικό περίγυρο εύλογα μετά αγκιστρώνεται από το σύντροφο του. Και αυτή η αγκίστρωση μπορεί να αποβεί μοιραία για μια σχέση. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο και όχι προαιρετικό, ο χρόνος να μοιράζεται ισάξια σε φίλους, σύντροφο και στον εαυτό σου. Θα τονίσω το ισάξια γιατί αν δίνεται κάπου αλλού βαρύτητα μπορούν εύκολα να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις που επίσης βλάπτουν μια σχέση.
Τώρα το κομβικό σημείο στο οποίο θα σταθώ είναι πως όταν έχεις ''εγκλωβιστεί'' μέσα σε μια τέτοια σχέση δε μπορείς να ξεχωρίσεις τη συνήθεια από τον έρωτα. Δε ξέρεις αν θέλεις αυτόν τον άνθρωπο επειδή είναι η καθημερινότητα σου και θα χαλάσεις το πρόγραμμά σου αν τον αφήσεις ή αν είσαι όντως τρελά ερωτευμένη μαζί του, και σε ανάβει και τον θέλεις. Μέχρι να έρθει κάποιος να σου ταράξει τα έως τότε στάσιμα νερά σου... Και τότε τα πράγματα μπερδεύονται και μπερδεύεσαι και συ μέσα σε αυτά.
Όταν και αν σου συμβεί αυτό, να μπει κάποιος τρίτος σαν σίφουνας στη ζωή σου, σηκώνεις τα χέρια ψηλά! Από τη μία σκέφτεσαι πόσο πολύ θες να δοκιμάσεις κάτι καινούριο, νιώθεις πως η ζωή σου γίνεται ξανά συναρπαστική και τον θες, τον κοιτάς και ξέρεις πως πεθαίνεις γι'αυτό το άτομο και πως δε θέλεις να του βάζεις όρια, αλλά ..πρέπει! Πρέπει γιατί στην άλλη άκρη έχεις τη σχέση σου που σε περιμένει. Έχεις να σκέφτεσαι όλα αυτά που πέρασες μαζί του και πως η καθημερινότητά σου θα αλλάξει και πως τρέμεις να αφήσεις το σίγουρο και να πάρεις ένα ρίσκο για να δοκιμάσεις κάτι που ναι μεν σε καίει αλλά το φοβάσαι κιόλας γιατί δε μπορείς να ξέρεις την κατάληξή του.
Αυτό το νέο άτομο στην παρούσα φάση έχει το ρόλο του ξυπνητηριού. Είναι εδώ για να σου ανοίξει τα μάτια, για να σου δείξει πως δεν είσαι πια ερωτευμένη και πως αν ήσουν δε θα άφηνες κανέναν άλλο να μπει στη ζωή σου. Εσύ όμως καθώς έχεις χαθεί μέσα στη σχέση σου αρνήσαι να το παραδεχθείς, αρνήσαι να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις το προφανές. Ίσως είναι επειδή αγαπάς το νυν σου και σου αρέσουν πλέον οι συνήθειές σας, όμως πίστεψέ με, μια σχέση μόνο με αγάπη μπορεί να προχωρήσει εφόσον έχεις περάσει τα 40. Όταν είσαι 20 χρονών δε σου αρκεί. Θέλεις πάθος, θέλεις εντάσεις, θέλεις να σε εκπλήσσει ο άλλος κάθε λίγο και λιγάκι. Και κυρίως θέλεις χρόνο. Χρόνο για να μάθεις τον εαυτό σου, να διαμορφώσεις την προσωπικότητα σου.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν πειράζει αν ζήσεις μια τέτοια σχέση. Δεν είναι τόσο φρικτή όσο ακούγεται και έχει πολλά πράγματα να σου προσφέρει. Άλλωστε κάθε είδους σχέση είναι μια εμπειρία που σε βοηθάει στην επόμενη. Απλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένη πως τέτοιου είδους σχέσεις συνήθως έχουν ημερομηνία λήξης γιατί αργά η γρήγορα θα κουραστείς. Και αν έχεις την τύχη να έρθει κάποιος να σε ταρακουνήσει, μην τον διώχνεις, χάρη σου κάνει, σε βγάζει από το λήθαργό σου. Είναι σαν να έχεις παγιδευτεί μέσα σε κινούμενη άμμο που σε πνίγει αργά και βασανιστικά και αυτός ο κάποιος σου απλώνει το χέρι για να σε βοηθήσει να βγεις. Άνοιξε τα μάτια σου, λοιπόν, στην πραγματικότητα και πάψε να εθελοτυφλείς.
