Αυτή είναι η ιστορία της γάτας των Triantafilo που έγινε η ηρωϊδα μας!

Αυτή είναι η ιστορία της γάτας των Triantafilo που έγινε η ηρωϊδα μας! Facebook Twitter
11

 

Βάλαμε το βιντεάκι χτες, και έγινε αμέσως viral. 

(Και πώς να μη γίνει; Το έχετε δει;)

 

 

 

Το αγοράκι, που πάσχει από ελαφριά μορφή αυτισμού, αγαπά την Τάρα πολύ - κι απ' ό,τι φαίνεται κι η Τάρα τον αγαπά και τον νοιάζεται. 

 

Οι ασυνήθιστες, για γάτα, εικόνες έφεραν τα τηλεοπτικά δίκτυα στο σπίτι της οικογένειας κι έτσι μάθαμε κι εμείς την ιστορία της Τάρα της γάτας.

 

 

H οικογένεια, που έχει το επώνυμο Triantafilo, υιοθέτησε τη γάτα πριν από 5 χρόνια -πριν γεννηθεί το αγοράκι. Τους είχε ακολουθήσει σπίτι απ' το πάρκο και αποφάσισαν να την πάρουν και να τη φροντίζουν. Όταν γεννήθηκε ο Jeremy, η γάτα ήταν πολύ προστατευτική, και κοιμόταν συχνά δίπλα στην κούνια του μωρού. 

 

Η μητέρα του Jeremy, η Erika Triantafilo, δήλωσε πως ο σκύλος τον οποίο έδιωξε η Τάρα ανήκε σε ένα γείτονα κι ότι μετά το περιστατικό ο Έλεγχος Ζώων ήρθε και τον πήρε. (Συνέχισε να είναι επιθετικός και μετά το συμβάν). 

 


Η Triantafilo εξηγεί ότι ο γιος της είχε μόλις γυρίσει απ' το σχολείο και βγήκε για να πετάξει τον χαρταετό του. Ήταν στο ποδήλατό του όταν δέχτηκε την επίθεση του σκύλου. 

 

Το πιο ενδιαφέρον είναι πως μόνο όταν είδαν την κασέτα του περιστατικού απ' τις κάμερες ασφαλείας κατάλαβαν τι είχε συμβεί. "Δεν είχα δει πως η Τάρα είχε ορμήξει, κυνηγήσει και διώξει τον σκύλο πριν καν φτάσω εγώ στο σημείο!", λέει η Triantafilo. 

 

Η Τάρα εμφανίστηκε στην τηλεόραση, αλλά δεν μοιάζει να νοιάζεται και πολύ για τα φώτα της δημοσιότητας... :)

 

 

 

 

 

11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

7 σχόλια
Δε με ξάφνιασε η αντίδραση της Τάρα. Μεγάλωσα με τη Λούλου, μια εχθρική για τους ξένους Σιαμέζα. Ομως η Λούλου είχε κακοποιηθεί όταν ήταν μικρή με ξύλο, βασανισμό. Η μαμά μου ήταν η λατρεία της, ο άνθρωπός της. Όταν γεννήθηκα, αντί να ζηλέψει η γάτα, καθόταν καραούλι κάτω απ'την κούνια, δίπλα στο πορτ μπεμπέ, όπου ήμουν. Δάγκωνε ακόμα και τη γιαγιά μου όταν με πλησίαζε. Άφηνε μόνο τη μαμά μας να πλησιάσει. Η Λούλου ήταν το μικρό αγγελάκι μου, φύλακας πιστός. Κι αν είχε ζήσει τόσο πόνο, με γενναιοδωρία μας εμπιστευόταν. Με αγάπη αγνή. Έσβησε όταν ήμουν 11 στην αγκαλιά της μαμάς μας, γουργουρίζοντας.Οι γάτες δεν είναι κακές ή εκδικητικές ή μοχθηρές. Είναι μικρές ντίβες, απλά.
Ω ναι!!!... Το υποψιάστηκα από την αρχή, όταν είδα τα βίντεο (υποθέτω και όσοι ξέρουν από γάτες), πως ο μικρός δεν είναι ένα από τα αφεντικά της Τάρα, αλλά... ο "γιός" της...!!! «H οικογένεια, που έχει το επώνυμο Triantafilo, υιοθέτησε τη γάτα πριν από 5 χρόνια -πριν γεννηθεί το αγοράκι. Τους είχε ακολουθήσει σπίτι απ' το πάρκο και αποφάσισαν να την πάρουν και να τη φροντίζουν. Όταν γεννήθηκε ο Jeremy, η γάτα ήταν πολύ προστατευτική, και κοιμόταν συχνά δίπλα στην κούνια του μωρού». Αυτό τα λέει όλα!!!...Παρακολουθώ ξανά και ξανά τα βίντεο. Αυτό που εύκολα διακρίνεται στα βίντεο των συνεντεύξεων (εκτός του βίντεο της επίθεσης), είναι η εξυπνάδα της, όσο και η δεσποτική στάση της μέσα στην οικογένεια, την... "αγέλη" της!!!...Υ.Γ.: Τι βλέμμα είναι αυτό που έχει, εεε;;;!!!...Σ.Σ.: Εδώ και δυόμιση χρόνια έχω δύο γατούλια. Ένα θηλυκό και ένα αρσενικό με έναν χρόνο διαφορά μεταξύ τους και τα οποία τα βρήκα στον δρόμο όταν ήταν μωράκια. Πρώτα βρήκα την γατούλα και μετά από έναν χρόνο τον γατούλη. Από μικρός αγαπούσα, γενικώς, όλα τα ζώα και μεγάλωσα με σκυλιά. Αυτό που δεν είχα καταλάβει είναι το πόσο δυνατά μπορούν να σε αγαπήσουν αυτά τα, επίσης καταπληκτικά ζώα, οι γάτες!... :)
Συναρπαστικο!!!off topic αλλα θελω παρα πολυ να ακουσω τι λενε ολοι αυτοι που πιστευουν οτι οι σκυλοι ποτε δεν επιτιθενται αν δεν προκληθουν και αλλα παρομοια και σε καθε περιπτωση τα σκυλια δεν φταινε ποτε.
Η απορία μου από χθες εξακολουθεί να ισχύει:Αν ο σκύλος είναι βίαιος από μόνος του,οι ιδιοκτήτες του γιατί τον αφήνουν να κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους;Δεν θα έπρεπε να τον έχουν δεμένο,ή έστω με φίμωτρο;Off topic απάντηση λοιπόν,το ζώο είναι ζώο,κανείς δεν είπε ότι δεν φταίει,αλλά δεν γίνεται να του καταλογίσεις ευθύνες όπως θα καταλόγιζες σε έναν άνθρωπο,γιατί απλούστατα τις πράξεις τους τις ορίζουν άλλοι παράγοντες όχι η λογική που-υποτίθεται-έχουμε εμείς.Αν σκεφτείς πως το συγκεκριμένο ζώο ήταν βίαιο και μετά το συμβάν και πως από πριν οι ιδιοκτήτες γνώριζαν πως δεν γουστάρει παιδιά και ποδήλατα,γιατί-το-άφησαν-έξω;!;"Police spokesman Sergeant Joseph Grubbs said the dog's owners, who live in the same neighborhood as the boy, said the dog did not like children or bicycles."Who the hell is to blame here more?Ο σκύλος πήγε για ευθανασία,πλήρωσε την "αντικοινωνικότητα" του,οι ιδιοκτήτες του θα πάνε στα δικαστήρια για πρόκληση σωματικών βλαβών στο παιδί από αμέλεια;
Για να μην παρεξηγηθώ(πολύ τουλάχιστον γιατί σίγουρα κάποιος θα βρει να μου πει πως είπα κάποια χαζομάρα):Αν ένας άνθρωπος έχει παραβατική συμπεριφορά,τον βάζεις φυλακή,του στερείς την ελευθερία του.Αν ένα παιδί κάνει κάποια χαζομάρα μια γνωστή μέθοδος τιμωρίας είναι η στέρηση εξόδου.Εδώ αφού ο ιδιοκτήτης ήξερε ότι το σκυλί του έχει σκατοχαρακτήρα,τι το άφησε έξω;
Ευκολάκι. Σε κλείνω σε ένα μπουντρούμι και σε δέρνω αλύπητα για 15 μέρες. Μάλιστα *χωρίς* εσύ να καταλαβαίνεις τον λόγο. Π.χ. επειδή δεν μου αρέσει το χρώμα του δέρματος σου. Η επειδή δεν γαύγισες όταν ΕΓΩ νόμιζα ότι έπρεπε. Η επειδή γαύγισες όταν ΕΓΩ νόμιζα ότι έπρεπε να σιωπήσεις.Την 16η μέρα σε βγάζω από το μπουντρούμι (είτε δραπετεύεις από μόνος σου). Θα επιτεθείς σε όποιον βρεις μπροστά σου ή όχι;Δεν λέω ότι έτσι έγινε. Λέω ότι υπάρχουν εκατοντάδες λόγοι γιά να επιτεθεί ένας σκύλος σε ένα παιδί. Το βιντεάκι δείχνει την "ηρωική" γάτα, αλλά δεν δείχνει την ιστορία του σκύλου πριν φτάσει στο δάγκωμα.Αν κάποτε μάθουμε τι πέρασε ο συγκεκριμένος σκύλος πριν φτάσει σε αυτήν την συμπεριφορά, μετά θα μπορούμε να μιλάμε γιά το αν φταίει ο σκύλος ή αν κάποιος άνθρωπος τον έφτασε εκεί.
Δεν διαφώνησα με αυτό,το είπα πως είναι πιθανή εκδοχή και εχθές.Η μόνη μου ένσταση είναι πως γίνεται να επιρρίπτονται ευθύνες στον σκύλο μόνο και κανείς να μην λέει κουβέντα για τους ιδιοκτήτες του,ενώ-στην ουσία-αυτοί φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.