________________
1.

Ο σύντροφος μου έχει μία πολύ καλή δουλειά στην Ελλάδα, πάνω στο αντικείμενό του, του αρέσει και του αποδίδει κάποια λεφτά που μπορεί να ζήσει.

Εγώ από την άλλη με το ζόρι τα βγάζω πέρα. Μένω με τους γονείς μου και ίσα που βγάζω τα έξοδα του μήνα μου και δεν τους επιβαρύνω. Έχω τελειώσει σχολή και μεταπτυχιακό, αλλά δεν υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα.

Προσπαθώ να το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία και αισιοδοξία όλο αυτό, αλλά υπάρχουν στιγμές που με παίρνει από κάτω, να παλεύω τόσα χρόνια για το τίποτα.

Παλιότερα είχα σκεφτεί να φύγω έξω. Αλλά λίγο πριν γνωρίσω το φίλο μου είχα αρχίσει να αλλάζω γνώμη. Δεν έχω μετανιώσει για αυτό, γιατί ο σύντροφός μου σημαίνει πολλά για εμένα και θέλω να συνεχίσω μαζί του τη ζωή μου. Το έχουμε συζητήσει πως αν είναι να φύγει ένας θα προσπαθήσει να ακολουθήσει και ο άλλος. Δε θέλω να φύγω, αλλά νομίζω πως σε λίγο καιρό θα αναγκαστώ να εξετάσω το ενδεχόμενο (όχι πως έξω είναι καλύτερα τα πράγματα). Ωστόσο, σκέφτομαι και το σύντροφό μου. Το ξέρω πως αν αρχίζω να ψάχνω για κάτι έξω, θα αφήσει τη δουλειά του για να ψάξει μαζί μου. Όμως δε θέλω να του στερήσω αυτό που έχει τώρα. Τουλάχιστον ένα από τους δυό μας κάνει αυτό που του αρέσει στη χώρα που θέλουμε και οι δύο να είμαστε. Αχ, τι είναι σωστό; -δίλημμα

Α) το σωστό είναι, αφού έχετε στενή και ζεστή σχέση, να παίρνετε αποφάσεις από κοινού. Αυτά που γράφεις εδώ πρέπει να τα πεις σε εκείνον. Εφόσον δηλώνετε ότι έχετε ενώσει τις ζωές σας, γιατί ζητάς συμβουλές από τρίτους; Δεν είσαι μόνη σου σ' αυτή την απόφαση.

Β) Το «ψάχνω δουλειά για έξω» και το «βρίσκω δουλειά έξω» έχει νομίζω μεγαλύτερη απόσταση από αυτή που φαντάζεσαι. Για εξέτασε το ενδεχόμενο, αντί να το μελετάς.

Γ) Το «το ξέρω πως αν αρχίζω να ψάχνω για κάτι έξω, θα αφήσει τη δουλειά του για να ψάξει μαζί μου» είναι ελαφρώς εξωφρενικό. Θα ΑΦΗΣΕΙ τη δουλειά του για να ΨΑΞΕΙ μια άλλη, επειδή το κάνεις εσύ; Να μια λύση: να μην το κάνει! Ψάξε εσύ, και αν βρεις, βλέπετε από κοινού τι θα κάνετε, ανάλογα με το πού, πώς, για πόσα λεφτά, κλπ. Πώς σου φαίνεται;

________________
2.

Α μπα πότε καταλαβαινουμε πως εχουμε παρει πολυ σοβαρα τον εαυτό μας?- Ρενα

Μια καλή ένδειξη είναι όταν οι φίλοι σταματάνε να σου λένε «για πες, τι νέα» και όταν αραδιάζεις τα νέα σου χωρίς να σε ρωτήσουν, δεν κάνουν συμπληρωματικές ερωτήσεις για λεπτομέρειες. Όταν σου το πουν ξεκάθαρα, είναι ήδη πάρα πολύ αργά.

________________
3.

Αγαπημένη Α-μπα

Διαβάζω εδώ και καιρό την στήλη σου και εκτιμώ πολύ την άποψή σου σε διάφορα θέματα, γι'αυτό θα ήθελα την γνώμη σου πάνω σε κάτι που με απασχολεί τελευταία. Θεωρείς πως το να κάνει κανείς παρέα με την παρέα του πρώην του φίλου (κολλητού) του είναι κάτι τόσο κακό και τρομερό; Δεν είναι λογικό, πως κατά το διάστημα που ο φίλος/η σου ήταν μαζί με κάποιον, οι παρέες σας να γνωρίστηκαν, να βρήκαν κοινά και να θέλουν να κρατήσουν επαφή; Και μιλάμε για επαφή σε λογικά πλαίσια, όχι καθημερινά νταλαβερίσματα ούτε συναντήσεις με παρόντες τους χωρισμένους-πληγωμένους που θα προκαλούσαν άβολες καταστάσεις. Είναι λοιπόν λόγος να σε ξεκόβει ένας στενός σου φίλος επειδή γνωρίζει πως κρατάς μια φιλική επαφή με τους φίλους του πρώην του;
-G-Psycho-logic

Κακό, τρομερό... όχι, δεν είναι, ούτε και παράνομο είναι. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις χωρίς επιπτώσεις, όπως βλέπεις (όπως οτιδήποτε άλλωστε, σ' αυτό το ανηφόρι που λέγεται ζωή).

Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυκατάλαβα ποιος θύμωσε με ποιον, και ποιος εξακολουθεί να κάνει παρέα με ποιον (χρειάζεται σχεδιάγραμμα ή καλύτερο συντακτικό) αλλά κοίτα, μην κάνεις τον/την τόσο έκπληκτο/η για τις αντιδράσεις, και μην λες λέξεις όπως «κακό, τρομερό» για να μας αναγκάσεις να πάρουμε τη θέση σου. Είναι άγραφος νόμος, ότι όταν μια (κολλητή) φιλία διαλύεται ή όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, οι φίλοι παίρνουν θέση, θέλουν δε θέλουν, και αρκετές φορές δεν θέλουν. Δεν αναγκάζει κανείς κανέναν να το κάνει, αλλά πραγματικά, χρειάζεται να σου εξηγήσει κάποιος για ποιο λόγο γίνεται;

Πήρες μια κάπως απόφαση, να την πω θαρραλέα; Ασυνήθιστη; Μπράβο σου! Όπως έχεις την ελευθερία να το κάνεις, έτσι και οι άλλοι έχουν την ελευθερία να πράξουν κατά πώς αισθάνονται. Το πράγμα θα ισορροπήσει με τον καιρό. Κι αν πιστεύεις ότι κάποιος σε ξέκοψε από φίλο για λάθος λόγους, πήγαινε και μίλα του. 

________________
4.

καλησπερα.διαβαζω την στηλη εδω και λιγο καιρο.εχω και εγω μια ερωτηση για σενα..
ειμαι 26 και κατι ψιλα,η κοπελια μου στα 25 σχεδον και ειμαστε μαζι 7 χρονια.ολα οκ ολα πολυ ομορφα κλπ,αλλα επειδη καποιοι στο οικειο περιβαλλον παντρευτηκαν-θα παντρευτουν κλπ εχουν γινει καποιες αοριστες προς το παρον συζητησεις για το μελλον μας και μου εχει πει οτι θελει πριν τα 30 της να εχει γινει μαμα.
εγω τα παιδια τα γουσταρω να τα εχεις 1-2 ωρες,να παιξεις κλπ :) εχω 2 σκυλακια και τα φροντιζω σαν παιδια μου και καλυτερα αλλα αλλο το παιδι αλλο το σκυλι.δεν ξερω αν θελω να κανω κατι τετοιο,φοβαμαι μηπως το μετανιωσω και μετα δεν εχει πισογυρισμα.+την ολη κατασταση-οικονομικη κυριως-που δεν μας αφηνει ουτε μαζι να μεινουμε,αφου και οι 2 μαζι παιρνουμε κατι λιγοτερο απο εναν κανονικο μισθο.θα ηθελα μια αποψη..ευχαριστω!- Σ

Θέλεις την άποψη ενός αγνώστου για το πότε να κάνεις εσύ παιδιά;

Σ΄ αυτό το θέμα ούτε τη μαμά σου δεν θα έπρεπε να ανακατεύεις.

Ο μόνος που έχει λόγο σε αυτή την απόφαση είναι η επίδοξη μητέρα των παιδιών σου.

Υπάρχουν χίλια επιχειρήματα για να κάνεις τώρα παιδιά, και άλλα χίλια για να μην κάνεις. Υπάρχουν παραδείγματα για όλες τις περιπτώσεις που πήγαν καλά και άλλα τόσα που πήγαν στραβά. Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο η κοπέλα σου έχει βάλει το 30 ως όριο, αλλά δεν είναι δική μου δουλειά να καταλάβω, δική σου είναι. Αν πιστεύεις ότι τα λεφτά δε σας φτάνουν, πες της το. Αν φοβάσαι να το κάνεις γιατί δεν έχει πισωγύρισμα, πες της το. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση (υπάρχει, αλλά όχι για τη δική σας περίπτωση). Άλλωστε, και το όριο να θέλετε να τηρήσετε, έχετε μπροστά σας άλλα 5 χρόνια...

________________
5.

Αγαπητή 'Α, μπα'

Τα τελευταία 2 χρόνια έφτασα σε ένα σημείο να νιώθω ότι η ζωή μου δεν έχει στόχο. Ό,τι και αν έκανα, με ό,τι και αν ασχολήθηκα, μου φαινόταν εφήμερο και αδιέξοδο. Μου πήρε χρόνο όμως αποφάσισα σταδιακά να ξεφορτωθώ όλα αυτά που με κρατούσαν στάσιμη και να κλείσω μία προς μία όλες τις εκκρεμότητες που ένιωθα ως βάρος στη ζωή μου (πχ το πτυχίο μου, με το αντικείμενο του οποίου δυστυχώς δεν ήμουν ποτέ ικανοποιημένη, και το οποίο, αντί να παρατήσω νωρίς προκειμένου να ξαναδοκιμάσω για την πρώτη μου επιλογή, αποφάσισα να ολοκληρώσω με μισή καρδιά, περνώντας όλα τα μαθήματα μου με 5άρια.)

Κοντά στο νέο έτος, αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι, το οποίο με βοήθησε τελικά να θυμηθώ ότι δεν ήμουν πάντα μέτρια, ότι κάποτε είχα την αυτοπεποίθηση να θέτω υψηλούς στόχους, τους οποίους τολμούσα να πετύχω.
Τις τελευταίες μέρες είχα ακόμα ένα breakthrough και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, έθεσα ρεαλιστικά έναν στόχο για τον εαυτό μου. Αυτόματα είδα ότι θέτοντας το συγκεκριμένο στόχο τα πάντα έγιναν πιο ξεκάθαρα. Μαλιστα μπορώ ήδη να προσδιορίσω τα επόμενα μου βήματα προς την επίτευξή του και η ιδέα αυτή και μόνο με ενθουσιάζει! 

Φοβάμαι ωστόσο, ότι η μετριότητα που επέδειξα την προηγούμενη περίοδο της ζωής μου θα με στιγματίσει βαριά σε ότι προσπαθήσω να κάνω τα επόμενα χρόνια. Καλώς ή κακώς, πιστεύω ότι υπάρχουν δρόμοι που θα με απορρίψουν λόγω αυτού, με το καλημέρα σας.

Σίγουρα αυτό δεν πρέπει να με αποτρέψει από το να προσπαθήσω να τα καταφέρω βέβαια, όμως δεν υπάρχει χειρότερο από το να ξέρεις ότι για όλες τις πόρτες που έκλεισαν πριν καν ανοίξουν ευθύνεσαι εσύ και κανείς άλλος.

Any comments/advice?- asdf_321

Ρωτάς αν θα δυσκολευτείς να βρεις δουλειά/μεταπτυχιακό επειδή έχεις χαμηλό μέσο όρο στο πτυχίο;

Νομίζω ότι αυτό ρωτάς.

Έχεις πολύ λίγα χρόνια πίσω σου για να λες βαρύγδουπα πράγματα όπως «η μετριότητα που επέδειξα την προηγούμενη περίοδο της ζωής μου θα με στιγματίσει βαριά». Είναι λίγο αστείο, να σου πω την αλήθεια. Δεν πέρασες και από αναμορφωτήριο, ένα πτυχίο με μέτριο βαθμό πήρες. Τι άλλο πρόλαβες να κάνεις;

Πιστεύω ότι δε χρειάζεται να ανησυχείς για τις κλειστές πόρτες, όπως δε χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για κάτι που δεν έχει γίνει ακόμα, και δεν ξέρει αν θα γίνει. Για κάτι που θα έπρεπε ίσως να ανησυχείς από τώρα είναι μήπως παίρνεις τον εαυτό σου υπερβολικά στα σοβαρά.

________________
6.

Αγαπητή Α, μπα,

Είμαι σε σχέση στην οποία εδώ και κάποιους μήνες προέκυψε απόσταση με δική μου επιλογή για σπουδές, ως εδώ καλά τραβάει και δεν είναι αυτή καθεαυτή το πρόβλημα. Ότι μου λείπει καθημερινά είναι δεδομένο, ότι θα προτιμούσα να βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι μαζί με αυτόν και κάποιους άλλους ανθρώπους επίσης. Δεν έχω μετανιώσει για την επιλογή μου, απεναντίας νιώθω ότι είμαι στο σωστό μέρος και σπουδάζω αυτό που θέλω σε επίπεδο πλέον του ικανοποιητικού. Η ερώτησή μου είναι, γιατί όταν έχω τις μαύρες μου, όταν το λουρί των ευθυνών κάπως σφίγγει, όταν έχω περίοδο (αστειευόμενη το αναφέρω), να εναποθέτω τις αιτίες στο γεγονός ότι "θα ήθελα να ήμουν στην Αθήνα"; Είναι υγιές κάτι τέτοιο; Μήπως αυτομαστιγώνομαι με το να σε ρωτάω;- Μικρούλα

Είναι το μάντρα σου, όπως το «θέλω τη μαμά μου». Είναι υγιές όσο είναι στιγμιαία εκτόνωση και δεν το εννοείς στην πραγματικότητα. Αλλά και αν το εννοείς, πάλι υγιές είναι. Αρκεί να ξέρεις στο βάθος ότι και στην Αθήνα προβλήματα θα είχες, απλώς θα ήταν άλλου είδους.

________________
7.

Γνωριστήκαμε τυχαία. Όλα όμορφα μέχρι που έσκασε η βόμβα! Είχε sex buddy με το οποίο δεν την έδενε το σεξ κ αλλά κάτι που δεν μπορούσε να μου το εξηγήσει κ ενώ ήταν 'τελειωμένο' δεν έφευγε γιατί είναι αυτοκαταστροφικός τύπος! Σε αυτά πρόσθεσε ότι αν κ ανέκαθεν ομοφυλόφιλη, τελευταία το κάνε κ με έναν φίλο της! Το θέμα είναι ότι την ερωτεύτηκα κ όλο κ βυθιζόμουν. Μου λέγε πως δεν θα βρω κάτι καλύτερο (ναι το ασπάστηκα κ το πιστεύω ακόμη ακράδαντα!) κ ήταν 'εδώ' όποτε κ για όσο εκείνη ήθελε (είχε αρχίσει το sex buddy να της δίνει σημασία- ναι μου τα λέγε όλα). Της μίλησα άσχημα μια μέρα προσπάθησα να ξεκόψω.. έστειλε μετά από 15 μέρες (για να επιβεβαιωθεί) δεν απάντησα..λύγισα εν τέλει έστειλα τα ειλικρινή συναισθήματα μου κ ενώ λέω: 'επειδή δεν ξέρω τι μεσολάβησε αν ενοχλώ πες μου' εκείνη ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε ένα ναι μωρέ άστο ξέχνα το προχώρα? αυτή που δεν ήθελε να με πληγώσει?? Με την νέα χρονιά κ αφού πέρασαν καμιά 20αριά μέρες μου στείλε για ποτό..Σειρά μου να μην απαντήσω. Μπορείς να ψυχολογήσεις την αψυχολόγητη?! Πως παθαίνουμε μια αμνησία?
Η 'μικρή'-

Η αψυχολόγητη είσαι εσύ ή αυτή;

Τώρα νομίζεις, φαντάζομαι, ότι ζεις μια φανταστικά πονεμένη και κινηματογραφική ιστορία. Αν το ψευδώνυμο «μικρή» ισχύει και στην πραγματικότητα, ωραία, θα περάσει κι αυτό. Αν συνεχίσεις να «ερωτεύεσαι» αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους ή άτομα που μπορεί να πάσχουν από Οριακή (μεταιχμιακή) διαταραχή προσωπικότητας τότε να θορυβηθείς πάρα μα πάρα πολύ. Όχι για τους άλλους, για τον εαυτό σου.