Αυτά είναι, κοντολογίς, τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τον α’ γύρο των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών. Γαμώ τις εθνικές μας ιδιοσυγκρασίες, δηλαδή! Κι ενώ το σκηνικό δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει, εφόσον τόσο στην πρωτεύουσα όσο στους περισσότερους δήμους της χώρας θα απαιτηθεί και δεύτερη εκλογική Κυριακή, δεν είναι παράκαιρο να διατυπώσει κανείς ορισμένα συμπεράσματα – για την ακρίβεια, είναι καλύτερα να γίνει τώρα αυτό παρά στον επόμενο γύρο, οπότε συχνά υποχωρούν οι «καθαρές» προσωπικές προτιμήσεις ενόψει ευρύτερων συμμαχιών και συμφερόντων. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
· Ο μεγαλύτερος νικητής ήταν, αναμφίβολα, η αποχή, που συγκέντρωσε κοντά 50% στην πρωτεύουσα και 40% πανελλαδικά κατά μέσο όρο. Κι αυτό σε μια έντονα πολιτικοποιημένη περίοδο, όπου για υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι έβαλαν μέχρι ο περιπτεράς της γειτονιάς και η κομμώτρια του δευτέρου. Σε ποιον πολιτικό «θεό» πιστεύουν όλοι αυτοί, τι άραγε θα ψήφιζαν αν τους «υποχρέωναν» ή αν παρουσιαζόταν αδήριτη ανάγκη; Μυστήριο εφόσον το «κόμμα της αποχής» συμπεριλαμβάνει από «σταρχιδιστές» και αδιάφορους μέχρι συνειδητά απέχοντες αλλά και κατά τεκμήριο συντηρητικούς απολιτίκ.
· Αμέσως επόμενος θριαμβευτής, η Χρυσή («Ελληνική») Αυγή. Μετά από τόσες αποκαλύψεις για την εγκληματική της δράση, με τον αρχηγό της στα σίδερα κι όλη σχεδόν την κοινοβουλευτική της ομάδα υπόδικη για σωρεία σοβαρών αδικημάτων, ο χερ Κασιδιάρης τσίμπησε ένα ολόκληρο 15%, ενώ το ψυχολογικό «φράγμα» του 10% έσπασε και ο υποψήφιος περιφερειάρχης Παναγιώταρος (η ΧΑ έχασε, ωστόσο, δύναμη στον Πειραιά). Εδώ δεν χωρά καμία δικαιολογία. Ακόμα κι οι πλέον «παραπλανημένοι» ψηφοφόροι της ΧΑ – που αποδεικνύονται, ωστόσο, συνεπέστατοι στο ραντεβού τους με την κάλπη - ξέρουν πια πολύ καλά τι σόι ανθρώπους πριμοδοτούν. Είναι δηλαδή είτε τραγικά βλάκες είτε συνειδητά αρρωστημένα μυαλά, συνένοχοι και συνυπεύθυνοι, σε κάθε περίπτωση, των πράξεών τους. Οι δικονομικές «γκάφες» που συνόδευσαν τη δίωξη πρωτοκλασάτων μελών σίγουρα δεν βοήθησαν - κανείς εξάλλου δεν κατάλαβε με τι σκεπτικό ο Άρειος Πάγος επέτρεψε τη συμμετοχή μιας υπόδικης συμμορίας στις εκλογές - κι όσο για το πολιτικό σύστημα που για χρόνια ανεχόταν και «μπούκωνε» με αναβολικά αυτό το έκτρωμα, καλά ξεμπερδέματα. Οι υπόλοιποι, το νου μας. Προσυπογράφω πάντως χέρια και πόδια το σύνθημα που έλεγε «αν απελάσουμε 450.000 φασίστες (που έχουν πια κιόλας «αβγατίσει»), τότε σίγουρα χωράνε άλλοι τόσοι μετανάστες»!
· Ο Σύριζα θα γινόταν άνετα «κυβέρνηση Αθηνών», δεν έχει όμως πείσει ακόμα την υπόλοιπη Ελλάδα να τον εμπιστευθεί, ίσως επειδή απλά η τελευταία δεν… θέλει. Το πελατειακό σύστημα είναι ισχυρότερο στην επαρχία και οι συνδέσεις της Αριστεράς με την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και τις τοπικές κοινωνίες πιο «χαλαρές». Στην Αθήνα, πάλι, αποδείχτηκε έξυπνη η επιλογή Σακελλαρίδη (19.85%) - παρότι ούτε εκείνος απέφυγε τον «ξύλινο» λόγο προεκλογικά, είναι νέος, έδειξε χαρακτήρα και, κάνοντας την έκπληξη, διεκδικεί στο νήμα με τον «μίστερ χρυσή μετριότητα» Καμίνη (21.) τον μεγαλύτερο δήμο της χώρας. Στο νήμα θα κριθεί όπως φαίνεται και η μάχη της περιφέρειας, όπου η Ρένα Δούρου (23.7%)– από τις καλύτερες παρουσίες στον Σύριζα - θα «κονταροχτυπηθεί» στα ίσα με τον κυβερνητικό Γιάννη Σγουρό (22.1%)
· «Περίπατος» Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη (α΄γύρος 36%), που παρότι αναμενόμενος παραμένει από τις μάλλον πιο ευχάριστες ειδήσεις των φετινών δημοτικών εκλογών – ελάχιστα βλέπεις τα μείον του, θησαυρός τα θετικά του - «κοκκίνισε», λέει, πολιτικά η Πάτρα, «κόκκινοι» πάνε να γίνουν αλλά σε… χουλιγκανικές αποχρώσεις τόσο ο Πειραιάς, όπου ο πρώτος γύρος βρήκε τον εκλεκτό του προέδρου του Ολυμπιακού Μαρινάκη αλλά και του αρτηριοσκληρωτικού μητροπολίτη Σεραφείμ Γιάννη Μώραλη να προηγείται με 33% όσο και ο Βόλος, όπου οι συμπολίτες του υπόδικου για παράνομα στοιχήματα και στημένα ματς Ανδρέα Μπέου, πρώην μεγαλομέτοχου του τοπικού Ολυμπιακού, θεώρησαν καλό να τον επιβραβεύσουν για το σπάνιο ήθος του με 42% – αθάνατη η Λαμογοελλάδα.
· Διχασμένη βαθιά η ελληνική κοινωνία, διχασμός όμως βαθύς και μεταξύ Αθήνας-επαρχίας που αποδεικνύονται για μια φορά ακόμα «δυο κόσμοι χωριστά». Επαληθεύεται ξανά πως η κρίση ενδημεί κατά πρώτο και κύριο λόγο στα μεγάλα αστικά κέντρα, βασικά δηλαδή στην πρωτεύουσα. Όπως στην Κατοχή ένα πράγμα, οπότε η Αθήνα ήταν που θρήνησε τους περισσότερους νεκρούς από την πείνα. Μπορεί στην επαρχία να «κόπηκαν» επίσης προνόμια, δουλειές κι επιδοτήσεις, μπορεί η αγροτική και η κτηνοτροφική παραγωγή να έχουν προβλήματα, όσο όμως το πιάτο κρατιέται γεμάτο, το κόστος ζωής θεμιτό κι η πραγματική απελπισία, εικόνα στις ειδήσεις, οι επαρχιώτες στην πλειοψηφία τους προσανατολίζονται σε επιλογές που ακόμα κι αν είναι δυσάρεστες, δεν θα απειλούν να διαταράξουν μια χαλαρότερη καθημερινότητα. Ή έτσι θέλουν να πιστεύουν, τουλάχιστον – αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ένα καλό που έχει αυτή η μετριοπαθής στάση είναι ότι ούτε τη ΧΑ ευνοεί.
· Στα αξιοσημείωτα των φετινών δημοτικών, η παρουσία πολλών πολιτευόμενων δημοσιογράφων αφενός, αρκετών ανοικτά lgbt υποψηφίων αφετέρου – ίσως οι περισσότεροι που κατέβηκαν μέχρι τώρα σε μία και μόνη αναμέτρηση. Όσο για το τι κάνει νιάου-νιάου στον Μαραθώνα, ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, ούτε ο χειρότερος «γραφικός» είναι ο νεοκλεγείς Ηλίας Ψινάκης που είναι κιόλας περισσότερο πονηρός από ό,τι αφήνει να φανεί.
Ξεφτίλα έγιναν, τέλος, με τα άλλα αντ΄ άλλων exit polls οι εταιρίες δημοσκοπήσεων αλλά και παρουσιαστές των μεγάλων καναλιών που είτε τα εμπιστεύθηκαν άκριτα, είτε πρόβαλαν δικές τους (βεβαίως και του ευρύτερου καθεστωτικού κύκλου) μύχιες επιθυμίες ως εκλογικές πραγματικότητες. Και επειδή οι δημοσκοπήσεις και τα exit polls, όσο και να αποπροσανατολίζουν, δεν έχουν έρθει για να φύγουν, μήπως θα έπρεπε τουλάχιστον να αναθεωρηθούν ριζικά; Όσο για τις «κατευθυνόμενες» πολιτικές εκπομπές, όσο λιγότεροι βρίσκουν λόγους να τις παρακολουθούν έστω κριτικά, τόσο περισσότερο περιορίζουν την εξουσία τους στον «γυάλινο» κόσμο αντί του πραγματικού.
σχόλια