Υπήρχε πάντα κάτι απροσδιόριστο που με τραβούσε στα εγκαταλελειμμένα κτίρια, παρ' όλο που ποτέ δεν θεωρούσα τον εαυτό μου φαν της αρχιτεκτονικής.
Ίσως να είναι αυτή η μελαγχολική ομορφιά τους, που τα κάνει να στέκονται εκεί υπομονετικά, δημιουργώντας μια εικόνα πολύ δυνατή, σχεδόν ποιητική.
Καλύτερα το εξηγεί ο Αμερικανός φωτογράφος Kevin Bauman :
Όταν πριν περίπου 15 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του 90', ξεκίνησα να φωτογραφίζω τα εγκαταλελειμμένα σπίτια της γενέτειρας μου στο Ντιτρόιτ, δεν φανταζόμουν ότι το αποτέλεσμα θα ήταν ένα περίπλοκο μείγμα τόσο καταπληκτικών, όσο και σχεδόν καταθλιπτικών εικόνων.
Το Ντιτρόιτ γνώρισε μεγαλειώδη ακμή ως βιομηχανικό κέντρο τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Κι έπειτα ήρθε η ανεργία..
Σήμερα, η εικόνα που παρουσιάζει η πόλη απέχει μακράν από τις παλιές καλές εποχές, μιας που το Ντιτρόιτ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πρώτες των Η.Π.Α σε μείωση αστικού πληθυσμού τα τελευταία 50 χρόνια.
Ολόκληρες γειτονιές που κάποτε έσφυζαν από ζωή σήμερα είναι εξ' ολοκλήρου εγκαταλελειμμένες.
Ολόκληρο το πρότζεκτ του Bauman , και με τα 105 (από τα χιλιάδες σήμερα) ερειπωμένα σπίτια που φωτογράφισε στο Ντιτρόιτ, μπορείτε να τo δείτε εδώ.
σχόλια