ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι η κολλητή μου από το δημοτικό. Τη λατρεύω, με λατρεύει, έχουμε περάσει άπειρα μαζί, σε ό, τι σημαντικό συνέβη στη ζωή μου ήταν εκεί, το ίδιο κι εγώ γι' αυτήν. Έχουμε περάσει πολλά σκαμπανεβάσματα, έχουμε τσακωθεί, έχουμε περάσει περιόδους που μιλούσαμε ελάχιστα, κι όμως πάντα βρίσκαμε έναν τρόπο να συγχωρούμε η μία την άλλη και να γίνονται όλα όπως πριν. Πλέον τη θεωρώ οικογένειά μου και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου.Γνωρίζει πρόσφατα, μετά από μεγάλη περίοδο μοναξιάς και αποτυχημένων σχέσεων, ένα παιδί και ξεκινάνε να βγαίνουν. Το πράγμα ξεκινάει πολλά υποσχόμενο και αυτή ειδικά έχει τρελαθεί μαζί του. Τον γνωρίζω κι εγώ, μου φαίνεται καλό παιδἰ σε γενικές γραμμές, κάτι όμως δεν μου κολλάει μαζί του, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς τι. Αυτή εν τω μεταξύ μου μιλάει γι' αυτόν σαν να είναι ο άντρας της ζωής της. Εγώ, χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο να της φέρω ως αντεπιχείρημα, της λέω απλώς ότι είναι πολύ νωρίς και να προσπαθεί όσο γίνεται να κρατάει μικρό καλάθι.Κ έρχομαι στο κύριο θέμα.. Με καλεί πρόσφατα σε ένα πάρτι στη δουλειά της. Ήταν κι αυτός εκεί. Τέλος πάντων περνάει η βραδιά, όλα νορμάλ, κ έρχεται η ώρα να φύγουμε.. Εγώ ξεκινάω να φύγω και λέω ότι θα πάρω ταξί, αυτός μου προτείνει να με γυρίσει αυτός με το αυτοκίνητο μιας και μένουμε σε κοντινές περιοχές. Αρνούμαι ευγενικά, λέω ότι δεν υπάρχει λόγος, αυτός όμως επιμένει, το ίδιο και η κολλητή μου που μου λέει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με αφήσει να γυρίσω μόνη μου ενώ μπορεί να με πάει αυτός.Με τα πολλά, αποφασίζουμε να με γυρίσει αυτός. Στη διαδρομή ήμουν απόλυτα τυπική μαζί του και λιγομίλητη σχεδόν σε σημείο παρεξήγησης γιατί είχα πλέον αρχίσει να νιώθω πιο έντονα ότι κάτι στην ατμόσφαιρα απλά δεν πήγαινε καλά.Ώσπου στο τέλος της διαδρομής, απ' το πουθενά σκάει η βόμβα.. Ότι από τότε που με γνώρισε δεν μπορεί να με βγάλει απ' το μυαλό του, ότι δεν του έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο (που αμφιβάλλω), ότι του βγάζω κάτι πολύ πιο έντονο απ' αυτό που του βγάζει η φίλη μου (wtf..??), ότι το κάνει μαζί της και σκέφτεται εμένα (!!) κ άλλα τέτοια κουλά. Εννοείται ότι πέφτω απ' τα σύννεφα γιατί όσο και να μου πέρναγαν διάφορα απ' το μυαλό για τον τύπο δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι τέτοιο, σε τέτοια έκταση τουλάχιστον. Προφανώς του το ξέκοψα και του είπα ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να γίνει ποτέ κάτι μεταξύ μας γιατί την έχω σαν αδερφή μου. Από τότε έχω πέσει αρκετά ψυχολογικά, το σκέφτομαι συνέχεια και δεν ξέρω τι να κάνω.Και ερωτώ: ποια η θέση μου εμένα τώρα?? Να την αφήσω να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου "για να μην πληγωθεί" μου φαίνεται αδιανόητο.. Και μάλιστα με έναν τέτοιο τύπο που αν βρήκε το θράσος να την πέσει στην κολλητή της απ' τους πρώτους μήνες σχέσης, ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να κάνει ή έχει ήδη κάνει.. Αλλά πώς να της το πω για να πληγωθεί όσο γίνεται λιγότερο..? Μπορώ να πω ή να κάνω κάτι για να το διασφαλίσω αυτό (ή έστω να αυξήσω τις πιθανότητες)? Τον συγκεκριμένο εννοείται ότι δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου και ξέρω ότι δεν της αξίζει, σχεδόν σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά και πόσο μάλλον σε αυτή που είναι τόσο καλή κοπέλα και έχει τόσα πολλά να δώσει σε μια σχέση. Τη σκέψη δε ότι μπορεί να τη χάσω απ' τη ζωή μου δεν την αντέχω. Πώς της λες όμως κάτι τέτοιο για να το πάρει όσο γίνεται πιο ανώδυνα??