ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.6.2014 | 19:13

Ε χοντρή!

Ένα επίθετο συνυφασμένο του ονόματος μου. Γύρω στα 15 χρόνια λοιπόν να με ακολουθεί ... σε κάθε βήμα... σε κάθε πόλη...σε κάθε παρέα...σε κάθε κουβέντα.. ακόμη και σε κάθε τυχαίο βλέμμα. Ένα επίθετο, ταυτότητα.Ένα επίθετο ,όνομα. Ένα επίθετο, ταμπέλα. «Μωρη χοντρή!» ,«ποιά λες ; εκείνη την χοντρή απέναντι;» , «που να χάθηκε η τάδε; εκείνη μωρέ η χοντρή απο το Α1» . Για κάποιους ήταν απλώς ένα δευτερόλεπτο της ζωής του αυτή η φράση ,για μένα όμως όλη η μέχρι τώρα ζωή μου. Απο το δημοτικό λοιπόν ενώ ήμουν ένα πανευτυχές κορίτσι ,που πάντα με θυμάμαι να θέλω να δίνω στους ανθρώπους ,ακόμη και να θυσιάζομαι ή να τους υπερασπίζομαι ,όπως για παράδειγμα τις τόσες φορές που πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου για κάποια σκανταλιά που δεν είχα κάνει ,για να σωθούν οι φίλοι μου και άλλα τόσα. Ένα τέτοιο παιδί λοιπόν , χαρούμενο και γελαστό που όμως φοβόταν συνεχώς. Φοβόμουν μήπως η παρέα των παιδιών απέναντι έρθει να με χτυπήσει και να φωνάξουν όλοι σύσσωμοι το όνομα κάποιου ζώου ,όπως βόδι ,αγελάδα κλπ. Φοβόμουν στα βλέμματα των περαστικών καθώς με κοιτούσαν ,μήπως σκεφτόντουσαν το πάχος μου. Φοβόμουν να βρεθώ ανάμεσα σε πολύ κόσμο ,να κινηθώ και να τρέξω (που πάντα έτρεχα πιο γρήγορα και απο τους πιο λεπτούς στην τάξη) ,φοβόμουν να κάνω κατακόρυφο στα διαλείμματα μήπως και με κοροιδέψουν ή τραβήξω την προσοχή (που το κατάφερνα ,κρυφά , όταν δεν με έβλεπε κανείς ) ,φοβόμουν να φάω δημόσια και κρυβόμουν στις τουαλέτες κλπ. Ήμουν πολύ ζωηρό και καλό παιδί και εύκολος στόχος να βρίσει κανείς. Κάθε μέρα στο σχολείο τα ίδια. Κάθε μέρα ξύλο απο τους συμμαθητές επειδή ήμουν «Η χοντρή» . Κάθε μέρα μου πετούσαν τα πράγματα απο το μπαλκόνι.Με ρίχναν απο τις σκάλες.Μου βάζαν χώματα και σκουλήκια στην τσάντα. Με κλωτσούσαν στο πρόσωπο. Και φυσικά αντιδρούσα και χτύπαγα και γω ,αλλά δεν έφτανε αυτό. Μαζευόταν όλη η τάξη απο πάνω μου. Επειδή ήμουν η χοντρή. Ζούσα στην απομόνωση και στον φόβο.Γυρνούσα σπίτι και έκλαιγα. Έπαιρνα αγκαλιά την μαμά και της έλεγα πόσο άσχημα νιώθω. Της έλεγα οτι εγώ τα αγαπάω τα παιδιά αλλά εκείνα δε με θέλουν. Της έλεγα πως είμαι κακιά ,πως είμαι χοντρή και κανείς δεν με αγαπά. Πως δεν αξίζω.Ακόμη και τώρα που τα γράφω αυτά ,δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Ήμουν πάντα διαφορετική ,πάντα κάτι άλλο απο τους υπόλοιπους. Τα απογεύματα που έβγαινα απο το σπίτι και πήγαινα στην πλατεία να παίξω ,ήμουν μόνη. Θυμάμαι όμως περιόδους που είχα φίλους στο παιχνίδι. Αλλά ακόμη και γι αυτούς ήμουν «η χοντρή». Ακόμη κ γι αυτούς δεν είχα όνομα ,αλλά ιδιότητα. Αυτά τα χρόνια πέρασαν βασανιστικά. Όταν τελείωσα το δημοτικό είχα μέσα μου πολύ μίσος και οργή και ευχόμουν να καεί. Γύρω στα 11 που πάτησα το πόδι μου στο γυμνάσιο και άρχισα να καταλαβαίνω πως είμαι κορίτσι (στήθος , περίοδος, καμπύλες) ήθελα να είμαι όμορφη. Και κει όμως ,το επίθετο αυτό με ακολουθούσε. Μέχρι και εγώ με κορόιδευα που τόλμησα να ερωτευτώ. Εγώ ;; Πως μπορώ εγώ ,ένα πλάσμα σαν εμένα , να ερωτευτεί; Και άρχισα να με τιμωρώ. Να χαρακώνομαι. Να προσπαθώ να φύγω. Να μην τρώω. ΝΑ ΜΕ ΜΙΣΩ!. Ήμουν 6 χρονών και ήθελα να πεθάνω.Κάπου εδώ θέλω να πω κάτι. Υπήρξαν ,και υπάρχουν, πολλοί άνθρωποι που θα σκεφτούν "μα καλά ,γιατί δεν έχανες κιλά ,δεν σε καταλαβαίνω, εσύ φταίς που ένιωθες άσχημα και τους άφηνες να σου φέρονται έτσι" Αυτό θα ίσχυε αν δεν είχα μεγαλώσει έτσι. Θα ίσχυε αν τώρα κάποιος τολμούσε να με πληγώσει, έχοντας όμως μεγαλώσει έτσι με ήδη τις άμυνες χτυπημένες, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Κλεινόμουν λοιπόν στον εαυτό μου ,με κατηγορούσα για τα πάντα ,με σημάδευα ,με θεωρούσα απο χέρι χαμένη. Πίεζα τους γονείς να με πάνε σε διαιτολόγο ,αλλά φυσικά "δεν έχουμε λεφτά" ενώ για παγωτά και ρούχα έχουμε.Οι καθημερινές βρισιές στον δρόμο δεν έπαυαν , τα κωλόπαιδα στην τάξη υπήρχαν σε κάθε χρονιά να μου θυμίζουν πόσο άξια χλευασμού ήμουν , ακόμη και οι μεγάλοι να λένε τα ίδια . Θυμάμαι μια καθηγήτρια να λέει επειδή έκατσα μπροστά στην πόρτα για λίγο "μη προσπαθείς με τον όγκο σου να μου κλείσεις την πόρτα" . Ή να ακούω πάλι απο μεγάλους "έλα μωρέ και λίγο περπάτημα δε θα σου κάνει τίποτε" (κ ας ήταν αυτή η απόσταση εκ των πραγμάτων τεράστια) ,ή "κάτσε μωρέ και λίγο όρθια ,δεν παθαίνεις τπτ εσύ" Βέβαια. Εγώ δεν παθαίνω. Γιατί εγώ δεν είμαι άνθρωπος.Είμαι η Χοντρή. Και οι χοντροί είναι ανθεκτικοί. Άν τους χτυπήσεις δεν πονούν. Άν τους βρίσεις δεν ακούν. Άν τους πληγώσεις δεν θα νοιαστούν. Έχουν τόνους λίπους να αμυνθούν, σωστά;Ας μη λέω πολλά. Έφτασα στα 16 να κάνω απίστευτα αυστηρή δίαιτα με 3 μήλα την ημέρα. Μετά να τρέχω σε διαιτολόγους ,να μην μπορώ να ηρεμήσω, να παίρνω αντικαταθλιπτικά . Και όλα αυτά γιατί κάποιος με έμαθε να είμαι η χοντρή. Γιατί τόλμησα να είμαι διαφορετική. Γιατί είναι κακό να είσαι διαφορετικός. Να είσαι γκει ,μαύρος, χοντρός, με σύνδρομο ντάουν, καλλιτέχνης ή κακός μαθητής. Τώρα στα 18 , έχοντας φυσιολογικά για εκείνους κιλά ,είμαι μια "περιζήτητη" . Είμαι απο εκείνες που κορνάρουν στον δρόμο. Απο εκείνες που έβλεπα να θέλουν κάποτε τα αγόρια που μου άρεσαν. Τώρα φοβάμαι να περάσω μπροστά απο κάποια παρέα ,μη μου πουν "Ε κοπελια! Έλα εδώ..." ,τα αμάξια που περνούν δίπλα μου μη φωνάξουν "Καύλα!!" και τραβήξω πάλι την προσοχή. Τώρα λοιπόν κατάλαβα πως είτε κιλά έχεις, είτε είσαι γυναίκα , είτε είσαι γκει,είτε είσαι μαύρος είσαι όλα αυτά που εκείνοι δεν τολμούν και φοβούνται να είναι. Εκείνα που οι αρρώστιες των άλλων προβάλλονται πάνω. Είσαι η ομορφιά του κόσμου και εκείνη η μιζέρια του. Εγώ εσάς αγαπώ και εγώ εσάς θέλω στην ζωή μου. Εσάς τους διαφορετικούς που διαβάζετε αυτήν την στιγμή και με νιώθετε. Εσάς αγαπώ και σας εύχομαι ολόψυχα να είστε δυνατοί και αληθινοί.Η χοντρή.
15
 
 
 
 
σχόλια
Καλησπέρα.ειμαι και εγώ μια ακόμα που ταυτίζεται με το κείμενο σου.Το μόνο που θα ήθελα είναι να μου πεις πώς κατάφερες να χάσεις τα περιττα κιλα.και για να προλάβω τον κάθε ανόητο που μπορεί να πετάξει την βλακεία του(επειδή διάβασα αρκετές στα σχόλια),δεν είναι εύκολο να τα χάσεις όταν είναι πολλά και δεν έχεις καλή ψυχολογία ούτε κάποιον να σε στηρίξει.το mail μου είναι [email protected].αν πότε το δεις στείλε.δεν είμαι τρολλ ούτε ψάχνω γκόμενα.θελω επιτέλους να αλλάξω τη ζωή μου.δεν αντέχω άλλο.
Εγώ πάλι είμαι μέτρια προς χοντρή στα κιλά αλλά αρκετά διαφορετική - δυστυχώς ή ευτυχώς μάλλον!- και έχω τρέλα με τις χοντρές κοπέλας. Βασικά εγώ μία κοπέλα άνω των 17 ετών θεωρώ ότι πρέπει να είναι άνω των 60-65 κιλών για να είναι τέλεια!. Μου αρέσουν πολύ οι χοντρές κοπέλες , δε ξέρω γιατί αλλά ποτέ δεν μπορώ να τις δω ως άσχημες , τις περισσότερες τουλάχιστον!Δε συμφωνώ καθόλου που οι λεπτές είναι τόσο τέλειες και οι χοντρές τις βρίζουν και τις κοροιδεύουν κάποιοι γελοίοι. Σε αγαπώ! :P
Αν και είμαι απο τους ανθρώπους που δεν θα "επέτρεπα" στον εαυτό μου να γίνει "χοντρή", και ας μεγάλωσα με άτομα υπέρβαρα στην οικογένεια μου, είμαι επίσης άνθρωπος που ποτέ δεν έκρινα τον συνάθρωπο μου απο το βάρος του. Το πως θα κοντρολάρεις το σωμα σου, είναι δικαιωμά σου, και έχεις του δικούς σου λόγους, είτε απο επιλογή, είτε όχι, να είσαι όπως είσαι. Αγαπώ εξίσου τις 3 κολλητές μου. Και την 53κ, 172cm, και την 120κ, 165, και την 60κ, 165cm. Η ψυχή και η καρδιά χωράει σε κάθε σώμα, είτε σκελετωμένο, είτε τροφαντό. Το πόσο καθαρή και όμορφη είναι η ψυχή σου, αυτό είναι που μετράει.Λυπάμαι για όλα αυτά που πέρασες μέχρι τώρα, λυπάμαι και δεν μπορώ να κάνω κάτι να τα αλλάξω. Κράτησε τις "εμπειρίες" αυτά, και χρησιμοποιήσε τες σαν όπλο για να προχωρήσεις όμορφα την ζωή σου, χωρίς να σε απασχολούν οι σάπιοι ανθρωποι που κυκλοφορούν.Και να μην σε απασχολεί τίποτα κουκλα μου. Ο κόσμος θα βρισκει λόγο να κρίνει, γιατι του είναι ευκολότερο να κρίνει τους άλλους, απο ότι τον εαυτό τους
Τα παιδια σε αυτές τις ηλικιες ειδικα στην Ελλαδα, εχουν μαθει να κοροιδευουν το παραμικρο. Παντα θα υπαρχει κατι σε καποιον, ειτε τα κιλα, ειτε η καταγωγή, είτε η μεγαλη μυτη ή τα πεταχτα δοντια. Ενα παιδι μπορει να βρει να χλευασει οτιδηποτε!Θα πρεπει οι γονεις να τους μαθαινουν οτι ειναι ασχημο να το κανουν αυτο.Η μητερα μου απο μικρη μου ελεγε: Δεν εχει σημασια αν καποιος ειναι κοντος, ειναι ψηλος, ειναι ασχημος ή ομορφος, σημασια εχει η ψυχη του. Και μου τα ελεγε απο τον παιδικο σταθμο αυτα τα πραγματα. Δεν λεω οτι ποτε δεν κοροιδεψα καποιο παιδακι, αλλα σιγουρα δεν το εκανα με κακια, κατ'εξακολουθησην και με τη μορφη του bulling. Πρεπει να δεχτεις οτι σε αυτη την ηλικια πολλα παιδια ειναι ανελεητα!Ολα αυτα που επαθες στο σχολειο, σου εχουν αφησει τραυμα στην ψυχη. Τωρα που μεγαλωσες συγχωρεσε ολους αυτους που σε εκαναν να νιωσεις ετσι. Προσπερασε το και βρες τη θετικη πλευρα αυτου, να γινεις πιο δυνατη και να μην αφηνεις να σε διαπερασουν τετοιοι χαρακτηρισμοι.Η ομορφια ειναι μεσα μας!
Πολύ ωραία τα σχόλια συμπαράστασης. Θα ήθελα όμως να ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσει κάποιος στα σοβαρά. Όσον αφορά την παιδική παχυσαρκία. Για ποιο λόγο οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους να υποφέρουν τόσο και δεν κάνουν κάτι; Η κατάσταση που περιγράφει το κορίτσι είναι δραματική. Είναι δυνατόν να βιώνει ένα παιδί τέτοια πράγματα και ο γονιός να αδιαφορεί; Δεύτερον, τι είναι αυτό που κάνει τους ενήλικες παχύσαρκους να μην μπορούν να χάσουν κιλά (πέρα από τους παθολογικούς λόγους που μπορεί να υπάρχουν); Γιατί δεν μπορεί κάποιος να το ράψει το ρημάδι αφού υποφέρει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά; Έλλειψη θέλησης; Δύναμης; Τι; Είμαι ένας άνθρωπος που έκανα πρωταθλητισμό ως παιδί. Μεγάλωσα με τεράστιες θυσίες και στερήσεις λόγο αυτού και όλα όσα έζησα με έμαθαν ότι τα πάντα είναι θέμα θέλησης (όταν δεν υπάρχουν παθολογικής φύσης εμπόδια). Το γνωστό "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω" ισχύει. Το έχω ζήσει στο πετσί μου. Υπάρχει κάποιος ειδικός να απαντήσει ώστε να βοηθήσω και εγώ άλλους γύρω μου;
Αντε να κανω και γω ενα επωνυμο σχολιο για να μην μπερδευονται αι σχολιασται. τωρα που εσυ εγινες περιζητητη οπως λες, θα εβγαινες ποτε με εναν "χοντρο" οπως εμενα, η κρινεις τις επιλογες σου και με βαση την εμφανιση...ε?
κι εγώ σ'αγαπάω! κι ας είσαι χοντρή, κάβλα, γυναίκα ή απλά άνθρωπος, σ'αγαπάω γιατί φτύνεις κατάμουτρα τη κακία και τη σαπίλα του κόσμου αυτού, όχι με αντεκδίκηση αλλά με ανωτερότητα. κατανοείς ποιοι είναι στα αλήθεια οι κοινωνικά παθούντες... μπράβο συνέχισε έτσι, και μη χάνεις κιλά για ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο παρά μόνο για τον εαυτό σου εάν γουστάρεις.φιλιά
Ο κόσμος συνήθος ξέρει να κρίνει το πως μοιάζεις όχι το τι είσαι. Αν διαβάζεις αυτό το σχόλιο αγαπητή "Χοντρή" απλά θα ήθελα να σου πω ότι η ιστορία σου με συγκίνησε και επίσης πως ως ολοκληρωμένος άνθρωπος που είσαι τώρα, απόλαυσε όσα δεν μπόρεσες μέχρι τώρα. Άργησες ρε μωρο...
συγνωμη αλλα διαφωνω μαζι σου. το θεμα ηταν η συμπεριφορα και οχι τα κιλα σου! ησουν ενα θυμα και αφηνες τους αλλους να σε βλεπουν ετσι κι εσυ μετα τον εαυτο σου. δεν σε πηγαινε η μανα σου σε διατροφολογο? και μονο σαλατα με ψητο κρεας να ετρωγες , να εκλεινες τα ματια στα παγωτα και να γυμναζοσουν στο δωματιο σου αποτελεσμα θα ειχες. στην τελικη μπορεις να απαιτησεις να απαγορευτει δια ροπαλου το τηγανιτο στο σπιτι οπως ολες εχουμε κανει. αλλα λογω συμπεριφορας εβρισκες παρηγορια εκει και δεν στεναχωρουσες κανενα κιολας για ενα κοτοπουλο αντι για ενα γιουβετσι.ειλικρινα δεν καταλαβαινω γιατι να δεχεσαι τις τιμωριες καποιου αλλου απλα για να σε εχει φιλη. γιατι να ανεχεσαι ξυλο και σκουληκια. θα μπορουσες να εφερνες τους γονεις ολων να απαιτουσες αποβολες ακομα και να τους εφτιαχνες φακελο στην αστυνομια. σε ακραιες συμπεριφορες χρειαζεται να γινεις και λιγο κακος και γιατι οχι αμειλικτος. και ας καταστρεφοταν η ζωη τους εσενα τι θα σε ενοιαζε? κι εμενα με εχουν κοροιδεψει με ενα ηλιθιο παρατσουκλι. μια φορα τολμησε ενας να με χαστουκισει και πηραμε τηλεφωνο οχι μονο αυτον που το εκανε αλλα και τον ηθικο αυτουργο και το ξεκαθαρισαμε οτι την επομενη φορα θα αποκτησει φακελο. εννοειται και δεν με ξαναακουμπησαν. τα σχολια τα αντιμετωπισα με χιουμορ και οπου χρειαζοτα φαρμακερες ατακες τονιζοντας τα δικα τους κομπλεξ. εννοειται και το βουλωναν.σταματα να σε κανακευεις αποδεξου οτι ο κοσμος δεν ειναι αγγελικα πλασμενος και μαθε να αντιμετωπιζεις τον κοσμο ως ιση. να μην παρακαλας κανεναν για την παρεα ή την αγαπη του! οχι να μην μας αγαπας! δεν υπαρχει λογος! εσενα πρεπει να αγαπας πανω απολα και μετα τους αλλους! δεν σε αγαπαει κανενας? στα αρχιδια σου! παρε σκυλο ή γατα και εκει θα δεις τι ειναι η ανιδιοτελης αγαπη. να σεβεσαι τον εαυτο σου και να μην τον κανεις παιχνιδακι κανενος. γιατι αυτη τη συμπεριφορα θα την εχεις και στις σχεσεις σου και μακαρι να βγω λαθος αλλα θα σε ξυλοφορτωνει ο γκομενος απλα επειδη μπορει και θα λες ευχαριστω απο πανω!τελος ως χοντρη (ποσο σιχαινομαι αυτη τη λεξη!) κι εγω (λογω μεταβολισμου) δεν θα σου πω κριμα για τα κιλα και τα σχετικα. ο κοσμος ειναι κακος. παντα θα σε χτυπαει εκει που επιτρεπεις εκει που εχεις ανασφαλεια. αν δεν ηταν τα κιλα σου λογω της συμπεριφορας σου θα εβρισκαν κατι αλλο. δεν ειναι δυσκολο να γυμναζεσαι και να τρως σωστα. αν τα υιοθετησεις στη ζωη σου δεν θα ξαναπαρεις κιλα. γιατι με τα 3 μηλα ενδεχωμενως εχεις ηδη επηρρεασει το μεταβολισμο σου προς το αρνητικο και αμα δεν εχεις μια καλη σχεση με το φαγητο να ξαναπαχυνεις. και στο λεω απο πειρα το πιο ανωδυνο ειναι τα κιλα που φερνει ενας ξερυθμιστος μεταβολισμος μπροστα στα καρδιακα προβληματα ή τα ψυχολογικα. να απολαμβανεις το καμακι και τα σφυριγματα τα αξιζεις! αλλα εννοειται να ριξεις χυλοπιτα σε καθε εναν βλακα που πριν σε κοροιδευε και τωρα τρεχουν σαλια. ειναι βλακας και το ξερεις.ελπιζω να σε αγαπησεις συντομα!! <3τελος αγαπησε τον εαυτο σου γιατι δεν το εχεις κανει ποτε. ακομη τον μισεις και ετσι παντα θα εισαι η χοντρη που ετρωγε ξυλο οσα κιλα και να σαι. αγαπησε τα ματια, τα μαλλια σου το χαμογελο σου! σταματα να εισαι κομπελξικη και θα γνωρισεις πολλους και αξιολογους ανθρωπους στη ζωη σου. γιατι οι χοντροι οσο και αν σου φαινεται περιεργο εχουν φιλους. οι γεματοι κομπλεξ οχι
Πιστευω οτι το βασικο σου προβλημα δεν ηταν τα κιλα σου. Σιχαινομαι τα παιδια αυτα που λες οτι σου φερθηκαν ετσι αλλα η λυση στο προβλημα δεν ειναι να αδυνατισεις αλλα να βαλεις τα ορια σου, να αντισταθεις στην επιθεση. Προσωπικη μου γνωμη ειναι οτι καλο θα σου εκανε να πας σε ενα ψυχολογο για να μιλησεις για τα τραυματα σου και να ηρεμησεις.
Με συγκίνησες. Δεν είχα ποτέ πρόβλημα βάρους, αλλά πάντα έβλεπα γύρω μου τις διακρίσεις,την ταπείνωση, το χλευασμό, την απαξίωση που υφίσταντο άτομα με τέτοιο θέμα. Σιχαινόμουνα, ήθελα να τους φτύσω όλους αυτούς που έγιναν δήμιοι των συνανθρώπων τους. Χίλια μπράβο, όχι γιατί ξεπέρασες αυτούς τους γελοίους, αλλά γιατί ξεπέρασες τον εαυτό σου!!!
Συγχαρητηρια που καταφερες και βγηκες απο αυτην την τοξικη κατασταση που αντιμετωπιζες και μπραβο σου! Το παν ειναι να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου και απο οτι βλεπω το καταφερες. Απο την ιστορια που μας ποσταρες, φαινεται πολυ καθαρα πως οτι και να κανεις οι αλλοι θα σε κρινουν. Οποτε το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να τους γραφεις στα παλια σου τα παπουτσια και να κανεις την ζωη που θες. Επισης, αυτο που αναφερεις σε καποια στιγμη ''θα μου πειτε γιατι δεν αδυνατιζες'' ειναι λαθος. Γιατι οι ανθρωποι θα πρεπει να σε δεχονται γι αυτο που εισαι και οχι γι αυτο που θελουν αυτοι που εισαι. Να εισαι παντα καλα και καλη δυναμη! Εισαι ευαισθητη μεσα σε αυτον τον σκληρο κοσμο δυστυχως, αλλα μην απογοητευεσαι!
Kαι από μένα έχεις αγκαλιές πολλές, και κάπου για να μιλήσεις αν ποτέ το θελήσεις. Όσο για το τι λένε οι άλλοι απλά άστους να λένε, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν θα μείνουν ευχαριστημένοι όπως και αν είσαι. Πάντα θα βρίσκουν ευκαιρία για να σχολιάσουν γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι.
Scroll to top icon