ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Π.,θέλω να σου γράψω κάτι.. Κάτι σαν ένα γράμμα ή μια τελευταία επιστολή πριν το τέλος. Κι ας μην φτάσει ποτέ στα χέρια σου, δεν με πειράζει, αλήθεια. Ωστόσο, θέλω να ξέρεις κάποια πράγματα. Πράγματα που δεν σου είπα και δεν θα σου πω ποτέ, είτε για φοβόμουν κι ακόμα φοβάμαι, είτε γιατί δεν πρόλαβα.Άλλωστε πάντα σε τρόμαζαν τα μεγάλα λόγια.Εμένα από την άλλη με τρομάζουν οι σιωπές. Θέλω λοιπόν να θυμάσαι κάτι... είσαι σημαντικός. Είσαι σημαντικός για μένα. Θέλω να γελάς, να είσαι χαρούμενος, να έχεις μια όμορφη ζωη. Να μη φοβάσαι τίποτα και κανέναν. Οι πληγές σου θα κλείσουν. Δεν κατάφερα να τις κλείσω εγώ, όμως μια μέρα θα είσαι καλά, θα το δεις. Όλα αυτά που δεν μπόρεσα εγώ, θα τα κάνει κάποια άλλη. Και με τον καιρό θα τα ξεχάσεις όλα. Κι εγώ.. άσε με εμένα, θα την βρω την άκρη. Θα μάθω να ζω μέσα απο την απουσία σου. Σε ευχαριστώ μονάχα που μου έμαθες ποιό είναι το νόημα της αδιάφορης ζωής μας. Ο έρωτας, ένα φιλί, ένα χάδι, ένα όνειρο. Ένας άνθρωπος δικός σου. Ένας ανθρωπος προέκταση του εαυτού σου, που σε κάνει να νιωθεις ζωντανός. Να νιώθεις πως ζεις και δεν υπάρχεις απλά. Μιά καληνύχτα, μερικές στιγμές και κάποια βλέμματα. Κουβέντες που λες ψηθιριστά στο σκοτάδι. Και αυτή η γλυκία ψευδαίσθηση πως αυτό που ζεις δεν μπορει να τελειώσει. Κι όμως τέλειωσε. Γιατί έτσι το θέλησες εσυ. Τα βράδυα διαβάζω Πόε και σε σκέφτομαι. Το γέλιο σου, τα μάτια σου. Τα χείλη σου, ο λαιμός σου. Να είσαι καλά Π., να με θυμάσαι που και που και να χαμογελάς. Αντίο.Η ανεπαρκής. ''.....και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποικαι δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμήπου βρίσκουν μια θέσηστη ζωή των άλλων.'' Τ. Λειβαδίτης