ακριβως το ιδιο σκεφτομουν πριν λιγο! -θελω καποιον στη ζωη μου-απαπα αστο καλυτερα οχι ειδα κι επαθα να ηρεμησω (ειχα 3 χρονια σχεση)-και ποιος να με θελει εμενα με τετοιο σωμα?αν και δεν το ειπαν με πολυ τακτ τα αγορια θα συμφωνησω εν μερει. οτι δεν μας αρεσει το αλλαζουμε. κι εγω χοντρη ειμαι. με θεμα μεταβολισμου χοντρο. που για ενα κιλο πρεπει να φτυσω αιμα.ειναι δυσκολο?ναι. ειναι ακατορθωτο? οχι. δεν μου φταιει κανενας αμα δεν χανω. και γυμναστηριο παω και αληθεια σου λεω εχω πολυ καλες διατροφικες συνηθειες. αλλα εφοσον δεν εχω τακτικες ωρες γευματων, συγκεκριμενο προγραμμα και αυστηροτητα στο τι θα φαω ακριβως και τι ωρα και τι ασκηση θα κανω και δεν εχω κοψει εντελως τα γλυκα (ναι και το ενα κομματακι βλαπτει το ξερω)ακομα και αυτο το 1 κιλο δεν φευγει.ναι αντικειμενικα στο λεω εχω ομορφο (οχι παχυ σε σχεση με κατω) προσωπο, ωραια φωνη και συμπεριφορα και ναι εχω και τις επιτυχιες μου!αλλα εσυ πχ ας πουμε σε ελκυει ενας χοντρος και κοντος? αντικειμενικα οχι. γιατι θα πρεπει και αυτοι να ελκυονται απο τετοιες κοπελες? λογικο δεν ειναι?θα γινω κι εγω κακια οχι επειδη γουσταρω αλλα επειδη τα ξερω εκ των εσω. πρεπει να εισαι αυστηρη με τον εαυτο σου. να ξερεις ποια ειναι τα καλα και τα κακα σου και τι σου παει. ασε τη φιλεναδα. δεν εχει το θαρρος και δεν μπορει και να σου πει "μα πως περιμενεις να θελει καποιος να ειναι μαζι σου αμα πιανεις τοσο χωρο?" εσυ πρεπει να το πεις αυτο! ειναι δυσκολο? ναι. κι εγω εχω υποθυρεοειδισμο, πολυκυστικες και καιω μολις 1300 θερμιδες ενω θα επρεπε να καιω 2500 οπως ολοι. ειδικα αν δεν εχεις τετοια προβληματα και απλα τρως το ψυγειο ολο τοτε πολυ απλα θα στο πω ραψτο και ξεκινα να γυμναζεσαι. αν αντιμετωπιζεις οτι εγω, θα σου πω απλα προσπαθησε το γιατι ναι μεν ειναι πιο δυσκολο αλλα σιγουρα οχι ακατορθωτο!
30.6.2014 | 17:19
λαιφσταιλ-χοντρές (1-0)
Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα κάποιον στη ζωή μου, όμως έχω αρκετές αμφιβολίες για τον εαυτό μου. Κάνω σκέψεις πως "Κανείς δεν θα ήθελε να είναι μαζί μου" και διάφορες άλλες οι οποίες έχουν να κάνουν με τις ανασφάλειές μου για τα πολλά παραπάνω κιλά που έχω. Όταν μοιράζομαι με τους φίλους μου αυτές τις σκέψεις θυμώνουν μαζί μου και μου λένε πως δεν είναι δυνατόν να τα πιστεύω αυτά. Και όντως υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι πως "οκ δεν είσαι και τόσο σκατά, κάτι μπορεί να γίνει". Όμως αυτά που σκέφτομαι και αυτά που μου λένε οι φίλοι μου είναι για παρηγοριά ή κρίνω πολύ αυστηρά τον εαυτό μου γιατί τον συγκρίνω με τα πρότυπα ομορφιάς; Και τέλος πάντων πόσο λάιφστάιλ έχουμε φάει στη μάπα που ντε και καλά θέλουμε να χωρέσουμε τους εαυτούς μας στα καλούπια του;
1
