________________
1.

Αγαπημένη μου Α,μπα,
Αρχικά νομίζω πως σου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους τους προβληματισμούς που μου έχει εγείρει η στήλη σου κατά καιρούς. Σε θαυμάζω απεριόριστα! Στο θέμα μας λοιπόν. Μόλις χώρισα μετά από 3 χρόνια σχέσεις (είμαι 24) με έναν άνθρωπο που αγαπάω και με αγαπάει πολύ αλλά δεν ταιριάζουν οι πορείες μας. Εκείνος είναι 30, το επαγγελμά του είναι τεχνικό και μετά από 1.5 χρόνο ανεργίας, επαναπροσλήφθηκε στην παλιά του εταιρία. Το πρόβλημα έγκειται στο οτι η βάση του αναγκαστικά λόγω επαγγέλματος θα είναι η μικρή επαρχιακή πολή από την οποία καταγόμαστε και οι δυο και από την οποία ουδέποτε απομακρύνθηκε, εκτός από τον ένα χρόνο που ήρθε να μείνει μαζί μου στην πόλη μου σπούδαζα και εργαζόμουν. Από τη αλλή εγώ μόλις τελείωσα τις σπουδές μου στο τομέα της βιολογίας και σκοπεύω να συνεχίσω την εκπαιδευσή μου με στόχο ν' ασχοληθώ με την έρευνα. Εκ των πραγμάτων κ εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, θεωρώ πως είναι καλύτερο για μένα να συνεχίσω τις σπουδες μου στο εξωτερικό και είναι κάτι που το θέλω και πια το δρομολογώ. Είχαμε σχεδιάσει να έρθει μαζί μου, να χτίσουμε τη ζωή μας εκει όπου θα βρίσκομαι, γιατί ανέκαθεν μου έλεγε πως θέλει να με ακολουθήσει διότι μαζί μου άνοιξε για πρώτη φορά τους ορίζοντές του, συνειδητοποίησε τις ευκαιρίες που΄έχασε για προσωπική ανάπτυξη κατά τη δεκαετία των 20 και θέλει με αφορμή τη σχέση μας και τη βοήθειά μου , ν' αξιοποιήσει τις δυνατότητές του, να ανοίξει το μυαλό του και έστω και τώρα να εστιάσει στην καλλιέργειά του (μαζί ταξιδέψαμε, διαβάσαμε πολύ, ανακάλυψε εν πολλόις πλευρές του εαυτού του που θέλει ν'αναπτύξει). Έτσι κ εγώ, ενώ ουδέποτε δεν προσπάθησα να τον ''αλλάξω'' (τον αγαπάω έτσι ακριβώς όπως είναι) και πίστευοντας σε εκείνον και στα θέλω του, αποφάσισα να τον στηρίξω και να προσπαθήσω να πλησιάσουμε, εξελισσόμενοι μαζί. Οπως αντιλαμβάνεσαι, η απόφασή του να επιστρέψει στην παλιά του εργασία, στα σίγουρα και στα γνώριμα, με απογοήτευεσε πολύ. Ένιωσα πως δεν έκανε το ''άλμα'' να ξεφύγει από κει, να βουτήξει στα βαθιά ( με έμενα πάντα στο πλάι του) παρά επέλεξε τα ήρεμα, ρηχά και γνώριμα. Ακούγεται σαν να τον υποτιμώ ή να τον κατηγορώ, αλλά δεν είναι έτσι. Απλά νιώθω ''αδεισμένη'' γιατί εγώ ήμουν διατεθειμένη να πατήσω φρένο στη φιλοδοξίες μου, να κάνω εκπτώσεις στα θέλω μου, αρκεί να συμβαδίζουμε. Χαρακτηριστικό είναι πως ενώ τελείωσα τις σπουδές μου και ενώ είχα ακόμα τη δυνατότητα να συνεχίσω να εργάζομαι στο εργαστήριο που ήμουν εως ότου ξεκινήσω μεταπτυχιακό το Σεπτέμβρη, επέλεξα ( σε σύγκρουση με τους πάντες, γονεις και φίλους) να φύγω και να επιστρέψω στην πόλη μας, για να είμαι μαζί του, ώστε να σχεδιάζαμε μαζί το που θα πάμε. Για να μην μακρυγορώ άλλο, νιώθοντας τους τελευταίους μήνες πως πρόδιδα τον εαυτό μου και τα θέλω μου, βουλιάζοντας σε μια πληκτική πόλη και με επιστέγασμα την επιλογή του, αποφάσισω να το τελειώσω. Από σένα θα ήθελα όντας άγνωστη, με πιο σφαιρική και ώριμη ματιά, να μου πεις πως μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου να ξεκολλήσει από την αδράνεια, να εστιάσω πάλι μετά από τόσο καιρό στον εαυτό μου και ν΄ αποβάλλω το ''εμείς'' από το μυαλό μου, ώστε να σκέφτομαι πια ξανά μόνο για μένα. Είναι δύσκολο να κλείσεις εντελώς την πόρτα πίσω σου όταν φεύγεις από τον άνθρωπο που θεωρούσες ''άνθρωπό σου'' και ακόμα λατρεύεις, με κριτήριο τη λογική και το καλό σου. Σ'ευχαριστώ και συγνώμη για την ανάλυση!- Ελισάβετ

Από τον τρόπο που γράφεις πιστεύω ότι δε σου λείπει η λογική, ούτε μπερδεύεσαι όταν το ζήτημα είναι ποιο είναι το καλό σου. Σε αυτούς τους τομείς δε χρειάζεσαι συμβουλές. Για το συναισθηματικό κομμάτι, δυστυχώς δεν υπάρχει διακόπτης που αλλάζει τα πράγματα. Θα χωρίσεις με τον τρόπο που χωρίζουν όλοι: μαζί με τα συναισθήματα. Δεν χωρίζουμε επειδή μισούμε τον άλλον, αλλά επειδή δεν μπορούμε να έχουμε κοινή ζωή.

________________
2.

νομίζω ότι παλιότερα δεχόμασταν όποιον να 'ναι στο fb.τουλάχιστον οι περισσότεροι.όποιος μας έστελνε αίτημα φιλίας, τον δεχόμασταν πάνω κάτω.τώρα βλέπω ότι τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει και είμαστε επιλεκτικοί και δεχόμαστε μόνο τους γνωστούς μας.πώς το εξηγείς αυτό?

Εγώ νομίζω ότι η παρατήρηση σου είναι πολύ προσωπική, για την ακρίβεια πιστεύω το ακριβώς ανάποδο: ότι παλιά ήταν κάτι καινούριο και ήταν όλοι πιο προσεκτικοί, τώρα έχει μπει τόσο στη ζωή μας που το χρησιμοποιούμε με μεγάλη απερισκεψία. Είμαι σίγουρη ότι ένας τρίτος θα πιστεύει κάτι άλλο. Ο μόνος που ξέρει στα σίγουρα έχει κάποια ψηλή θέση στο Facebook και δε θα μας έλεγε ούτε με βασανιστήρια.

________________
3.

Αγαπητη Α,μπα...
Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω ενα πολυ μεγαλο διλημμα.μου αρεσει παρα πολυ ενας απο τους κολλητους του μεγαλου μου αδερφου και ξερω πως του αρεσω κι εγω,μιλαμε αρκετα και εχουμε πολυ καλη επικοινωνια και χημεια. Ομως δεν προχωραμε την κατασταση παραπανω γιατι ο αδερφος μου θα εχει παρα πολυ μεγαλο προβλημα μ αυτο γιατι θεωρει πως κατι τετοιο μπαινει ανεμεσα σ εκεινο και στο φιλο του και δεν μπορουν να εχουν την ιδια σχεση πια (οπως εχει δηλωσει στο παρελθον,δεν ξερει κατι συγκεκριμενο). Σεβομαστε για την ωρα αυτη του την επιθυμια ομως κρατιομαστε μακρια ο ενας απ τον αλλο πολυ δυσκολα καθαρα και μονο λογω του αδερφου μου...να προχωρησω,να το επιδιωξω και να αφησω τον αδερφο μου να το δεχτει ως δεδομενο η να αφησω τα πραγματα ως εχουν? ποια ειναι η γνωμη σου?- confused

Ο αδερφός σου έχει την εντύπωση ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι κάτι που πρέπει να ελέγχεται και να μην αφήνεται στην ευχέρεια της γυναίκας και ειδικά για την αδερφή του πιστεύει ότι έχει ένα λόγο παραπάνω. Θεωρεί ότι είναι ο τροχονόμος εισόδου εξόδου που πρέπει να γίνεται μόνο με σοβαρό σκοπό, καθαγιασμένα και καλύτερα μόνο για τεκνοποίηση. Είναι σίγουρο ότι δε θα βλέπει το φίλο του με τον ίδιο τρόπο γιατί θα θεωρεί ότι κάποιος μπήκε στα χωράφια του χωρίς να έχει πάρει άδεια. Λοιπόν, δεν είσαι το χωράφι του, είσαι η αδερφή του και τον εαυτό σου θα τον χειριστείς ελεύθερα γιατί είσαι ελεύθερη σε μια ευτυχώς ελεύθερη κοινωνία. Να κάνετε αυτό που σας αρέσει, να αγνοήσετε εντελώς τον αδερφό σου και να τον αφήσετε να καταλάβει μόνος του ότι μόνο την δικιά του ζωή μπορεί να ορίζει, κι αυτό μόνο αν είναι αρκετά άξιος.

________________
4.

Δεν νομίζεις οτι η Lana del Rey είναι ο θηλυκός Δημήτρης Χορν; Κάπως έτσι έσερνε κι αυτός τη φωνή του.- φαν

Μου κάνει εντύπωση που η Lana del Rey έχει προκαλέσει τόση θύελλα αντιδράσεων με φανατικούς λάτρεις και φανατικούς haters. Δε μπορώ να το ερμηνεύσω, και η ερμηνεία είναι η δουλειά μου:) Να φταίνε τα χείλια της; Εμένα μου αρέσει πάντως, (όταν τραγουδάει, όχι όταν μιλάει, γιατί λέει αρκετές ανοησίες) ειδικά αυτό που το ακούω παντού:

________________
5.

Δυο κοπέλες του ευρύτερου κυκλου μίζερες ως χαρακτήρες και με αγάπη για τα λεφτά και την υψηλή κοινωνική θέση κατάφεραν επιτέλους να αποκτήσουν αυτό που ήθελαν . Η μία μέσω γάμου και η άλλη μέσω δουλειάς.
Η άποψη μου είναι ότι τώρα που έχουν επιτέλους αυτό που ήθελαν θα είναι ευτυχισμένες. Η άποψη του φίλου μου είναι ότι η χαρά που σου δίνουν τα χρήματα είναι πρόσκαιρη και πως ό,τι και να κάνουν πάλι μίζερες θα είναι.

Τι πιστεύεις εσύ?- watchingthewheels

Ότι ο χαρακτηρισμός «μίζερες» είναι η προσωπική σας θεώρηση. Τις βλέπετε από διαφορετική γωνία από αυτή που βλέπουν οι ίδιες τον εαυτό τους. Από το σημείο παρατήρησης που βρίσκεστε τώρα, θα είναι πάντα μίζερες – αν μετακινηθείτε, μπορεί να σας φανούν ακόμη περισσότερο, αν χρειαστεί να πάτε από την άλλη, μπορεί να σας φανούν μια χαρά χαρούμενες. Χαρακτηρίζοντας τους άλλους περισσότερο δίνουμε το στίγμα για τη δική μας θέση. Δεν είναι κακό, είναι ο μοναδικός τρόπος που έχουμε για να κάνουμε παρατηρήσεις. Λόγω αυτών των αδυναμιών αναγκάστηκε ο άνθρωπος να εξελίξει τις μεθόδους της επιστήμης.

________________
6.

Α, μπα, η κατάσταση μου είναι τραγική! Νιώθω ότι μάλλον θα "τ' ακούσω" για αυτό το first world problem, όπως θα λεγες κι εσύ αλλά θα το ρισκάρω. Δε μπορεί, κάτι περισσότερο θα χεις να μου πεις που να με κάνει να ξεσκαλώσω λίγο.
Για κάποιο λόγο γνωρίζω μόνο μη διαθέσιμους, συναισθηματικά, άνδρες, με τους οποίους το στόρυ είναι ακριβώς το ίδιο (μα καμία φαντασία πια!). Όλα ξεκινάνε όμορφα κι ωραία χωρίς τίποτα βιαστικό και με ίσως κάποια μικρή επιφύλαξη από μένα, κι απ' την άλλη πλευρά ας πούμε μικρό ενθουσιασμό. Μετά από λίγο καιρό όμως και αφού βέβαια αρχίζουν να πέφτουν οι άμυνές μου και όχι μόνo...(if you know what i mean) αρχίζουν τα, "δε ξέρω τι θέλω, που πάω, ποιός είμαι, τι κάνω" , για τους αναποφάσιστους και τα, "πιέζομαι, δε θέλω σχέση", για τους δυναμικούς. Το μαγικό σε κάθε περίπτωση και μοναδική τους διαφορά, είναι οι φανταστικές δικαιολογίες που ακούω (τρελό γέλιο!).
Ξέρω ότι σίγουρα κάτι κάνω λάθος, ίσως στις επιλογές μου, ίσως στο πως το χειρίζομαι μετά. Αλλά ρε συ α, μπα, ποτέ μου δε πίεσα κανένα, ή τουλάχιστον δε κατάλαβα να κάνω κάτι τέτοιο και τις περισσότερες φορές δε πρόλαβα καν! Και πως γίνεται όταν ο άλλος δε μου δίνει δείγματα ότι είναι βλαμμένος, να φανταστώ ότι το αποτέλεσμα θα είναι πάντα το ίδιο?
What's wrong with me τέλος πάντων?!
Οκ, αυτό το τελευταίο δε περιμένω να μου το απαντήσεις...
Υ.Γ Παραμπιπτόντως είμαι στην ηλικία τζιζ, ηλικία σταθμό, ηλικία "θα μείνω μόνη μου για πάντα και θα πεθάνω αγκαλιά με τα σκυλιά μου". 29 προς 30.- drama queen

Δεν είσαι σε ηλικία τζιζ, είσαι πολύ νέα και έχεις πολλά ακόμα να ζήσεις και να ακούσεις πριν γνωρίσεις αρκετά τον εαυτό σου ώστε να είσαι σε θέση να καταλάβεις ποιος είναι για σένα. Δεν είναι ηλικία-σταθμός τα 30. Δεν υπάρχει ηλικία-σταθμός, εκτός από τα 18 που γίνεσαι ενήλικας. Είσαι σίγουρα πολύ μικρή για να λες λέξεις όπως «πάντα» και «μόνο». Δεν είναι όλοι ίδιοι, αυτό είναι σίγουρο, και αυτή η θεώρηση είναι αυτό που κάνεις λάθος.

________________
7.

Πώς πείθεις τον γονιό σου να πάει σε γιατρό όταν αυτός δε θέλει να πάει με τίποτα; Δεν πείθεται ούτε με καλό τρόπο, ούτε με κακό, ούτε με επιχειρήματα, ούτε με λογική, ούτε με εκφοβισμό, ούτε με κλάματα, ούτε με υστερία, ούτε με εκβιασμό, θα' φερνα το γιατρό σπίτι αλλά μου είπε ότι θα φύγει από το σπίτι. Μάλλον ψυχίατρος μας χρειάζεται πρώτα, αλλά έλα που είναι και αυτός γιατρός. Καταλαβαίνω το φόβο, αλλά δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Καμιά ιδέα; Ευχαριστώ.

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Δε νομίζω ότι μπορώ να σκαρφιστώ άλλη μέθοδο. Από τη μία, υπάρχει η άποψη ότι όταν ο απρόθυμος υποψήφιος ασθενής έχει σώας τα φρένας και δεν είναι επικίνδυνος για τους άλλους ή για τον εαυτό του, δεν είναι σωστό να επιμένεις και πρέπει να σεβαστείς την επιθυμία του. Η επιμονή μπορεί να τον οδηγήσει να κρύβει τα συμπτώματά του. Η άλλη σχολή λέει ότι η επιμονή μπορεί να αποδώσει, όταν ο χρόνος κάνει τη δουλειά του και ο απρόθυμος ασθενής αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι ματαίως αντιστέκεται.

Διάβασε κι αυτό.