Αν δοκιμάσεις να σημειώνεις κάθε μέρα πώς νοιώθεις ίσως σε βοηθήσει πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεσαι. Κάθε μέρα γράφε τα συν και τα πλην κι άρχισε να βλέπεις σοβαρά το μέλλον σου. Διάβασε μαζί με κάποιον που σε νοιάζεται, αυτές τις καθημερινές σημειώσεις και προχώρα τη ζωή σου. Σβήνοντας τα πλην, ένα βήμα κάθε φορά. Σίγουρα θα τα καταφέρεις. Πώς νομίζεις μάθαμε να περπατάμε; Πέφτοντας, αλλά σηκωνόμαστε. Και κρατιόμαστε γερά από κάτι σταθερό.
8.8.2014 | 15:22
Ειμαι καταθλιπτικη
και κυκλοθυμικη οσο δεν παει. Περνανε μερες που δεν μπορω να σηκωθω απο το κρεβατι, δε θελω να αντιμετωπισω την πραγματικοτητα, κλαιω χωρις λογο, υποφερω και δεν μπορω να το εξηγησω σε κανεναν. Ισως και να ειμαι απλως τεμπελα αλλα νομιζω οτι εχω ορεξη για ζωη αλλα για καποιο λογο δεν μπορω να βρω τη δυναμη να κανω αυτα που θελω. Μενω μεσα στο σπιτι και με πιανει καταθλιψη και δε θελω να κανω τιποτα. Πιστευω πως δε θα το ξεπερασω ποτε. Ειναι στην ιδιοσυγκρασια μου. Μια ζωη θα παλευω με την καταθλιψη με καποια φωτεινα διαλειμματα. Αλλαζω συνεχεια διαθεσεις, ειναι πως θα ξυπνησω το πρωι αλλα μπορει ν αλλαξω και στη διαρκεια της μερας. Σαν να ειμαι διαφορετικοι ανθρωποι. Και μεσα σ ολα αυτα ειμαι γκρινιαρα και ανασφαλης, ζηταω συνεχως επιβεβαιωση απο τους ανθρωπους οτι μ αγαπανε. Το αγορι μου δεν ξερω για ποσο θα με αντεξει, εγω εχω μαθει να ζω ετσι, ετσι ειμαι τα τελευταια χρονια, αυτος ειναι ο εαυτος μου αλλα ενας αλλος ανθρωπος δεν ειναι υποχρεωμενος να ειναι διπλα σου, αυτο ειναι κατι που το κερδιζεις σε καθημερινη βαση. Εχουμε και τις ωραιες στιγμες μας αλλα αυτες ειναι ενας κοκκος αμμου σε μια παραλια. Ισως χρειαζομαι ψυχολογικη υποστηριξη αλλα βιωνω μια αρνηση, πιστευω οτι κανεις δεν μπορει να με βοηθησει. Εχω βρει εναν ανθρωπο που με αγαπαει και με ανεχεται και εχω υποσχεθει στον εαυτο μου πως θ αλλαξω για χαρη μου αλλα και για χαρη του αλλα δεν μπορω. Ποναω και ειμαι 24 χρονων κοπελα, τι θα κανω οταν θα εχω πραγματικα προβληματα ή αν μου συμβει κατι σοβαρο στη ζωη μου, αν χασω καποιον ανθρωπο μου, ειναι δυνατον να το διαχειριστω; Συγγνωμη αγαπη μου που δεν μπορω να γινω καλυτερη, συγγνωμη που σε εχω τρελανει, δεν ξερω γιατι αντιδραω ετσι, νιωθω χαμενη και κοροϊδευω τους ανθρωπους γυρω μου οτι ξερω τι κανω αλλα εσενα δεν μπορω να σε κοροϊδεψω...δεν ξερω τιποτα. Ξερω μονο οτι αν χασω την αγαπη σου, θα χασω και το τελευταιο κινητρο που εχω για ζωη. Κι εσυ δε μου φταις σε τιποτα να τα περνας ολα αυτα μαζι μου. Θα επρεπε να ειμαι ευτυχισμενη αλλα υποφερω. Ισως αν εμενες κοντα μου, αν βρισκομασταν πιο πολλες φορες μεσα στο μηνα και δεν κοιμομουν μονη μου τα βραδια, ισως να ηταν αλλιως τα πραγματα, ισως αν μου ελειπες λιγοτερο...
2