Το περιτύλιγμα είναι ποπ και πιασάρικο, και περιμένεις ότι το αποτέλεσμα θα είναι πλακατζίδικο, πως τα τραγούδια θα τα έχουν ξεπετάξει σε 5 λεπτά ή στην καλύτερη περίπτωση ότι το ύφος θα είναι ηλεκτρονικό.
Όχι. Τα "Ποιήματα για Πόκεμον. Κύκλος Τραγουδιών για Μέτζο-Σοπράνο και Πιάνο" είναι στην ουσία πανέξυπνα οπερετικά και avant garde κομμάτια τραγουδισμένα απ' την Ioanna MezzoForti.
Το άλμπουμ μπορεί κανείς να το κατεβάσει δωρεάν εδώ και περιέχει τραγούδια όπως Το Βαλς του Porygon, Φαντασία γύρω από τον Scyther και το αγαπημένο μου Η Μπάγια Ρούμπα της Σανφλώρας.
Για αυτή τη δουλειά που θα μπορούσε να είναι και η Λιλιπούπολη του 2014 ρώτησα την ομάδα της Φυτίνης [είναι το πρότζεκτ του μουσικο-εικαστικού ντουέτου ΦΥΤΑ, η οποία κυκλοφορεί online δωρεάν άλμπουμ από δημιουργούς που δεν ταιριάζουν στις συνηθισμένες σταθερές της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας].
Πώς σας ήρθε η έμπνευση για τη νέα κυκλοφορία;
Ξεκινήσαμε τα Ποιήματα για Πόκεμον σαν ένα μέτα-σχόλιο πάνω σε διάφορες συζητήσεις που έχουν ως αφετηρία την ‘γενιά του ίντερνετ’. Συχνά σ’αυτές τις συζητήσεις η γενιά που μεγάλωσε στα ύστερα 90ς και αρχές των 00ζ παρουσιάζεται σαν απόλυτα κυνική και ανίκανη να σχετισθεί με έναν γνήσιο συναισθηματικό τρόπο (και μόνο μέσω της ειρωνείας, ή της αποστασιοποίησης).
Πάνω σ’αυτή την ένταση χτίσαμε ένα έργο που συνδυάζει ωμό (σχεδόν ρομαντικό) συναισθηματισμό, παραδοσιακά μέσα έκφρασης (λυρικός στίχος, πιάνο-φωνή, μουσική με κλασσικές επιρροές) και ένα τελείως μετα-μοντέρνο σημείο αναφοράς, τα πόκεμον. Συγχρόνως - και με κίνδυνο να ακουστούμε κάπως self-important τσόλια -, θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα instant classic κάνοντας έναν υποθετικό ετεροχρονισμό, προσπαθώντας δηλαδή να σκεφτούμε τί θα θέλουν οι ακροατές/ερευνητές του μέλλοντος να βρουν από το παρόν μας όταν θα κοιτάνε πίσω. Έτσι, στις ερωτήσεις ειρωνεία ή αυθεντικότητα, ρομαντισμός ή βαρβαρότητα, πόκεμον ή Τέχνη εμείς απαντάμε καταφατικά.
Για την περάτωση αυτού του στόχου οι POKEDEX πραγματοποίησαν μια σειρά συνεντεύξεων με μικρά παιδιά εφήβους και ενήλικες που μεγάλωσαν μέσα στην παιδαγωγική αγκαλιά των πόκεμονς. Για να τεστάρουν την ύπαρξη ή όχι 'ποιητικής φλέβας' χρησιμοποίησαν ως ερεθίσματα κλασσικές μορφές ποιητικής έκφρασης όπως λυρικούς στίχους, μελοδραματική αφηγηματικότητα καθώς επίσης και τα lieder του Franz Schubert.
Στις εβδομάδες που ακολούθησαν γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι φόρμες του παρελθόντος ποιητικού σύμπαντούς μπορούν πολύ γρήγορα να ενωθούν με τον τεχνολογικο, φαινομενικά άδειο από συναισθήματα κόσμο των πόκεμον. Μέσα στο αυτιστικό ηλεκτρονικό περιβάλλον του Satoshi Tajiri (δημιουργού των Πόκεμον) αναπτύχθηκαν σύντομα σκοτεινοί στίχοι, πρόζες και άλλες συναισθηματικές εξάρσεις δημιουργικότητας."]
.
.
Ποια είναι η σχέση σας με τα Πόκεμον; Ποιο είναι το χειρότερο Πόκεμον;
Οι διαφορετικοί συντελεστές έχουν και διαφορετική σχέση με τα πόκεμον. Οι δύο από μας μεγαλώσαμε μ’αυτά, είμαστε η ‘γενιά των πόκεμον’. Οι άλλοι δύο ξέρουν για τα πόκεμον μόνο ως ένα φαινόμενο της ποπ κουλτούρας, ένα καρτούν με πολλά χρώματα.
Είναι δύσκολο να διαλέξουμε ομόφωνα το χειρότερο, καταρχάς θα πρέπει να κρίνουμε μόνο τα 150 της πρώτης γενιάς ή όλα;
Στην πρώτη περίπτωση το χειρότερο κατά την γνώμη μας είναι o Zubat, πολύ μαλάκας. Από όλες τις γενιές μαζί, το Patrat, κυρίως επειδή μας θυμίζει την ομώνυμη πόλη (παρότι είναι τρωκτικό και γενικά εμείς αγαπάμε τα τρωκτικά, αλλά θα κάνουμε μια εξαίρεση εδώ επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιες και αντικειμενικές).
Συχνά εμπνέεστε από ένα θέμα για όλο τον κύκλο των κομματιών. Μονομανία ή αφοσίωση;
Το εννοιολογικό πλαίσιο της μουσικής είναι για μας τρομερά σημαντικό στα άλμπουμς, για την ακρίβεια δε βρίσκουμε το λόγο να βγάλει κανείς μια συλλογή κομματιών αν αυτά δεν έχουν κάπως έναν θεματικό άξονα. Βγάζουμε κάποιες φορές και κομμάτια απο δω κι απο κει μόνα τους, youtube κλπ, αλλά ποιος ο λόγος να φτιάξει κανείς άλλο ένα άλμπουμ με έτσι μερικά τραγούδια βαλμένα μαζί; Οι εννοιολογικές/θεματικές σχέσεις είναι επίσης σημαντικές για όλο το πρότζεκτ μας [ΦΥΤΑ, Φυτίνη κλπ] γιατί θέλουμε να φέρουμε μια σύνδεση της μουσικής με τις άλλες τέχνες, η οποία νιώθουμε πως λείπει από πολλές μουσικές σκηνές. Εξ οι και πολλοί απ αυτούς που συνεργάζονται μαζί μας είναι καλλοτεχνιτες, του μουσικού θεάτρου, καταστασιακοί στην προσέγγιση τους κλπ. Οι 100% περήφανοι μουσικοί, είτε της ωδειακής παιδείας, είτε εναλλακτικοί, είτε jazz ή whatever γενικά μας κάνουν να πλήττουμε θανάσιμα.
Έχει να κάνει με τα βιώματα μας και τον τρόπο που καταλαβαίνουμε τον κόσμο. Έχοντας συχνά αντιμετωπίσει τον κόσμο μέσα απ’το τρομακτικό φίλτρο της ελλειμματικής προσοχής συχνά επιλέγουμε τις στιγμές συγκέντρωσης σε μικρές λεπτομέρειες που αποκαλύπτουν διάφορα για τον μεγάλο κόσμο. Με ένα τρόπο επιλέγουμε να κοιτάζουμε κάτι πολύ συγκεκριμένο μέχρι που το βλέμμα μας αποκαλύπτει, προβάλει και παράγει συνειρμούς που ξεφεύγουν απ’τα στενά όρια του αρχικού αντικειμένου.
Ποιος είναι ο ιδανικός ακροατής σας για σας;
Δυστυχώς δεν είναι πολλοί, διότι έχοντας αποφασίσει γενικά να ασχοληθούμε με την ελληνική γλώσσα, σημαίνει ότι θα ακουγόμαστε κυρίως από ανθρώπους στην Ελλάδα και κακά τα ψέματα, το κοινό για μουσικές που δεν είναι συνηθισμένες είναι μικρό. Για την ακρίβεια εμείς πέφτουμε ακριβώς στο κενό που από τη μια είμαστε κάπως δύσβατοι για τον μέσο εναλλακτικό ακροατή (π.χ. lifo reader), αλλά από την άλλη όχι αρκετά πειραματικοί για το ιδιαίτερα ψαγμένο αγόρι του mic.gr (δεν αναφερόμαστε δηλ. ηχητικά στους Swans ή στους Sonic Youth, στη noise, ούτε κάνουμε τελείως αφηρημένη μουσική κλπ). Το κενό αυτό απαρτίζουν λίγοι άνθρωποι που γενικά αναρωτιούνται τι συνέβη στην ελληνική μουσική μετά τη μεσαία περίοδο της Λένας Πλάτωνος.
Βέβαια, συνήθως χτίζουμε τα έργα μας χωρίς να σκεφτόμαστε κάποιο ήδη υπάρχον κοινό αλλά με μία διάθεση να χτίσουμε ένα άλλο κοινό, ένα αντι-κοινό, που θα βρει χώρο σ’ αυτό που κάνουμε και θα εμπνευστεί απ’τον τρόπο που προσεγγίζουμε την δημιουργική διαδικασία. Γενικά αυτό έχει δουλέψει αρκετά μέχρι στιγμής και κάτι σαν ένας κύκλος που ενδιαφέρεται γι αυτά που πιστεύουμε έχει αρχίσει να δημιουργείται. Αυτοί που μας παρακολουθούν δεν είναι πολλοί, αλλά μας αγαπούν πολύ, και μεις τους αγαπούμε και γενικά παίζει αγάπη. Μερικές φορές σκοτωνόμαστε κιόλας, αλλά αγάπη δίχως πείσματα;
Πώς περνάτε τις μέρες σας;
Πολύ καλά, εσύ, διαβάζουμε, τραγουδάμε κλπ. Πληροφορίες τύπου τρώμε στο τάδε underground σουβλάκι στο Παγκράτι και πίνουμε Club Mate στο Neukoelln στο Βερολίνο δεν μπορούμε να προσφέρουμε στη συγκεκριμένη στιγμή.
Τι σκέφτεστε να κάνετε στη συνέχεια;
Τα ποιήματα για Πόκεμον είναι ένα πρότζεκτ εν εξελίξει. Σκοπός είναι να δημιουργήσουμε ένα τραγούδι για κάθε Πόκεμον (600+ και συνεχίζουν να αυξάνονται), στόχος που ρεαλιστικά μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 46 χρόνια. Πέρα από τα πόκεμον, τελειώνουμε τώρα ένα ντοκιμαντέρ για την παρουσία των ΦΥΤΑ στην μπιενάλε και φυσικά τρέχουμε τη ΦΥΤΙΝΗ, ένα νέο διαδυκτιακό label που ασχολείται με την προώθηση και παραγωγή μουσικής με queer και performative στοιχεία.
Κυκλοφορούμε συνέχεια φοβερές μουσικές από outsiders και γενικά πάει πάρα πολύ καλά, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τίποτα σαν αυτό δεν έχει εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές στην Ελλάδα εδώ και κάποιο καιρό.
σχόλια