Ταυτίζομαι απόλυτα με την εξομολόγησή σου. Χαίρομαι πολύ που βλέπω πως ένας άνθρωπος πο βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμένα βρήκε το θάρρος και την τόλμη να κάνει ένα βήμα για τον εαυτό του. Δεν ξέρω για ποιούς λόγους σε έχει κάνει αυτή η σχέση να πονάς τόσο πολυ όμως εγώ είμαι ακόμα στη φάση της άρνησης. Αρνούμαι να αποδεχτώ οτι ο άνθρωπος που ερωτεύτηκα και αγάπησα όσο τίποτα άλλο με προδίδει και με πονάει με το χειρότερο τρόπο. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις και να βρεις τον έρωτα που ονειρεύεσαι :)
19.8.2014 | 04:28
Σου ζηταω να χωρισουμε οχι γιατι δε σ' αγαπαω,
οχι γιατι πιστευω πραγματικα οτι δε μ' αγαπας, αλλα γιατι εξαιτιας σου εζησα δυο χρονια μεσα στην καταθλιψη και βλεπω τη ζωη μου να φευγει και ο χρονος δε δειχνει ελεος. Προσπαθω να θυμηθω ποση χαρα και ποση λυπη εχω παρει απο αυτη τη σχεση και η αναλογια ειναι περιπου 1 προς 100 με ισχυρη πιθανοτητα να ειναι παραπανω. Και σκεφτομαι, ποιος ειναι ο ρολος μιας σχεσης, δεν ειναι να σε ανακουφισει, να σε κανει ευτυχισμενο ή εστω χαρουμενο; Τί μου εχει προσφερει η "αγαπη" σου; Κατα βαση πονο. Με βλεπεις να υποφερω και δεν κανεις τιποτα γι' αυτο ή μαλλον κανεις για το αντιθετο. Σ' αγαπαω αληθινα και γι΄αυτο ποναω που σου το ζηταω αλλα θελω να φυγεις. Χρειαζομαι να χαμογελασω και παλι. Αν μ΄αγαπας, κρατα τον καλο μου εαυτο, τις καλες μου μερες, οσες κι αν ηταν αυτες...και ασε με να ζησω κι ας φαω τα μουτρα μου...να μην πεθανω χωρις να εχω ζησει... Αν σε παρηγορει αυτο, μετα απο σενα επαψα να ψαχνω τον ερωτα της ζωης μου, γιατι τον βρηκα αλλα δεν μπορεσα να τον αντεξω... Δε θα σε ξεχασω ποτε, αλλα ηρθε η ωρα να αλλαξουμε σελιδα. Αντιο. Να μην φοβασαι να αγαπησεις αλλα να κανεις αυτους που σ αγαπανε να χαμογελουν και οχι να κλαινε... :)
1
